"As I've told you, I will make things up to you." Sa kalagitnaan ng kanyang pagmamaneho ay sa wakas nagbukas siya ng topic.
"This… is one of my ways." Tukoy niya sa pagsundo sa akin."I know it's your first time." Mabilis siyang sumulyap sa akin pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang 'yun. Nagtataka akong napatingin sa kanya. First time na ano?Nang pumasok sa aking utak kung ano ang ibig niyang ipahiwatig sa katagang iyon ay namula ang aking pisngi sa hiya. First time to experience s*x. Sana naman 'wag niya ng sinasabi ang mga ganyang klaseng bagay."It must have hurt you. And I know you treasure your virginity." Pagpapatuloy niya. Hindi ako makapagsalita sapagkat hindi ko rin alam ang aking sasabihin. Muli siyang nagsalita. Ang mga mata ay tutok sa aming dinadaanan ngunit nahuhuli ko siyang paminsan minsang pag sulyap sa aking gawi. "In just one night, I took away your treasure. So, please, allow me to help you as my compensation. I'm responsible for the mistake I made.""Pagkakamaling nagbunga," sabi ko sa isip ko."What did you say? I didn't hear you.""Huh? Wala akong sinabi.""Oh no, I heard you mumble something."Crap! Na isatinig ko ata ang dapat na sa isip ko lang. Buti na lang at hindi niya narinig."Wala 'yun. Ang sabi ko lang ba't ang ganda ko." Diretso kong sabi upang 'di mahalatang kabado. Narinig ko ang mahinang pagtawa niya."Oo nga, ang ganda mo."My mouth almost dropped to the car floor after hearing what he said! Hindi ko alam kung saan ako mas dapat na magulat, sa sinabi niyang maganda ako o dahil sa pag tagalog niya. Tumingin ako sa backseat. Walang tao. Binalik ko sa kanya ang tingin. Ang mga mata ko'y nanlalaki sa gulat at malaki rin ang pagkakabuka ng aking bibig. Hindi ako sigurado kung siya ba ang nagsalita o ano."Ikaw 'yung nagsalita?" Parang tanga ako sa sarili kong tanong. Kaming dalawa lang naman sa loob ng sasakyan kaya't walang duda na siya ang nagsalita. Pero mahirap paniwalaan.Tumango siya. May maliit na ngiti sa kanyang labi. Pero nang mapansin niyang nakatingin ako ay biglang nawala ang pagkaka kurba sa kanyang labi. Tumikhim siya at umayos ng pagkaka upo."Marunong ka pala mag tagalog. At… first time kong marinig na magsalita ka ng tagalog." Puna ko. "Mukha kang mayaman na napadpad sa probinsya. Pero ang bongga ah mas lalo kang nakakaakit kapag nagsasalita ka ng tagalog."Huli na ng marealize ko kung ano ang mga sinabi ko. Pero imbis na bawiin ay umakto na lang ako na parang wala lang sa'kin ang mga pinagsasabi ko. Kita ko ang pagpipigil niya ng ngiti. Kinagat niya pa ang kanyang pang ibabang labi para lamang 'di lumitaw ang kanyang ngiti.May sakit ba siya? Bakit parang ibang katauhan siya ngayon? Hindi ko maimagine kung paano siya ngumiti ng todo. Ang isipin na 'yun ay nagpa kuryuso sa'kin.Lumipas ang sandali ay bumalik na naman sa dati ang aming pinag uusapan."You lost your virginity because of me," pilit niyang saad.Ako naman ay hindi ko malaman kung saan ipupukol ang mata. Palipat lipat ang aking tingin. The topic makes me uncomfortable. Lalo na't hindi niya lang kinuha ang virginity ko, nag iwan rin siya ng anak. Lintik na sperm cells na yan! Galing lumangoy, nagbunga tuloy."Why are you silent?" Pansin niya sa pagiging tahimik ko."Ahh wala lang. Di ko lang trip magsalita?" Patanong kong saad. Halatang hindi ako sigurado sa sasabihin. Kumunot ang kanyang noo at maya maya pa'y nanlalaki ang kanyang mga mata."Don't tell me the topic makes you uncomfortable?" Tompak! Sana kanina mo pa 'yan naisip."Uh a little bit," pagsisinungaling ko.Nang humupa ang aming pag uusap ay ako naman ang nag salita."Naiintindihan ko kung bakit mo gustong bumawi. Pero hindi na talaga kailangan. Okay na 'yung hindi mo ako tatanggalin sa trabaho ko." Tipid akong ngumiti sa kanya.It's true. Hindi ko na kailangan ang tulong niya. Magkakaroon lamang kami ng koneksyon sa isa't isa.Natahimik siya. Maya maya'y nagkibit balikat na lamang.Nakarating na kami sa D.E.M Furniture company at doon na ako nag pababa sa may harap ng building. Hindi ako pwedeng sumama sa kanya sa parking lot sa underground floor dahil bukod sa nakakahiya ay baka may makakita pang iba sa amin.Nagsimula na rin agad ako maglinis ng meeting room at pagkatapos ay sa hallway, bintana, sahig at comfort room naman ako nag pukos.Nang dumating ang oras ng tanghalian ay saktong may dumating rin na lunch pack para sa'kin. Pareho ito ng mga naunang lunch pack na natatanggap ko. Napabuntong hininga na lamang ako. Ang akala ko ay titigil na siya sapagkat mukhang sumang-ayon naman siya kanina.At dahil alam ko na kung kanino nanggaling ang lunch pack ay nagdalawang isip ako kung itatapon ko ba o kakainin na lang.Tumunog ang aking cellphone sa bulsa kaya't dali dali ko itong kinuha at binuksan. Isang mensahe galing kay Mr. D."Eat your lunch." Napairap ako. Ang gulo din niya kausap eh. Kainis!Naisipan kong idagdag sa contacts ang kanyang numero at nilagyan ng pangalan. Nag tipa ako ng "boss". Nang pipindotin ko na ang save button ay may naisip akong pangalan na mas babagay sa kanya. Binura ko ang "boss" at pinalitang "virginity sucker". Ayan! Mas bagay nga.Binalik ko sa bulsa ang aking cellphone at tumingin sa lunch pack. At dahil tipid ako ay naisipan kong kainin na lang. Pag bukas ko pa lamang ay nanuot na agad sa akin ang masarap na amoy. Naglalaman ng kanin, beef steak at side dish na mixed veggies ang lunch pack. Nakakatakam ang amoy kaya't hindi ko na pinaghintay ang pagkain.Habang kumakain ay biglang pumasok si Marj. Mukhang kakatapos niya lang maglinis. Kaya pala hindi ko siya makita dito sa loob."Ay bongga si madam! Kinain ang lunch pack na pinadala. Oh, ba't di mo tinapon?" Malakas at masigla niyang sabi. Ngumiti siya ng malawak at tumaas baba pa ang kanyang kilay."Baka gusto mong i-share sa'kin kung kanino 'yan galing, Ayu? Friends tayo diba." Nang aasar niyang turan. Hay! Wala talaga akong takas pagdating sa kanya.Imbis na sagutin siya ay niyaya ko na lamang siyang kumain. Hindi pa rin nawawala ang mapang asar niyang ngiti sa akin habang papunta siya sa kanyang locker at kinuha ang kanyang baon na lunch. Palagi talaga siyang nagdadala ng lunch, mas tipid raw kasi. Ako naman ay minsanan lang. Madalas ay lumalabas ako ng building sapagkat mayroon ding karinderya sa harap ng building na ito.Habang kumakain ay pinipilit niya akong mag kwento. Nakakapagtaka raw kasi na dati ay tinatapon ko ang lunch pack na dumadating tapos ngayon ay sarap na sarap akong kumakain."Wala nga. Tipid ako. Siguro blessing 'to sakin.""Asusss sure kang hindi mo kilala ang nagpapadala?" Tumango lamang ako sa kanya."Okay sabi mo eh." Pagsuko niya.Natapos kami sa pagkain na kung ano-ano ang pinag uusapan. Habang nag aayos para sa mga susunod na gawain ay nabanggit ni Marj ang tungkol sa anibersaryo ng kumpanyang ito."Next next week na pala 'yun. Kaya sobrang busy ng mga tao dito sa building. Pinaghahandaan kasi talaga 'to. Siguro ay nagsisimula na sila sa preparation." Kwento ni Marj.Nagpatuloy siya. "Isang linggo ang pagdiriwang ng anibersaryo. Ngunit isang araw lang nagkakaroon ng program para sa mga empleyado dito sa kumpanya. Kasama lahat pati tayo. Pero syempre trabaho pa rin natin ang tumulong sa pag aayos sa event hall pati na ang paglilinis pagkatapos ng program.""Ano bang mga ganap sa program?" Di ko maiwasang magtanong."Hmm.. as usual lang. May nagbibigay ng mensahe… tapos kainan, may palaro at mayroon din pa ruffle. Ang premyong binibigay ay mga items na gawa sa ating kumpanya."Mukhang masaya to ah! Pero mas masaya kung makakakuha ako ng premyo."Sino ang nagbibigay ng mensahe, si Mr. D ba?" Habang nagtatanong ako ay kinuha ko ang aking toothbrush sa locker upang makapag toothbrush na ako."Naku, Ayu! Asa ka pa 'dun. Hindi naman siya nagpapakita eh kahit sa anibersaryo ng kanyang kumpanya. Sa tagal ko na dito, never ko pa siyang nakita."Napatango-tango ako. Ngayon pa lang ay iniisip ko ng magiging tahimik ang buhay ko dahil hindi ko siya makikita sa araw ng anibersaryo."Ayumi, tapos ka na ba maglinis sa buong 10th floor?" Pagpasok ko sa janitor's room ay iyon agad ang bungad sa akin ng aming head. Tulak-tulak ko ang lalagyan ng mga pang linis.Inangat ko ang aking tingin sa kanya at nagsalita, "Kakatapos ko lang po, ma'am."Tumango-tango naman siya bago tumingin sa akin at sa dala kong mga pang linis. "Bawasan mo ang mga 'yan." Turo niya dito. "Kakailanganin mo lang ang pang linis sa sahig at bintana. Ikaw ang naatasan na maglinis sa office ni Mr. D." Pagkatapos ay tumalikod na siya at naglakad paalis. Agad naman akong naalarma at hinabol siya."Teka lang po, ma'am." Hinawakan ko ang kanyang braso upang mapigilan siya sa paglalakad. "Bakit naman po ako ang maglilinis eh hindi ba may naka assign 'dun na iba?" Nang humarap ito ay tumingin pa siya sa kamay kong nakahawak sa braso niya kaya't dali dali ko naman itong tinanggal. Nang tinaas niya ang kanyang tingin sa aking mukha ay blanko lamang ito. "Ah sinusuway mo ba si Mr. D? Sino ka ba sa akala m
"Alam ko pong sa'yo to pero…" Hindi ko alam kung anong idudugtong ko. Gusto kong itanong sa kanya kung bakit pinatawag niya ako para mag linis kung gayong hindi naman pala siya umalis ng opisina. Napakamot ako sa aking batok at nahihiyang ngumiti sa kanya. "Ano..""Yes? Do you have something to say to me?" Tumaas ang kanyang dalawang kilay. "Uh oo, gusto ko sanang sabihin na babalik na lang ako mamaya.""No, you can clean now." Sabat niya at kinuha ang kanyang MacBook. Binuksan niya ito, mukhang may gawain pa siya dito ah. Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi."Mr. D, babalik na lang po ako mamaya para makapag focus ka sa trabaho mo. Besides, hindi naman tama na maglinis ako habang nandito ka diba?" Peke akong tumawa upang mawala ang tensyon na pumapaligid sa amin. Ang kaninang malawak na espasyo ay biglang naging masikip para sa akin ngayong nandito siya. Hindi ko maintindihan kung bakit pabago bago ang aking pakiramdam sa tuwing kasama ko siya. Minsan nalilimutan kong boss ko s
Natapos ang araw ng wala ako sa aking sarili. Maka-ilang beses pa akong nagkamali kanina habang naglilinis sa buong floor. Kahit pilit kong libangin ang aking sarili ay talagang bumabalik sa aking alaala ang naging halikan namin. Pumikit ako ng mariin at hinayaan ang aking katawan na makapag pahinga. "Ma… sama kuya Lucas?" kasabay ng tanong ni Kenken ay ang paghila niya ng mahina sa aking damit para maagaw ang aking atensyon. Linggo ngayon kaya sinadya namin agahan ang gising para makapag simba kami ng alas singko.Bumaling ang aking ulo sa kaliwang tabi kung saan nakaupo ang aking anak. Kanina niya pa ako kinukulit pero dahil nagsusuot ako ng sapatos ay hindi ko muna siya pinansin. Besides, hindi rin ako sigurado kung makakasama nga si Lucas sa aming pag simba. Nang maayos ko na ang sintas ay humarap ako sa full body mirror para matingnan ang aking ayos. Suot-suot ko ang isang puting blouse na pinares ko sa isang black fitted skirt na abot hanggang tuhod. Hindi naman kahabaan an
AYUMI HILARYNapabalikwas agad ako mula sa pagkakahiga ng makitang hindi pamilyar ang paligid. Malamig, malinis at maaliwalas. Hindi kagaya ng lagi kong nabubungaran kapag ako'y nagigising. Mahahalata na ako'y nasa isang hotel ngayon dahil na rin sa mga gamit na aking nakikita pati na ang disenyo nito. Munting kaluskos ang umabot sa aking pandinig dahilan para mapatingin ako sa aking kaliwa. Tumambad sa mga mata ko ang likod ng isang lalaki habang nakadapa sa kama at natutulog. I don't know him. Wala itong suot pantaas at may nakabalot na kumot sa kanyang ibabang bahagi. Bigla kong nahugot ang aking hininga ng magrehistro sa aking isip ang sitwasyon ko ngayon. Bukod sa suot na polo na hindi ko naman pag aari ay wala na akong ibang suot pang loob. Marahil ay polo ito ng lalaki. Wala akong matandaan na sinuot ko ang polong ito bago makatulog ngunit naaalala ko ang lahat ng nangyari sa amin kagabi. Biglang uminit ang aking pisngi sa kahihiyan ng mga pinagsasabi at pinaggagawa ko kaga
"AYUMI HILARY SERRA!" Dumagundong sa apat na sulok ng police station ang boses ni Papa dahil sa pagtawag sa aking pangalan. Napapikit naman ako sa hiya at kaba. Pinag titinginan na din ako ng iba pang mga tao at pulis dito sa loob ng istasyon. "Pa! Ma! Umuwi na tayo" pilit kong hinihila ang aking mga magulang palayo sa mga pulis. Kasalukuyan kaming nasa police station sapagkat 'di ko na naabutan ang aking mga magulang sa bahay. Talagang tinotoo nila ang pag report sa pulis huh! At dahil sa pagmamadali ay hindi na ako nakapag palit pa ng damit. Suot suot ko pa rin ang dress kaya lalo kong naagaw ang mata ng mga tao. "Saan ka ba kasi galing, yumi? Hindi ba'y kabilin bilinan ko sa'yo na bago mag hatinggabi ay umuwi ka na? Oh, asan ang mga kaibigan mo?" Tukoy niya sa aking mga kaibigan na si Cheska at Leighton. Sila ang inaasahan ng aking mga magulang na maghahatid sa akin kagabi ngunit anong ginawa ko? Sumama ako sa lalaking estranghero. Worst of all, we both do that thing. Cheska is m
"Buntis ako! At ikaw ang ama ng dinadala ko."Kasabay ng pagbuka ng aking mga labi ay ang malakas na busina ng ambulansya. Mabilis ang takbo ng ambulansya ngunit malakas ang busina nito na kahit malayo na ay maririnig mo pa rin. Nang mapadako ang aking paningin sa mga mata ng lalaking nasa harap ko, nakita ko ang kuryusidad dito. What? Don't tell me hindi niya narinig ang sinabi ko? Napabuntong hininga na lamang ako. "Can you repeat what you're saying?" Ay bwisit! Sabi na eh di niya narinig. Huminga ako ng malalim habang 'di hinihiwalay ang aming eye contact. "Sabi ko, bunti- ""Dion! You're here lang pala. Let's go home?" Naputol ang aking sasabihin sa biglaang pagsabat ng isang babae. Lumapit ito at kumapit sa braso ng lalaki bago bumaling sa akin. Napaatras ako. Her presence intimidated the sh*t out of me. She looks sophisticated and elegant. Lumilitaw ang kanyang maputing balat sa suot na isang vintage long sleeve, black dress. Sa mabagal na paraan, bumaba ang kanyang tingi
"Hello, my baby Kenken!" Masigla kong bati sa aking two years old na anak. Well, it's been three years since I told my parents that I'm pregnant. As expected, they are disappointed in me. I was their hope, but I just ruined it myself. Everything was difficult for me. I stopped studying to find a full time job. Luckily, I got one. "Mama!" Masaya naman akong sinalubong nito at tinaas pa ang kamay upang yumakap sa aking binti. Lumawak ang aking ngiti ng makitang nakalagay ang kanyang mga laruan sa lalagyan nito at nakaayos pa. Napapansin ko na parang advance ang aking anak kumpara sa ibang mga toddler. Sa isang taong gulang niya ay marunong na siyang ibalik ang kanyang mga laruan pagkatapos niya maglaro. "Go with your Lola, baby. Magpapalit lang ng damit at magluluto ang mama, 'kay?" I carried my son to my mother. Pagkabigay ko kay baby Kenken ay nag palit lang ako ng damit atsaka nagsimulang magluto ng aming hapunan. I sighed. Just like the other days, umuwi na naman akong walang ma
DIONYSUSI mentally smirk knowing that my right hand man, Charles Dominguez, isn't going to win with me."You should consider this. For your company."I look at Charles with my poker face. "My company survives and grows even though I'm not showing myself to our clients. You know why? It is because of our high quality products. They came to us because they trusted us. And not because of me!" " Okay, you win again." He said while raising his both hands. Showing his defeat.I walk up to my seat and gently massage my neck. I can feel the fatigue of yesterday's activity. Well, I do really hate associating with others. But since I have the highest donation in the charity, they invited me to join them. I didn't expect that I would be part of their activities. I sighed. Upon adjusting my necktie, I noticed something on the floor. I immediately frowned."Hey dude! What's that?" I asked Charles. He immediately picked it up from the floor. When I saw it up close I realized that it was a woman