HINDI halos dalawin ng antok si Kaye. Maaaring nakaligtas siya sa gabing iyon, ngunit paano ang susunod na mga gabi? Magiging isang basahan na rin siya. Isang babaing bayaran tulad ng iba niyang kasama. Kahit yata manalangin siya sa lahat ng Santo ay walang mangyayari. Ang tanging paraan upang maligtas siya ay ang makatakas. Ngunit paano? Paano siya makakatakas? Papaano niya matatakasan ang putik na kinasadlakan?
"Inay, Itay..." sambit niya.
"Matulog ka na, Kaye. Walang makakarinig sa iyo rito kahit pa ang Diyos." Mababakas sa tinig ni Rose ang galit. Nadama niya ang hirap na tiniis nito mabigyan lamang ng sapat na salapi ang pamilya.
Tulad niya, si Rose lamang ang inaasahan ng pamilya nito. May dalawa itong kapatid ngunit mga bata pa. Ang ama ay baldado na dahil sa naganap na trahedya tatlong taon na ang lumipas. Ang ina nito'y nagtitinda lamang ng kakanin. Sa sobrang pag-iisip ay hindi niya namalayang napapikit na rin siya ng mga mata kahit ayaw niyang matulog. Ayaw man niyang sumapit ang bukas pero hindi niya kayang pigilan iyon.
Kinabukasan. Kumakabog ang dibdib niya sa bawat oras na dumaraan lalo na nang sumapit ang ika-pito ng gabi. Kaniya-kaniya na namang bihis ang mga babaeng kasama niya. Tulad nang nagdaang gabi, halos lumabas na ang kaluluwa ng mga ito sa suot, maging si Rose. Siya nama'y isang kupasing jogging pants at t-shirt ang isinuot. Tumunog ang orasan, hudyat na ika-walo na ng gabi. Hindi na siya halos humihinga. Nanlalamig ang palad at buo niyang katawan.
Bawat minuto, bawat segundo na lumilipas lalong nadaragdagan ang kaba sa dibdib niya. Daig pa niya ang isasalang sa silya-elektrika. Alas-nuwebe impunto, bumukaa ang pinto. Pakiwari niya'y tumigil sa pag-inog ang mundo. Ngunit, panandalian siyang nakahinga nang hindi pangalan niya ang tinawag.
"Rose."
Sumunod agad ang nakangiting si Rose. Ilang minuto pa ang lumipas, bumukas muli ang pinto. Tinawag ang pangalan ng tatlong babae, kabilang ang babaeng naratnan niya roon na umiiyak. Nakita niya ang mariing pagtanggi ng dalaga ngunit wala rin itong nagawa nang kaladkarin ng dalawang lalaki, ito 'yong mga lalaking nakita niya sa agency. Muli pang tinawag ang ibang babae hanggang sa maging dalawa na lamang sila.
Ika-sampu ng gabi, muling bumukas ang pinto at halos panawan siya ng ulirat nang siya ang tawagin.
"Kaye."
"Hindi! Ayaw ko!" Tanggi niya na sinabayan pa ng iling.
Pumalag siya nang hilahin siya ng dalawang lalaki. Sapilitan siyang isinama ng mga ito at ipinasok sa isang madilim na silid. Mabango man ang amoy niyon ngunit hindi niya alintana iyon, mas nanunuot sa katawan niya ang takot na nagdudulot ng panlalamig, idagdag pa ang hangin na nagmumula sa aircon.
"Huwag! Maawa kayo! Buksan ninyo ang pinto!' Kinalampag niya nang kinalampag ang nakapinid na pinto ngunit napagod na lamang ay nanatiling pa ring nakasara iyon. "Diyos ko, bakit?" naitanong na lamang niya sa sarili.
Tahimik siyang tumatangis hanggang sa napalingon siya nang may marinig mula sa likuran. Bumukas ang isa pang pinto at mula sa malamlam na liwanag na nagmula sa labas ng pinto ay tanaw niya ang pagpasok ng isang lalaki. Isinarado nito ang pinto. Sa tantiya niya'y may taas itong limang talampakan at siyam na pulgada at tama lang ang pangangatawan. Hindi niya masyadong maaninag ang hitsura nito dahil sa may kadilimang ang silid na iyon.
Abot-abot ang hininga niya habang papalapit ito sa kanya. Napaatras siya ngunit lalo lamang siyang nakadama ng takot nang mapadikit ang likod sa nakapinid na pinto.
"H-huwag!" Wala siyang narinig na anumang salita mula sa lalaking patuloy na lumalapit."Lord, tulungan Mo po ako.” Taimtim niyang panalangin kasabay ang muling pagdaloy ng luha sa pisngi niya.
Hindi pinakinggan ang kaniyang dalangin. Naramdaman niya ang marahas na paghila ng lalaki sa braso niya at pasalyang inilapag sa higaan.
Mabilis siyang kumilos. Paupo siyang umatras. "Huwag po! Maawa po kayo!" pagmamakaawa niya rito.
Wala na naman siyang narinig na tugon mula rito. Sa halip, sinunggaban siya at inapuhap ang kanyang labi. Wala siyang magawa. Hindi niya nagawang manlaban lalo na't mahigpit nitong kapit ang dalawa niyang kamay.
Litong-lito na ang isip niya, idagdag pa ang hininga nitong amoy alak. Sadya yatang wala na siyang ligtas. S******p nito ang leeg niya. Nakagat niya ang pang-ibabang labi upang pigilin ang sarili. Bakit parang gusto niyang umungol?
Gumapang ang isa nitong palad sa dibdib niya, nagdulot iyon ng milyong kiliti. Hindi niya napigil ang mapaliyad. Hindi man niya aminin ngunit kakaiba ang dulot niyon sa kaniya. Hindi rin niya alam kung paano natanggal sa pagkaka-hook ang suot niyang bra. Naramdaman niya ang palad nito sa kanyang dibdibn.
“Shit!” anas ng isipan niya. Nawala na siya sa katinuan. Ang kanina lamang pagtanggi ay naglaho na parang bula dahil sa ginagawa nito sa kaniya— nalalasing din siya.
Sa sobrang abala ng isipan niya'y wala na pala siyang anumang saplot sa katawan. Hanggang sa naramdaman na lamang niya ang paglapat ng h***d na katawan nito sa katawan niya. Muli ay sinakop nito ang labi niya. Bumaba ang labi nito sa leeg niya at tulad kanina, kinagat niya ang pang-ibabang labi upang walang kumawala roon. Muling bumaba ang labi nito sa dibdib niya. Nilaro-laro ng dila nito ang kaniyang nipples at sa 'di malamang dahilan ay nasabunutan niya ang lalaki. Kahit tumatanggi ang isipan niya'y ayaw namang makisama ng katawan niya. Hindi niya maipaliwanag ang kiliting dulot ng ginagawa ng lalaki sa kaniya. Paulit-ulit nitong s******p ang tuktok ng dibdib niya na lalong nagpatuliro sa isipan niya.
Naramdaman niya ang paghaplos ng isang palad nito sa kaniyang puson. Bumaba pang muli ang palad nito sa kaniyang maselang bahagi ng katawan. Nilaro-laro nito ang clitoris niya. Lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa buhok nito at halos lumubog na rin ang ngipin niya sa kaniyang labi dahil sa sobrang diin ng kagat niya. Umangat ang mukha nito habang patuloy ang paglalaro ng daliri sa maselan niyang katawan.
"You're so wet, baby."
Halos manuot ang boses nito sa kailaliman ng kaniyang katawan. Abot-abot na ang kaniyang hininga at tila ba'y hinahalukay ang kaniyang kalamnan sa ginagawa nito sa maselang parte ng kaniyang katawan. Tuluyan na siyang bumigay.
"Ohhh..." Umalpas sa bibig niya ang isang mahabang ungol. May naramdaman siyang tila pilit na kumakawala sa kaniyang pagkababae at hindi siya mangmang para hindi malaman kung ano ang tawag doon. Nang malapit na siya sa sukdula'y inihinto nito ang ginagawa. Doon niya namalayang wala na rin itong anumang saplot sa katawan.
Naramdaman niya ang bahagyang pagkiskis ng p*********i nito sa maselan niyang katawan. Bumalik siya sa reyalidad na sitwasyon. Inipon niya ang lakas at balak sanang itulak ang lalaki, subalit, hindi pa man tuluyang nakakalapit ang palad niya sa dibdib nito'y agad na nitong ipinasok ang p*********i nito sa kaniyang pagkababae. Napaigik siya. Tuluyan na niyang inilapit ang dalawang palad dito at sa pagkakataong iyon ay hindi para itulak, kundi para kumuha ng lakas. Napaluha na siya sa sakit. Hindi pa man buong nakakapasok iyon sa kaniyang pagkababae, pakiramdam niya'y nawasak na ang buo niyang pagkababae.
Napahinto ang lalaki at napaatras. Wari ba'y nahimasmasan. "You're still—" Hindi nito naituloy ang iba pang sasabihin. Mabilis itong lumayo sa kanya, inapuhap ang mga damit at nagdudumaling isinuot.
Sa kabila ng pagluha at pagkamuhi niya'y naroon ang pagtataka. Nais man niyang magtanong ngunit nanatiling tikom ang kanyang bibig.
"I-I'm s-sorry. I really don't know."
Lalo siyang nagtaka. Pinahid niya ang luha sa kaniyang magkabilang pisngi. Lahat ba ng mga lalaking pumapasok doon ang pananaw sa babaing tulad niya ay hindi na birhen?
"I thought that you are—"
"Akala mo na marumi akong babae, ganoon ba?" Wala na siyang pakialam kung hindi siya nito maunawaan dahil tagalog ang isinagot niya.
Nakadama siyang muli ng galit at nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita. "Marumi na ako ngayon dahil sa mga hayop na taong akala ko ay may mabubuting kalooban." Nagsimulang maglandas ang luha sa magkabila niyang pisngi.
"What do you mean?" Umupo ito sa gilid ng kama.
Pinag-isipan muna niya kung sasabihin ba sa estrangherong lalaki ang gusot na kinasasadlakan. Nakita niyang gumalaw ang braso ng lalaki, inabot nito ang kumot sa kaniya. Lalo siyang napaluha. Ibinalabal niya ang kumot habang isinasalaysay ang putik na kinasasadlakan. Wala na siyang pakialam kung maniwala o hindi ang kausap. Magbabaka-sakali lang siya na may maitulong ito sa kanya.
"Lahat kami, kasambahay ang pinasukan pero ganitong uri pala ng trabaho ang babagsakan. Ang iba sa amin ay tinanggap na lamang dahil sabi nila ay malaki ang kita rito. Pero ako. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang pagparausan ng kung sinu-sinong lalaki. Nanaisin ko pang bumalik na lamang sa amin." Muli siyang napaluha. Kahit papaano ay may napagsabihan na siya at nagbabaka-sakaling matulungan siya nito.
Napahinga nang malalim ang lalaki. "I'm really, really sorry. Napilitan lang ako na pumasok dito. I mean..." Hindi nito maituloy-tuloy ang gustong sabihin. Sa huli’y napabuntonghininga na lang ito ulit.
Pinahid niya ang luha sa magkabilang pisngi. "Okay lang po, Sir. Sigurado ako na hindi man kayo pumasok dito, may aangkin pa rin sa akin na ibang lalaki."
Sandaling namayani ang katahimikan, mayamaya lang ay may narinig siyang tunog. Dinukot ng lalaki mula sa bulsa ang cellphone. Nakipag-usap ito sandali. "I have to go. May appointment nga pala ako. And again, I'm sorry."
Nakita niyang may dinukot muli ito sa bulsa. Isang wallet. Kumuha ng pera at iniabot iyon sa kanya.
"Take this." Isinuksok nito ang pera sa kanyang palad.
Ang kaninang namumuong pag-asa, ngayon ay unti-unting naglalaho. Wala rin pala itong pinagkaiba sa mga lalaking customer ng mga kasama niya. Naikuyom niya ang kamay na may pera. Tuluyan nang umalis ang lalaki at muli ay nabuhay ang galit sa dibdib niya. Naiwan siyang nagngangalit ang mga ngipin.
"KAYE, kumusta ang costumer mo? Masarap ba ang first time?"Napatawa ang karamihan sa narinig mula kay Rose. Napahinto siya't pinukol ito ng masamang tingin."Ops, sorry!"Hindi niya natiis ang galit na umusbong sa kanyang dibdib, sinugod niya si Rose, "Hindi ka nakakatuwa. Hindi ka nakakatulong. Kung okay sa inyo dahil kumikita kayo ng malaking pera, ako hindi!"Inawat siya ng mga kasama ngunit bago siya tuloyang naawat, nakalmot niya ang braso ni Rose."Aray! Buwisit ka! Sinira mo ang katawan ko." Akmang ito naman ang susugod."Tama na. Tama na iyan!" Pumagitna si Olga. "Hindi ito ang tamang panahon para mag-away-away tayo. Ikaw, Rose, n'ong una ka ba rito, may nagtanong ba sa iyo ng marasap ba ang first time mo? Hindi ba't wala?"Sa halip na lumambot si Rose ay nagalit pa ito. Lalo na't siya ang kinampihan nang ilan, idagdag pa ang tama ng kuko sa braso nito.Lalong nadagdagan ang ga
WALANG patid ang pag-agos ng luha ni Kaye. Daig pa niya ang basang sisiw na nakayupyop sa tabi. Hindi agad siya naniwala nang sabihin ng may-ari na nasa hospital ang kanyang ama ngunit tinawagan nito si Menchi upang ipakausap sa kanya. Pinagmumura niya ito sa una ngunit natahimik siya nang sabihin nito na nasa hospital nga ang kanyang ama. Nakausap din niya ang pinsang si Delia, ayon dito ay kararating lang nito sa hospital. Dinamayan siya nang ilan sa mga kasama niya kabilang na si Olga. Pinagaan nito ang kalooban niya. "Ganiyan talaga ang buhay, Kaye. Susubukin tayo ng panahon kung hanggang saan ang kaya natin. Pasasaan ba't makakaraos din tayo. Makakaligtas ang iyong ama, manalig ka lang sa Maykapal." Inalalayan siya nito patungo sa kanyang higaan. Hindi ito umalis sa tabi hanggang sa makaidlip siya. "Arte," bulong ni Rose. Matalim din ang pagkakatitig nito kay Kaye. "Nang dahil sa iyo, hindi satisfied ang costumer ko kanina. Limang daan lang ang tip sa akin. Buwisit ka!" Hindi
Warning; SPG alert. PROBLEMADO si Kaye, katatapos lamang niyang makausap ang pinsan na nagbabantay sa amang nasa hospital. Kailangan daw na maisalalim sa operasyon ang ama niya at nasa isang daang libong peso ang kakailanganin niya bukod pa ang mga gamot nito. Hindi pa man sapat ang perang nalilikom ay naipadala na niya iyon. Ibinigay niya kay Salvacion ang pera para maipadala sa probinsiya, ito rin ang inuutusan ng kanyang mga kasama na magpadala ng pera para sa kani-kanilang pamilya. Mabuti na lamang at mapagkakatiwalaan ang ginang.Labag man sa kalooban niya'y naihiling niya na sana ay gabi-gabi siyang may costumer. Iyon na lamang ang tanging paraan na naiisip niya nang sandaling iyon. Hindi man dapat pero kailangan. Para sa kaligtasan ng kanyang pinakamamahal na ama. Talagang sinusubok siya ng Maykapal."Makakaraos ka rin," lumapit sa kanya si Olga. Tipid siyang ngumiti, "Salamat."Kung noong unang dating ay halos pigilan niya ang oras, ngayon ay halos hilahin na ang bawat minut
NAKA-UKIT sa labi ni Kaye ang ngiti habang naglalakad pabalik sa silid. Hindi niya maipaliwanag ang kasiyahang nadarama. Abot-abot ang kanyang pasasalamat sa hindi pa kilalang costumer dahil bago sila maghiwalay ay hiningi nito ang contact number ng pamilya niya, sabi nito ay magbibigay ito ng tulong sa kanyang ama. Ngunit nasisigurado niya na hindi lang dahil sa tulong nito kung bakit siya masaya ngayon. Kinapa niya ang sarili. Nagkakaroon na ba ng espesyal na damdamin ang lalaking iyon sa puso niya? "Hindi!" mariin niyang tanggi. "Hindi pa kami lubusang magkakilala, pangalan pa niya'y hindi ko pa alam. Iilang gabi pa lamang, Kaye, huwag kang masyadong marupok. Pinagsasawaan lamang niya ang katawan mo," angil niya sa sarili. "Pero--" Naputol ang mahinang pagsasalita niya nang mapatapat sa pinto ng tinutuloyan. Dinig na dinig niya ang boses ng mga nasa loob. Napailing na lamang siya at marahang binuksan ang pinto.Sinalubong siya ng matatalim na salita't nakakamatay na titig ni Rose.
BALISA si Kaye, paroo't parito siya sa silid. Nasa isipan pa rin niya si Hilda. Unti-unti na niyang natatanggap ang kanyang kapalaran pero nang dumating ang dalagita ngayon ay nag-aalinlangan na naman siya. Tatlo silang walang costumer, kabilang si Pinky. Tulad niya ay balisa rin ito. "Hayst! Nanggigil ako!" Tumayo ang isa pang naiwan. "Pero, alam niyo may mali rin si Hilda. Hindi niya sinabi ang tunay niyang edad." "Nandoon na tayo, pero ang mas may malaking kamalian dito ay ang lint*k na napasukan nating ito! Tayo ba na nasa tamang edad na ay alam na ganito ang ating babagsakan?" Natahimik ito sa narinig mula kay Pinky. Siya nama'y napa-upo sa gilid ng kama. Mataman siyang nag-iisip. Paano na lang ang kinabukasan ni Hilda? Saglit pa ay napabaling ang tingin niya kay Pinky."Kakausapin ko ang may-ari nito. Sasabihin ko sa kanya ang tunay na kalagayan ni Hilda."Muli siyang napatayo, "Sasama ako.""Pero, paano kung hindi tayo pakinggan?""Ang nega mo naman, Sandra!" tukoy ni Pinky
NAIWAN siyang nakanganga at nasapo ang pisnging hinagkan nito. Unti-unti ay gumuhit ang ngiti sa labi niya at kulang na lamang ay mapatili sa hindi niya malamang dahilan. Ilang sandali pa ang kanyang pinalampas bago napagpasiyahang bumalik na sa kuwarto."Ang bilis mo naman yatang bumalik, Kaye," pukaw ni Olga na sa pagkakataong iyon ay wala itong costumer."Nagmamadali ang costumer ko e," aniya. Ipinasya niyang hindi niya ipaaalam sa mga kasama ang balak. Napasulyap siya sa katabing si Hilda. Wala itong costumer nang gabing iyon. "Tsk. Arte-arte, bibigay din pala." Binalingan niya si Rose, wala rin itong costumer nang gabing iyon. Hindi na lamang niya iyon pinansin. Nilapitan na lamang niya si Hilda na magpasahanggang ngayon ay nakahiga pa rin.Isa-isa nang nagsisibalikan ang mga kasama niya. At nasa kalahating oras pa ang hinintay niya nang walang anu-ano'y may nagsigawan. Biglang kumabog ang dibdib niya. Marahas na bumukas ang pinto. Pumasok ang mga pulis na nakatutok ang mga bar
"G-GOOD m-morning po, Sir," nauutal ngunit nakangiting bati ni Kaye sa binatang amo. Kagigising lang nito, siya naman ay isang oras nang mulat ang mata at hindi rin siya halos nakatulog sa magdamag. Naninibago pa siya kaya siguro ganoon siya. Nasa loob na siya ng condo ng boss niya upang doon ay magtrabaho."Good morning, too!" tipid itong ngumiti sa kanya. "Nakatulog ka ba ng maayos?"Payak din siyang ngumiti rito kahit hindi naman. Pagkatapos niyo'y nag-apuhap na siya ng sasabihin ngunit sadya yatang ayaw makisama ng utak niya nang sandaling iyon. Natameme na siya. Hindi pa niya alam kung ano ang mga dapat niyang gawin kaya hinintay na lang niya sa sala ang amo at ngayon nga ay magkaharap sila at kapwa nakaupo sa couch."Be prepared, Kaye."Kinabahan siya. Segundo siyang natigilan. "B-bakit po?""We will go outside," kampante nitong tugon habang nakatutok ang mata sa hawak na cellphone. Inisa-isa niya sa utak kung tama ba ang pagkakaunawa sa sinabi ng kaharap. "L-lalabas po tayo, S
HINDI mapakali si Kaye sa kinauupoan. Magkaharap sila ni Earl na kumakain ng hapunan. Nag-order na lang ito ng pagkain na kanilang pinagsasaluhan kahit pa nga marami nang stock na pagkain. Ayon dito ay next time na lang siya magluto. Gusto sana niyang magluto e kaso tumanggi ito. Habang kumakain ay panay ang lihim niyang pagsulyap dito. "Hindi man lang nagdamit ang lalaking ito! Inilalantad talaga ang abs niya, akala yata'y mahuhumaling ako, tss. May pabukol pa ng muscle, duh!" Ngumiwi siya sa salitang lumabas sa isipan. "Something wrong?" Napamulagat siya, "P-po? W-wala po ah!" naiiling niyang tugon at malaki ang ginawang kagat sa hawak na pizza. Ngayon lang siya nakakain ng pizza, sa probinsiya kasi nila ay hanggang fried chicken lang ang kinakain nila. "Kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magsabi. Hindi ako magdadalawang-isip na ibigay sa iyo kung anuman iyon," litanya lang nito.Namula ang magkabilang pisngi niya sa narinig, idagdag pa ang paraan ng pagkakatitig nito sa