Warning; SPG alert.
PROBLEMADO si Kaye, katatapos lamang niyang makausap ang pinsan na nagbabantay sa amang nasa hospital. Kailangan daw na maisalalim sa operasyon ang ama niya at nasa isang daang libong peso ang kakailanganin niya bukod pa ang mga gamot nito. Hindi pa man sapat ang perang nalilikom ay naipadala na niya iyon. Ibinigay niya kay Salvacion ang pera para maipadala sa probinsiya, ito rin ang inuutusan ng kanyang mga kasama na magpadala ng pera para sa kani-kanilang pamilya. Mabuti na lamang at mapagkakatiwalaan ang ginang.
Labag man sa kalooban niya'y naihiling niya na sana ay gabi-gabi siyang may costumer. Iyon na lamang ang tanging paraan na naiisip niya nang sandaling iyon. Hindi man dapat pero kailangan. Para sa kaligtasan ng kanyang pinakamamahal na ama. Talagang sinusubok siya ng Maykapal.
"Makakaraos ka rin," lumapit sa kanya si Olga.
Tipid siyang ngumiti, "Salamat."
Kung noong unang dating ay halos pigilan niya ang oras, ngayon ay halos hilahin na ang bawat minuto para sumapit ang gabi. Samo't sari rin ang nasa isipan niya. Paano kung hindi dumating ang costumer niya nang nagdaang gabi? Paano kung hindi ito tumupad sa kanilang usapan. Napahinga siya ng malalim. Kahit sinong costumer basta't babayaran siya.
Ipinilig niya ang ulo. Masisiraan na yata siya ng bait sa kaiisip, idagdag pa ang sitwasyon niya. Nasa isang silid sila, kumpleto man iyon sa gamit ngunit daig pa nila ang preso. May pinto man ngunit bawal lumabas. Walang bintana, marahil ay sinadya para hindi makagawa ng anumang hakbang ang sinumang nasa loob. Siguro kung mapupunta rito ay isang taong mahina ang loob, tiyak na masisiraan ng ulo iyon.
"Parang hindi ka yata mapakali."
Napukaw ang kanyang pag-iisip nang marinig ang tinig ni Olga. Pilit siyang ngumiti rito. "W-wala. Naiisip ko lamang ang tatay ko."
"Anu't anuman ang mangyari, kaloob iyon ng Diyos. Pero, dapat huwag kang panghinaan ng loob. Manalig ka sa Kanya."
"Salamat. Kahit papaano ay gumagaan ang loob ko kapag nakakausap kita." Ubod-tamis na siyang ngumiti rito
Gumanti rin ito ng ngiti, "Puwede mo akong tawaging ate, kung gusto mo lang naman. Ituturing kitang nakababatang kapatid."
"Talaga ba?" Mahigpit siyang napayakap dito.
Wala siyang kapatid kaya nama'y labis-labis ang kasiyahan niya nang sandaling iyon. At sadya nga palang kapag nasa oras ka nang kagipitan ay may malalapitan ka, kaya't ipinagpasalamat niya iyon. Hindi pa rin siya pinababayaan ng nasa Itaas.
Sumapit na ang gabi. Kanya-kanya na siyang bihis, ang iba ay todo paganda pa, samantalang siya'y nagsuklay lang ng buhok. Naghintay siyang magtawag ng pangalan si Salvacion. Tulad nang mga nagdaang gabi, si Rose ang unang tinawag. Nakita niya ang malaking ngiti nito.
"Tsk! Si Rose na naman ang unang tinawag. Ang lakas talaga ng karisma ng babaeng iyan." Tumayo ang isang babae para sundan ng tingin ang paglabas ni Rose.
"Hayaan niyo na. Palampasin niyo na lamang kung anuman ang marinig ninyo sa bibig niya, lalo ka na, Kaye."
Tango lamang ang itinugon niya kay Pinky na siyang sumunod na tinawag ng matanda. Lima na lamang sila sa silid. Maya't maya ang tingin niya sa orasan at bawat pasok ni Salvacion ay idinadalangin niyang siya ang tawagin nito. Hanggang sa maging dalawa na lamang sila sa silid.
Muling bumukas ang pinto, "Kaye!"
Hindi niya malaman ang naramdaman nang matawag ang pangalan niya. Dapat ba niyang ikatuwa iyon? Malaking bahagi ng pagkatao niya ang hindi sumang-ayon ngunit mas nanaig ang sang-ayon.
"Para sa aking ama," saad ng isipan niya.
Tulad nang mga nagdaang gabi, madilim pa rin ang silid na pinasukan niya. Natitiyak niyang wala pa roon ang kanyang costumer. Humiga siya't ipinikit ang mata. Segundo ang lumipas, narinig niya ang paglangitngit ng pinto. Umahon ang kaba sa dibdib niya.
"Siya kaya ito? O ibang costumer?" bulong niya sa sarili. 'Pero sana ay siya,' ganti ng isipan niya.
"Hi!" bungad na bati nito.
Mabilis siyang nagmulat ng mata't bumangon. Nadagdagan ang kaba sa dibdib niya. Ayaw man niyang aminin pero nasiyahan siya dahil ito rin ang boses nang mga nagdaang gabi. Hinintay na lamang niya ang paglapit ng lalaki.
"How are you?"
Napalunok siya ng laway. Sasabihin ba niyang hindi siya okay? Sasabihin ba niya ang kanyang problema? "M-mabuti po, Sir."
Umupo sa kabilang gilid ng kama ang lalaki, "Siyanga pala, mailalabas na kita rito kahit bukas--"
"Huwag po muna!" mabilis niyang tugon kasabay ang pagtayo.
"Why?"
Nangapa siya ng sasabihin pero sa huli ay minabuti na sabihin ang kinakaharap na problema. "May sakit po ang tatay ko. Nasa hospital siya at kailangang operahan. Kailangan ko ng malaking halaga. Kaya, kahiya-hiya man, angkinin mo na ako ngayon, Sir."
Naaninag niyang napanganga ang lalaki ngunit maagap ding nakahuma. "O-okay, if thats want you want."
"Ready na po ako, Sir." Nagpakawala siya ng hangin. Kapagdaka ay humiga na. Hindi iyon ang panahon para mahiya siya kaya siya na ang unang nag-aya rito. Baka'y iwan pa siya nito.
Hindi niya maipaliwanag kung bakit kinakabahan siya. Tila ba'y may kakaiba. Hindi naman iyon ang kanilang first time pero pakiramdam niya ay iyon ang una nila. Dinaig pa nga sa first time kasi doble-doble yung kabang nararamdaman niya.
"S-sigurado ka ba?"
Napatitig siya sa mukha nito. Hindi man niya maaninag ng maayos ang mukha nito'y nakatitiyak siya na mabuti itong tao. Mabuti ang kalooban nito.
"Y-yes, Sir."
Unti-unting umibabaw ang lalaki sa kanya. Mas lalong bumilis ang pintig ng puso niya. Pakiwari niya'y aatakehin siya kahit wala namang sakit sa puso. At tila ba'y may nagliliparang alitaptap sa dibdib niya. Mariin siyang napapikit nang ilapit nito ang mukha sa mukha niya. Mainit ang hininga nito at mabango.
"Sir, ano ho ang toothpaste na ginagamit mo?" Nais niyang kurutin ang sarili dahil sa salitang lumabas sa bibig niya.
Napangiti ang lalaking nakaibabaw sa kanya. "Why?"
Napalunok siya ng laway, "W-wala po."
"Bad breath ba ako? Nag-tootbrush naman ako ah! " Idinait nito ang kanang palad sa bibig at doo'y huminga. "Hindi naman mabaho."
"Naku! Hindi po iyon ang ibig kong sabihin, Sir. Kalimutan mo na lang po kung ano ang sinabi ko," napakamot siya sa ulong hindi naman kumakati.
Muling napangiti ang lalaki at muli ay inilapit nito ang mukha sa mukha niya. Huminto nang halos isang daliri na lamang ang agwat. Umangat ang palad nito't inihaplos sa mukha niya. Nahugot bigla niya ang kanyang hininga kasabay ang pagpikit ng mata. Hindi niya maipaliwanag ang naramdaman. Tila ba'y may kiliting dulot ang paghaplos sa kanya ng lalaking nasa ibabaw niya.
"Open your eyes, sweetheart."
Sinunod niya ang utos nito. Ngayon ay kapwa nangungusap ang mata nila. Napapikit siyang muli nang hagkan siya nito at muli niyang naramdaman ang kakaibang kiliti. Kiliting may kalakip na sarap at ligaya. Hindi siya sanay humalik kaya't ang bibig ng lalaki lamang ang gumagalaw. Ngunit hindi niya maipaliwanag kung bakit sa katagalan ay sumusunod na siya rito. Ginagaya na niya ang kibot ng labi nito. Napakapit pa siya sa batok nito. At sa ilang sandali ay kapwa na sia walang saplot, kung paano nangyari iyon nang ganoon kabilis, iyon ang hindi niya alam.
Naramdaman niya ang pagmasahe nito sa isa niyang dibd*b. Nagpumilit kumawala ang ungol sa kanyang bibig. Naunawaan naman yata iyon ng lalaki, kaya't binitiwan na nito ang labi niya. Pinaglandas nito ang labi sa leeg niya na halos ikabaliw niya. Kakaibang ligaya ang ginagawa nito sa kanya. Pansamantalang nakalimutan niya ang problema. Sinips*p, dinila@n nito ang parteng leeg niya, maya't maya naman ang ungol na ginagawa niya. Iniwan nito ang leeg niya, dumiretso iyon sa isa niyang dibd*b. Isinubo nito ang isa niyang korona na lalong nagpabaliw sa kanya. Ang kanyang dalawang palad ay mahigpit ang pagkakakapit sa kobre-kama, doon siya kumukuha ng lakas. Tumirik ang kanyang mata nang sips*pin nito ang kanina lamang ay nilalarong ni**le niya.
"Ohhh..." Hindi niya mabilang kung nakailang ungol na ba siya. Nang magsawa ito sa dibd*b niya'y umangat muli ang labi nito.
Kung kanina ay hindi siya lumalaban ng halik, ngayo'y siya pa ang nanghalik dito. Mas mapusok ang nagaganap na halikan nilang dalawa. Magkahinang pa rin ang kanilang mga labi nang maramdaman niya na unti-unting tinatangal nito ang kanyang pang-ibabang kasuotan. Hindi siya umangal bagkus ay inihanda pa niya ang sarili. Ramdam niya ang pagpasok ng pagkalalaki nito sa kaselanan niya. Humigpit ang pagkakapit niya sa batok nito hanggang sa bumaba ang mga kamay niya sa likod nito upang doon kumuha ng lakas.
Bumitaw ang labi ng lalaki sa labi niya ngunit idinikit nito ang noo sa noo niya. Gumalaw ang balakang nito. Sa una ay banayad lamang hanggang sa pabilis nang pabilis. Iba ang nararamdaman niya. Iyon bang tila maiihi siya pero kakaiba. Masarap sa pakiramdam. Hindi na niya napigil ang sarili. Sunod-sunod ang ungol na binitiwan niya, maging ang lalaking naka-ibabaw sa kanya.
Kapwa sila hingal na hingal nang malasap ang kaligayahang abot-langit. Basang-basa ang kanilang katawan na kahit malamig sa silid ay tila hindi ramdam ng kanilang katawan.
"Are you happy?"
Nahihiya siyang sagutin ang tanong na iyon pero napa-oo rin siya. Muli ay h******n siya nito sa labi. Ilang sandali pa silang nanatili sa ganoong posisyon, nasa ibabaw pa rin niya ito, kahit nararamdaman niya ang unti-unting pagbigat nito ngunit balewala iyon sa kanya. Napangiti pa nga siya nang ipinatong nito ang ulo sa kanyang dibdib. Napagtanto niyang nakatulog na ang lalaki sa ibabaw niya.
"Masaya ba ako? Pero bakit?"
NAKA-UKIT sa labi ni Kaye ang ngiti habang naglalakad pabalik sa silid. Hindi niya maipaliwanag ang kasiyahang nadarama. Abot-abot ang kanyang pasasalamat sa hindi pa kilalang costumer dahil bago sila maghiwalay ay hiningi nito ang contact number ng pamilya niya, sabi nito ay magbibigay ito ng tulong sa kanyang ama. Ngunit nasisigurado niya na hindi lang dahil sa tulong nito kung bakit siya masaya ngayon. Kinapa niya ang sarili. Nagkakaroon na ba ng espesyal na damdamin ang lalaking iyon sa puso niya? "Hindi!" mariin niyang tanggi. "Hindi pa kami lubusang magkakilala, pangalan pa niya'y hindi ko pa alam. Iilang gabi pa lamang, Kaye, huwag kang masyadong marupok. Pinagsasawaan lamang niya ang katawan mo," angil niya sa sarili. "Pero--" Naputol ang mahinang pagsasalita niya nang mapatapat sa pinto ng tinutuloyan. Dinig na dinig niya ang boses ng mga nasa loob. Napailing na lamang siya at marahang binuksan ang pinto.Sinalubong siya ng matatalim na salita't nakakamatay na titig ni Rose.
BALISA si Kaye, paroo't parito siya sa silid. Nasa isipan pa rin niya si Hilda. Unti-unti na niyang natatanggap ang kanyang kapalaran pero nang dumating ang dalagita ngayon ay nag-aalinlangan na naman siya. Tatlo silang walang costumer, kabilang si Pinky. Tulad niya ay balisa rin ito. "Hayst! Nanggigil ako!" Tumayo ang isa pang naiwan. "Pero, alam niyo may mali rin si Hilda. Hindi niya sinabi ang tunay niyang edad." "Nandoon na tayo, pero ang mas may malaking kamalian dito ay ang lint*k na napasukan nating ito! Tayo ba na nasa tamang edad na ay alam na ganito ang ating babagsakan?" Natahimik ito sa narinig mula kay Pinky. Siya nama'y napa-upo sa gilid ng kama. Mataman siyang nag-iisip. Paano na lang ang kinabukasan ni Hilda? Saglit pa ay napabaling ang tingin niya kay Pinky."Kakausapin ko ang may-ari nito. Sasabihin ko sa kanya ang tunay na kalagayan ni Hilda."Muli siyang napatayo, "Sasama ako.""Pero, paano kung hindi tayo pakinggan?""Ang nega mo naman, Sandra!" tukoy ni Pinky
NAIWAN siyang nakanganga at nasapo ang pisnging hinagkan nito. Unti-unti ay gumuhit ang ngiti sa labi niya at kulang na lamang ay mapatili sa hindi niya malamang dahilan. Ilang sandali pa ang kanyang pinalampas bago napagpasiyahang bumalik na sa kuwarto."Ang bilis mo naman yatang bumalik, Kaye," pukaw ni Olga na sa pagkakataong iyon ay wala itong costumer."Nagmamadali ang costumer ko e," aniya. Ipinasya niyang hindi niya ipaaalam sa mga kasama ang balak. Napasulyap siya sa katabing si Hilda. Wala itong costumer nang gabing iyon. "Tsk. Arte-arte, bibigay din pala." Binalingan niya si Rose, wala rin itong costumer nang gabing iyon. Hindi na lamang niya iyon pinansin. Nilapitan na lamang niya si Hilda na magpasahanggang ngayon ay nakahiga pa rin.Isa-isa nang nagsisibalikan ang mga kasama niya. At nasa kalahating oras pa ang hinintay niya nang walang anu-ano'y may nagsigawan. Biglang kumabog ang dibdib niya. Marahas na bumukas ang pinto. Pumasok ang mga pulis na nakatutok ang mga bar
"G-GOOD m-morning po, Sir," nauutal ngunit nakangiting bati ni Kaye sa binatang amo. Kagigising lang nito, siya naman ay isang oras nang mulat ang mata at hindi rin siya halos nakatulog sa magdamag. Naninibago pa siya kaya siguro ganoon siya. Nasa loob na siya ng condo ng boss niya upang doon ay magtrabaho."Good morning, too!" tipid itong ngumiti sa kanya. "Nakatulog ka ba ng maayos?"Payak din siyang ngumiti rito kahit hindi naman. Pagkatapos niyo'y nag-apuhap na siya ng sasabihin ngunit sadya yatang ayaw makisama ng utak niya nang sandaling iyon. Natameme na siya. Hindi pa niya alam kung ano ang mga dapat niyang gawin kaya hinintay na lang niya sa sala ang amo at ngayon nga ay magkaharap sila at kapwa nakaupo sa couch."Be prepared, Kaye."Kinabahan siya. Segundo siyang natigilan. "B-bakit po?""We will go outside," kampante nitong tugon habang nakatutok ang mata sa hawak na cellphone. Inisa-isa niya sa utak kung tama ba ang pagkakaunawa sa sinabi ng kaharap. "L-lalabas po tayo, S
HINDI mapakali si Kaye sa kinauupoan. Magkaharap sila ni Earl na kumakain ng hapunan. Nag-order na lang ito ng pagkain na kanilang pinagsasaluhan kahit pa nga marami nang stock na pagkain. Ayon dito ay next time na lang siya magluto. Gusto sana niyang magluto e kaso tumanggi ito. Habang kumakain ay panay ang lihim niyang pagsulyap dito. "Hindi man lang nagdamit ang lalaking ito! Inilalantad talaga ang abs niya, akala yata'y mahuhumaling ako, tss. May pabukol pa ng muscle, duh!" Ngumiwi siya sa salitang lumabas sa isipan. "Something wrong?" Napamulagat siya, "P-po? W-wala po ah!" naiiling niyang tugon at malaki ang ginawang kagat sa hawak na pizza. Ngayon lang siya nakakain ng pizza, sa probinsiya kasi nila ay hanggang fried chicken lang ang kinakain nila. "Kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magsabi. Hindi ako magdadalawang-isip na ibigay sa iyo kung anuman iyon," litanya lang nito.Namula ang magkabilang pisngi niya sa narinig, idagdag pa ang paraan ng pagkakatitig nito sa
TITIG na titig si Kaye sa kaharap. Ganadong kumakain ito ng almusal na inihanda niya. Matapos siyang sermunan nito'y mabilis na umupo sa harap ng mesa at sinimulan ang pagkain. "Senirmunan ako tapos kakain din pala. Tsk! May sayad yata ang taong ito," naghuhumiyaw na sabi ng isipan niya. "I'm full," sabi nito habang nagpupunas sa bibig. "Maliligo na ako, maaga pa ang meeting ko." Tumayo na ito't nagtungo sa silid. Habol-tingin siyang nakanganga. "May menstruation siguro iyon. Pabago-bago ng ugali. Tsk."Naghuhugas na siya nang lumabas sa silid si Earl. Bago ito tuloyang lumabas ng condo ay nagpaalam muna sa kanya. Binilinan din siya nito, "In case na may mangyari, tumawag ka lang sa akin at huwag ka munang lalabasTumango na lang siya. Pagkalabas ni Earl ay ipinagpatuloy na niya ang paghuhugas. "Teka, nakalimutan kong itanong kung lilinisin ko ang kuwarto niya!" naibulalas niya. Pumunta siya sa harap ng pinto. "Kapag naka-lock, hindi ko lilinisin." Huminga siya ng malalim at pinihi
Warning; SPG alert. NAKATULONG kay Earl ang masaheng ginawa ni Kaye. Nang oras na iyon ay maayos na ang pakiramdam niya ngunit hindi pa rin siya mapakali sa higaan. Bilin sa kanya ay huwag munang maliligo pero iyon ang isang paraan upang maibsan ang init na nararamdaman. "Hayst!" Bumangon siya't nagtungo sa pinto. Sumilip lang siya sa labas at muling lumapit sa higaan. "What I'm gonna do?" Padapa siyang nahiga. Makaraan ang ilang minuto ay tumihaya na siya. Itinutok ang mata sa kesame. Nanumbalik ang sandali nang una niyang nakilala si Kaye. Nakita niya ang picture nito na ipinakita ng lalaking nakausap niya sa bahay-aliwan, doon pa lang ay tila tinamaan na siya rito. Kahit may tama siya ng alak nang gabing iyon ay alam niya, ramdam niya na humanga na siya rito. Kahit labag sa kalooban, pilit niya itong inangkin at ginawa ang lahat para siya lamang ang tanging lalaking gumalaw dito. Binayaran niya ng malaking halaga ang may-ari ng bahay-aliwan para rito, na tanging siya lamang ang
PATIHAYA, naka-upo, nakatagilid at kung minsa'y tutuwad, iba't iba ang posisyon ni Kaye habang kausap si Earl sa telepono. Nasa kabilang silid lang ito pero tumawag pa at habang kausap niya ito'y kilig na kilig siya sa mga pa-sweet nitong salita. Sweet message pa lang nito'y parang mamatay na siya sa sobrang kilig. Sa silid nito siya pinapatulog ngunit tumanggi siya, bagama't pumayag ito'y ramdam niya ang labis na pagkadismaya nito. Gusto niya itong makasama't makapiling, sa bawat oras, minuto na dumaraan ngunit may bahagi ng kaniyang pagkatao ang pumipigil. Hindi niya alam kung bakit at ang kung ano ang dahilan. "Sweetheart," paulit-ulit ang salitang iyon sa isipan ni Kaye. Katatapos lang nilang mag-usap, ang cellphone niya'y nasa kaniyang dibdib at ang mata niya'y nakatutok sa puting kesame. Nakapaskil din ang matamis na ngiti sa labi niya. Sweetheart, iyon ang tawag sa kanya ni Earl, ang katagang halos magpa-ihi sa kaniya dala ng kilig na nararamdaman. Nanunuot iyon sa kaibuturan