PAGKADATING nila sa Sago Restaurant. Isang sikat na Restaurant sa aming bayan. Na-feature na ito sa TV dahil sa sarap ng mga pagkain dito. Pinagbuksan ako ni Charles ng pinto. Namangha ako sa kanyang nakita. Hindi ko akalain na makakapunta ako sa ganitong mamahaling restaurant. Napatingin ako sa sasakyan na nagpark di kalayuan samin. Napakunot noo ako. Iisa lang destinasyon namin. Posible kayang si Luke yun?
"Tara. Ano ba tinitingnan mo?" napatingin ako kay Charles. Nagsimula na kaming maglakad papasok sa Restaurant.
"Ah wala. Tinitingnan ko lang kabuuan ng parking area ng restaurant. Sobrang lawak pala." Pagdadahilan ko. Hindi naman pwede sabihin ko sa kaniya na may sumusunod samin.
"Magandang gabi po." anang dalawang babae na empleyado ng naturang restaurant ng makapasok kami. Mararamdaman mo talaga na welcome ka sa Restaurant pagpasok mo palang dito.
Iginiya kami ng mga ito sa bakanteng mesa na may dalawang upuan. Hinila ni Charles ang upuan para sakin. Umupo ako. Pumunta na siya sa katapat kong upuan. Inabot niya ang menu na ibinigay ng isang lalaki. Iginala ko ang paningin sa kabuuan ng Restaurant.
Sobrang ganda. Napakalawak, napakaganda at napakaliwanag. May dalawang lalaki na may dalang violin ang lumapit samin at nagsimulang tugtugin ang violin. Ibinigay na ni Charles ang menu sa naghihintay at itinuro niya ang mga pagkaing oorderin.
"Nagustuhan mo ba ang lugar?"
Tanong niya sakin. Makikita mo sa mukha niya ang saya. Saya na nakasama ako. Pero bakit hindi ko maramdaman ang sayang yun. Iba ang gusto kong makasama sa gabing ito. Hayyss. Dapat di ko iniisip iyon dapat ang pinagtutuunan ko ng pansin ay siya hindi kung sino-sino.
"Salamat." yun lang ang namutawi sa aking bibig.
At dumating na ang order namin at nagsimula na kaming kumain Habang kumakain nagkwentuhan kami ng mga bagay tungkol sa aming sarili.
Pauwi na kami ng mga pagkakataong yun. Alas syete na ng gabi. Tinatahak na namin ang daan pauwi, gusto kong ipikit ang aking mga mata. Isinandal ko ang ulo sa upuan at pumikit.
NAGISING ako sa pagyugyog ni Charles. Agad kong iminulat ang aking mga mata at makitang nasa tapat na kami ng bahay namin. Agad akong pinagbuksan ni Charles ng pinto. Lumabas na ako at tsaka isinara ni Charles ang pinto. Matangkad siya. Hindi nagkakalayo ang taas niya kay Luke."Nandito na pala tayo. Pasensya na napasarap ang tulog ko."
Hinging paumanhin ko sa kaniya. Gwapo naman siya, lalaking lalaki ang dating pero bakit hindi niya ito matutunan na magustuhan. Sabagay, ilang araw palang naman sila magkakilala. It takes time para matutunan ko siyangng magustuhan.
"Wala iyon, pumasok ka na."
"Salamat ah. Napuntahan ko rin ang isang sikat na Restaurant. Gusto mo bang pumasok muna?" Anyaya ko sa kaniya.
"Hindi na. Pumasok ka na para makapagpahinga ka, pasensya ka na napagod ka tuloy sa byahe imbes na umuwi ka na sana at nakapagpahinga" hinging paumanhin niya.
"Ayos lang yun nag-enjoy naman ako. Sige na mauna ka na. Papasok ako kapag diko na natatanaw sasakyan mo."
Nagpaalam na siya. Ng di ko na matanaw ang sasakyan niya, akma ko nang bubuksan ang gate ng may magsalita sa gilid ko.
"Mukhang nagkakamabutihan na kayo. Akala ko pa naman pag umuwi ako masusulit ko ang mga taon na di kita nakasama pero nagkamali ako dahil may iba ng kumukuha ng atensyon mo" si Luke ang nagsalita.
"Luke, anong ginagawa mo dito? Paano mo nalaman na magkasama kami? Ibig sabihin ikaw yung sumusunod samin kanina?" Tanong ko sa kaniya.
"Oo. Sinundan ko kayo dahil gusto kong makasiguro na ligtas ka. Wala akong tiwala sa lalaking yun."
Lumapit si Luke sa akin. Ano gagawin niya sa akin. Napasandal ako sa may rehas ng gate. Itinukod niya ang mga kamay sa gate at tinitigan ako sa aking mga mata.
"Luke, anong gagawin mo?"
"Namiss kita Athalia, kulang nalang hatakin ko ang taon para makabalik lang dito sa Pilipinas para makasama at makita ka. Kung alam mo lang kung gaano ako nangungulila sayo."
Tinitigan nito ang aking labi. Matagal ang pakakatitig niya, hanggang sa dahan dahan niyang inilapit ang labi niya sa labi ko. At naglapat na ang aming mga labi. Ganito pala ang pakiramdam ng unang halik. Nakakapanghina. Nakakawala ng urirat. Napakalambot ng labi niya, dahan-dahan kong ibinuka ang mga labi at hinayaang samsamin niya ang labi ko.
Dahan dahan niyang ipinasok ang dila niya sa loob. Pagkatapos, bumaba ang labi niya sa leeg ko at hinalikan iyon. Naalarma ako. Nasa daan kami baka may makakita sa amin. Gamit ang buong lakas itinulak ko siya. Bigla nawala ang init na nararamdaman ko ng humiwalay siya sa akin.
"Baka may makakita satin Luke. Nasa tabi tayo ng daan." sabi ko sa kaniya. Bumuntong-hininga siya.
"Pumasok ka na sa loob. Gumagabi na. Good Night." aniya.
Lumakad na siya patungo sa sasakyan at pinaharurot paalis. Tinanaw niya ang sasakyan niya hanggang sa mawala sa aking paningin. Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nadatnan ko ang aking ina na nagtutupi ng mga damit namin.
"Saan ka nanggaling? Sino naghatid sayo pauwi?" Tanong niya sa akin.
"Galing kami ni Charles sa Sago Restaurant Nay. Si Charles din po naghatid sakin dito."
"Anak, kung gusto kang ligawan ng tao dito muna sa bahay. Hindi sa kung saan saanka niya dinadala. Hindi mo pa siya gaanong kilala." payo ng aking ina sa akin.
Umupo ako sa tabing upuan niya. Sa mesa kasi siya nagtutupi. Naiintindihan ko ang aking ina, nagmamalasakit lamang siya sa akin dahil ako nalang ang meron siya. Niyakap ko siya.
"Pasensya na po Nay. Hindi po ako nakapagpaalam. Sa susunod magpapaalam napo ako at dito sa bahay ko na po siya papuntahin." hinging-paumanhin ko.
"Ayos lang yun. Basta huwag mo na uulitin huh. Umukyat ka na sa taas para makapagpalit ka makapagpahinga ka na. Tatapusin ko na rin itong ginagawa ko at matutulog na rin ako."
Hinalikan ko sa pisngi ang aking ina at tsaka ako paumanhin sa itaas. Pagkabihis ko ay nahiga na ako sa kama. Hinawakan ko ang labi na hinalikan ni Luke. Unang halik ko yun. Ganun pala pakiramdam kapag hinahalikan. Ipinikit ko nalang ang aking mga mata kaysa mag-isip ng kung ano-ano. Dahil sa pagod agad akong nakatulog.
GUMISING ako ng mga alas syete ng umaga. Pagkababa ko ay nakahain na ang pagkain sa mesa. Salamat sa aking ina na laging naghahanda ng pagkain sakin."Magandang umaga Nay. Pasensya po tinanghali ako ng gising. Dala siguro ng pagod."
"Ayos lang yun anak. Masaya ako na nagagampanan ko ang tungkulin ko bilang iyong ina, ikaw nalang meron sakin anak kaya masaya ako sa ginagawa kong ito." aniya. Lumapit ako sa kaniya at niyakap.
"Salamat inay. Maraming Salamat po sa lahat."
"Halika na kumain na tayo at baka lumamig pa to" sabay kaming nagtawanan at sabay na din kumain ng almusal.
Nagcommute ako papuntang opisina. Nagtext si Charles na hindi niya ako maihahatid dahil may emergency meeting daw siya sa mga kliyente niya. Pagdating ko sa opisina, agad akong binati ng mga katrabaho ko.
"Good Morning din" bati ko sa kanila. Umupo ako sa mesa at may nakita akong bouquet ng bulaklak.
"Grabe. Iba din manliligaw mo ah. May pabula-bulaklak talaga." Si Ate Melissa ang nagsalita na kapapasok pa lamang.
Ngumiti ako sa kaniya. Inamoy ko ang bulaklak. Ang bango. May liham ito na nakalagay sa bulaklak. Mamaya ko na ito babasahn. May inilapag si Ate Melissa na folder.
"Basahin mo yan. Liham yan galing sa CEO natin na si Mr. Michael Lereño. Mukhang may meeting ka kasama siya."
Inilapag nito ang folder sa mesa ko at umalis na. May sari-sarili kamng opisina lalo na kapag mataas position mo.
Binuksan ko ang folder. Ang nakalagay sa liham ay,
"Miss Ramos. Iniimbitahan kita sa isang meeting ng isang business partner namin. At may magandang balita ako sayo. Dahil ikaw ang napili nito na maging Secretary. Tatlong araw sa isang linggo. Pag-uusapan natin ang magiging schedule mo. At may good news ako. Pag-usapan natin lahat. Ang meeting ay mamayang 4pm. Ipapasundo kita at 3:30 pm."
Magiging Secretary ako? Kanino?
LUNCH BREAK.Papunta ako ngayon sa Canteen ng gusali na kung saan ako nagtratrabaho. Mag-isa kong nilalakad ang hallway papunta sa canteen. By batch kasi ang Lunch, ng may tumawag sa likuran ko. Si Ate Melissa. Huminto ako para hintayin siya.
"Pasensya na ate akala ko kasi magkaiba tayo ng time."hinging-paumanhin ko sa kaniya. Kami lagi ang magkasama kapag lunch basta sabay ang oras namin.
"Ayos lang yun. Diko rin alam na ito yung time ko kasi napromote ako!" tuwang-tuwa niyang balita sa akin.
"Talaga ate? Anong position?"
Nasa canteen na kami at umupo na kami sa may bakanteng mesa. Lumapit samin si Ate Sally. Ang tagalista ng mga order.
"Hello. Good afternoon sa inyo mga magandang dilag. Ano order natin ngayon?" tanong niya sa amin.
"Chicken Curry po" aniya.
May baon akong kanin. Sayang naman kung pati kanin ioorder ko pa. Lalo mahal ang kanin sa kanilang Canteen. Hindi kasi pwede kumain sa iba ang mga empleyado dahil nagrerenta din ang mga ito.
"Pakbet po at isang kanin" ani Ate Melissa.
"Anong position ba kamo tanong mo kanina Athalia?" tanong ni Ate Melissa sakin.
Tumango ako. Magaling kasi siya at matagal na rin sa kompanya. Dalaga palang siya dito na nagtratrabaho hanggang sa nag-asawa na.
"Marketing Manager na ako! Marketing Assistant lang ako dati tapos ito Marketing Manager na." tuwang-tuwang balita niya sakin.
"Masaya ako para sayo ate." Nagpasalamat siya sakin.
Simpleng empleyado lang ako noong pumasok ako dito. Hanggang sa napromote ako na maging Marketing Staff Holder. Ito yung nagustuhan ko sa company. Na pinaghihirapan ang promotion, hindi yung porket graduate ka ng mataas na kurso o may karangalan kang natapos.
Mataas na magiging posisyon mo. Kailangan mong pagdaanan ang proseso, magsisimula ka sa ibaba hanggang sa tumaas ka pero dapat tumataas din skills mo. Dumating na ang order namin at nagsimula na kaming kumain.
"Alam mo ba diko gusto ugali nung girlfriend ni Luke. Yung si Mickaela. Masyadong clingy kay Luke. Akala mo mag-asawa na sila." Sabi niya habang nilalantakan niya ang pagkain nito.
Ano nga bang ugali mayroon si Mickaela?
PAGKATAPOS namin kumain ay agad na kaming pumunta ni Ate Melissa sa kanya-kanyang opisina. Umupo siya sa swivel chair. Naalala pala niya yung bulaklak na bigay ni Charles. Kinuha ko iyon sa gilid kung saan ko iyon nilagay. Binuklat ko ang papel. Pasensya na kung di kita nasundo. May urgent meeting lang talaga ako. Babawi ako pagkatapos nito." - Charles Tumunog ang aking cellphone. Kinuha ko iyon sa loob ng bag. Tiningnan ko kung dino ang tumatawag. Si Charles ang tumatawag, sinagot ko agad iyon. May twenty minutes pa naman ako para magsimula sa trabaho. "Hello, Charles. Kamusta?" tanong ko sa kaniya nang masagot ko ang tawag mula rito. Bumuntong-hininga siya na para bang nahihirapang huminga. "May problema ba Charles?" tanong ko. Parang ang bigat kasi ng dinaramdam niya. "Pasensya na kung hindi kita nahatid kanina. Kaya dinaan ko nalang sa bulaklak ang paghingi ko ng paumanhin. Nagustuhan mo ba?" tanong ni
Athalia'sPOV Nang makapasok ako sa CR. Humarap ako sa salamin at tiningnan ang repleksyon sa salamin. Nakikita ko ang isang babae na kababakasan ng kasiyahan sa mukha, at takot sa mga mangyayari. Ano ba ang naisip ni Luke at kinuha niya akong Sekretarya niya? Nag-iisip ba siya? Bumuntong-hininga ako. Sabagay, walang masama sa ginawa niya. Pero ginulat niya ako. Hindi man lang siya nagpasabi sa akin na may balak siyang ganito para hindi ako nagulat ng ganito. Ngayon, walang dahilan para iwasan ko pa siya. Dahil kahit iwasan ko siya, siya ang kusang lumalapit sa akin. Ano bang ginagawa mo sa akin Luke? Ipinikit ko ang mga mata at kinalma ang sarili. Binuksan ko ang faucet at naghugas ng kamay. Muli, bumuntong-hininga ako bago nagpasyang lumabas ng Comfort Room. Nang makalabas ako, nakita kong seryusong nag-uusap sina Luke at Mr. Lereño habang may papel na nasa harapan. Yun na ba ang kontrata? Naglakad ako palapit
Luke'sPOVAraw ng Lunes. Ngayon ang unang araw ni Athalia bilang Sekretarya ko. Alas-sais pa lang ng umaga pero hindi ko mapigilang ma-excite. This is it! Ito na yung araw na pinakahihintay ko. Alas-otso ng umaga hanggang alas singko ng hapon siya rito. Ang gagawin niya ay imonitor ang mga tanim gaya ng abaka na kadalasang ginagamit sa paggawa ng tela o damit.Subalit, may isang kompanya pa si Mr. Michael Lereño, na ngayon ay nagsisimula pa lang. Ang Pontañe Juicy-yo Company kung saan nangangailangan si Mr. Lereño ng mga produktong gagamitin sa paggawa ng Juice gaya ng Buko, Orange, Pineapple, Grapes, Apple, Mango, Melon.Ang Pontañe ay galing sa pangalan ng kaniyang yumaong ama na si Pontacio Lereño. Mabuti nalang at sa tulong ni Ate Melissa nalaman ko na nangangailangan si Mr. Lereño ng magsusupply sa kaniya ng mga ito lalo at nagsisimula pa lang siya.Kasi gusto niya mapagk
Athalia'sPOVNatigilan ako sa ginagawang pagtetext, nang tawagin ako ni Luke sa palayaw na madalas niyang itawag sakin noong bata pa kami. Namiss ko na tawagin niya ako sa palayaw ko sa kaniya. Sobrang namiss! Nag-angat ako ng tingin at tiningnan siya. Seryuso ang kaniyang mukha, walang emosyon na mababasa. Ibinalik ko ang cellphone sa bag."Sino ang katext mo?" tanong niya sakin. Nagbaba ako ng tingin.Galit ba siya? Nahihiya tuloy ako, dahil umuusad ang oras ko pero iba ang ginagawa ko. Sh*t! Ginawa ko lang dahilan yun para hindi mapunta ang atensyon ko sa kaniya na kausap si Mickaela."Pasensya na, may tinanong lang sakin si Charles." ani ko.Tinatanong niya kung matutuloy ang lakad namin mamaya. Alam ni Charles na dito ako nagtratrabaho, ramdam ko sa mga salita niya kagabi ang selos. Pero, nirerespeto niya ang relasyon naming dalawa ni Luke —bilang magkaibigan. Bumuntong-hininga si Luke.
Luke'sPOVHuminga ako ng malalim nang makalabas ako ng barn. Naiinis ako sa topic nila. Sino ba naman ang hindi? Pinag-uusapan nila ang lalaking pinagseselosan ko! F*ck! Kinalma ko ang sarili at inilabas ang cellphone sa bulsa, pumunta sa camera at inanggulo ito sa tamang postora paharap sa abakahan. Kasama sa report na ipapadala ni Athalia ay ang litrato ng abakahan. Pagkatapos kong makakuha ng tatlong litrato, ibinulsa ko na ang cellphone. Saktong palabas ng abakahan sina Lando, Ramon at Tiyo William."Ayos na ang abakahan, siguradong pwedeng pwede na itong anihin sa susunod na linggo." ani Tiyo William sa mga kasama."Tiyo William!" tawag ko sa kaniya. Bumaling sa direksyon ko si Tiyo William na agad na lumapit nang mamukhaan ako."Bakit nandito ka iho? Baka mangati ka." aniya."Ipinasyal ko po si Athalia, nasa barn po siya kasama sina Manong Amboy, Manong Broncio at Daniel. Patungo po ba kayo sa barn?" tanong ko.
Athalia's POVBinabagtas namin ni Charles ang daan patungo sa bayan. Hindi ko maiwasang isipin si Luke. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Kitang-kita ko kanina sa kaniyang mga mata ang sakit at selos dahil magkasama kami ngayon ni Charles. Pero bakit? Hindi ba dapat maging masaya siya para sakin? Pero bakit parang kabaligtaran iyon? Iba kasi ang ipinaparamdam niya kapag kasama ko siya. Nahinto ako sa pagmumuni-muni ng biglang huminto ang sasakyan sa may gilid ng daan. Tiningnan ko si Charles na nakatitig sakin."Bakit ka huminto?" tanong ko sa kaniya. Huminga siya ng malalim habang titig na titig sakin."Kanina pa kita tinatawag, Ath. Subalit hindi ka sumasagot. May problema ba?" tanong niya.Naramdaman ko sa kaniyang boses ang sakit, maging ang pagbabago ng kaniyang ekspreksiyo na kakikitaan ng lungkot. Sino ba naman ang hindi masasaktan at malulungkot? Kung ang ka-date mo ay naglalayag ang isipan? Hindi ko ma
Luke'sPOV"LUKE!" Nanhihinang tumingin ako sa pintuan ng kwarto kung saan naroon si Athalia at nakatayo. Dali-dali niya akong nilapitan sa kama kung saan ako nakaupo. Biglang nawala ang kalasingan ko dahil sa presensya niya. Ano ba ang nangyari? Ano ba ang ginawa ko? Umupo siya sa tabi ko at hinawakan ang mukha ko."Ayos ka lang? Bakit ka ba naglasing?" aniya at tiningnan ang nagkalat na mga basag na gamit na nasa kwarto, porcelain jar iyon at vases. F*ck! Naramdaman ko ulit ang pananakit ng ulo. Bahagya kong pinisil ang sintido ko dahil sa kirot niyon."Humiga ka at ako na ang bahala sayo." aniya. Sinunod ko siya dahil pakiramdam ko mabubuwal ako dahil sa sakit ng ulo at ang panghihilo. Nang makahiga sa kama at ipinikit ang mga mata para kahit papaano mawala ang pananakit ng ulo ko. Nakarinig ako ng papalapit na mga yabag."Ayos lang ba siya, iha?" mukhang si Manang Daisy ang nagsalita."Hindi po eh. Pakibantay muna siya Manang. Kukuha lang po ako ng maligamgam na tubig at gamot."
Athalia'sPOV"May pupuntahan ka ba ngayon?" tanong sakin ni Luke. Tiningnan ko siya tsaka umiling."Wala naman. Baka mananatili lang ako sa bahay kasi pupunta rito si inay para tulungan si Manang Daisy sa paglilinis. Bakit?" tanong ko. Nag-aagahan kami ngayon. Kaming dalawa lang, niyaya namin si Manang Daisy na mag-agahan ngunit tumanggi siya. Kakain nalang daw siya pagkatapos namin. "Ahm, pwede ka ba bumalik mamayang hapon? Mga alas-dos, basta yung free ka. Ililibot sana kita sa pananinam ng prutas, para maging familiar ka sa lugar at makita mo rin ang mga prutas at magkaroon ka ng report sa susunod na araw. Kung ayos lang sayo, kung hindi naman, ayos lang din." aniya at para siyang hindi mapakali habang sinasabi niya iyon.Sabagay, wala naman akong gagawin. Maganda nga ang suhestiyon niya. Gusto ko rin makita ang mga prutas na gagamitin sa paggawa ng juice. Mula sa pag-iisip, tiningnan ko ulit siya. Kitang-kita ko sa kaniyang mga mata na parang nag-aalangan siya sa kung ano ang i