13 years later..."KAILAN po kayo babalik ulit, Mommy?" nakangiting tanong ni Morgan sa Mommy Aimen niya na kausap niya through a video call.Matagal nang naninirahan sa ibang bansa si Aimen at doon na rin ito nakabuo ng sarili niyang pamilya. Natupad na rin nito ang pangarap na maging isang fashion designer. Sa kabila ng pagkakaroon na ng sariling pamilya, taon-taon pa rin itong umuuwi para bisitahin ang kapatid niyang si Allen at ang anak na si Morgan. Mabilis namang nakapag-adjust si Morgan sa set-up nila. Matalino ito at nauunawaan nito na hindi katulad ng ibang mga normal na tao ang pamilya nila.["Miss mo na ba ako, huh, baby?"] nakangiting tanong ni Aimen kay Morgan."Mom, dalaga na po ako," kakamot-kamot sa batok na sabi ni Morgan.Natawa nang mahina si Aimen pagkatapos, umiling-iling. Napangiti naman si Morgan nang bigla na lang sumulpot sa screen ang mukha ng tatlong taong gulang na kapatid niyang si Kenny. Nakisingit na rin ito sa pag-uusap nila ng Mommy Aimen niya. Sandali
Dinig ang mabibilis na yabag at mabibigat na paghinga ni Prinsipe Joven sa madilim na pasilyo ng kanilang kastilyo. Tagaktak na ang kanyang pawis habang walang tigil sa paglingon sa kanyang likuran sa pangambang nasundan siya nang kanyang mga pinagtataguan.Mas bumilis pa ang kanyang pagtakbo nang maulinigan ang mga boses ng mga taong humahabol sa kanya. Bumungad sa kanya ang isang mataas at paikot na hagdan nang lumusot siya sa isang lagusan patungo sa tore ng kanilang kastilyo. Mabilis subalit buong pag-iingat niyang inakyat iyon hanggang sa natagpuan niya ang isang maliit na silid. Nang makapasok ay kaagad niyang iginala ang kanyang paningin upang maghanap ng pwede niyang mapagtaguan subalit tanging ang maalikabok at malaking kama lamang ang naroroon sa loob ng silid. Parang binayo ang kanyang dibdib nang marinig ang malakas na pagkalabog sa kanyang pinto. Halos magiba na ang pinto sa lakas ng pagkatok ng sinumang nasa likod niyon. Mabilis siyang gumapang sa ilalim ng kama at malu
Napabalikwas ng bangon si Calista matapos mapanaginipan si Prinsipe Joven, ang pinagmulan ng kanilang angkan. Sa hindi malamang dahilan ay napapadalas ang mga gabing napapanaginipan niya ito. Napalingon siya sa kanyang katabing kama nang marinig ang pagbulong-bulong ng matalik na kaibigan na si Hera. Nagsasalita na naman ito nang tulog. Naiiling siyang napangiti, saka dumako ang tingin sa kama ng pinsan niyang si Althaia. Nagtaka siya nang makitang wala ito roon.Bagamat malalim na ang gabi ay hindi siya nakaramdam ng pag-aalala para sa pinsan sapagkat normal na sa kanilang mga taong-lobo ang gumala nang gano'ng oras, lalo na kapag kabilugan ng buwan. Babalik na sana siya sa pagtulog nang mapansin ang makinang na bagay na nakapatong sa mesa, sa ibabaw ng isang unan. Ang kan'yang korona. Napabuntong-hininga siya nang maisip ang mga obligasyong kanyang kahaharapin simula bukas bilang bagong Reyna ng kanilang tribo.(flashback)Masayang nagsasalo-salo ang mga taong-lobo sa malawak na ba
"HINDI ko sinasadya."Umiiyak at nanginginig na nakasiksik si Althaia sa sulok ng bahay ng kanyang kasintahang si Henry.Bagamat ilang araw na ang nakalipas, sariwa pa rin sa kanyang alaala ang mga nangyari nang gabing iyon.(flashback)Umiiyak at galit na ibinalibag ni Althaia sa puno ang isang usa na nasalubong niya sa kagubatan. Ibinunton niya sa kawawang hayop ang kanyang sakit na nararamdaman. Paulit-ulit niyang tinadyakan ang wala nang buhay na usa habang patuloy pa rin sa pag-iyak. Labis-labis ang sama ng loob na kanyang nararamdaman dahil sa naging desisyon ng kanilang Inang Reyna na ang pinsan niyang si Calista ang dapat na maging susunod na reyna ."Bakit?! Bakit?! Bakit?!" Humagulgol siya at napaluhod sa lupa.Magmula nang magkaisip, pinangarap niya na ang maging pinuno ng kanilang tribo. Buong pagsisikap niyang ginawa ang lahat upang mapansin siya ng reyna. Nag-aral siya nang mabuti, nagsanay upang maging bihasa sa pakikipaglaban, at naging responsableng alpha ng kanyang p
"ARE you saying we should exterminate Calista and her parents?" "You want the throne, right? Ang paraan lang para makuha mo 'yon ay kung mawawala sila," wika ni Henry na ikinagalit ni Althaia.Mabilis na umiling si Althaia sa pagkadisgusto sa ideya nito. "I am not a murderer!""You just killed Ina, remember?"Dahil sa sinabi ni Henry ay tuluyan nang naubos ang pasensya ni Althaia. Mula sa sofang kinauupuan ay sinunggaban niya si Henry na nakatayo sa kabilang panig ng sala. Pareho silang bumagsak sa kahoy na sahig. Gamit ang maliit subalit malakas niyang kamay, sinakal niya ito."Yes, you are my mate pero huwag mong kakalimutan, I am still your alpha," gigil niyang sabi bago nilubayan si Henry na ngayon ay habol na ang paghinga at ubo pa nang ubo.*****"HINDI pa rin ako makapaniwala na hindi man lang nagpakita si Althaia sa burol ni Ina," nakasimangot na sabi ni Hera habang ninanamnam ang ice cream na binili nila nina Calista at ng kanyang kasintahan na si Marcus na isang tao.Nakata
KASABAY nang matulin na pagtakbo ni Calista ang walang humpay na pag-agos ng kanyang mga luha sa takot at sakit na nararamdaman. Hindi maalis sa kanyang isipan ang takot na takot na mukha ng kanyang ama nang walang awa itong sinakmal ni Henry at pinilipit ang leeg hanggang sa humiwalay ang ulo nito sa katawan.Kahit sugatan at pagod na sa pagtakbo, hindi niya magawang tumigil sa pangambang maabutan siya ni Henry at ng mga kasamahan nito. Bagama't medyo malayo na ang kan'yang narating, naririnig at ramdam niya pa rin ang mga presensya nito.Napahinto siya nang sa isang iglap, bigla na lamang may sumunggab sa kanya dahilan para sumubsob siya sa lupa. Napahiyaw siya nang maramdamang kinagat siya sa balikat nang sinumang nakadagan sa kanya. Nang lingunin niya ito, saka niya lang nalaman na si Henry pala iyon na ngayon ay nasa anyong lobo."Grrr!" ungol nito.Gamit ang mga kamay at binti, itinulak ni Calista si Henry nang buong lakas dahilan para tumilapon ito sa malaking puno. Tumayo siya
PAGKAMUHI ang nararamdaman ni Hera habang nakatitig kay Althaia mula sa malayo. Nakatayo ito sa gitna ng maliit na entablado habang suot ang korona na dapat sana ay si Calista ang nagmamay-ari ngayon. Ngayon ang araw ng pag-upo nito sa trono dahil inanunsyo ng kasintahan nitong si Henry na si Calista at ang mga magulang nito ay nagpakalayo-layo dahil wala itong kakayahang pamunuan ang kanilang tribo at nahihiya rin ang mga itong harapin sila. Alam ni Hera na malaking kasinungalingan iyon. Hindi makapaniwala si Hera na nagagawa pa ring ngumiti ni Althaia sa harap ng mga katribo matapos ang ginawang pagtataksil nito sa pamilyang kumupkop sa kan'ya.Ilang araw na sinuyod ni Hera ang kagubatan kasama si Marcus subalit tanging ang katawan lamang ng ama ni Calista ang kanilang natagpuan. Halos nalibot na nila ang buong kagubatan subalit hindi niya maramdaman o maamoy ang presensya ng kaibigan. Dahil dito, nabigyan siya ng pag-asa na baka buhay pa si Calista."Bakit hindi mo na lang ipaala
5 years later...MULING pumikit si Marcus nang tumama sa kan'yang mukha ang sikat ng araw. Pumihit siya sa kabilang panig ng kama upang tingnan kung gising na ang kasintahang si Hera subalit nagtaka siya nang makitang wala na ito.Pupungas-pungas siyang naupo at sinuyod ng tingin ang buong silid. She was nowhere of sight. Pinulot niya ang kan'yang boxer sa sahig at sinuot iyon bago nagtungo sa lababo at naghilamos. Pansamantala niyang tinitigan ang repleksyon habang iniisip na naman ang susunod na lugar na kanilang susuyurin ni Hera upang hanapin ang nawawala nilang kaibigan na si Calista.Sa tagal ng panahon na hinahanap nila si Calista, naniniwala na si Marcus na posibleng wala na talaga ito. Subalit kahit ilang beses niya nang sinabi ito kay Hera, ayaw pa rin siya nitong paniwalaan. Ipinagpipilitan nito ang kutob na buhay pa ang kanilang kaibigan kahit wala naman itong sapat na basehan. Dose anyos si Marcus nang makilala niya sina Calista at Hera. Ulila na siya nang lubos noon at