PAGKAMUHI ang nararamdaman ni Hera habang nakatitig kay Althaia mula sa malayo. Nakatayo ito sa gitna ng maliit na entablado habang suot ang korona na dapat sana ay si Calista ang nagmamay-ari ngayon. Ngayon ang araw ng pag-upo nito sa trono dahil inanunsyo ng kasintahan nitong si Henry na si Calista at ang mga magulang nito ay nagpakalayo-layo dahil wala itong kakayahang pamunuan ang kanilang tribo at nahihiya rin ang mga itong harapin sila. Alam ni Hera na malaking kasinungalingan iyon.
Hindi makapaniwala si Hera na nagagawa pa ring ngumiti ni Althaia sa harap ng mga katribo matapos ang ginawang pagtataksil nito sa pamilyang kumupkop sa kan'ya.Ilang araw na sinuyod ni Hera ang kagubatan kasama si Marcus subalit tanging ang katawan lamang ng ama ni Calista ang kanilang natagpuan. Halos nalibot na nila ang buong kagubatan subalit hindi niya maramdaman o maamoy ang presensya ng kaibigan. Dahil dito, nabigyan siya ng pag-asa na baka buhay pa si Calista."Bakit hindi mo na lang ipaalam sa kanila kung ano ang totoong nangyari?" ani Marcus, na kasama niyang pinanonood ang seremonyas sa pag-upo ni Althaia sa trono.Dumako ang tingin ni Hera sa kan'yang ama na nakaupo sa wheelchair, katabi ang kan'yang tiyahin. Katulad ng iba, nakangiti rin ang mga ito at buong galak na pinapalakpakan ang kanilang bagong reyna.Agad na nanubig ang kan'yang mga mata nang nanumbalik sa kan'yang alaala ang mga pagbabantang ginawa sa kan'ya ni Althaia at Henry.(flashback)Nagpupuyos sa galit na tinungo ni Hera ang kuta nina Althaia at ng pack nito. Mas lalo pang uminit ang kan'yang ulo nang madatnang nagkakasiyahan ang mga ito na tila ba ipinagbubunyi ang karumaldumal na ginawa ng mga ito sa pamilya ni Calista.Nang makita si Althaia, agad niya itong nilapitan at kinaladkad palayo sa grupo nito.Marahas na binawi ni Althaia ang braso kay Hera. "Ano ba'ng problema mo?!""Problema ko?" Nakangising tiningnan ni Hera ang kausap mula ulo hanggang paa. "I know what you did, Althaia!" Nanlilisik ang mga matang ipinukol niya kay Althaia.Sandaling hindi nakaimik si Althaia sa sinabi ni Hera subalit hindi siya nagpatinag sa bagsik na ipinapakita nito ngayon sa kan'ya. "Calista, deserves what happened to her! She stole everything from me! Binawi ko lang naman ang dapat ay sa akin.""You monster!" Isang malutong na sapak ang iginawad ni Hera sa pisngi ng dating kaibigan.Naluluhang idinampi ni Althaia sa namumula niyang pisngi pagkatapos, ngumiti ng mapait. "Call me whatever you want, Hera. Kahit ano pa'ng gawin mo, hindi na babalik si Calista.""Sisiguraduhin kong malalaman ng lahat ang ginawa mo, Althaia. Pagbabayaran mo at ng pack mo ang ginawa niyo kina Calista! Oras na malaman nila ang ginawa niyo, tiyak na itatakwil nila kayo!""Go ahead." Gulat na nilingon ni Hera si Henry na biglang sumulpot sa kan'yang likuran. Inilapit nito ang bibig sa kan'yang tainga at bumulong, "Do you honestly think that we'd just stay still? If you want your family to end up like Calista... Sige lang."Nangilid ang mga luha sa mata ni Hera at nagpalipat-lipat ang tingin kina Althaia at Henry.Matanda na ang tiyahin ni Hera at may kapansanan din ang kan'yang ama. Walang kalaban-laban ang mga ito sa pack ni Althaia."Huwag ka ng magmatigas, Hera. Sa ayaw at sa gusto mo luluhod ka rin kay Althaia," ani Henry.Marahas na pinahid ni Hera ang tumakas na luha sa kan'yang mata. "Kahit kailan hinding-hindi ako luluhod sa traydor na katulad mo!"(end of flashback)"Hera? Okay ka lang?" Hindi namalayan ni Hera na nasa harapan niya na si Marcus. Pinahid nito ang mga luha sa kan'yang pisngi. "Namumutla ka."Hinawakan ni Hera ang kamay ni Marcus na nagpupunas sa kan'yang pisngi. "Marcus, let me go with you.""Ha?" naguguluhang sabi ni Marcus."Kailangan kong hanapin si Calista. Hindi ko iyon magagawa kung mananatili pa ako rito."*****"HINTAYIN mo muna kami rito, ha?" masuyong sabi ni Mercy kay Calista bago ito iwanan sa lobby ng ospital.Inilapag ni Calista ang bitbit na duffle bag at naupo sa isang mahabang sofa. Napansin niya na pinagtitinginan siya ng ilan sa mga staff ng ospital at alam niya ang dahilan nang nakakailang na mga titig na iyon. Sino ba namang hindi magugulat sa mga nangyari sa kan'ya? Ayon sa doktor na tumingin sa kan'ya, himala raw kung mabubuhay pa siya dahil sobrang napinsala na ang kan'yang katawan, buto, at maging ang ilan sa kan'yang mga laman-loob. Kung mabubuhay man daw siya ay paniguradong tila isang lantang gulay na lamang siya. Pero mukhang napahiya ang doktor dahil ni isa sa mga sinabi nito, hindi nagkatotoo. Heto siya ngayon, buhay na buhay, nakalalakad, at mukhang mas malakas pa sa kalabaw."Bitiwan niyo ako!"Napalingon si Calista sa binatang nagsisisigaw habang bitbit sa magkabilang braso ng dalawang malalaking guwardiya. Pilit itong nagpupumiglas subalit balewala lamang iyon sa mga may bitbit sa kan'ya.Lumapit ang isang medyo may edad na babae sa kanila at kinurot sa tagiliran ang binata. "Naku, bata ka! Bakit ba takas ka nang takas? Kita mo nang hindi pa magaling 'yang mga sugat mo!" Muli kinurot ng Ginang ang lalaki dahilan para mapahiyaw ito.Hindi napigilan ni Calista ang matawa nang kaunti dahil sa hitsura ng lalaki. Naaalala niya kung sino ito. Ito iyong lalaking may black eye na basta-basta na lang pumasok sa kan'yang silid. Ngayon, higit na mas naging maitim na ang itim sa palibot ng mata nito."Clyde..." mahina niyang banggit sa pangalan ng lalaki subalit tila umabot iyon sa pandinig nito dahil huminto ito sa pagpupumiglas at nagpalinga-linga ng tingin na tila ba may hinahanap.Agad na iniiwas ni Calista ang mukha subalit hindi pa rin maalis ang ngiti sa kan'yang labi. Natatawa talaga siya sa hitsura ng lalaki."Sana madalas ko nang makita ang ngiting 'yan," wika ni Mercy na nakabalik na pala mula sa opisina ng doktor ni Calista.Nahihiya namang yumuko si Calista at tipid na ngumiti."Ummm... Calista, mayroon sana kaming gustong ipakiusap sa'yo."Agad na naglaho ang ngiti ni Calista at naiilang na sinalubong ang tingin ni Mercy. "Ano po iyon?""Ngayong titira ka na kasama namin, kailangan nating mag-doble ingat. Kailangan nating ilihim sa lahat ang pagiging 'taong-lobo' mo." Sinadyang hininaan ni Mercy ang katagang taong-lobo. "Higit na marami ang mga tao rito sa siyudad at hindi rin lahat ay katulad namin ni Simeon na maiintindihan_.""Naiintindihan ko po ang ibig niyong sabihin, Ma'am. Hindi po ako pwedeng mag-transform bilang isang lobo." Matipid na nginitian ni Calista si Mercy.Ngumiti naman si Mercy at iniipit ang mga hibla ng buhok ni Calista sa tainga nito. "Mama Mercy... Yan na ang itatawag mo sa akin."Nalungkot si Calista sa ideyang mayroon na siyang ibang tatawaging Mama. Nanumbalik sa kan'yang alaala ang nakangiting mukha ng kan'yang ina.Bagamat nalulungkot, hindi ipinahalata ni Calista ang nararamdaman kay Mercy. Nahihiya siyang tumangu-tango. "Mama Mercy.""Isa pa pala, gusto ko sanang palitan ang pangalan mo para na rin sa kaligtasan mo."Mas lalong bumigat ang nararamdamang lungkot ni Calista sa sinabi ni Mercy subalit kailangan niyang respetuhin ang gusto nito ngayong ito na ang kukupkop sa kan'ya. "Ano pong pangalan ang gusto niyong itawag sa akin?"Hinaplos ni Mercy ang pisngi niya. "Callie... Mula sa araw na ito ikaw na si Callie. Hindi rin naman nalalayo sa tunay mong pangalan, 'di ba?"Pilit na ngumiti si Calista at tumango. "Opo, Mama Mercy."Niyakap nang buong higpit ni Mercy si Calista at tumingin sa malaking bintana. Hindi nito napigilang maluha habang nakatingin sa asul na kalangitan. Nanumbalik sa kan'yang alaala ang pinakaimportanteng tao sa buhay niya; ang namayapa niyang anak. "Callie, anak ko."5 years later...MULING pumikit si Marcus nang tumama sa kan'yang mukha ang sikat ng araw. Pumihit siya sa kabilang panig ng kama upang tingnan kung gising na ang kasintahang si Hera subalit nagtaka siya nang makitang wala na ito.Pupungas-pungas siyang naupo at sinuyod ng tingin ang buong silid. She was nowhere of sight. Pinulot niya ang kan'yang boxer sa sahig at sinuot iyon bago nagtungo sa lababo at naghilamos. Pansamantala niyang tinitigan ang repleksyon habang iniisip na naman ang susunod na lugar na kanilang susuyurin ni Hera upang hanapin ang nawawala nilang kaibigan na si Calista.Sa tagal ng panahon na hinahanap nila si Calista, naniniwala na si Marcus na posibleng wala na talaga ito. Subalit kahit ilang beses niya nang sinabi ito kay Hera, ayaw pa rin siya nitong paniwalaan. Ipinagpipilitan nito ang kutob na buhay pa ang kanilang kaibigan kahit wala naman itong sapat na basehan. Dose anyos si Marcus nang makilala niya sina Calista at Hera. Ulila na siya nang lubos noon at
"NATUTUWA akong malaman na kilala mo kung sino ako," wika ni Clyde nang sambitin ni Callie ang kan'yang pangalan.Agad na iniiwas ni Callie ang tingin kay Clyde at nagpatuloy na sa pagpulot sa kan'yang mga gamit. Tinulungan naman siya nito."So, tell me, sino'ng nagpaiyak sa'yo?" usisa ni Clyde nang iabot niya kay Callie ang ilan sa mga gamit nito."No one," sagot ni Callie pagkatapos, naglakad na para pumunta sa kan'yang klase. Nagtaka siya nang mapansing sinusundan siya ni Clyde. Naroon pa rin ang kakaiba nitong ngiti sa labi habang nakatingin sa kan'ya. Huminto siya at nilingon ito. "Are you following me?"Bahagyang iniangat ni Clyde ang mga balikat at mas lalo pang nginitian si Callie. "Well, I still didn't get your name."Sumimangot si Callie.Nakangising napakamot sa batok si Clyde, saka humakbang pa para mas mapalapit kay Callie. "I just felt it was unfair because you know who I am but I don't know you. And now that I mention it, how did you come to know me?" Puno ng kuryosidad
SUMAPIT ang araw na pinakahihintay ni Clyde. Dahil sa iginiit ni Callie na sa sinehan na lamang silang dalawa magkita ay nauna na siya rito. Hindi mawala-wala ang ngiti sa kan'yang labi habang tinitingnan ang bitbit niyang pumpon ng mga pulang rosas. Walang paglagyan ang kan'yang tuwa habang sabik na sabik na hinihintay si Callie. Marami na siyang babaeng naka-date noon subalit ni isa ay wala siyang sineryoso sa mga ito. Pumayag lamang siyang makipagrelasyon sa mga ito para lang may masabi siyang karelasyon at higit sa lahat upang mapunan din ang kan'yang pangangailangan bilang isang lalaki. Subalit tila may kakaibang taglay si Callie na nakapukaw sa kan'yang atensyon. Pakiramdam niya ay napasailalim siya sa isang mahika dahil hindi niya na magawang tumingin sa ibang babae. Tanging ito na lang gusto niya at wala ng iba pa. Wala ni isa sa mga nakilala niyang babae ang nakapagparamdam sa kan'ya ng matinding excitement at kaba maliban kay Callie at doon sa misteryosang babaeng nakita
"THIS isn't you, Clyde."Lihim na napangiti si Callie matapos marinig ang pagbulong ni Megan kay Clyde. Kasalukuyang nasa library ngayon sina Clyde at ang mga kaibigan nito. Lingid sa kanilang kaalaman na bagamat malayo sila sa kinauupuan ni Callie ay rinig at kita pa rin sila nito kahit pa lahat sila nagtatakip ng libro sa mga mukha."Akala ko ba si Callie ang makukuha mo sa loob ng isang linggo? Wala pa ngang isang linggo pero mukhang ikaw na itong hulog na hulog na sa kan'ya," sabi naman ni Spencer na ikinatawa ni Andrew."Ni hindi sumagi sa isip ko na si Clyde Martin na hinahabol noon ng mga babae ay ngayon siya na ang naghahabol sa babae," kantyaw naman ni Andrew. "Ano ba'ng nangyayari sa'yo, Clyde? Nagayuma ka ba?""Itutuwid ko lang 'yang mga baluktot niyong pag-iisip, ha. Para sabihin ko sa inyo, hindi ko hinahabol si Callie, we have a connection at ramdam ko iyon," balik ni Clyde sa mga kaibigan."Kung hindi mo siya hinahabol, bakit tayo nandito ngayon?" usisa ni Spencer."I j
NAPATILI si Callie at nangisay sa kan'yang kama sa sobrang inis sa sarili. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari sa kanila ni Clyde nang araw na 'yon.(Flashback)Sa hindi malamang dahilan, hindi nagawang makapalag ni Callie sa ginawang paghalik sa kan'ya ni Clyde. Sa halip na ipagtulakan ito ay pumikit pa siya at wala sa sariling ginantihan ang halik nito. Saka lamang siya natauhan nang maramdaman niya ang pagngiti ng mga labi nito. Kaagad siyang humiwalay at gulat na gulat na tinitigan ito. Ano ba ang nangyayari sa kan'ya?"Hey, are you all right?" nag-aalalang tanong sa kan'ya ni Clyde nang hindi na siya kumikibo. Humakbang pa ito subalit hindi na siya pumayag na mas makalapit pa ito sa kan'ya. Kumaripas na siya ng takbo papasok sa kan'yang bahay.(End of flashback)"Get a hold of yourself, Callie!" Napasabunot siya sa sarili nang maramdam ang pag-aapoy ng kan'yang magkabilang pisngi.Napatitig siya sa kisame at hindi na namalayan na nakahawak na pala siya sa kan'yang labi
MABIGAT sa loob na tinalikuran ni Callie si Clyde. Pinaghalong lungkot at panghihinayang ang nararamdaman niya sa pagkakataong iyon. Bagama't ilang ulit niyang itinanggi sa sarili, sigurado siyang totoo ang lahat ng ipinakita sa kan'ya ni Clyde nang mga sandaling magkasama sila sapagkat naramdaman niya ang sinseridad nito.Napasandal siya sa pader nang lumiko siya sa pasilyo. Maski hindi niya nakikita, alam niyang naroroon pa rin si Clyde kung saan niya ito iniwan dahil naaamoy at nararamdaman niya pa rin ang presensya nito.Isinandal niya ang likod ng kan'yang ulo sa pader at bumuga ng hangin. Kahit alam na niya sa sarili na gusto niya na rin si Clyde, hindi niya kayang aminin dito ang nararamdaman sa takot na baka magbago ang tingin nito sa kan'ya oras na malaman nito ang tunay niyang pagkatao."I'm sorry Clyde but I believe this is the right thing to do."*****"FINALLY you're back to your old self!" bungad kay Clyde ni Andrew nang dumating siya sa bar kasama si Marie, ang babaeng n
"ANO'ng ginagawa mo rito?" gigil na sambit ni Callie kay Clyde nang hilahin niya ito sa isang tabi.Nakangiting inilapit ni Clyde ang bibig sa tainga ni Callie at saka bumulong, "Obviously, para kunin ang permiso ng mga magulang mo na ligawan kita."Agad na pinandilatan ni Callie si Clyde. "Ano?!" sabi niya nang hindi makapaniwala sa lakas ng loob nito na humarap sa kan'yang mga magulang.Sumeryoso ang mukha ni Clyde at inayos ang kan'yang postura. Sinadya niya talagang magbihis nang maayos para magustuhan siya ng mga magulang ni Callie."I already told you, Callie. Gagawin ko ang lahat para mapatunayan na malinis ang intensyon ko sa 'yo."Agad na iniiwas ni Callie ang mukha kay Clyde nang maramdaman ang pag-iinit ng kan'yang mga pisngi. Bakit ba ang dali-dali niya na lang tablan sa mga matatamis nitong salita?Lihim namang napangiti si Clyde dahil kahit anong tago ni Callie ng nararamdaman nito ay nahahalata niya pa rin ito. He finds her cute doing that."Sinabi ko na sa 'yo noon pa,
AGAD na humarang si Mercy sa harapan ni Callie upang itago ang hitsura nito ngayon kay Clyde. Lumingon siya kay Clyde at nakitang hinahabol na nito at ng kasama nito ang lalaking nagtangka ng masama sa kanila. Bahagya siyang nakahinga nang maluwag dahil mukhang hindi naman nito nakita ang pagbabago sa anyo ni Callie.Ikinulong niya ang mukha ni Callie sa kan'yang palad. Matatalim ang kulay ginto nitong mga mata na nakatitig sa kawalan at nanginginig ang katawan sa galit. Nagsisimula na rin itong tubuan ng mga puting balahibo sa pisngi at mga braso. Kahit anong tawag ni Mercy kay Callie ay tila hindi siya nito naririnig."Callie, honey, look at me!" Niyugyog niya ito at halos magmakaawa na subalit hindi ito natitinag. "Please, don't!""Tita," narinig niya ang boses ni Clyde. Laking gulat niya nang makitang pabalik na agad ito sa kanila.Tinangka niyang hilahin si Callie palayo subalit bigla na lamang sumulpot sa kan'yang harapan si Simeon."Calista!" tawag ni Simeon sa tunay na pangala