Welcome Back

NATAPOS ang kainan at ang mga bisita ay binati ang bagong dating ng "Maligayang Pagbabalik". Nasa may bandang sulok ako kung saan walang ilaw na pwede magbigay liwanag sakin. Ininom ko ang natitirang laman ng baso ko.

"Athalia, ikaw ba yan?" 

Anang baritonong boses na manggagaling sa likuran ko. Lumingon ako at nasilayan ang isang napakagwapong nilalang na nakatayo malapit sakin.

"Luke? Oo ako nga. Kamusta ka? Maligayang Pagbabalik!" bati ko sa kanya. 

Nginitian ko siya at ngumiti rin siya pabalik. Lumakad siya papalapit sakin. Napakagwapo talaga niya sa suot na kulay abong suit. Yung sapatos niya lang ang itim. Tumabi ito sakin. Tiningala ko ang buwan. Tumingala rin siya.

"Hindi ka parin nagbabago Luke. Ikaw parin yung adik sa Color Gray."

At nagtawanan kami. Tinitigan niya ako. Nagbaba ako ng tingin. Hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Parang anumang oras mawawalan ako ng urirat. 

"Ikaw, ang laki ng pinagbago mo. Ang ganda mo ngayon. Dalagang-dalaga ka na."

Puri niya sa akin. Tinitigan niya ako hanggang yung titig niya bumaba sa aking mga labi. Lumakas ang kabog ng aking dibdib. Hahalikan ba niya ako?

"Athalia. You're here!" Si Charles ang tumawag sa akin. Lumapit siya sa amin. 

"Hi, im Charles. Athalia's new friend." inilahad nito ang kamay kay Luke. Tinanggap naman ni Luke ang pakikipagkamay ni Charles.

"I'm Luke, Athalia's Best Friend since childhood."

Pakilala ni Luke. Nagulat ako. Best friend? Tama ba narinig ko? O sinabi lang niya iyon dahil nagpakilala si Charles bilang kaibigan ko. Nasaktan ako sa isiping iyon. Tiningnan ko siya. Mukhang seryuso siya sa sinabi.

"Pwede ko ba mahiram saglit si Athalia para isayaw?" Paalam nito. 

Doon ko lang napansin na nagsasayawan na ang mga ibang panauhin. Wala narin ang mga mesa. Pumapailanlang ang samyo ng musiko sa kalaliman ng gabi. 

"Oo naman" pag sang-ayon ni Luke. 

Umalis na rin siya, naglakad na kami paalis sa lugar na iyon. Ng nasa gitna na sila kinuha ni Charles ang kamay ko at inilagay sa balikat ko. Samantala yung isang kamay ko ay hawak-hawak niya. Yung isang kamay naman niya nasa bewang ko. May ilan din na nakasuot ng kagaya sakin ang nakipagsayawan. 

Nagsimula na kaming sumayaw. Nakita ko sa gilid ng aking mata si Luke at ang nobya niya na nagsasayaw. Magkadikit ang mga katawan nila. Makikita mo pagmamahal nila sa isa't-isa. Naiinggit ako sa nakikita ko. Gusto ko ako ang yung isinasayaw ni Luke. 

Bigla akong nag-angat ng mukha ng magsalita si Charles.

"Kung liligawan ba kita papayag ka ba?" 

At hinapit niya ako. Wala akong maramdaman sa kanya na kahit katiting na pagtingin pero sabi nga nila natututunan ang pag-ibig. Wala naman sigurong masama kong papayagan kong ligawan niya ako.

Oo naman. Wala naman akong boyfriend, kaya pwede ka manligaw." at nginitian ko siya.

Pagkatapos ng kasiyahan na yun ay inihatid kami ni Charles pauwi samin. 

 

. "Salamat sa paghatid Charles."

"Walang anuman. Good Night" tugon niya. Inihatid ko siya ng tingin hanggang sa mawala siya sa aking paningin. Pagpasok ko sa bahay ay agad nag-usisa ang aking ina.

"Sino yun?" 

"Si Charles po Inay. Nagkakilala po kami kanina, at balak po niya akong ligawan. Maari po ba Inay?" tanong ko sa aking Inay.

"Wala naman masama kung magpaligaw ka anak. Pero, kilalanin mo siya ng mabuti dahil mahirap kapag di mo pa lubos na kilala tapos kapag naging asawa mo na tsaka mo lang malalaman kung sino siya. Nasa huli ang pagsisisi anak." Sermon niya sa akin 

"Opo Inay, at tsaka nanliligaw pa lang po. Punta napo ako sa kwarto ko Inay. Magpapahinga napo ako. Napagod ako ngayong araw na ito. May pasok pa po ako bukas." paalam ko. At hinalikan siya sa pisngi.

Habang nakahiga ay iniisip ko kung tama ba ang desisyon ko na magpaligaw kay Charles. Bahala na. Ayaw ko muna isipin ang mga bagay-bagay. Ipinikit ko na ang mga mata para matulog.

NAGISING ako sa ring ng cellphone ko. Unregistered number. Sinagot ko iyon. 

"Sino po sila?" Tanong ko sa kung sino man ang tumawag.

"Lumabas ka ng bahay niyo."

Luke? Si Luke ba ang nasa kabilang linya. Paano nito nalaman # ko? At bakit siya napatawag ng ganitong oras? Lumabas ako ng bahay at nakita ko siya na nasa labas nakasandal sa sasakyan niya.

"Anong ginagawa mo dito? Alas singko palang ng umaga ah?" Tanong ko sa kanya.

"Gusto lang kita makita. Baka mamaya pumunta na dito yung Charles at ihatid ka sa trabaho. Ihahatid ko sana kayo kagabi kaso naunahan ako." Parang may halong tampo ang boses niya. Pero bakit? 

"Hindi naman niya ako ihahatid, umuwi ka na at tatawagan nalang kita kapag susunduin mo na ako. Baka magalit girlfriend mo?"

Ayaw ko pagmulan ng away. Pero ano naman ngayon? Mas una kaming nagkakilala ni Luke at magkaibigan lang turingan namin sa isa't-isa. Ipagkakait ba niya yun e mas matagal kong nakasama si Luke kaysa sa kaniya. Lumapit siya sa sakin.

"Talaga? Hindi ka niya ihahatid?" Tinitigan niya ako sa mga mata. Tumango ako.

"Sobrang namiss kita Athalia. Hindi ko lang mapigilan mainis sa kanya dahil imbes na solo kita kagabi nandun siya at sinira yun." Bakit sinasabi niya iyon sa akin?

Mas lumapit pa siya sakin. Tinitigan niya ang mga labi ko. At agad-agad ibinaba ang ulo niya para halikan ako. Malapit na maglapat ang aming labi ng..

Isang malakas na kabog sa pintuan ang nagpagising sakin. Nagpagising sa isang panaginip lang pala. 

"Anak. Gising na. Mag-aalas syete na. Hinihintay ka ni Luke, ihahatid ka daw niya. Halika na at ng makapag-agahan ka na" 

Agad akong napatayo. Napatingin ako sa orasan. Napatapik ako sa aking noo. Alas syete na pala. Napagod kasi ako kagabi kaya napasarap ang tulog ko. Ano sabi ni Inay? Nandito sa bahay namin si Luke. Nanaginip na naman ata ako. -.- Kinurot ko ang aking kamay, nasa reyalidad ako. 

"Opo, bababa na po ako." 

Pababa na ako ng makita ko si Luke na nasa hapag kainan masayang nakikipagkwentuhan kay Inay, habang nakahain sa mesa ang prinitong isda na may sawsawan na bagoong. Mayroong ding itlog at hotdog na nakahain. Napatingin siya sa sakin ng makitang pababa na ako ng hagdan. 

"Good Morning. Pasensya na hindi na ako nakapagpaalam na bibisita ako dito kasi wala naman akong cellphone # mo." Paliwanag niya. Sasagot na sana ako ng maunahan ako ni Inay.

"Okay lang yun iho. Welcome na welcome ka dito sa bahay kahit hindi ka na magpaalam.Kumain ka lang huh. Tiyak na namiss mo itong mga to. Alam ba ng Mommy mo na nagpunta ka dito?"

Umupo na ako sa hapag kainan. Magkaharap kami ni Luke. Nagkatinginan kami.

"Hindi po. At tsaka nasa Manila po siya ngayon kasama po si Mickaela. May inaasikaso po na importante." Paliwanag niya.

Tumingin siya sa akin. Nagtama ang aming paningin. Una akong nagbawi ng tingin at minadali ang pagkain.

"Saan ka nagtratrabaho ngayon Athalia?" Tanong ni Luke sa akin. 

"Sa isang garment factory o Heirwone Enterprise. Marketing Staff ako doon. Pinasok ako doon ni Ate Melissa." sagot ko sa kanya habang nasa pagkain pa rin ang atensyon ko.

"That's good, maganda ang Heirwone Enterprise at de-kalidad ang produktong ginagawa nila. Nangangailangan kasi ako ngayon ng katuwang sa pamamahala sa Hacienda. Pero dapat kilala ko, hindi rin kasi biro ang magtiwala ngayon." Saad niya. 

Tumango lang ako bilang pagsang-ayon sa kanya. Matapos kumain, tumayo na ako para maligo at magbihis. Nagpaalam muna ako sa kanila na abala sa pakikipagkwentuhan. Pagkatapos kong maligo agad na akong lumabas. Nakita kong naghuhugas ng pinggan ang aking Inay. Tapos na pala silang kumain. 

"Mauna na ako nay." Paalam ko. 

Pumunta na ako sa labas at nadatnan si Luke na nakatayo at nakasandal sa kotse niya. Ng makita niya ako agad siyang pumunta sa passenger's seat at binuksan ang pinto. Agad naman akong nagtungo doon at pumasok. Umikot narin ito.

WALANG umiimik samin habang binabagtas namin ang daan papunta sa pinapasukan kong Garment Factory. Tumingin ako sa labas ng bintana. Pinagmasdan ang mga bukirin na may tanim na mga palay. Malapit na naman ang anihan. Ang mga nakikita ko ngayon pag-aari ng mga Sebastian. 

Bigla siyang nagsalita. 

"Mukhang nagkakapalagayan kayo ng loob nung lalaki kagabi. Sino ba yun?" sabi niya. Bakit parang naiinis siya base sa tono ng boses niya? O guni-guni ko lang yun?

"Balak niya akong ligawan. Pumayag naman ako. " 

Tumingin ako sa kanya. Biglang tumalim ang mata niya. Ano bang problema niya? Nagagalit ba siya? Ano karapatan niyang magalit? Hindi na siya umimik sa buong byahe hanggang sa narating namin ang Garment Factory o Heirwone Enterprise na pinapasukan ko.

Bumaba na ako ng sasakyan. Ni hindi na siya nag-atubiling pagbuksan ako ng pinto. 

Paglabas ko ng gusali kung saan ako nagtratrabaho, nakita ko si Charles sa isang sulok. Nginitian niya ako, nginitian ko rin siya pabalik. Ng makalapit ako ay agad niyang kinuha ang bitbit kong bag.

"Ano ginagawa mo dito? Paano mo nalaman na dito ako nagtratrabaho?" Tanong ko sa kanya. Nagtataka lang ako kasi hindi ko naman nabanggit sa kanya kagabi kung saan ako nagtratrabaho. 

"Tinanong ko kay Melissa. Pagkahatid ko sayo kagabi bumalik ako sa Hacienda para balikan sina Mom at Dad. Then, nakakwentuhan ko siya at tinanong ko kung saan ka nagtratrabaho." Paliwanag niya. Tumango naman ako. Nilakad na namin ang daan papuntang parking lot. 

"Saan tayo pupunta? Hindi ba pwede na umuwi muna ako para magpalit?" 

Hindi naman pwede na ganito ang suot ko kung may pupuntahan man kami. Kailangan desente din akong tingnan, lalo at makikita sa pananamit niya na may sinasabi siya sa buhay. 

"Okay lang yan. Hindi mo na kailangan magpalit, maganda ka naman kahit ganyan ang suot mo." puri niya sakin.

Pinamulahan ako ng mukha sa papuri niya. Nagpasalamat ako sa sinabi niya at sumakay na ako sa kotse niya. Sumakay narin siya sa driver's seat. Pinaandar na niya ang sasakyan. 

Habang binabagtas namin ang daan patungo sa isang restaurant. Medyo may kalayuan ang restaurant, bigla akong kinabahan. Tama ba ang pagsama ko sa kaniya? Gayung noong isang gabi ko lang siya nakilala.

"Mukhang di ka mapakali. Nag-aalangan ka ba? Harmless ako Athalia. Hindi kita sasaktan. Magtiwala ka lang. Oo alam ko na noong isang gabi lang tayo nagkakilala, pero ibigay mo sakin tiwala mo. Di kita gagawan ng masama."

"Pasensya ka na kung ganun ang tingin ko sayo. Diko lang maiwasan lalo at di pa kita lubos na kilala."

"Ayos lang naiintindihan ko"." 

Nginitian niya ako. Tama na yung sinabi ko iyon para gumaan ang pakiramdam ko. Siguro tama nga siya. Hindi niya ako pababayaan. Magtitiwala nalang ako na alam kong walang masamang mangyayari sakin.

Tumingin ako sa labas, at napasulyap ako sa side mirror ng sasakyan. Parang pamilyar sakin ang sasakyan na sumusunod samin. Parang sasakyan iyon nina Luke. Umiling ako. 

Baka kamukha lang at iisang daan lang tinatahak namin. Bakit naman niya ako susundan? May dahilan para sundan ka niya dahil kaibigan ka niya at nag-aalala siya sayo. Anang isang bahagi ng isip ko. Pero siya nga ba ang nagmamay-ari ng sasakyan na iyon?