MAG-ISANG naglalaro si Nami sa park nang biglang dumating ang grupo nina Rhian, ang mga batang walang ibang ginawa kung ‘di ang bully-hin ang bata.
Sinipa ni Rhian ang ginagawang maliit na snowman dahilan para mapatayo si Nami sa kanyang pagkakaupo at binigyan nang matalim na tingi ang batang babae.
“What is your problem, Rhian?” tanong nito na magkasalubong ang mga kilay.
“What is problem? You!—” sabay tulak sa balikat ni Nami— “you are the problem! You are being a sore to my eyes!” supladang saad ni Rhian.
“Rhian, I'm not sure why you're always upset with me. I did nothing to you, but you keep picking fights with me,” tugon ni Nami na nanatiling magkasalubong ang mga kilay.
Muli, tinulak ni Rhian si Nami sa labis nitong inis sa ginawang tugon nito sa kanya. “Your presence is annoying me! Kid like you who don’t have daddy is too annoying!” pagdadahilan nito.
Nakaramdam naman ng galit si Nami dahil sa mga salitang binabato sa kanya ni Rhian. “Who says that I don’t have a daddy, huh?” tanong nito. “I have a daddy!” pagdedepensang dagdag nito.
Tumawa nang nang-iinsultosi Rhian. “Don’t lie, Nami. You don’t have a daddy!”
“I’m not lying! And I have a daddy!” Patuloy na pagdedepensa ni Nami sa kanyang sarili.
“If not, then where is your daddy? Why is he not with you?” Sunod-sunod na tanong ni Rhian.
“He is working, which is why he is not with us.”
“Working? Where?” At tumawa nang malakas si Rhian. “Nami, kids like us must not lie. It’s bad.”
“I’m not—”
“Why don't you just accept that your daddy has abandoned you? Because your mommy is a whore.”
“My mommy is not that kind of person!” galit na sigaw ni Nami.
“Yes, your mommy is a whore!” padiriin na saad ni Rhian na sinabayan pa ng mga batang kasama nito.
“Your mommy is a whore!”
“A whore! A whore!”
Hindi na nagawang makapagtimpi ni Nami at saka sinugod si Rhian.
“She’s not!” malakas na sigaw nito saka sinabunutan si Rhian.
“Ouch! Let me go!”
Ngunit hindi nagpaawat si Nami at hinila nang malakas ang buhok ni Rhian.
“Who says that my mommy is a whore, ha?” tanong ni Nami nanggigigil at mas binigyan pa ng lakas ang paghila sa buhok ni Rhian dahil mapadaing ito sa labis na hapdi at sakit.
“Ouch! Let me go! You bastard!” nasasaktang sigaw ni Rhian.
“Then take back what you said to my mommy!” mariing utos ni Nami.
“I’m not going to take it back! She’s a whore, and it will not change even I take my words!” pagdadahilan ni Rhian. “So, let go of my hair!”
“No! I won’tunless you take it back!” At mas pinanggigilan ni Nami si Rhian dahil para mapasubsob ito sa lupa na binabalot ng nyebe.
“Let me go!” sigaw ni Rhian na pilit kumakawala sa pagkakasabunot ni Nami na hindi ginawang binatawan ang pagkakahawak nito sa buhok ng batang babae.
“What are you looking at? Help me!” humihingi ng saklolong sigaw ni Rhian sa mga batang kasama nito.
Nagkatinginan ang mga ito at tila nag-aalangan na tulungan si Rhian.
“Damn it! Help me, idiots!”
Ngunit nanatiling nakatayo ang mga bata at nagtitinginan pa rin sa isa’t isa.
“Help me, fucking idiots! Or I will kill you!” pagbabantang saad ni Rhian dahilan para mapakilos ang mga ito at tinulungan ang batang babae.
“Let me go!” sigaw ni Nami.
“Don’t let her go unless she let me go!” utos ni Rhian.
Bagamat dehado si Nami ay hindi niya ginawang bitawan ang buhok ni Rhian kahit na sobrang nasasaktan na siya sa ginagawang pagsabunot at pagkaladkad sa kanya ng ga kasama nito.
“I will not let you insult my mommy!” mariin niyang saad habang sinasabunutan nang buong lakas si Rhian.
Nagpatuloy ang kanilang pagsasabunutan at ni isa ay walang gusto magpaawat.hangga’t hindi nakukuha ng bawat isa ang kanilang gusto.
“Let me go, bastard!” mariing sigaw ni Rhian.
“I will not! This is what you deserve!”
***
“BABY, I’m home!” sigaw ni Maeve nang sandaling makapasok ng kanilang bahay.
“Mommy!” nakangiti at malambing na salubong ni Nami sa kanyang ina ngunit naglaho ang mga ngiti ni Maeve nang makita ang mukha at katawan ni Nami na may mga sugat.
“What happened, baby? Where did you get these wounds and bruises?” tanong ni Maeve na mabilis na napaluhod sa harap ng anak habang tinitignan ang mga nakuhanggasgas at sugat nito.
“Nothing at all, mommy. Don't be worried about my wellbeing. It's only bruises, and they'll go away soon,” wika ni Nami na para bang wala lang sa kanya ang mga natamong sugat dahil sa ginawa niyang pakikipagsabunutan kay Rhian at sa mga kaibigan nito.
Napatingin si Maeve sa kanyang anak na may labis na pag-aalala. “Tell it to me straight, baby. Did you get into a fight with any of the other kids?”
“I didn’t mean to but—”
“I told you not to fight with other kids, baby,” wika ni Maeve na bahagyang tumaas ang boses.
Napasimangot nang bahagya si Nami na tanda ng pagkadismaya. “But, mommy, I did it to defend myself and protect you,” pagkakatwiran nito.
“However, it is still inappropriate to use violence, especially when you are young,” pangaral ni Maeve.
“But, mommy, I simply fight back because they continue to bully me,” saad ni Nami. “I can't just ignore them, especially since they've crossed the line.”
“Still, you shouldn’t—”
“But how can I just shut up and do nothing when they continue to insult my mommy?” pagpuputol na saad ni Nami. “I can’t just ignore and accept their insults at me for not having a daddy, but I also can’t just let them called you names, mommy. You are the only one that I have and I love you most. So, I will protect you from those who will insult or hurt you.” Dagdag nito sabay napayuko.
Hindi nakaimik sa narinig sa kanyang anak. Alam niyang matalinong bata ito pero hindi niya inaasahan na sasabihin nito nang sandaling iyon.
“Baby…” mahina niyang sambit at ikinulong sa kanyang mga braso ang kanyang anak. “I’m sorry…” paghingi niyang tawad na hindi na nagawang pigilan ang maluha.
Itinulak ni Nami nang bahagya ang kanyang ina at saka pinunasan ang luha sa pisngi nito. “You don’t have to apologize, mommy. It’s not your fault,” saad nito saka ikulong ang mukha ng ina sa dalawa nitong maliit na mga kamay. “No matter what I will protect you.”
“It is not your responsibility, baby, to protect me. I should be the one to keep you safe,” saad ni Maeve.
Ngumiti nang pagkatamis si Nami. “No, mommy. We should protect each other because we only have each other.”
Napatakip ng kanyang bibig si Maeve nang sandaling iyon at mas lalong napaluha.
Pinunasan ni Nami ang luha sa mga mata ng ina. “Don’t cry, mommy. I’m fine.”
Alam ni Maeve na pinipilit lang ng kanyang anak na maging okay at matatag pero alam niyang gusto rin nito ng ama tulad ng mga batang na kaedad niya ngunit paano niya sasabihin ang lahat sa anak niya kung hindi niya kilala ang lalaking nakabuntis sa kanya? Na isa lamang siyang bunga ng pagkakamali?
Niyakap ni Maeve ang kanyang anak. “I’m sorry, baby, if you have to go through this. I’m sorry.” Paulit-ulit na paghingi niya ng tawad sa kanyang anak.
Umalis si Nami sa pagkakayakap ng kanyang ina. “You said before that even though I don't have a daddy, we can be happy even if it's just the two of us.”
“Baby…”
***
“AND they lived happily ever after.”
Matapos basahin ni Maeve ang huling sentence sa fairytale book na kanyang binabasa ay ibinalang niya ang kanyang tingin kay Nami na mahimbing ng natutulog. Sa kabila ng maamongmukha nito ay nakita niya ang mga sugat at gasgas sa mukha at ibang parte ng katawan nito dahilan para muli niyang maalala ang mga nangyari kanina.
Hinaplos ni Maeve ang pisngi ng kanyang anak nang marahan. “I’m sorry, baby. I’m sorry if you have to suffer like this,” mahina niyang sabi na labis nakokonsensya sa kanyang anak.
“I did it to defend myself and protect you”
“I simply fight back because they continue to bully me…I can't just ignore them, especially since they've crossed the line.”
“How can I just shut up and do nothing when they continue to insult my mommy? I can’t just ignore and accept their insults at me for not having a daddy, but I also can’t just let them called you names, mommy. You are the only one that I have and I love you most. So, I will protect you from those who will insult or hurt you.”
“No matter what I will protect you.”
“You said before that even though I don't have a daddy, we can be happy even if it's just the two of us.”
Muli, napaluha si Maeve. “I’m sorry, baby. I promise you that this is going to be the last time someone will hurt you.” At saka hinalikan nito ang bata sa noo.
Matapos na ayusin ni Maeve ang kumot ni Nami ay kinuha niya ang kanyang cellphone. May pag-aalangan man kung tama ba ang kanyang gagawing desisyon o mali dahilan para maibaling niyang muli ang kanyang tingin sa kanyang anak. Napapikit ng mga mata si Maeve at muling napahinga nang malalim, saka nag-book ng flight pauwi ng Pilipinas.
Napatingin siya kay Nami. “I will protect you, baby. No matter what.”
Napahugot nangmalalim na buntong-hininga si Maeve. “Am I really going back to the Philippines?” tanong niya sa kanyang sarili na napatingin sa kisame.
Nang sandaling iyon ay muling nanariwa ang mga masasakit na alaala sa kanyang isipan.
WALONG TAON ang nakakaraan, Hindi maipaliwanag ang sayang nararamdaman ni Maeve habang hinihintay ang elevator na makarating sa 32nd floor kung saan naroon ang condo ng kanyang boyfriend na si Luca para supresahin ito sa kanilang ika-limang anibersaryo. “Can’t wait to see his reaction,” wika ni Maeve habang nilalanghap ang bulaklak na kanyang hawak habang tinitignan ang cake na dala niya na may nakalagay, “Happy 5th Anniversary, Baby” na may matamis na ngiti sa kanyang mga labi. Naalis ang atensyon ni Maeve sa cake nang biglang huminto at bumukas ang pinto ng elevator. “There we are,” masayang saad ni Maeve sabay labas sa elevator at masayang naglakad patungo sa condo ni Luca. Habang papalapit siya nang papalapit ay bigla siyang nakaramdam ng kaba na halos hindi niya maipaliwanag kung saan ba iyon nagmula, dahilan para mapatigil siya pansamantala sa kanyang paglalakad at napahawak sa kanyang dibdib. “Anong nangyayari sa akin?” nagtatakang tanong niya sa kanyang sarili. “Ngayon l
TULAD ng sinabi ni Maeve sa kanyang sarili kalahating oras ang nakakaraan ay uminom at nagpakasaya ito sa Temptation Island.“Woah!” sigaw nito matapos tunggahin ng buo ang tequila. “Give another shot,” saad niya sa bartender na agad naman siyang pinagsalinan.Matapos na iabot ng bartender ang order ni Maeve ay mabilis niyang tinungga iyon.“Woah!” sigaw muli ng dalaga.Now Playing: Turn Me On – Kevin LyttleMas lalong nagwala si Maeve sa saya nang marinig ang kantang pinatugtog ng DJ. Dali-dali itong pumunta sa gitna at nagsimulang sumayaw nag hindi paaawat dahilan para makuha niya ang atensyon nang nakararami. Sa labis na bigay todong sayaw dalaga ay nakisabay na rin ang ilang kababaihan at kalalakihan sa kanya sa pagsayaw dahilan para mas lalong naging masigla at nabuhay ang bar.Inom. Sayaw. Sigaw. Iyon ang ginawa ni Maeve sa nakalipas na ilang oras sa Temptation Island. Nagpakasaya siya hanggang sa mawala sa kanyang isipan ang imahe nina Luca at Ellie sa kanyang isipan. Matapos a
DALI-DALING nagbihis si Maeve at umalis sa Temptation Island. Hindi niya na gustong magising pa ang binata at makita siya nito matapos ang nakakahiya at malaking pagkakamali niya na ginawa kagabi. “Damn it! Maeve, anong ginagawa mo sa buhay mo! Kaka-break mo lang kay Luca tapos ngayon nakipag-sex ka sa lalaking hindi mo kilala! Ano bang pumasok diyan sa utak mo?” Sunod-sunod niyang saad sa kanyang sarili. “Alam kong nasaktan ang puso mo pero ayos pa naman ang utak mo, bakit hindi mo ginamit?” Dagdag niyang pangaral sa kanyang sarili habang nagmamadaling sumakay sa kanyang kotse. Napaubob si Maeve sa manibela at bahagyang inuuntog ang kanyang ulo roon. “Fuck! Anong ginawa ko kagabi? Bakit umabot sa ganoon ang nangyari?” Muling tanong ni Maeve sa kanyang sarili habang pilit na inaalala kung anong nangyari kagabi. Ngunit ilang segundo na ang lumipas pero wala pa rin siyang maalala ng gabing iyon. “Anong kagagahan bai tong ginagawa mo Maeve sa sarili mo?” nasisiphayo niyang saad sa ka
NASA LABAS pa lamang ng kompanya si Maeve ng kanyang ex ay halos ng mga mata ay nasa kanya at pinagtitinginan at pinagbubulungan siya ng mga taong nakakakita sa kanya. Base sa mga kinikilos ng mga ito ay mukhang kumalat na ang tsismis tungkol sa kanila ni Luca, ngunit hindi na lamang iyon pinansin ni Maeve at dire-diretso na pumunta sa kanyang opisina para iimpake ang kanyang mga gamit.“Totoo ba na nahuli ni Ma’am Maeve si Sir Luca na may ibang babae?”“Oo! Iyon ang narinig ko mula sa kabilang department.”“Talaga? Sino ba ‘yong babae? Wala naman akong nakikitang palaging nakaaligid kay Sir maliban kay Ma’am Ellie.”“Ano ba kayo? ‘Yong malanding best friend ni Ma’am Maeve ang kabit ni Sir Luca!”“Ano si Ma’am Ellie?”“Huwag mo ngang ma-ma’am ma’am ang malanding babae iyon! Hindi niya deserve!”“Pero, totoo?”“Oo nga! Siya ang kabit ni Sir Luca!”“Ano ba kayo? Huwag nga kayong magpapaniwala riyan kay Marites at mali-mali naman ang sinasabi!”“Anong mali sa sinasabi ko, Mila! Iyon kaya
DALAWANG linggo ang lumipas, mabigat at masama pa rin ang pakiramdam ni Maeve. Wala siyang ibang ginawa sa mga nakalipas na mga araw kung ‘di ang magkulong sa kanyang k’warto, wala siyang kinausap ni isa. Nagising siya ng nanghihilo at hindi maganda ang pakiramdam.“Damn it! Bakit—”Hindi nagawang matapos ni Maeve ang kanyang sasabihin nang biglang siyang makaramdam ng pagsusuka dahilan para dali-dali siyang mapatakbo sa banyo. Nagsuka siya ngunit wala namang laman kung ‘di puro lang laway.“What the hell is happening to me?” tanong niya sa kanyang sarili na hindi malaman kung bakit siya nagsusuka.Nakakawala si Maeve sa malalim niyang pag-iisip ng biglang niyang maalala ang nangyari ng gabing iyon.Nanlaki ang kanyang mga mata. “Hindi kaya—”Naputol ang agam-agam ng dalaga nang bigla niyang marinig ang sunod-sunod na pagkatok sa kanyang pinto. Inayos naman nito ang sarili bago nagtungo sa pinto para pagbuksan ang kumakatok at nang mabuksan niya ang pinto ay nakita niya ang kanyang mo
NANG sandaling bumaba si Maeve ng kotse ay nakita niya ang sandamakmak na reporters na nag-aabang sa labas at loob ng airport. “Do you see what you have done?” paninising punto ni Hudson kay Maeve dahilan para mapayuko. “Binigyan mo ng kahihiyaan ang pamilya natin.” Hinawakan ni Lucinda ang kamay ni Hudson. “Honey, don’t be harsh to our daughter. Alam niyang nagkamali siya hindi mo na kailangan na ipamukha pa sa kanya,” pag-aawat na saad nito. Ngunit matigas ang loob ni Hudson. “Lucinda, a mistake is still a mistake. It can never be undone. She brought shame to our family, and it will be remembered by all!” “But—” Hindi nagawang maituloy ni Lucinda ang kanyang sasabihin nang hawakan ni Maeve ang kanyang kamay at saka binigyan ng pag-iling. “That's all there is to it, Mommy. Daddy is correct; I messed up and am now a disgrace in our family.” “No, no. Mabi, you—” “Mommy…” Muling pagpuputol ni Maeve sa sasabihin ng kanyang ina dahilan para magkatinginan sila mga mata. Ilang sagli
MARCH 23, 1231H, Tanghali na nang makarating si Maeve sa Chicago Midway Airport. Iginala niya ang kanyang mga mata sa buong paligid kung saan nagsisimula ng sumibol ang mga dahon mula sa puno na tanda na nagsimula na ang panahon ng tagsibol. Unti-unti nang nagiging kulay luntian ang mga punong dating nabalot ng nyebe at hindi iyon maipagkakaila ni Maeve na napakaganda iyong pagmasdan. Ngunit lahat ng nakikita niya sa kanyang paligid niya nang sandaling iyon ay bago sa kanyang paningin at katawan. Napapikit ng kanyang mga mata si Maeve at humugot nang malalim na paghinga. “Will I get to used to this?” tanong niya sa kanyang sarili na napabuga nang sandaling iyon. Napatingin siya sa kanyang tiyan at biglang napaisip. If things didn’t go like this, will I end being here? Alone? Iyon ang katanungang biglang sumiksik sa kanyang isipan. Habang nakatayo sa kanyang kinatatayuan ay muling nanariwa sa kanyang alaala ang mga nangyari sa nakaraang halos isang buwan. Sino nga ba ang nagkulang s
BAGO pa man umabot sa puntong maubos ang perang dala ni Maeve ay naghanap siya maari niyang pagtrabahuhan ngunit hirap siya makapaghanap.“While you’re there, stay out of trouble that will bring our family name into public attention once more.”“I anticipate that you will behave appropriately.”Napahugot nang malalim na paghinga si Maeve nang maalala ang mga paalala ng kanyang ama habang nakaupo sa circle.“In short, I cannot work in places that will draw attention to our family and cause problems,” mahina niyang wika. “Where can I get a good job in this town?” Dagdag nito na muling napahugot nang malalim na paghinga.Habang iniisip ni Maeve kung paano siya mabubuhay sa lugar na ‘yon ng hindi nakakaagaw ng atensyon ay naibaling niya ang kanyang tingin sa isang babae na may pinapaskil sa labas ng isang bakery shop. Lumapit ang dalaga sa shop para tignan poster.We’re HIRING!Part-time Front Counter StaffPart-time Bakery Assistant“A job that will not gather much attention…Front counte