"ARE you saying we should exterminate Calista and her parents?"
"You want the throne, right? Ang paraan lang para makuha mo 'yon ay kung mawawala sila," wika ni Henry na ikinagalit ni Althaia.Mabilis na umiling si Althaia sa pagkadisgusto sa ideya nito. "I am not a murderer!""You just killed Ina, remember?"Dahil sa sinabi ni Henry ay tuluyan nang naubos ang pasensya ni Althaia. Mula sa sofang kinauupuan ay sinunggaban niya si Henry na nakatayo sa kabilang panig ng sala. Pareho silang bumagsak sa kahoy na sahig. Gamit ang maliit subalit malakas niyang kamay, sinakal niya ito."Yes, you are my mate pero huwag mong kakalimutan, I am still your alpha," gigil niyang sabi bago nilubayan si Henry na ngayon ay habol na ang paghinga at ubo pa nang ubo.*****"HINDI pa rin ako makapaniwala na hindi man lang nagpakita si Althaia sa burol ni Ina," nakasimangot na sabi ni Hera habang ninanamnam ang ice cream na binili nila nina Calista at ng kanyang kasintahan na si Marcus na isang tao.Nakatambay ngayon ang magkakaibigan sa ilalim ng isang puno sa kagubatan, malayo sa teritoryo ng mga taong-lobo. Pinili nilang doon tumambay para sa kaligtasan ni Marcus na patagong nakikipagrelasyon kay Hera na katulad ni Calista ay isa ring taong-lobo.Hindi pa rin mawala sa isip ni Calista ang mga nasaksihan nang gabing iyon. Bukod sa pagkamatay ng Inang Reyna, inaalala niya rin ang pinsang si Althaia. Ano ba ang ginagawa nito roon nang gabing iyon?Malapit sa isa't isa sina Calista at Althaia at parang magkapatid na ang turingan sa isa't isa. Subalit nitong mga nakaraan, napansin niya ang pagiging mailap nito sa kanya at ang pagiging sensitibo sa lahat ng bagay."Ano sa tingin mo, Calista?"Napalingon si Calista sa katabing si Hera nang marahan siyang siniko nito sa tagiliran."H-ha?""Ang sabi ko, bakit kaya hindi dumating si Althaia kanina sa libing ni Ina?" ulit ni Hera."She's probably heartbroken from what happened," si Marcus ang sumagot.Tiningnan ni Calista ang hawak na ice cream na ngayon ay tunaw na.Napairap si Hera. "Kami ba hindi?""Ngayong wala na ang reyna niyo, ano'ng plano mo? Ikaw na ba ang mamumuno sa inyo?" tanong ni Marcus kay Calista.Napabuntong-hininga si Calista. "How can I? Ni wala nga akong alam sa pagiging leader."Matamlay niyang iniabot kay Hera ang apa ng ice cream na hawak.Parehong napalingon sina Calista at Hera sa direksyon papuntang batis nang maramdaman nila ang presensya ni Althaia malapit doon.Iniwan ni Calista ang mga kasama at agad na nagtungo sa batis, doon ay nasalubong niya si Althaia na tila balisa at may kinagagalitan.Napahinto ito nang makita siya."Where have you been? Ilang araw ka na naming hinahanap," kalmadong sabi ni Calista bago naupo sa malaking bato, sa tabi ng batis.Tila diyamanteng nagniningning ang ilog dahil sa tama ng liwanag na nagmumula sa sikat ng araw. Mapapakinggan din sa paligid ang daloy ng ilog at ang mga huni ng ibon. Tumingala si Calista at dinama ang pagdampi ng preskong hangin sa kanyang mukha.Nanatiling nakapako sa kinatatayuan si Althaia habang tinitingnan ang pinsan. Naalala niya ang sinabi sa kanya ni Henry. Kaya niya nga bang gawin ang sinasabi nito?Unti-unti siyang humakbang palapit sa nakatalikod na si Calista. Nakapikit ito at prenteng nakaupo. Bahagya niyang iniangat ang kanyang nanginginig na mga kamay papunta sa leeg nito subalit mabilis niya ring binawi iyon at pabagsak na naupo sa likuran ni Calista. Umiiyak na niyakap niya ang pinsan mula sa likuran nito.Marahang hinaplos ni Calista ang kanyang braso nakapulupot sa baywang nito. "Shhhh... It's okay... We're going to be okay."*****MATAPOS mapatahan ni Calista si Althaia, wala nang nagsalita pa sa kanila. Ilang minuto pa ang lumipas bago nagpasya si Calista na basagin ang nakakailang na katahimikan sa pagitan nila."Where were you that night?" she awkwardly asked."K-kailan?" Tila may bumara sa lalamunan ni Althaia sa tanong ng pinsan."Nang gabing namatay si Ina... Nagising ako no'n at nakita kong wala ka sa kwarto."Ikininuyom ni Althaia ang kamay at pilit na pinakalma ang sarili. "Kina Henry," tugon niya habang nakatuon ang mga mata sa ilog.Nakaramdam ng pangamba si Calista dahil sa pagsisinungaling ni Althaia, bukod do'n, she can also hear her wild heart beats. "Why are you lying, Althaia?" sabi niya sa mahinang tinig. "I-I saw you."Tila binuhusan ng malamig na tubig si Althaia sa kanyang kinauupuan. Unti-unti niyang hinarap si Calista. "Wala akong kasalanan. Hindi ko siya pinatay."Hindi kaagad nakaimik si Calista. Tiningnan niya nang maigi ang pinsan. "I... I never said you killed her. Althaia... D-did you?"Tuluyan ng bumagsak ang mga luha ni Althaia. Bahagyang napaatras si Calista at tinutop ang bibig. Naluluha niyang tinitigan ang humahagulgol nang si Althaia."Hindi ko sinasadya. Calista, ano'ng gagawin ko?! Tulungan mo ako!" Hahawakan sana ni Althaia ang kamay ni Calista subalit natigilan siya nang iniiwas nito ang kamay at unti-unting umatras palayo sa kan'ya. "Calista?"Umiiyak na umiling-iling si Calista. "H-how could you do that? How..." Napasabunot siya sa sarili at tinitigan si Althaia na para bang isa itong malaking kabiguan sa buhay.Sinubukang lapitan ni Althaia si Calista subalit mabilis itong tumayo at tumakbo palayo sa kan'ya.Parang pinagpira-piraso ang puso ni Althaia habang pinanonood ang papalayo nang si Calista. Iniwan na siya ng taong pinaka pinagkakatiwalaan niya."Still you won't reconsider my plan?" Biglang sumulpot si Henry na kanina pa pala nakikinig sa pag-uusap ng dalawa. "Ngayong alam niya na ang sikreto mo, sigurado akong isusumbong ka niya sa mga ka-tribo natin. Paniguradong itatakwil ka nila."Hindi umiimik si Althaia at patuloy lamang na lumuha."Tinalikuran ka na ng pinsan mo, Althaia_.""Shut up, Henry!" Marahas na pinunas ni Althaia ang mga luha sa pisngi. Dahil sa ginawa ng pinsan ay unti-unting namuo ang galit at hinanakit sa kanyang damdamin. "Let's do it tonight."Lingid sa kaalaman nina Althaia at Henry, naroon din sina Hera at Marcus, nagtatago sa malaking bato sa tabi ng ilog. Kararating lamang ng mga ito at narinig ang pag-uusap nina Henry at Althaia.*****PAPALUBOG na ang araw, ang lahat ay abala sa pag-aayos sa bakuran ng namayapang Reyna. May mga nagsisiga sa gitna ng bakuran habang ang ilan naman ay inilalabas ang mga personal na gamit ng reyna na isasama sa mga susunugin.Tradisyon ng mga taong-lobo na sunugin ang mga gamit ng namayapa nilang mahal sa buhay. Naniniwala sila na kapag ginawa nila iyon ay mapupunta ang mga kagamitang iyon sa mga ito doon sa paraisong kanilang pupuntahan matapos nilang mamatay.Habang abala ang iba sa gagawing ritwal, wala namang tigil si Hera sa paghahanap kay Calista. Halos lahat ng nasalubong niya ay tinanong niya na subalit ni isa sa mga ito ay walang nakaaalam kung nasaan si Calista. Nakita niya ang ama ni Calista na mukhang patungo rin sa bahay ng Inang Reyna dahil sa mga bitbit nitong kahoy na gagamitin sa pagsiga. Mabilis niyang nilapitan ito."O Hera," nakangiting bati ng Ginoo sa kanya."Sir! your family is in danger!" hinihingal niyang sabi.Kasabay ng mga paputok na sumabog sa kalangitan, agad na naglaho ang ngiti ng matanda.Ipinaliwanag ni Hera sa ama ni Calista ang mga narinig sa pag-uusap nina Althaia at Henry habang papunta sila sa bahay nito. Halos hindi sila magkarinigan dahil sa mga paputok at sa mga musikerong tumutugtog sa bahay ng Inang Reyna. Halos wala na rin silang masalubong na taong-lobo sa daan dahil halos lahat ng mga ito ay nagtungo na sa bahay ng Inang Reyna."Hindi ko maintindihan. Bakit naman gugustuhin ni Althaia na saktan si Calista? Para ng magkapatid ang dalawang iyon," wika ng ama ni Calista na hindi pa rin kayang paniwalaan ang mga sinasabi ni Hera. Pagbukas niya ng pinto sa kanilang bahay ay bumungad sa kan'ya ang mga nagkalat at basag na muwebles.Parang binayo ang kanilang mga dibdib dahil sa nasaksihan. Agad na hinanap ng Ginoo ang asawa at natagpuan ito sa kusina na duguan at wala nang buhay. May nakatarak sa kaliwang dibdib nito na isang punyal at tiyak niyang yari iyon sa pilak. Ang anumang bagay na gawa sa pilak ay isa sa mga maaaring gamitin upang mapatay silang mga taong-lobo.Habang nasa mga bisig ang asawa, humahangos na pumasok sa kusina si Hera na katatapos lang libutin ang buong bahay."She's not here," wika ni Hera. Saglit na pumikit si Hera at pinakiramdaman ang paligid. Sa pamamagitan ng matalas na pang-amoy, naamoy niya ang amoy ni Henry at ng mga iba pang taong-lobo. Alam niyang ito ay ang pack ni Althaia.Labag man sa loob na iwanan ang asawa, napilitang tumayo ang ama ni Calista upang iligtas ang anak.*****PAGKATAPOS magpalipas ng oras sa isang tagong lugar sa kagubatan, nagpasya ng bumalik si Calista sa kanila para samahan ang mga ka-tribo sa gagawing ritwal sa bahay ng kanilang Inang Reyna. Sa kabila ng pagmamahal niya kay Althaia, alam niyang mas tama na sabihin niya na sa mga nakatatanda ang ginawa nito. Kailangan nitong pagbayaran iyon upang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng kanilang reyna.Malapit na si Calista sa maliit na daan patungo sa kanilang teritoryo nang matanaw niya ang kanyang ama na kumakaripas ng takbo patungo sa kan'yang direksyon. Laking gulat niya nang makitang duguan ito at iika-ika na sa pagtakbo."Takbo!" sigaw nito.KASABAY nang matulin na pagtakbo ni Calista ang walang humpay na pag-agos ng kanyang mga luha sa takot at sakit na nararamdaman. Hindi maalis sa kanyang isipan ang takot na takot na mukha ng kanyang ama nang walang awa itong sinakmal ni Henry at pinilipit ang leeg hanggang sa humiwalay ang ulo nito sa katawan.Kahit sugatan at pagod na sa pagtakbo, hindi niya magawang tumigil sa pangambang maabutan siya ni Henry at ng mga kasamahan nito. Bagama't medyo malayo na ang kan'yang narating, naririnig at ramdam niya pa rin ang mga presensya nito.Napahinto siya nang sa isang iglap, bigla na lamang may sumunggab sa kanya dahilan para sumubsob siya sa lupa. Napahiyaw siya nang maramdamang kinagat siya sa balikat nang sinumang nakadagan sa kanya. Nang lingunin niya ito, saka niya lang nalaman na si Henry pala iyon na ngayon ay nasa anyong lobo."Grrr!" ungol nito.Gamit ang mga kamay at binti, itinulak ni Calista si Henry nang buong lakas dahilan para tumilapon ito sa malaking puno. Tumayo siya
PAGKAMUHI ang nararamdaman ni Hera habang nakatitig kay Althaia mula sa malayo. Nakatayo ito sa gitna ng maliit na entablado habang suot ang korona na dapat sana ay si Calista ang nagmamay-ari ngayon. Ngayon ang araw ng pag-upo nito sa trono dahil inanunsyo ng kasintahan nitong si Henry na si Calista at ang mga magulang nito ay nagpakalayo-layo dahil wala itong kakayahang pamunuan ang kanilang tribo at nahihiya rin ang mga itong harapin sila. Alam ni Hera na malaking kasinungalingan iyon. Hindi makapaniwala si Hera na nagagawa pa ring ngumiti ni Althaia sa harap ng mga katribo matapos ang ginawang pagtataksil nito sa pamilyang kumupkop sa kan'ya.Ilang araw na sinuyod ni Hera ang kagubatan kasama si Marcus subalit tanging ang katawan lamang ng ama ni Calista ang kanilang natagpuan. Halos nalibot na nila ang buong kagubatan subalit hindi niya maramdaman o maamoy ang presensya ng kaibigan. Dahil dito, nabigyan siya ng pag-asa na baka buhay pa si Calista."Bakit hindi mo na lang ipaala
5 years later...MULING pumikit si Marcus nang tumama sa kan'yang mukha ang sikat ng araw. Pumihit siya sa kabilang panig ng kama upang tingnan kung gising na ang kasintahang si Hera subalit nagtaka siya nang makitang wala na ito.Pupungas-pungas siyang naupo at sinuyod ng tingin ang buong silid. She was nowhere of sight. Pinulot niya ang kan'yang boxer sa sahig at sinuot iyon bago nagtungo sa lababo at naghilamos. Pansamantala niyang tinitigan ang repleksyon habang iniisip na naman ang susunod na lugar na kanilang susuyurin ni Hera upang hanapin ang nawawala nilang kaibigan na si Calista.Sa tagal ng panahon na hinahanap nila si Calista, naniniwala na si Marcus na posibleng wala na talaga ito. Subalit kahit ilang beses niya nang sinabi ito kay Hera, ayaw pa rin siya nitong paniwalaan. Ipinagpipilitan nito ang kutob na buhay pa ang kanilang kaibigan kahit wala naman itong sapat na basehan. Dose anyos si Marcus nang makilala niya sina Calista at Hera. Ulila na siya nang lubos noon at
"NATUTUWA akong malaman na kilala mo kung sino ako," wika ni Clyde nang sambitin ni Callie ang kan'yang pangalan.Agad na iniiwas ni Callie ang tingin kay Clyde at nagpatuloy na sa pagpulot sa kan'yang mga gamit. Tinulungan naman siya nito."So, tell me, sino'ng nagpaiyak sa'yo?" usisa ni Clyde nang iabot niya kay Callie ang ilan sa mga gamit nito."No one," sagot ni Callie pagkatapos, naglakad na para pumunta sa kan'yang klase. Nagtaka siya nang mapansing sinusundan siya ni Clyde. Naroon pa rin ang kakaiba nitong ngiti sa labi habang nakatingin sa kan'ya. Huminto siya at nilingon ito. "Are you following me?"Bahagyang iniangat ni Clyde ang mga balikat at mas lalo pang nginitian si Callie. "Well, I still didn't get your name."Sumimangot si Callie.Nakangising napakamot sa batok si Clyde, saka humakbang pa para mas mapalapit kay Callie. "I just felt it was unfair because you know who I am but I don't know you. And now that I mention it, how did you come to know me?" Puno ng kuryosidad
SUMAPIT ang araw na pinakahihintay ni Clyde. Dahil sa iginiit ni Callie na sa sinehan na lamang silang dalawa magkita ay nauna na siya rito. Hindi mawala-wala ang ngiti sa kan'yang labi habang tinitingnan ang bitbit niyang pumpon ng mga pulang rosas. Walang paglagyan ang kan'yang tuwa habang sabik na sabik na hinihintay si Callie. Marami na siyang babaeng naka-date noon subalit ni isa ay wala siyang sineryoso sa mga ito. Pumayag lamang siyang makipagrelasyon sa mga ito para lang may masabi siyang karelasyon at higit sa lahat upang mapunan din ang kan'yang pangangailangan bilang isang lalaki. Subalit tila may kakaibang taglay si Callie na nakapukaw sa kan'yang atensyon. Pakiramdam niya ay napasailalim siya sa isang mahika dahil hindi niya na magawang tumingin sa ibang babae. Tanging ito na lang gusto niya at wala ng iba pa. Wala ni isa sa mga nakilala niyang babae ang nakapagparamdam sa kan'ya ng matinding excitement at kaba maliban kay Callie at doon sa misteryosang babaeng nakita
"THIS isn't you, Clyde."Lihim na napangiti si Callie matapos marinig ang pagbulong ni Megan kay Clyde. Kasalukuyang nasa library ngayon sina Clyde at ang mga kaibigan nito. Lingid sa kanilang kaalaman na bagamat malayo sila sa kinauupuan ni Callie ay rinig at kita pa rin sila nito kahit pa lahat sila nagtatakip ng libro sa mga mukha."Akala ko ba si Callie ang makukuha mo sa loob ng isang linggo? Wala pa ngang isang linggo pero mukhang ikaw na itong hulog na hulog na sa kan'ya," sabi naman ni Spencer na ikinatawa ni Andrew."Ni hindi sumagi sa isip ko na si Clyde Martin na hinahabol noon ng mga babae ay ngayon siya na ang naghahabol sa babae," kantyaw naman ni Andrew. "Ano ba'ng nangyayari sa'yo, Clyde? Nagayuma ka ba?""Itutuwid ko lang 'yang mga baluktot niyong pag-iisip, ha. Para sabihin ko sa inyo, hindi ko hinahabol si Callie, we have a connection at ramdam ko iyon," balik ni Clyde sa mga kaibigan."Kung hindi mo siya hinahabol, bakit tayo nandito ngayon?" usisa ni Spencer."I j
NAPATILI si Callie at nangisay sa kan'yang kama sa sobrang inis sa sarili. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari sa kanila ni Clyde nang araw na 'yon.(Flashback)Sa hindi malamang dahilan, hindi nagawang makapalag ni Callie sa ginawang paghalik sa kan'ya ni Clyde. Sa halip na ipagtulakan ito ay pumikit pa siya at wala sa sariling ginantihan ang halik nito. Saka lamang siya natauhan nang maramdaman niya ang pagngiti ng mga labi nito. Kaagad siyang humiwalay at gulat na gulat na tinitigan ito. Ano ba ang nangyayari sa kan'ya?"Hey, are you all right?" nag-aalalang tanong sa kan'ya ni Clyde nang hindi na siya kumikibo. Humakbang pa ito subalit hindi na siya pumayag na mas makalapit pa ito sa kan'ya. Kumaripas na siya ng takbo papasok sa kan'yang bahay.(End of flashback)"Get a hold of yourself, Callie!" Napasabunot siya sa sarili nang maramdam ang pag-aapoy ng kan'yang magkabilang pisngi.Napatitig siya sa kisame at hindi na namalayan na nakahawak na pala siya sa kan'yang labi
MABIGAT sa loob na tinalikuran ni Callie si Clyde. Pinaghalong lungkot at panghihinayang ang nararamdaman niya sa pagkakataong iyon. Bagama't ilang ulit niyang itinanggi sa sarili, sigurado siyang totoo ang lahat ng ipinakita sa kan'ya ni Clyde nang mga sandaling magkasama sila sapagkat naramdaman niya ang sinseridad nito.Napasandal siya sa pader nang lumiko siya sa pasilyo. Maski hindi niya nakikita, alam niyang naroroon pa rin si Clyde kung saan niya ito iniwan dahil naaamoy at nararamdaman niya pa rin ang presensya nito.Isinandal niya ang likod ng kan'yang ulo sa pader at bumuga ng hangin. Kahit alam na niya sa sarili na gusto niya na rin si Clyde, hindi niya kayang aminin dito ang nararamdaman sa takot na baka magbago ang tingin nito sa kan'ya oras na malaman nito ang tunay niyang pagkatao."I'm sorry Clyde but I believe this is the right thing to do."*****"FINALLY you're back to your old self!" bungad kay Clyde ni Andrew nang dumating siya sa bar kasama si Marie, ang babaeng n