V

-NASA room na ako. Ikaw?-

Iyon ang laman ng message ni Serenity para kay Oliver. Ilang segundo lang ay nakatanggap na siya ng reply mula dito.

-Papunta pa lang ako ng University. Kumain ka na ba? Maaga pa. Want to eat together? I’ll be there in fifteen minutes. See you at the canteen.-

Muli na naman nitong napabilis ang tibok ng puso ni Serenity. Isang linggo na silang nagpapalitan ng messages pero hindi pa sila nagkaka-usap ng personal. Kaya naman bigla siyang nag-panic nang yayain siya nitong mag-agahan. Kinakabahan man, syimpre hindi niya iyon aatrasan.

-Okay.-

Nagmamadali siyang nagtungo sa ladiesroom. Syimpre, kailangan niyang siguraduhin na maganda siya kapag nakaharap ito. Napangiti siya. Hindi pa rin nabubura ang lipstick niya. Presentable pa naman siyang tingnan.

“AALIS ka na? Ang aga naman ata,” ani Marigold nang magkasalubong sila sa living room. “Mukhang good mood ka rin. Dahil ba nakatanggap ka ng papuri kay Sir Edward?”

Tulad nila ni Kristoff, nag-aaral pa rin si Marigold at nasa college. Pare-pareho silang third year college. Sa ibang University nga lang ito pumapasok.

Napangiti na lang siya dito. “Mauna na `ko sa `yo, Marigold.”

Kung noong isang linggo ay sobrang pressured at stressed niya, nagagawa na niyang ngumiti ngayon. Mas pinili na lang kasi niyang maging propesyonal kaysa pairalin ang kanyang damdamin pagdating sa trabaho. Tulad nga ng sinabi ni Sir Simon, wala silang target na mabuting tao. Sobrang nakatulong iyon sa kanya.

Nakatulong din sa kanya ang pakikipagpalitan ng messages kay Serenity. Pagkatapos kasi ng misyon, nae-enjoy niyang makipag-kwentuhan dito at hindi na naiisip ang trabaho. Kahit ba nag-aaral sila sa iisang University, hanggang text messages lang ang communication nila. Pero ngayon, naisip niya na makipagkita dito.

Hindi man niya sigurado kung tama nga ba ang gagawin niya, ang alam lang niya ay excited siyang makita ito nang personal.

KABADO si Serenity habang patungo sa canteen. Buong buhay niya, ito pa lang yata ang lalaking nakapagpakaba sa kanya ng ganoon. Lalong bumilis ang tibok ng kanyang puso nang matanaw na niya si Oliver. Nauna na itong um-order sa kanya. Puno na kasi ang table ng pagkain.

Huminga siya nang malalim. “Kaya mo`yan, Serenity.”

Nang makalapit siya kay Oliver, nginitian niya ito. Para naman tumalon ang puso niya nang ngitian rin siya nito. Sa tuwing natatanaw kasi nila ito noon, aakalain mong hindi marunong ngumiti.

“Hi. Nauna ka na palang um-order. Sandali, bibili lang ako ng food ko.”

Tumayo ito. “No, maupo ka na. Para sa ating dalawa na ang in-order ko.”

Ngayong nakalapit na siya dito, marami-rami nga ang in-order nito.

“Okay, thank you,” aniya at naupo na sa harapan nito.

Pinilit niyang umarte na parang hindi siya affected sa presence ni Oliver pero ang totoo, namamasa na ang kili-kili niya sa kaba.

“Pero kung may gusto ka pang kainin, sabihin mo lang,” pahabol nito.

“Naku, ayos na `to. Hindi naman ako malakas kumain. Solve na `ko dito.”

Sobra-sobra pa nga ang mga binili nito. Maliban sa rice at ilang ulam, mayroon din mga mamon, biscuits at chichirya sa lamesa.

“Then lets eat,” maikli nitong sabi.

Habang kumakain, ramdam niya ang tingin ng mga tao sa paligid sa kanila. Siguro curious ang mga ito kung bakit sila magkasama. Kung wala nga lang sila sa canteen, feeling niya nagdi-date sila.

Kahit ba madalas silang nagpapalitan ng messages, iba pa rin ngayon na personal na silang magkausap. Kung sa phone ay kung anu-ano na lang ang naiisip niyang itanong, tahimik lang siya habang kaharap ito.

“May gagawin ka ba after class?”

Natigil siya sa pagkain at napatingin dito. Tuesday ng araw na `yon. Ibig sabihin kailangan niyang umuwi nang maaga para mag-training. Pero ewan ba, “wala” ang salitang lumabas sa bibig niya.

“Then, is it okay if I invite you to go out?”

Mukhang ang iniisip niya lang kanina na date ay magiging totoo na. Syimpre, hindi niya iyon tinanggihan.

Walang mapaglagyan ang kaba ni Serenity nang sumakay siya sa kotse ni Oliver pagkatapos ng klase nila kinahapunan. Unang beses lang kasi niya iyong sumama sa isang lalaki at sila lang dalawa. Bigla tuloy siyang na-curious kung ano ang motibo nito sa pag-invite sa kanya.

Malamang iisipin ni Oliver na aggressive niya. Pero mabuti na rin iyong may ideya siya para alam niya kung paano makikitungo dito. Obvious na rin naman siguro na may gusto siya dito kaya hindi na siya magpapa-cute.

“Alam mo naman siguro na crush kita, hindi ba?”aniya. “Walang babaeng mag-iiwan ng phone number sa lalaking hindi niya gusto.”

“I know,” maikli nitong sagot habang nagmamaneho.

Napatingin siya dito. “Then let me go straight to the point. Bakit mo `ko in-invite lumabas? Ibig ba sabihin gusto mo rin ako?”

Napatingin sa kanya si Oliver at nakangiti ito.

“Aside from my Mom, ikaw lang yata ang babaeng nakilala ko na ganyan ka straightforward magtanong. But to answer your question, yes, I guess I like you too. Let’s just say that I want to know you better.”

Natahimik siya. Naramdaman din niya ang pag-init ng kanyang mukha. Ibig ba sabihin iyon ang first date nila hindi bilang friends lang?

ISINUMPA ni Oliver sa sarili na hinding-hindi siya makikipag-relasyon. Pero nang itanong iyon sa kanya ni Serenity, ang mga salitang `yon ang lumabas sa kanyang bibig. Hindi niya akalain na ganoon kabilis tratraydurin ng kanyang puso ang isip niya.

Hindi rin naman siguro masama kung mas kikilalanin nila ang isa’t-isa. Saka na lang siguro niya iisipin ang ibang bagay kapag nangyari na.

Sisiguraduhin din niyang hindi iyon makaka-apekto sa trabaho niya. Sa ganoong paraan, hindi rin malalaman ng Mama niya ang tungkol kay Serenity. Sa ngayon, gusto niyang i-enjoy na lang muna ang kung anong meron sila.

“Wow! Paano mo nagawa `yon? Ang galing!” iyon ang naging reaksiyon ni Serenity nang mapatamaan niya nang sunud-sunod ang mga target sa isang shooting game sa arcade.

Actually, pangatlo na niyang strike iyon. Nakakatatlo na rin siyang stuffed toy bilang premyo. Gusto sana niyang magyabang na sisiw lang sa kanya iyon. Kapag nagtri-training nga sila, siya ang nakakakuha ng pinakamataas na marka sa target shooting. At ngayon, isa siya sa mga sniper sa grupo. Pero syimpre, hindi naman niya pwedeng sabihin dito kung ano ang trabaho niya at pumapatay siya ng tao. Siguradong katatakutan lang siya ni Serenity.

SINUBUKAN ni Serenity na umarte na bilib na bilib siyang naka-strike si Oliver sa shooting game sa arcade. And so far, mukhang paniwalang-paniwala naman ito.

Ang totoo, chicken lang sa kanya ang larong `yon. Bata pa lang kasi siya, tinuruan na siyang humawak ng Papa niya ng totoong baril. Mas maraming beses pa nga ata siyang nakahawak ng baril kaysa munyika. Kaya naman kung sa shooting lang, ka-level na yata niya ang mga sniper ng SWAT Team.

“Here,” wika ni Oliver sabay abot sa kanya ng pikachu na stuffed toy.

“Thank you,” nakingiti niyang sabi dito. “Subukan naman natin maglaro ng ibang games. Gusto kong subukan `yong basketball shooting. Mag-contest tayo.”

“Sure. Let’s go.”

Mabuti na lang at pumayag ito. Maliban kasi sa meron na siya ng lahat ng stuffed toy na naroon, patay siya sa Papa niya pag-uwi. Mahihirapan na siyang itago ang mga iyon sa bag niya kapag pinarami pa ni Oliver. Idinahilan pa naman niya na mahuhuli siya ng uwi dahil may activity sila sa school.

Habang naglalakad sila, sinilip niya ang kanyang phone. Nakaka-limang tawag na sa kanya ang ama.

“May problema ba?” Tanong sa kanya ni Oliver.

Mabilis naman niyang naipasok sa bag ang kanyang phone.

Nginitian niya ito. “Wala naman. Sinilip ko lang kung anong oras na. Tayo na, excited na `kong maglaro,” hinila na niya ito.

Siguradong pagagalitan siya ng Papa niya pag-uwi. Pero mamaya na lang niya iyon iisipin. Sa ngayon, magfo-focus na lang muna siya sa date nila ni Oliver. Na sa totoo lang ay sobra niyang na-enjoy kahit hindi iyon ang first time na nakapaglaro siya sa arcade.

Kanina lang umaga ay naiilang pa siya kay Oliver pero ngayong papauwi na sila, may pa-holding hands na sila. Nag-offer pa nga ito na ihahatid siya pero umayaw siya. Maliban sa magkaiba ng direksiyon ang bahay nila, siguradong inaabangan na siya ng Papa niya.

Mabuti na lang talaga at may tumawag kay Oliver kaya hindi na ito nagpumilit. Mukhang may kailangan itong puntahan ASAP. Pinasakay na muna siya nito ng Taxi bago ito umalis. Hindi naman niya mapigilan ang mapangiti habang inaalala ang naging date nila.

Sa totoo lang, sa edad niya, mukha man imposible pero si Oliver pa lang ang lalaking nagpatibok ng kanyang puso. Ang sarap palang kiligin. Feeling nga niya hindi na lang niya ito basta crush. In love na siya dito. Tinamaan nga yata siya ng tinatawag na love at first sight.