Chapter 3: After 'That' Night

DALI-DALING nagbihis si Maeve at umalis sa Temptation Island. Hindi niya na gustong magising pa ang binata at makita siya nito matapos ang nakakahiya at malaking pagkakamali niya na ginawa kagabi.

“Damn it! Maeve, anong ginagawa mo sa buhay mo! Kaka-break mo lang kay Luca tapos ngayon nakipag-sex ka sa lalaking hindi mo kilala! Ano bang pumasok diyan sa utak mo?” Sunod-sunod niyang saad sa kanyang sarili. “Alam kong nasaktan ang puso mo pero ayos pa naman ang utak mo, bakit hindi mo ginamit?” Dagdag niyang pangaral sa kanyang sarili habang nagmamadaling sumakay sa kanyang kotse.

Napaubob si Maeve sa manibela at bahagyang inuuntog ang kanyang ulo roon.

“Fuck! Anong ginawa ko kagabi? Bakit umabot sa ganoon ang nangyari?” Muling tanong ni Maeve sa kanyang sarili habang pilit na inaalala kung anong nangyari kagabi. Ngunit ilang segundo na ang lumipas pero wala pa rin siyang maalala ng gabing iyon.

“Anong kagagahan bai tong ginagawa mo Maeve sa sarili mo?” nasisiphayo niyang saad sa kanyang sarili.

Akmang iuuntog niyang muli ang kanyang ulo sa manibela nang biglang mag-ring ang kanyang cellphone dahilan para maagaw ang kanyang atensyon.

“Sino kaya ‘tong tumatawag?”

Nang tignan ni Maeve ang kanyang cellphone ay nakita niya pangalan ng kanyang mommy dahilan para matauhan siya sa kanyang sarili.

Natatakot man ay sinagot niya ang tawag ng kanyang mommy. “Mom—”

Hindi pa man natatapos ni Maeve ang kanyang sasabihin ay agad iyong naputol nang magsalita ang kanyang mommy.

“Nasaan ka bang bata ka? Kagabi pa kami nag-aalala sa ‘yo! Sobrang nag-aalala ang daddy mo sa ‘yo!” bungad ng kanyang Mommy Lucinda.

Napapikit ng kanyang mga mata si Maeve at napasapo ng kanyang ulo. “Sorry, Mommy. Something came up and—”

“Huwag ka na magpaliwanag. Basta umuwi ka na ngayon at sobra kaming nag-aalala sa ‘yo!”

Tahimik na napabuntong-hininga si Maeve. “Okay, Mommy. I’ll be home in few minutes.”

“Okay. Mag-iingat ka sa pagmamaneho mo.”

Matapos sabihin iyon ng kanyang mommy ay naputol na ang tawag. Muli, napahugot nang malalim na paghinga si Maeve at napatingin sa bar.

“Wala naman sigurong makakaalam ng nangyari kagabi,” mahina niyang saad sa kanyang sarili habang nakatingin pa rin sa bar.

Umiling si Maeve para ikumpas ang kanyang sarili. “Everything will be fine,” pangungumbinsi niyang saad sa kanyang sarili.

Inalis niya ang kanyang tingin sa bar at nagsimulang buhayin ang makina ng kotse saka agad na pinaandar para makaalis na sa lugar na iyon. At para na rin iwan at kalimutan ang nangyari ng gabing iyon.

***

BENTE minuto ang lumipas nang makarating si Maeve sa kanilang bahay at nang sandaling marinig ng kanyang mommy at daddy ang paghinto ng makina ng kanyang sasakyan ay dali-dali ang mga ito lumabas ng bahay.

“Mabi,” sambit ng kanyang Mommy Lucinda nang may naaawang tinig at akmang sasalubungin ng yakap ngunit napahinto ito nang sandaling maamoy nito ang alak na bumalot sa katawan ng dalaga. “Uminom ka ba, Mabi?”

Napakagat ng kanyang mga labi si Maeve at hindi alam kung sasabihin niya ba ang totoo o hindi.

“Ah, mommy…ah, uminom po ako ng konti,” pagsisinungaling nito.

Naningkit ang mga mata ng mommy ni Maeve. “Konti? Sigurado ka ba diyan sa sinasabi mo?” tanong nito na halatang nagdududa sa sinasabi ng anak.

“Ah, ano, mommy…kasi—”

“Don’t try to fool your mommy, Maeve.”

Nang marinig ni Maeve ang boses ng kanyang daddy Hudson ay bigla siyang napatayo nang maayos at napatingin sa direksyon kung saan nanggaling ang tinig nito,

“Daddy…” mahinang sambit ni Maeve nang magkasalubong ang kanilang mga titig ng kanyang ama.

“Maeve, is that how you deal with your problems? Become inebriated? Do you hope that will greatly help you in handling your problem?” Sunod-sunod na tanong ng daddy ni Maeve.

Napakuyom ng kanyang mga kamay si Maeve para pigilan ang luhang nagtatangkang lumabas sa kanyang mga mata. Alam niyang masakit magsalita ang kanyang daddy ngunit hindi niya pa rin magawang masanay lalo na sa tuwing magsasalita ito ay tatagos talaga sa kanyang buong pagkatao.

“I’m sorry, daddy.” Iyon na lamang ang naging tugon ni Maeve. Alam niyang kahit magpaliwanag siya ay hindi iyon tatanggapin ng kanyang ama.

“I never utterly fail to remind you that he is not the man for you, but you keep disregarding my advice. Look at what he did to you,” mariing saad ni Hudson.

Nanatiling walang imik si Maeve at tahimik na lang napahugot nang paghinga habang humihigpit ang pagkakakuyom sa kanyang mga kamay.

“Honey, ‘wag ka naman ganyan sa anak natin,” awat ni Lucinda sa kanyang asawa. “Alam naman na ng anak natin na nagkamali siya, hindi mo naman kailangan pagsalitaan siya nang masakit at sisihin.” Dagdag nito.

“No, Lucinda. If she would only listen to me, she would not be so pitifully low. She will not undermine her ambitious boyfriend or her two-faced best friend,” mariing pagpupunto ni Hudson na walang pakialam kung nasasaktan niya na ba si Maeve sa kanyang mga binibitawang salita as long as alam niyang tama ang kanyang sinasabi.

“Pero—”

Hindi nagawang maituloy ni Lucinda ang kanyang sasabihin nang putulin ni Hudson ang kanyang sasabihin.

“Stop treating our daughters like babies, Lucinda. If you continue to treat them in this manner, how will they be able to stand on their own?”

Akmang magrarason pa sana si Lucinda nang hawakan ito ni Maeve sa kamay dahilan para mapatingin ito sa anak.

Binigyan ni Maeve nang maliit na ngiti ang ina. “It’s fine, mommy. Daddy is right.”

“Pero—”

Umiling si Maeve at binigyan nang makahulugang tingin ang ina. Naintindihan ito ni Lucinda dahilan para lalo siyang maawa sa kanyang anak.

“Everything between you and that jerk has now come to an end. Leave your bastard ex boyfriend’s company as soon as possible. You have no place in a place like that.” Matapos sabihin iyon ni Hudson ay tumalikod na ito at bumalik sa loob ng kanilang bahay.

Nagpakawala naman nang mabigat na paghinga si Maeve nang sandaling mawala ang kanyang ama sa kanilang harapan ng kanyang ina. Nang makita ni Lucinda ang bigat na nararamdaman ng kanyang ay hinimas nito ang likod para pakalmahin.

“Sorry, anak. Hindi man lang kita nadepensahan sa daddy mo,” wika ni Lucinda na labis na naaawa sa kanyang anak.

Inangat ni Maeve ang kanyang ulo at tinignan ang kanyang ina saka binigyan nang maliit na ngiti. “Okay lang, mommy. Sanay na ako kay daddy.”

“Pero—”

Hinawakan ni Maeve ang kamay ng kanyang ina. “Okay lang, mommy. Hindi niyo po kailangan pagaanin ang loob ko. Kilala ko na po si daddy at naiintindihan ko po kung bakit siya ganoon sa akin,” wika nito.

Hindi nakaimik si Lucinda at tinignan na lamang sa mga mata ang kanyang anak at hinawi ang buhok nito na nagkalat sa mukha nito.

“Mabi…”

Muli, ngumiti si Maeve. “Sige po, mommy. Pasok na po ako sa loob nang makaligo na po ako at maasikaso ko na po ang dapat kong asikasuhin sa araw na ito.”

Hindi man lubos na panatag ang loob ni Lucinda ay wala siyang nagawa kung ‘di unawain na lamang ang kanyang anak.

“Okay.”

Matapos noon ay naglakad na si Maeve papasok ng kanilang bahay at dumiretso sa kanyang k’warto para makaligo.