Chapter 4: Face Off

NASA LABAS pa lamang ng kompanya si Maeve ng kanyang ex ay halos ng mga mata ay nasa kanya at pinagtitinginan at pinagbubulungan siya ng mga taong nakakakita sa kanya. Base sa mga kinikilos ng mga ito ay mukhang kumalat na ang tsismis tungkol sa kanila ni Luca, ngunit hindi na lamang iyon pinansin ni Maeve at dire-diretso na pumunta sa kanyang opisina para iimpake ang kanyang mga gamit.

“Totoo ba na nahuli ni Ma’am Maeve si Sir Luca na may ibang babae?”

“Oo! Iyon ang narinig ko mula sa kabilang department.”

“Talaga? Sino ba ‘yong babae? Wala naman akong nakikitang palaging nakaaligid kay Sir maliban kay Ma’am Ellie.”

“Ano ba kayo? ‘Yong malanding best friend ni Ma’am Maeve ang kabit ni Sir Luca!”

“Ano si Ma’am Ellie?”

“Huwag mo ngang ma-ma’am ma’am ang malanding babae iyon! Hindi niya deserve!”

“Pero, totoo?”

“Oo nga! Siya ang kabit ni Sir Luca!”

“Ano ba kayo? Huwag nga kayong magpapaniwala riyan kay Marites at mali-mali naman ang sinasabi!”

“Anong mali sa sinasabi ko, Mila! Iyon kaya ang totoo!”

“Anong iyon totoo? Hindi ‘yan ang totoo! Dahil ang totoong k’wento ay si Ma’am Ellie ang unang minahal ni Sir Luca at inagaw lang ni Ma’am Maeve si Sir Luca kay Ma’am Ellie!”

“What? Totoo ba ‘yan, Mila?”

“Aba’y oo! Dahil sa matalik na kaibigan ni Ma’am Ellie si Ma’am Maeve ay nagparaya siya para maging masaya lang si Ma’am Maeve. “

“Grabe hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi mo, Mila.”

“Maniwala man kayo sa hindi, ‘yan ang buong katotohanan. Hays, kahit anong pilit mo na maangkin ang isang bagay ‘pag hindi para sa ‘yo ay babalik pa rin ito sa tunay na nagmamay-ari. At bumalik si Sir Luca kay Ma’am Ellie, sa taong totoo niyang minamahal.”

Hindi makapaniwala si Maeve sa kanyang naririnig mula sa mga empleyadong dati ay siya ang laging bukambibig kung gaano sila kaperpektong tignan ni Luca pero ngayon siya na nagiging masama sa paningin ang mga bibig nito.

Masakit man ang mga paratang na sinasabi sa kanya, gusto niya man magsalita ay wala na ring saysay para magpaliwanag at ipagtanggol ang kanyang sarili lalo na at tapos na ang lahat sa kanilang dalawa ni Luca. Hinayaan niya na lamang kung ano ang sasabihin ng mga taong naroon sa kanya at mas itinuon na lamang ang kanyang pansin sa pag-aayos ng kanyang mga gamit.

Nang matapos siya sa kanyang pag-iimpake ng kanyang mga gamit ay aalis na sana si Maeve ngunit nakasalubong niya si Luca at Ellie na magkasama, kung saan nakahawak ito sa braso ng binata.

“Ayan na ang ‘yong original! Maghaharap na sila ng nang-agaw!”

“Maeve…” mahinang sambit ni Luca sa pangalan ng dalaga.

Nang sandaling iyon, sabihin man ni Maeve sa kanyang sarili na hindi na siya apektado sa kanyang nakikita lalo na at tapos na ang lahat sa kanilang dalawa ni Luca ay hindi niya magawang hindi maapektuhan. Minahal at nakasama niya ito nang ilang taon, imposible na makalimutan niya ang lahat ng iyon ng isang gabi lamang.

“Maeve…” Muling sinambit ni Luca ang kanyang pangalan.

Humigpit ang pagkakahawak ni Maeve sa box na kanyang hawak at pilit na ikinumpas ang kanyang sarili para matatag na harapin ang dalawang tao na naging parte ng kanyang buhay sa nakaraan. Kinuha ng dalaga ang sobre na nasa kanyang bulsa saka lumapit kay Luca at inabot ang sobre.

“Ano ‘to?” kunot-noong tanong ni Luca na napatingin sa sobreng inabot ni Maeve.

“Resignation letter,” maikling tugon ng dalaga.

Napatingin namang muli si Luca kay Maeve. “Maeve, hindi naman kailangang umabot tayo sa ganito,” wika ng binata na may tono ng pagmamakaawa. “Alam mong kailangan kita—”

“Kung kailangan mo ako sana inisip mo muna ang lahat bago mo ginawa ang lahat ng ito,” malamig na tugon ni Maeve habang binibigyan nang blangkong mga tingin si Luca.

“Maeve—”

Hindi nagawang maituloy ni Luca ang kanyang sasabihin ng magsalita si Ellie.

“Bes, you don’t have to do this. I know we’ve hurt you, but it wasn’t our intention. We simply fell in love with each other. Could you please just be happy for us?” pagmamakaawa ni Ellie.

Nang sandaling makita iyon ni Maeve ay hindi niya maiwasan na hindi mairita dahilan para mapapalatak ito.

“How come I didn’t notice you’re such a bitch?” mahinang tanong ni Maeve na may sarkastikong tono sabay napailing sa labis na pagkadismaya. Ibinaling ni Maeve ang kanyang tingin kay Ellie. “Stop acting as if you’ve been taken advantage of, Ellie. In this situation, you are not the victim. I am the one. I’m the one who has been cheated and betrayed. I was the one who lost a lover and a friend whom I most cherished and trusted.”

“Bes—”

“Keep your mouth shut, Ellie! I’ve already told you not to call me ‘bes,’ because you’ve never earned the title of my best friend! I have no traitorous friend!” mariing pagpuputol ni Maeve sa pagsasalita ni Ellie.

Akmang lalapitan ni Luca si Maeve para pakalmahin ngunit mabilis na ibinaling ng dalaga ang tingin sa binata at binigyan nang matalim na tingin at babala.

“Huwag mo ng ituloy ang binabalak mo!” mariing saad ni Maeve.

“Maeve, can you just reconsider—”

“I have no plans to reconsider my decision. That is my resignation letter; accept it or I will sue you.”

Matapos na sabihin iyon ni Maeve ay mabilis siyang umalis sa lugar na iyon. Dinig niya ang mga bulong-bulungan ng mga taong naroon ngunit, hindi niya na nagawang bigyan ng pansin dahil ang mas importante sa kanya nang sandaling iyon ay makaalis sa nakaka-suffocate at nakakasuka na lugar na iyon. Nang makasakay siya sa kanyang kotse ay agad niyang pinaharurot ang kanyang kotse palayo sa lugar na iyon. Habang nagmamaneho ay hindi niya na nagawang pigilan ang mga luhang kanina niya pa pinipigilan na bumuhos.

BGM: Kakayanin Kaya – Maymay Entrata

Muling nanariwa sa alaala ni Maeve ang kanilang mga alaala ni Luca. Ang masasayang sandali nilang dalawa. Ang mga pinagsamahan nilang dalawa. Mas bumuhos ang luha ng dalaga habang isa-isa iyong nanariwa sa kanyang alaala dahilan para mas nanlabo ang kanyang mga mata. Halos dinudurog nito ang kanyang puso lalo na ng manariwa sa kanyang alaala ang araw na nahuli niya sina Luca at Ellie na may ginagawang kabastusan at ang imahe ng dalawa kanina.

Biglang hininto ni Maeve ang sasakyan at napahampas nang malakas sa manibela. Mas lalong nanlabo ang kanyang mga mata dahil sa dami ng luhang lumalabas sa kanyang mga mata nang sandaling iyon. Wala siyang ginawa kung ‘di ang sumigaw at umiyak nang sandaling iyon.

“Bakit?” hagulgol niyang tanong sa kanyang sarili na patuloy pa rin sa pag-iyak. “Anong ginawa ko para mangyari ang lahat ng ito sa akin? Anong ginawa ko?” Paulit-ulit na tanong nito sa kanyang sarili habang labis na naghihinagpis sa pait at sakit na kanyang nararamdaman.

Bakit?

***

DALAWANG linggo ang lumipas, mabigat at masama pa rin ang pakiramdam ni Maeve. Wala siyang ibang ginawa sa mga nakalipas na mga araw kung ‘di ang magkulong sa kanyang k’warto, wala siyang kinausap ni isa. Nagising siya ng nanghihilo at hindi maganda ang pakiramdam.

“Damn it! Bakit—”

Hindi nagawang matapos ni Maeve ang kanyang sasabihin nang biglang siyang makaramdam ng pagsusuka dahilan para dali-dali siyang mapatakbo sa banyo. Nagsuka siya ngunit wala namang laman kung ‘di puro lang laway.

“What the hell is happening to me?” tanong niya sa kanyang sarili na hindi malaman kung bakit siya nagsusuka.

Nakakawala si Maeve sa malalim niyang pag-iisip ng biglang niyang maalala ang nangyari ng gabing iyon.

Nanlaki ang kanyang mga mata. “Hindi kaya—”

Naputol ang agam-agam ng dalaga nang bigla niyang marinig ang sunod-sunod na pagkatok sa kanyang pinto. Inayos naman nito ang sarili bago nagtungo sa pinto para pagbuksan ang kumakatok at nang mabuksan niya ang pinto ay nakita niya ang kanyang mommy na may nag-aalalang mukha.

“Mommy, bakit—”

Hindi nagawang matapos ni Maeve ang kanyang sasabihin nang makita niya ang galit na galit na kanyang ama.

“Dad—”

Muli, hindi nagawang matapos ni Maeve ang kanyang sasabihin nang isang malakas na sampal ang dumapo sa kanyang pisngi nang sandaling makalapit ang kanyang ama sa kanya.

“Bakit—”

“Wala ka na bang tamang gagawin, Maeve?” mariing tanong ni Hudson na galit na galit.

Walang ideya ang dalaga sa sinasabi ng kanyang ama.

“Anong sinasabi niyo po, daddy? Hindi ko po kayo maintindihan,” mahina at naguguluhang tanong ni Maeve.

“Hindi mo naiintindihan? Paano mo maipapaliwanag ang lahat ng ito, ha?” Sabay itinapon ni Hudson ang mga litratong hawak nito na may maseselang kuha ng kanyang anak at isang lalaki na hindi niya kilala.

Nanlaki ang mga mata ni Maeve nang sandaling makita niya mga litratong nagkalat sa sahig.

“Paanong nagawang—”

Hindi nagawang matuloy ni Maeve ang kanyang sasabihin sa labis na pagkabigla at hindi makapaniwala sa nangyayari. Ngunit ang mas lalong ikinaguho ng kanyang mundo ay nang ihagis ng kanyang ama ang tablet sa kanyang harapan at doon niya nakita ang footage ng kanilang p********k ng isang estranghero.

“Wala ka na bang gagawing tama, Maeve? Puro na lang ba kahihiyan ang ibibigay mo sa akin?” galit na galit na tanong ni Hudson. “Hanggang kailan ka ba magmamatigas at hindi susunod sa mga sinasabi ko?”

Nanatiling walang imik si Maeve. Akala niya kapag iniwan niya ang kanyang alaala sa bar na ‘yon at kalimutan ang pagkakamaling ginawa niya nang gabing iyon ay mababaon na lamang iyon sa limot ngunit nagkamali siya.

“Paanong nangyari ang lahat ng ito?” hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang sarili na hindi pa rin nagagawang alisin ang kanyang tingin sa video.

Gusto ni Maeve magpaliwanag ngunit nang sandaling napatingin siya ng kanyang tingin sa kanyang ama ay muli siyang nakaramdam ng pagsusuka dahilan para dali-dali siyang mapatakbo sa banyo.

Narinig nang mag-asawa ang pagsusuka ni Maeve dahilan para mas lalong sumabog sa galit si Hudson.

“Huwag mong sabihin na buntis ka?”

Napatingin si Maeve nang may pag-aalinlangan at takot sa kanyang ama.

Napasapo ng kanyang noo si Hudson sa labis na pagkadismaya.

“Daddy, let me—”

“Tama na, Maeve! Hindi ko kailangan ng paliwanag mo!” mariing pagpuputol na sigaw ni Hudson na labis ang galit na nararamdaman. “Buo na ang aking pasya, aalis ka ng Pilipinas. Doon ka muna sa Amerika hanggang sa mamatay ang eskandalong ito.”

Hindi nakaimik si Maeve sa kanyang narinig.

“At sa pagkakataong ito, wala kang karapatan para umangal o hindi sundin ang pasya ko!”