Chapter 5

DIONYSUS

I mentally smirk knowing that my right hand man, Charles Dominguez, isn't going to win with me.

"You should consider this. For your company."

I look at Charles with my poker face. "My company survives and grows even though I'm not showing myself to our clients. You know why? It is because of our high quality products. They came to us because they trusted us. And not because of me!"

" Okay, you win again." He said while raising his both hands. Showing his defeat.

I walk up to my seat and gently massage my neck. I can feel the fatigue of yesterday's activity. Well, I do really hate associating with others. But since I have the highest donation in the charity, they invited me to join them. I didn't expect that I would be part of their activities.

I sighed. Upon adjusting my necktie, I noticed something on the floor. I immediately frowned.

"Hey dude! What's that?" I asked Charles. He immediately picked it up from the floor.

When I saw it up close I realized that it was a woman's earring. A simple earring with white pearl.

"I'm sure none of our visitors earlier own this. Their earrings don't actually look like this. Look! This is so simple."

"Let me hold" he immediately gave me the earring.

I kept it in my pocket. Maybe it was owned by the janitress who cleans the room.

"Anyway, Mr. D. Did you really stop looking for that girl?"

I pursed my lips at his sudden question. "Yes. It's been one year since I stopped looking for that girl."

I didn't get a chance to know her name. I wanted to approach her to ask for forgiveness. I'd admit it. I was a jerk. I took advantage of her.

My two years of looking for her has failed. Even just a glimpse.

"How many years had passed since that night happened, again?" Charles asked me with curiosity in his eyes.

I chuckled at his reaction. Well, Charles is not just my right hand man. He's also like my best friend and brother. He was always with me even when I was in high school. So, he knows my story.

I removed my gray suit and unbuttoned the first two buttons of my white button-down top. "Well, it's been three years. I barely can remember her face."

"Maybe you should just forget her. I think the girl will also forget you. If not, then she should have shown her face to you a long time ago, right?" I nodded to what he's saying.

Indeed, he has a point. Maybe she forgot me since she didn't show up after our last encounter.

AYUMI HILARY

Napatingin ako sa orasan. Malapit nang mag alas singko ng hapon. Hay! What a day! Hindi pala talaga madali ang trabahong ito. Linis dito, linis doon. Ang ginawa ko lang talaga sa buong maghapon ay ang linisin ang bawat sulok ng aking assigned floor.

Ngunit mas magaan pa rin ang trabahong ito kumpara sa pagiging waitress ko sa mga cafeteria.

Nagsimula na akong ayusin ang aking mga gamit. Inihanda ko na ito para sa aking pag alis. Pagpatak ng saktong alas singko ay tinawag ako bigla ng aming head.

"Ikaw ang naglinis kanina sa meeting room, di'ba?" Masungit niyang tanong sa akin. At dahil ako ang itinalaga na maglinis ng mga meeting rooms sa 10th floor ay tumango ako bilang tugon.

"Pinapatawag ka. Gusto kang makausap ng ating boss mula sa intercom. Pumunta ka raw sa baba, sa front desk." Aniya habang ang mga matang pinupukol sakin ay puno ng paghatol.

"Iha, kabago bago mo pa lamang dito. May ginawa ka bang mali kanina habang naglilinis ka? Tsk! Siguro ay may mga pinakialaman ka 'dun no?" Mapang bintang nyang puna sa akin.

"Hindi gusto ng ating boss na pinapakialaman ang mga gamit. Lalo na pag importante." Dagdag niya pa.

Umiling naman agad ako. "Hindi po. Nilinisan ko lamang po ang dapat na linisin." Mahinahong sagot ko kahit sa kaloob-looban ko ay sasabog na ako sa kaba.

Bakit ako pinapatawag? Bakit ako gustong makausap ng aming boss? Ano ang nagawa kong mali?

"Oh, yeah?" Kita ko ang pagtaas niya ng kanyang kaliwang kilay. Napaka m*****a naman nito!

"Bumaba ka na. Kanina ka pa 'nun hinihintay. Baka kase may ginawa ka talagang mali? Tsk!" Pagkatapos nun ay nilagpasan niya na ako.

Hindi naman ako magka mayaw-mayaw sa pagmamadali. May mali ba sa akin? Sa paglilinis ko? May mga nagalaw ba akong importanteng bagay?

Ito ang unang araw ko sa trabaho. Wag naman sana akong tangggalin agad. Hindi ko na alam kung saan pa ako pupulutin pagkatapos ko dito.

Sa nanghihinang tuhod ay nakarating nga ako sa unang palapag. Nang makalapit ako sa front desk ay ngumiti sa akin ang receptionist. Pilit na ngiti lamang ang naibalik ko sa kanya.

Unang bumagsak ang aking mga mata sa isang bagay. Sa may kaliwang bahagi ng intercom ay nakita ko ang isang pamilyar na pamilyar na bagay. Maliit lamang ito na may kulay puting pabilog at gintong pahaba.

Napahawak agad ako sa aking mga tainga. Halos mahulog ang puso ko sa kaba ng hindi ko maramdaman ang suot kong hikaw sa kaliwang tainga. Ang hikaw ko!

"Miss." Tawag sa akin ng receptionist at sumenyas siya na lumapit ako.

Mula sa intercom ay narinig ko ang isang malamig na boses. Napatigil ako. Ito na ba? Sasabihin niya na bang tanggal na ako sa trabaho? Hindi agad ako nakasagot dahil sa aking pag iisip ng kung ano ano.

"Again. Hello, are you there?"

Napakurap kurap ako atsaka tumikhim. "Y-yes, S-sir. I'm here po."

Napapikit ako ng mariin dahil sa hiya. Ba't pa ako nautal? Mismong boss pa naman namin ang kausap ko.

Hindi ko alam kung bakit mas dumoble ang kabang nararamdaman ko. Dumagdag pa ang lamig ng boses ng nasa kabilang linya. Na para bang napakahalaga ng bawat bigkas niya. Tipong hindi dapat pinapaulit ang kanyang mga sasabihin. Kaya naman nakinig ako ng maigi.

"Did you see the earring beside? I believe it's yours."

" Y-yes. Akin.. akin po ito, sir."

"And I also believe that you know our policy here? We promote cleanliness. We make and sell furniture. Any unnecessary things may cause unexpected things."

"Y-yes, sir." Parang may bumara sa lalamunan ko dahilan para tumikhim ako ng malakas. Ay shet! Kakahiya ka naman Ayumi!

"You know what hazard it can cause? People who stepped on it may have slipped. You should be careful with your things. And.." tumigil siya saglit.

"You're a janitress. You don't have to wear any accessories. It will be easier for you to clean."

Natulala ako. Okay. Naiintindihan ko na maaaring magdulot nga ng hazard kung sakali man na may mahulog akong mga accessories kung saan man. Ngunit iba ang dating ng kanyang sinabi sa akin. It looks like I'm just a janitress, accessories will not fit on me.

Napahawak ako ng madiin sa mic ng intercom. "Sir-"

"And call me Mr. D. Not sir."

"Well, Mr. D, I apologize for my actions earlier. I didn't notice that my left earring fell down. However, I think I have the right naman to wear this even when I'm cleaning. Promise po, hindi na po 'yun mauulit. Mag iingat na po ako." Napansin ko ang pagbaling ng tingin ng mga tao sa front desk sa aking gawi.

"Ahh ano kasi, uhm regalo po kasi ito ng aking ina kaya mahalaga ang hikaw na 'to sakin. Nasanay na po akong isuot ito palagi. Pwede po ba 'yun, Mr. D?"

Parang biglang may dumaan na anghel. Ang katahimikan ay nakakabingi. Tumahimik ang mga taong nasa front desk. Maging sa kabilang linya ay tahimik. Naputol na ba ang linya? Bigla akong nakaramdam ng awkwardness.

Sa isang iglap ay natutop ko ang aking bibig sa reyalisasyon. Right! Boss pala namin ang kausap ko. Isang tinitingalang boss ng sikat na kompanya.

Nagsalita agad ako upang bawiin ang aking sinabi. "I mean, uh, yes. Maybe I should not wear any accessories."

Wala pa ding nagsasalita sa kabilang linya. Baka putol na ang linya. Pero hindi eh, naka on pa rin ang call.

"You have guts, huh! What's your name?" Sa wakas ay nagsalita siya sa kabilang linya. Hala, lagot! Tinanong na pangalan ko.

"Ayumi po. Ayumi Hilary Serra."

"Okay, Ms. Serra, I will not allow you to wear your earrings or any accessories you have. Everyone in the maintenance department knows that. I don't want to be unfair with others. Policy is policy. If you can't bear it, you might as well find another company. It's good that you value your earrings. However, making an exception will cause trouble to our management. You are under my company. Do your duty. And do not cause a hazard. That's the reason why we have a janitor and janitress. To clean. So that any possible danger may be prevented."

Matapos ang kanyang mahabang sinabi ay naputol na ang linya. I'm doomed.