MARCH 23, 1231H, Tanghali na nang makarating si Maeve sa Chicago Midway Airport. Iginala niya ang kanyang mga mata sa buong paligid kung saan nagsisimula ng sumibol ang mga dahon mula sa puno na tanda na nagsimula na ang panahon ng tagsibol. Unti-unti nang nagiging kulay luntian ang mga punong dating nabalot ng nyebe at hindi iyon maipagkakaila ni Maeve na napakaganda iyong pagmasdan. Ngunit lahat ng nakikita niya sa kanyang paligid niya nang sandaling iyon ay bago sa kanyang paningin at katawan. Napapikit ng kanyang mga mata si Maeve at humugot nang malalim na paghinga. “Will I get to used to this?” tanong niya sa kanyang sarili na napabuga nang sandaling iyon. Napatingin siya sa kanyang tiyan at biglang napaisip. If things didn’t go like this, will I end being here? Alone? Iyon ang katanungang biglang sumiksik sa kanyang isipan. Habang nakatayo sa kanyang kinatatayuan ay muling nanariwa sa kanyang alaala ang mga nangyari sa nakaraang halos isang buwan. Sino nga ba ang nagkulang s
BAGO pa man umabot sa puntong maubos ang perang dala ni Maeve ay naghanap siya maari niyang pagtrabahuhan ngunit hirap siya makapaghanap.“While you’re there, stay out of trouble that will bring our family name into public attention once more.”“I anticipate that you will behave appropriately.”Napahugot nang malalim na paghinga si Maeve nang maalala ang mga paalala ng kanyang ama habang nakaupo sa circle.“In short, I cannot work in places that will draw attention to our family and cause problems,” mahina niyang wika. “Where can I get a good job in this town?” Dagdag nito na muling napahugot nang malalim na paghinga.Habang iniisip ni Maeve kung paano siya mabubuhay sa lugar na ‘yon ng hindi nakakaagaw ng atensyon ay naibaling niya ang kanyang tingin sa isang babae na may pinapaskil sa labas ng isang bakery shop. Lumapit ang dalaga sa shop para tignan poster.We’re HIRING!Part-time Front Counter StaffPart-time Bakery Assistant“A job that will not gather much attention…Front counte
“YOU’RE HIRED.”Umuwi si Maeve na may ngiti sa kanyang labi matapos na tanggapin siya sa bakery shop na nagkataon lang na nakita niya sa kalagitnaan ng paghahanap niya ng trabaho.Napatingin siya sa kanyang tiyan na may ngiti saka hinimas iyon. “It appears that God is being gracious to us, baby,” wika ng dalaga na may ngiti sa kanyang labi.Nang sandaling iyon ay bigla siyang napahinto nang marinig niya ang kanyang sarili na sambitin ang salitang ‘baby’. Hindi niya inaasahan na matapos ang mga hindi inaasahang pangyayari sa kanyang buhay ay magagawa niyang mabuntis sa hindi inaasahang pagkakataon. Noong una ay hindi niya magawang tanggapin na magiging ina siya pero ngayon na nag-iisa na lang siya at tanging ang bata sa kanyang sinapupunan ang kanyang kasama ay napagtanto na walang ibang dadamay sa kanila kung ‘di ang isa’t isa.Gumuhit ang banayad na ngiti sa labi ni Maeve. “Baby…” mahina niyang sambit habang hinihimas ang maliit niyang tiyan. “I will cherish you above all else.”Nasa
“GOOD MORNING, Mary!” masiglang bati ni Maeve kay Mary, isang regular na customer ng shop na ‘yon. “You’re early today.”“Maeve, I have to. The deadline is close to hitting, and I'm only halfway through,” wika ni Mary na bakas ang pagod sa mukha nito.“Being a writer is not really that easy, isn’t it?”“Definitely not,” tugon ni Mary habang napapailing. “And these sweet treats are my only lifeline. The only thing that gives me energy to keep working on my stories is this.” Dagdag nito.Natawa nang mahina si Maeve at inabot ang laging binibili ni Mary sa shop na ‘yon—éclair at lemon whipped cream pie na paborito nito.“Here they are. Hope that they will make you feel more motivated and energized,” nakangiting saad ni Maeve.“Thank you, Maeve.”“And here’s your s’mores latte, too.” Dagdag ni Maeve.“Thank you, thank you. You’re really my savior, Maeve,” saad ni Mary na labis na nagpapasalamat.“No biggie, Mary. I’m glad I could help,” tugon ni Maeve na may ngiti.“Thank you again, Mave!
“THERE is no doubt that I injured Ms. De Llana and Mr. Ricafort, but I am not considering it to be assault, but rather self-defense.”“Self-defense?” pag-uulit ni Mr. Marco na napataas ng kanyang kilay sa ginawang pagdadahilan ni Olivia.“Yes, Mr. Marco. It was just a matter of defending my sister because she could not defend herself, so I had to do it for her.,” paliwanag ni Olivia.Napapalatak si Mrs. Collins, isa sa mga panel board. “Would you say that you hurt Ms. De Llana just in order to defend your sister? Why would you do that? Is there a reason why your sister does not defend herself in the very first place?” b’welta nito.“It’s because—”Hindi nagawang ituloy ni Olivia ang kanyang sasabihin nang sumabal si Mrs. Collins.“The reason why Ms. Talessdo won't hurt them is because she doesn't wish to hurt them, whereas you are the only one who holds a grudge against them.”Nag-init ang tainga ni Olivia sa kanyang narinig. “In no way am I holding grudges against them, Mrs. Collins,
“WHY? What is the reason for you, Olivia, to do this as well?” nasisiphayong tanong ni Hudson sa kanyang anak na napasapo sa kanyang noo.Hindi umimik si Olivia at nanatiling nakayuko.Ibinaling ni Hudson ang tingin sa kanyang anak. “What in the world is entering into your mind? You and your sister seem to be causing me a lot of trouble lately. I don't understand why.” tanong nito na halos hindi mawari kung bakit ginagawa ito ng kanyang mga anak. “I do not understand why you must bring shame to our family as well? After what your sister did, don't you feel sorry for us? Why, Olivia? Why?”Mananatili sanang tahimik si Olivia ngunit hindi niya matanggap ang mga sinasabi ng kanyang daddy sa kanya ate. Kaya niyang tanggapin ang mga sasabihin nito sa kanya, tatanggapin niya ang galit nito sa pagkakamaling ginawa niya ngunit hindi niya maintindihan kung bakit lagi na lang nito pinagbubuntungan ng galit ang kanyang ate.“You can be certain that I did not do such a thing in the hopes of putti
MATAPOS ng pag-uusap na iyon ay muling nabalot ng katahimikan ang dalawa ngunit makalipas ang ilang saglit ay napatingin si Rui kay Maeve.“Mabi…” sambit nito sa pangalan ng dalaga dahilan para gulat na napalingon ito sa kanya.“Oh, why?”“Hmm… As much as I do not want to offend you, I am simply curious to know what you think about this. Why you are here alone in Chicago? Where's your child's father?”Nang marinig ni Maeve ang tanong ni Rui ay hindi niya alam kung anong ang kanyang isasagot. Alam niyang may posibilidad na tanungin siya ng mga taong nasa paligid niya kung sino ang ama ng batang kanyang dinadala, ngunit sa tuwing mag-iisip siya ng rason ay wala siyang maisip na tamang irarason sa kanila. Ayaw niyang sabihin na bunga ng isang katangahan niya ang kanyang anak dahil ayaw niya na kapag lumaki ang kanyang anak ay iyon ang lagi nitong maririnig.What should I say?Nang sandaling iyon pilit na pinagana ni Maeve ang kanyang utak.“Mabi?”“There's a lot going on in his life righ
“WHAT the hell are you talking about?” bulalas na tanong ni Maeve sa kanyang kapatid na binibigyan siya ng kakaibang tingin. “He’s just my friend!”“Friend?” pag-uulit ni Olivia na mas lalong binigyan siya nang nakakapagdudang mga tingin. “Is he just a friend of yours, because what I see doesn't seem like him to me, so am I mistaken?”“Via, will you stop? There you go again, acting like you're some kind of psychic!” pag-aawat na saad ni Maeve na mabilis na naglakad patungo sa kusina para kumuha ng maiinom.Sinundan ni Olivia ang kanyang ate at sumandal sa pader sabay halukipkip habang patuloy na pinagmamasdan ang mga kilos ng kapatid.“So, what is the reason for your strange behavior, Ate?”Humarap si Maeve na may hindi interesadong mga tingin.“Strange? There is nothing strange about me, Via. There is only one thing stranger here, and that is you. Why are you here?”Tumawa si Olivia. “Ate, please do not take me as a diversion from the subject at hand. Considering we are talking about