Monte Bello Series: Sebastian - Mananatili Kang akin

Puerto del Cielo. . ."D**mit, Andrea!" ang galit na galit na sigaw ni Sebastian sa kausap sa telepono. "Gusto mo bang igapos ko pa ang mga paa mo para lang maiuwi ka rito!?" nagngangalit ang mga bagang na wika niya. Hindi sumagot ang nasa kabilang linya. Marahas na pinaraanan ni Sebastian ng kaniyang mga daliri ang malagong buhok. "This is my last ultimatum Andrea," aniya sa nag-iigting na tinig. "I am giving you three months. . . three months, Andrea. Naiintindihan mo? At kapag hindi ka pa umuwi rito, pasensyahan tayo. Dahil kung kinakailangang ikadena kita--gagawin ko, maibalik ka lang!" At pagkasabi noon ay mariin niyang diniinan ang end button ng kanyang telepono. Halos madurog na iyon sa kamay niya sa higpit ng kaniyang pagkakahawak. Paikot-ikot siya sa loob ng library habang nag-iisip, nang may biglang kumatok sa pintuan. Salubong ang kaniyang mga kilay na hinirap ang kung sino mang iyon. Nakita niyang nakatayo roon ang matandang mayordoma nila na si Manang Andeng. Pi

“’NAY iwanan ko muna sa inyo si Daisy. Kayo na ho muna ang bahala sa kaniya,” ani Candice sa ina habang nagsusuot ng kaniyang sapatos. Nakaupo ito sa salas at nananahi ng kurtina. Tumigil ito bahagya sa ginagawa at tiningnan siya. “Wala pa rin bang tumatawag sa ’yo? Aba’y mag-iisang linggo na ang batang iyon dito ah,” anito. “Wala pa rin nga ho, Inay, eh. Pero sabi naman ng mga pulis sinabihan na din daw nila ang DSWD, baka sakaling may naghahanap doon. Aabisuhan din daw nila ang mga bahay-ampunan dito sa atin at karatig bayan. Baka raw ho doon galing si Daisy,” paliwanag niya. Tumango-tango ang inay niya. “O s’ya sige. . . Ako na muna ang bahala sa kan’ya.” “Salamat ho, ‘Nay,” aniya at lumapit dito sabay halik sa pisngi. “Mauuna na ho ako,” paalam niya rito. “Sige. Mag-iingat ka,” bilin nito. Nagmamadali siyang lumabas ng kanilang bahay. Panghapon ang duty niya at medyo napasarap ang tulog niya kanina, kaya nakaligtaan niya ang oras. Kung hindi pa siya ginising ng inay niya ay

Hantarang pinagmasdan ni Sebastian ang babaeng kaharap mula ulo hanggang paa at pabalik. Wala siyang pakialam kung matakot man ito sa kaniya.Mahaba ang buhok nito na basta na lang inipitan sa likod. She has a beautiful set of dreamy looking eyes, a prominent nose and a small pouted lips. Maliit din ang bilugan nitong mukha. May pagka-tan ang kulay nito at hindi rin ito katangkaran. In fact, hindi pa nga yata ito aabot sa may balikat niya.She was wearing yellow loose shirt and same with her jeans. Kulang na lang dito ay sumbrero at chewing gum at mapagkakamalan na itong leader ng gangster sa kalye.But he already has a doubt kung totoo ngang kasabwat ito ng kumidnap kay Bella. Dahil sa likod ng suot nitong iyon, hindi naman maikakaila ang magandang hubog ng katawan nito. Alam niya iyon, because this is the same woman he met at the elevator yesterday.She made a huge impression on him kaya natandaan niya ito kaagad. Kapansin-pansin kasi ang itsura nito, lalo na ang mga mata nito na til

"Hello... Bernard," ani Sebastian ng sagutin ng kaibigan ang telepono nito. Nagmamaneho na siya noon pabalik ng Puerto del Cielo nang maisipan itong tawagan. "I forgot to tell you something a while ago." "What is it?" anito. Kahit hindi niya nakikita ang kaibigan alam niyang nakakunot ang noo nito. "What do you think, nasaan na kaya ngayon si Marie?" tanong niya. Hangga't hindi pa ito nahuhuli ay hindi mapapalagay ang loob niya."If my instinct was right, she was just hiding around Quezon. Hindi malabong mangyari iyon lalo na at d'yan lang naman natin natagpuan si Bella." Sebastian sighed. "I want you to search every single nook here in Quezon double-time. Hindi ko hahayaang magpagala-gala ang criminal na iyon," tiim-bagang na utos niya sa kaibigan. Bernard nod on the other line. "Alright. I'll assign all the best men that I have sa paghahanap sa kaniya." "Salamat, Pare," aniya at nagpaalam na rito. Ilang sandali pa ay narating na niya ang hacienda. Dumaan lang siya sandali sa

“Señorito, hinihintay po kayo ni Sir Bernard sa library,” salubong sa kanya ni Manang Andeng pagdating na pagdating niya sa casa. Tumango siya dito. Kunot-noong hinayon niya ng tingin ang library bago tuluyang pumasok doon. Naabutan niyang prenteng nakaupo ang kaibigan sa isa sa mga upuan doon. “What brought you here?” kaagad na tanong niya dito pagkapasok na pagkapasok sa loob. Dere-deretso siya sa upuan sa likuran ng kanyang lamesa. Tumayo si Bernard at may iniabot sa kanya. “I want to give this to you personally,” anito sa seryosong tinig. Salubong ang mga kilay na tinitigan niya ang kaibigan, pagkatapos ay tinanggap ang envelope at binuksan iyon. “So, you finally found her,” aniya habang binabasa ang mga reports na ibinigay nito. Tumango-tango si Bernard. “She was roaming around Itally,” sagot nito. “May tao akong nagbabantay sa kanya at nakasunod kahit saan man siya magpunta.” “Good,” aniya at hinimas ang may kahabaan ng bigote. Nanatiling nakatitig ang kanyang mga mata sa