Share
KABANATA 20.
Kaugnay na kabanata
Today Until Forever KABANATA 21.
Serenity/Serin's POV."Thank you ulit sa paghatid sa'kin sa bahay namin." nasa labas na kami ngayon ng boardinghouse namin habang sinasamahan ko ngayon si Luke na pauwi na rin sa condo niya.It's a relief night to me and I know same also for Luke. Para akong naalisan ng isang sakong buhangin sa dibdib. Naalala ko tuloy ang pangyayari kanina habang nasa TLV restaurant pa ako. ~FLASHBACK"Sabi ko naman sa'yo sir ayaw kong magpahatid sa bahay. Kaya ko nang umiwi mag-isa. Bakit po ba ang kulit—" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil noong lumingon ako sa likod ko ay ibang tao pala ang nagpapayong sa akin."Ahm. Oy—Hi—ikaw pala. So—sorry akala ko kasi si sir Braiv." Nauutal kong sabi kay Luke na ngayon ay nakatingin sa akin habang nakangiti at pinapayungan ako. Lumalakas na rin kasi ang ulan kaya nababasa na ako. Hindi ko tuloy alam ang sasabihin ko sa kanya kasi 'di ko naman inaasahan na nandito siya ngayon. "It's okay. Baka nagulat ko talaga ikaw.". tugon naman niya sa akin."
Today Until Forever PROLOGO.
Sabik ako habang naglalakad patungo sa lugar kung saan ko balak sorpresahin si Clark. Umuwi kasi ako galing maynila para ipagdiwang ang monthsary namin na magkasama. Pero hindi ko inaasahan na ako pala ang masusurpresa sa mga oras na iyon.Malayo pa lang ngunit tanaw ko na mula sa p'westo ko ang dalawang tao na masayang nag-uusap habang magkahawak ang kamay. No'ng una akala ko mali lang ako nang hinala. Ngunit no'ng makalapit na ako sa kanila ng hindi nila namamalayan doon naging malinaw sa akin ang lahat."Ang ganda ng panahon ngayon 'no? Pero mas maganda ang taong kasama ko ngayon." Sabi ni Clark habang nakatingin sa katabi niyang babae.Napalingon naman sa kanya si Lhauren dahil napansin niyang sa kanya na pala nakatingin si Clark. "Ha? Ay hehe, ikaw talaga napaka bolero mo." Nagblush ito sabay palo nito sa braso ni Clark dahil sa kilig.'Tch. Grabe, 'di manlang namalayan na may tao sa likod nila dahil abala sa paghaharutan.' Sabi ko sa isip ko habang pinipigilan na sugurin sila. Hi
Today Until Forever KABANATA 1.
Serenity/Serin's POV.Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko simula no'ng iniwan ko si Clark at Lhauren kanina. Ang tanging alam ko lang ay nandito ako ngayon sa dalampasigan habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw na may magandang repleksyon sa dagat. I love sunrise and sunset. Tuwing 'di kasi maganda ang mood ko pumupunta lang ako sa lugar kung saan lumulubog at lumilitaw ang araw. Nakakapagpagaan ito nang pakiramdam ko.Pero ngayon bakit walang epekto sa 'kin ito? Parang kahit ano o sino ay hindi kayang pakalmahin ang bigat at sakit na nararamdaman ko ngayon? Patuloy pa rin ang pag-iyak ko simula kanina hanggang ngayon. Siguro kung nakaka-dehydrate ang pag-iyak nang sobra baka kanina pa 'ko naubusan ng tubig sa katawan.Kasalukuyan ako'ng nag-eemote at sumi-senti nang biglang may tumawag sa 'kin."Insan! Yohooo!"Lumingo-lingon ako sa paligid ko para hanapin kung sino man 'yung panggulo sa moment ko ngayon. Pero wala naman ako'ng makita."Huy! Insan! Aba! Serenity, Huy!
Today Until Forever KABANATA 2.
Serenity/Serin's POVWelcome back U.P. Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin ngayon sa paaralang pinapasokan ko. Nandito ako ngayon sa harapan ng isa sa mga kilalang unibersidad sa Pilipinas, ang University of the Philippines dito sa Diliman, Quezon City sa Manila. I'm so blessed because I have full scholarship in this prestigious university. Sa dinami-dami nang nagnanais na makapag-aral dito, isa ako sa pinalad. I'm really thankful with God for this opportunity. Now I'm taking BS Architecture course. This is my mother's dream for me, and also my dream too. Someday I'll see myself as a licensed Architect and managing some of field projects from local government that I'm working for."Pero ngayon kailangan ko muna makapagtapos sa pag-aaral. Kaya dapat na 'kong magmadali dahil baka malate na 'ko." Bumalik ako sa reyalidad nang mapagtanto ko'ng nagde-daydream na naman ako. Hays, nagiging hobby ko na 'yan.Nagmamadali na ako sa paglalakad when I suddenly saw the girl that I missed the
Today Until Forever KABANATA 3.
Serenity/Serin's POVThis is my second day of school. Compare kahapon mas maaga akong nagising ngayon upang makapag-prepare. Si insan naman hindi na daw makakasabay sa 'kin sa byahe every morning dahil nagbago na ang schedule niya sa school. Nadatnan niya pa kasi ako kagabi na naggagawa ng assignments kaya nakapagchikahan pa kami saglit at nabanggit niya 'yung about sa schedule nila."Insan alis na 'ko. Teka, nasa'n nga pala si tita?" Kabababa ko lang ngayon galing sa kwarto ko. Nagpaalam ako kay insan nang mapansin kong wala si tita. "Sige, ingat ka insan. Si mama, maaga siyang umalis para asikasuhin 'yung business namin." Sagot niya habang nakatingin sa cellphone."Ah. Okay. Sige. Mauna na 'ko." Huli kong sinabi bago ako lumabas sa bahay. Sinulyapan ako ni Bheka at tangging pagtango lang ang naitugon niya sa 'kin. Busy kasi sa pagseselpon ang bruha.Nandito ako ngayon nakasakay sa jeep patungo sa university. Habang nasa byahe isinalpak ko ang earphone sa tainga ko at ikinonek sa ak
Today Until Forever KABANATA 4.
Serenity/Serin's POV.Almost 4 hours bago ako nakarating sa bayan namin dito sa Batangas. Nagtungo na agad ako sa hospital na tinext sa 'kin ni kuya, doon daw nakaconfine si itay. Natanaw ko si kuya sa 'di kalayuan. Mukhang kagagaling niya lang sa labas."Kuya!" Tinawag ko siya kaya lumingo siya sa gawi ko."Oh. Nakarating ka na pala Serin? Mabuti hindi ka ginabi." Sabi niya nang makalapit ako sa kanya."Actually, inagaw ko na talaga ang manubela sa driver para ako na ang magmaneho. Kaya ayun pinalipad ko ang bus papunta dito." Pagbibiro ko. Panatag na kasi ako ngayon dahil no'ng nasa byahe ako nagtext si kuya na okay na raw ang pakiramdam ni itay pero kailangan pang imonitor ng doctor. Kaya nakakapag-joke na ako kahit papaano."Ah, talaga?" Hindi yata nagets ni kuya na nagjojoke lang ako kaya 'yon ang naisagot niya. Tss, kahit kailan walang sense of humor."Haha. Syempre joke lang 'yon, 'no. Ang slow mo talaga kuya. By the way, nasaan si 'tay?""Ay, joke pala iyon? Hindi mo kasi sina
Today Until Forever KABANATA 5.
Braiv's POV.After one week since I went back here in the Philippines ang dami na agad pinagbago dito sa pilipinas at ang dami rin nangyare sa akin. Most of those are embarrassing moment. Seems I like to go back to US and stay there again. Pero syempre hindi p'wede iyon dahil pinauwi na ako dito ni papa kasi kailangan niya daw ako for our businesses. Kasalukuyan akong naglalakad ngayon sa hallway ng bahay namin papunta sa office room ni papa after niya akong tawagan dahil may importante daw siyang sasabihin. Kumatok muna ako."Come in." Tugon ni dad na nasa loob ng office.Pagpasok dumeretso na ako sa bakanteng upuan sa harapan ng table niya at naupo. Hindi pa rin niya ako nagawang tapunan nang tingin dahil abala siya sa mga paperworks niya. Nagcellphone na lang ako para hindi maboring. Pinapunta ako dito tapos hindi naman pala ako kakausapin. After few minutes sa wakas binasag niya na rin ang katahimikan. "Jexon, tomorrow I'll start to introduce you in our company and in our other
Today Until Forever KABANATA 6.
Serenity/Serin's POV.Kanina pa ako hindi mapakali after kong mag-cr. Hindi dahil natatae pa rin ako kundi dahil sa nakikita nang dalawang mga mata ko ngayon. Siya, sila pala ang may ari ng restaurant na pinagtatrabahohan ko? Actually wala namang problema sa akin kung sila ang amo namin. Kaso itong kumag na nakasagutan ko ang problema ko ngayon, e. Paano kung totohanin niya 'yung sinabi niya na pagbabayrin niya raw ako sa mga atraso ko sa kanya? Tsk, 'wag naman sana. Pero base sa titig niya sa 'kin ngayon at may pangisi-ngising aso pang nalalaman parang may hindi magandang binabalak ito, e. Hays, bahala na nga. Hindi naman siguro mangyayare ang mga iniisip ko ngayon. "Huy! Besh, baka malunod ka nyan. Sobrang lalim nang iniisip mo, ah. Naku ikaw din, hindi ka pa naman marunong maglangoy. Baka malunod ka. Haha." Kasalukuyan akong nag-iisip nang magsalita itong mahadera kong best friend. Tiningnan ko siya saka inirapan. "Ano 'yon joke? Tatawa na ba ako? Ang korni kasi." Pambabara ko s
Pinakabagong kabanata
