"Maraming salamat po, Manong Samyo." ani Genesaret sa matandang nagtitinda ng mga bulaklak sa isang flower shop sa bayan.
"Walang anuman, iha. Balik ka ulit ah?" anito. Ngumiti siya sa matanda at tumango.
"Oo naman po!" aniya at ikinaway ang kamay rito.
"Mauna na po ako." aniya habang naglalakad patungo sa glass door ng flower shop habang ikinakaway parin ang kamay rito.
"Mag-iingat ka!" anito na tinugon niya ng tango.
Nang makalabas siya, tinungo niya ang bisekleta niya na nasa tabi lang ng shop. Inilagay niya sa basket ang mga pinamili at umangkas sa bisekleta. Malapit na siya sa daan ng biglang may sumulpot na sasakyan sa kanan niya.
Hindi niya napansin iyon, dahil sa labis na pagkagulat nawalan siya ng balanse na naging dahilan para matumba siya. Na nagdulot sa kaniya ng sugat sa kamay at paa. Naiiyak na siya dahil sa sakit. Biglang bumukas ang pinto ng sasakyan kaya napasulyap siya doon.
Nakahanda na siyang bulyawan ang lalaki pero natigilan siya ng makita ang kabuuan ng lalaki. Sa lahat ng gwapong lalaki na nakita niya, ito na ata pinakagwapo sa lahat. Dahan-dahan lumapit sa kaniya ang lalaki pero nakatanga pa rin siya. Tsaka lang siya bumalik sa kasalukuyan mula sa pagsipat sa lalaki ng magsalita ito.
"Miss, okay ka lang?" tanong nito. Napakurap-kurap siya sa adonis na nasa kaniyang harapan.
"HIndi ako okay, hindi ko alam kung makakatayo pa ako." aniya at pinilit na may lumabas na luha sa kaniyang mga mata. Kitang-kita niya ang awa sa m,ga mata ng lalaki.
"Gusto mo bang dalhin kita sa ospital para matingnan ka?" tanong nito sa nag-aalalang boses. Tumango siya at pilit na sinalubong ang mapang-akit nitong mga mata.
"Yes, please. Pero hindi ako makalakad eh. Okay lang ba na buhatin mo ako?" tanong niya na pinilit na palambutin ang boses at mukha. Mukhang nag-alinlangan pa ang lalaki pero kalaunan ay pumayag din.
"Okay." anito at dahan-dahan siyang binuhat patungo sa kotse nito. Binuksan nito ang passengers seat gamit ang kaliwang kamay at maingat siyang inilapag roon. Ngumiti siya rito.
"Salamat." aniya.
Tumango lamang ito na para bang ipinagdadamot ang ngiti nito. Bakit kaya? Hindi ba ito nagagandahan sa kaniya? Hindi naman pwede, dahil madami ang nagsasabi na maganda siya! Pinilit niyang ikalma ang sarili at binalingan ito ng makasakay na ito at maniobrahin ang sasakyan.
"Anong pangalan mo?" tanong niya rito. Saglit siya nitong tinapunan ng tingin at muling ibinalik ang tingin sa harapan.
Lumingon si Jarred sa babae ng tanungin nito ang pangalan niya. Maganda ang babae at mukhang may kaya ito sa buhay.
"Jarred Racqueza." aniya at muling ibinalik ang tingin sa daan. Inilahad nito ang kamay sa kaniyang harapan.
"Genesaret Viesta, but you can call me Gene." anito.
Sa totoo lang, ayaw magkaroon ng kontak sa mga babae lalo kapag hindi niya ito kilala, Gusto niya nakikita man siya ni Jasmine, maging tapat siya rito.
Pero sa ngayon, wala namang masama kung tatanggapin niya ang pakikipagkamay nito lalo at halatang mabait naman ito. Tinanggap niya ang pakikipagkamay nito.
"Jarred Racqueza." aniya at akmang hihilain na sana niya ang kamay niya pero di niya mahila. Siguro ng maramdaman nito na hinihila niya ang kamay ay dagli nitong binitawan iyon.
"Sorry, ang lambot kasi ng kamay mo." puri nito. Ngumiti siya at ibinalik muli ang tingin sa harapan ng mapansin na malapit na sila sa ospital.
"Malapit na tayo." pagpapaalam niya rito.
Nang marating nila ang ospital, lumabas siya ng sasakyan at umikot patungong driver's seat para alalayan si Genesaret.
"Awts! Di ko talaga kayang maglakad." anito na may lungkot sa mga mata at pinipilit tumayo pero napapaupo pa rin.
Wala siyang ibang pagpipilian kundi ang pangkuin ang dalaga. Nang makapasok sila sa ospital, dali-dali silang inasikaso ng nurse at kumuha ng strecher. Inihiga niya ang dalaga ng makalapit ang nurse sa kanila na may dalang strecher.
"Salamat." aniya.
Ngiti lamang ang iginanti ng nurse at iginiya sila sa room kung saan para sa mga minor bruise at aksidente. Nang marating nila iyon, agad na ipinasok ang dalaga sa loob. Nangungusap na napatingin sa kaniya ang dalaga.
"Pwede mo ba akong samahan?" tanong nito na kababakasan ng lungkot ang boses.
Hindi niya tuloy maiwasang mainis sa pagiging demanding ng babae. Sino ba ito para samahan pa niya sa loob?
"Sila na ang bahala sayo. Tatawagan ko muna fiance ko para ipaalam na narito ako." aniya.
Kinuha sa suot na pulo ang cellphone at tinawagan si Jasmine. Hindi tuloy niya nakita ang pagtalim ng mga mata ni Genesaret habang iginigiya ito patungo sa loob ng silid pagamutan.
Hindi maiwasang mainis ni Gene dahil sa narinig mula sa bibibg ni Jarred. ibig sabihin ikakasal na ito! Sabagay, kahit naman kasal na ito, gagawin niya ang lahat mapasakaniya lang ito.
May annullment naman at sisiguraduhin niya na mapapasakaniya si Jarred. Hindi niya alm, pero simula ng makita niya ito. Nakaramdam na siya ng matinding atraksiyon dito.
"Miss, ayos na ang mga gasgas mo at wala namang bali kaming nakita. Minor scratches lang kaya pwede ka ihatid ng kasama mo sa inyo." anang nurse na siyang nag-assist sa kaniya.
Ngumiti siya rito, akmang aalalayan siya nito pero kaagad niyang iwinaksi iyon. Bastos na siya kung bastos wala siyang pakielam! Dahil ang gusto niyang humahawak sa kaniya ay si Jarred.
"Okay na, kaya ko na ang sarili ko." aniya at lumabas na ng silid kasama ang bill niya.
Nadatnan niyang may kausap si Jarred na palagay niya ay ang fiance nito. Hmp! Maghihiwalay kayo, sinisiguro ko iyan! isiguraduhin ko na sakin mapupunta si Jarred Racqueza! Aniya sa sarili. Nginitian niya si Jarred ng lumingon ito sa gawi niya. Lumapit ito sa kaniya.
"Okay ka na? Kamusta ka daw?" tabnong nito.
Pero kitang-kita niya na parang hindi naman ito sincere sa sinabi. Mukhang mahihirapan siyang paamuin ito, pero gagawin niya ang lahat makuha lang ang loob nito maging ang puso nito.
"Okay na ako. Pwede ba ako magpahatid sa bahay? Ipapakuha ko nalang sa driver namin yung bike bukas." ani ko. Tumango siya.
"Sandali at babayaran ko lang bill natin." aniya at pumunta na sa Billing Section ng hospital sa may pasilyo. Umupo siya sa inupuan kanina ni Jarred. Ilang sandali pa ay bumalik na si Jarred at niyayang umalis para ihatid siya. Nang nasa sasakyan na siya nito, pinagbuksan siya nito ng pintuan.
"Salamat." aniya pero walang tugon ito.
Huminga siya ng malalim at pumasok na sa loob. Maging ito ay pumasok na sa loob. Binuhay ni Jarred ang sasakyan at minaniobra iyon palabas ng parking area ng ospital tsaka tinahak ang daan pabalik. Samantala, ibinigay naman niya ang direksiyon dito.
"Anong trabaho?" tanong niya rito nang hindi ito umiimik.
"CEO ako ng Racqueza Steel Corporation." anito. Wow! Siya pala ang CEO ng RSC!
"Wow! Actually, my father is an investor. Kung sakali, willing ka ba na tanggapin siya bilang investor mo?" tanong ko na nagbabakasali na pumayag siya. Sinulyapan lan siya nito saglit at muling ibinalik ang tingin sa daan.
"Pag-iisipan ko, Genesaret."
"Call me Gene." aniya. Tumango lang siya. Nang malapit na kami sa bahay. Saktong nasa bakuran si Mr. Viesta at inaasikaso ang mga halaman ng asawa.
"Dad!" aniya at kinawayan ang ama. Lumingon naman ang kaniyang ama at napakunot-noo nang makita ang mga benda niya sa braso at paa. Lumabas na rin ng sasakyan si Jarred.
"Magandang hapon po. Hindi ko po sinasadya na pagliko ko po sa isang kanto kanina ay nabangga ko po siya na naging dahilan para matumba siya at magasgasan." paliwanag ni Jarred. Lumapit si Mr. Viesta at sinuri ang kaniyang mga benda.
"Okay lang po ako, dad. Huwag niyo pong sisihin si Jarred, kasalanan ko po dahil hindi ko po tinitingnan ang daan ng palabas na po ako ng shop ni Manong Samyo." paliwanag niya habang nakatingin ng may pagsuyo sa kaniyang ama. Huminga ito ng malalim.
"Okay. Pero magkakapeklat yan, anak." nito na nag-aalala. Lumapit siya rito at umabresete.
"Okay lang po ako at matatanggal rin ang peklat. Okay?" aniya rito at tumingin kay Jarred na abala sa cellphone.
Mukhang kausap nito ang fiance nito. Nang matapos ito, bumaling ito sa kanila at ngumiti tsaka dahan-dahang lumapit.
"Kabastusan naman po kung aalis ako ng hindi nagpapaalam." anito at inilahad ang kamay kay Mr. Viesta. Hindi maiwasan ni Gene na mas lalong humanga rito. "Jarred Racqueza po. The owner of Racqueza Steel Corporation." anito. Tinanggap naman ng kaniyang ama ang pakikipagkamay nito.
"Mr. Allan Viesta. Nice to meet you Mr. Racqueza. I'm an investor, pwede mo ako magoing investor sa kompanya mo." anang kaniyang ama.
Gustong magpasalamat ni Gene sa taas dahil mukhang umaayon sa kaniya ang pagkakataon. Mabuti nalang talaga at nadatnan nila sa bakuran ang kaniyang ama, tiyak na hindi makakatanggi si Jarred.
"Sure po, you can visit to my office in RSC, Mr. Viesta para mapag-usapan natin ang tungkol diyan. Pero sa ngayon kailangan ko na pong umuwi dahil gumagabi na po." anito na may masuyong ngiti sa mga labi.
"Sure. Mag-iingat ka." paalala ni dad. Bago pa man ito tuluyang makapasok sa sasakyan ay agad siyang lumapit rito.
"Salamat." aniya na may sinseridad.
"No worries." anito at tuluyan ng pumasok sa loob ng sasakyan at pinasibad iyon pabalik.
Hindi ko hahayaan na maging ganiyan ang pakikitungo mo sakin, Jarred. Hindi ang fiance mo ang nararapat sayo, kundi ako! Sinisiguro ko na maghihiwalay kayo!
Nang makarating si Jarred sa mansiyon at makababasa kaniyang sasakyan. Nagtungo siya sa pintuan at agad siyang pumasok sa kabahayan tsaka hinanap ng kaniyang mata si Jasmine. Nakita niya ito sa kusina na abala sa pagtulong kay Ate Tessa. Nang humarap sa kaniya si Jasmine, nagtama ang kanilang mga mata. Ngumiti ito at nilapitan siya. Ipinalibot ang mga kamay nito sa kaniyang leeg. Si Ate Tessa naman na nakamasid sa kanila ay masuyong nakangiti, masaya ito dahil sa nakikitang sweetness ng dalawa."Kamusta yung babae?" anito habang natamang nakatingin sa kaniya. Hinaplos ni Jarred ang mukha ng katipan."Hindi ka nagseselos?" tanong niya na ikinapagtaka niya. Kumunot ang noo ni Jasmine."Bakit naman ako magseselos? Alam ko naman na ako lang ang mahal mo. Walang dahilan para pagselosan pa ang babae." anito na masuyong nakatitig sa kaniya. Pinisil niya ang ilong nito."Gusto ko iyan. Hm, ayos naman na siya, mukhang galos lang naman ang tinamo niya." sagot niya. Tumango-tango ito."Kamusta
"Sigurado ba kayo na sa huwes kayo magpapakasal?" tanong ni Celeste kina Jarred at Jasmine na magkatabing nakaupo sa mahabang sofa sa salas. Tiningnan siya ni Jarred. Tumango siya."Opo, sigurado na po kami, Tita Celeste dahil hindi po namin alam kung anong pwedeng mangyari lalo at hindi namin alam kung nasaan si Beatriz, gusto ko rin po na sana na kapag ikakasal ulit kami, magigng ring bearer po ang magiging anak. Pasensiya na po kung yun po ang desisyon ko." hinging paumanhin niya. "At ginusto ko rin po ang desisyon ni Jasmine." segunda ni Jarred. Napatingin siya sa kasintahan at nginitian. Tumango lamang si Jarred na may ngiti sa mga labi."OKay, kung yan ang desisyon niyo. Wala na kaming magagawa pero ang gusto sana namin ay sa simbahan kayo ikasal pdero okay na rin iyon ang mahalaga maikasal na kayo." ani Tita Celeste. Hindi nakapunta ang kaniyang mga magulang dahil may biglaang meeting na kailangan nilang daluhan at nangako na babawi sila."Salamat po." aniya at bahagyang yumu
Tumagilid ng higa si Jasmine paharap kay Jarred. Ngumiti si Jarred ng magtama ang kanilang mga mata na tinugon naman niya ng isang masuyong ngiti. Hinawi nito ang ilang hibla ng kaniyang buhok na tumatakbong sa kaniyang mukha at iniipit iyon sa kaniyang tainga. Nang matapos nitong gawin iyon, hinaplos nito ang kaniyang pisngi."Gusto mo ba sumama bukas? Pupunta ako kina Tita Raquel para imbitahan siya sa kasal natin." ani Jarred habang hinahaplos pa rin ang kaniyang pisngi at mataman nakatitig sa kaniya. Titig na punong-puno ng pagmamahal. Tumango si Jasmine at siya naman ang humawak sa pisngi nito."Oo, pupunta ako para ma-meet ko rin ang mga kamag-anak mo sa ina. Gusto ko silang makilala." aniya.Umusog siya para magdikit ang kanilang katawan. Ramdam niya sa ilalim ng kumot ang hubad na katawan ni Jarred at ang nag-uumigt*ng nitong sandata na animo'y handa sa anumang digmaan. Ipinalibot niya ang kamay sa katawan nito."Tiyak na matutuwa sila sa iyo, na ang isang Jarred Racqueza ay n
Sabay na lumabas si Jasmine at Jarred ng kusina tsaka nagtungo sa salas. Nagpaalam muna silang dalawa na magbibihis muna. At nang makapagbihis, sabay silang nagtungo sa salas at naupo sa sofa na kaharap ng kinauupuan ng mag-ama. Ngumiti si Jasmine sa dalawa at tumayo tsaka nilapitan ang bisita at inilahad ang kamay."Jasmine Saderra po, future wife po ni Jarred." pagpapakilala niya sa sarili. Tiningnan niya si Genesaret na tumayo at ngumiti pero ramdam niyang pilit lamang iyon. Napakunot-noo siya. Ano ang ibig sabihin nun? Agad na tinanggap ni Mr. Viesta ang kaniyang kamay."Mr. Allan Viesta, iha," nilingon nito ang anak. "at siya naman si Genesaret Viesta ang aking unica hija." pagpapakilala nito sa anak. Nang bitawan ni Mr. Viesta ang kaniyang kamay, tumayo si Genesaret at nakipagkamay sa kaniya."Nice to meet you. Sobrang bait ng asawa mo, inalagaan niya ako noong nadisgrasya ako." anito. Nagpanting ang tainga niya sa narinig. Sasagot na sana siya ng sumingit sa usapan nila si Jar
Ngayon ang araw na pupunta sina Jarred at Jasmine sa tita nito na si Raquel. Abala sa sarili si Jasmine, tinitingnan ang sarili sa salamin. Inaanggulo ang sarili kung bagay ba ang dress na suot niya. Nang makontento, ngumiti siya at itinuon ang pansin sa paglalagay ng kalorete sa mukha. Si Jarred naman ay nangingiti na nakatingin sa kasintahan. Hindi niya mapigilang humanga sa taglay nitong kagandahan na siyang laging hinahanap-hanap niya sa tuwing nasa trabaho siya. Ang kagandahan na kailanman ay hindi niya pagsasawaang titigan."I'm done!" ani Jasmine at humarap kay Jarred."Bagay ba?" tanong niya sa kasintahan. Tumango ito bilang pagsang-ayon. Tumayo ito at nilapitan siya tsaka hinapit sa bewang. Pinakatitigan siya nito."Basta ikaw ang nagsusuot, bagay na bagay baby." puri nito sa kaniya na ikinangiti niya. Kitang-kita niya ang sinseridad sa mga mata nito na hindi pambobola lamang ang sinasabi nito. Inilapat niya ang labi sa pisngi nito."Thank you for giving me self-confidence."
Huminto ang sasakyan sa labas ng gate ng isang katamtamang laking bahay. Lumang istilo ito. Agad na bumaba ang magkasintahan at tinungo ang gate kung saan may doorbell sa gilid niyon. Pinindot ni Jarred ang doorbell ng tatlong beses. Sa pagpunta sa lugar na ito ay nagtatanong-tanong si Jarred sa mga taong nadadaan nila para humingi ng direksyon patungo rito. Ipinalibot niya ang tingin sa labas, walang gaanong bahay na makikita. Iilan lamang ang nakatayo at medyo malayo na iyon. "Sino iyan?" ang tawag na iyon ang nagpabalik ng kaniyang paningin sa loob ng compound ng bahay. Nasa tabi lamang niya si Athalia. Nakita niya ang isang ginang na papalapit sa kinaroroonan nila. Nagsalubong ang kilay niya para mukhaan kung sino ang ginang na papalapit. Biglang nagliwanag ang bakas ng kaniyang mukha ng mamukhaan kung sino ito. "Tita Raquel!" sigaw niya kasabay ng pagkaway rito. Nanlalaki ang mga mata ni Raquel ng mamukhaan kung sino ang nasa labas ng gate. Dali-dali itong naglakad patung
Kitang-kita ni Jarred ang pagliwanag ng mukha ni Raquel dahil sa kaniyang balita. Kitang-kita ang kasiyahan roon. Tumayo si Raquel at lumapit sa kaniya para bigyan siya ng isang mahigpitt na yakap. Dagli naman siyang tumayo para tanggapin ang yakap ng kaniyang Tita Raquel. Nang maghiwalay sila sa pagkakayakap. Hinaplos ni Raquel ang kaniyang pisngi."Masaya ako para sa iyo, iho." tiningnan nito si Jasmine na mataman lamang na nakatingin sa kanila. Nginitian nito si Jasmine at iniunat ang mga kamay rito."Pwede ba kita mayakap, iha?" tanong nito. Dagling tumayo si Jasmine at tinanggap ang paanyaya nito. Humiwalay si Raquel sa pagyayakapan nila at tinitigan si Jasmine."Alagaan mong mabuti si Jarred, huwag kayong papayag na masira ang inyong samahan ng kung sinuman. magpakatatag kayong dalawa," tumingin ito kay Jarred "hindi madali ang buhay may asawa. madami kayong pagsubok na pagdaraanan, pero malalampasan niyo iyon kung nagtitiwala kayo sa isa't-isa." mahabang sermon nito sa kanila.
Matapos malaman ni Jarred ang buong katotohanan sa kaniyang tiyahin. Hindi niya maiwasang makaramdam ng guilty dahil hindi niya pinakinggan ang paliwanag noon ng kaniyang ama, magpapaliwanag sana noon si Dante pero sinabi niya na huwag na itong magpaliwanag dahil gusto na niyang kalimutan ang nakaraan. "Okay ka lang?" tanong sa kaniya ni Jasmine. Bumaling siya sa kasintahan. Kitang-kita ang pag-aalala sa kaniyang mukha. Huminga siya ng malalim at inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Nang maitabi ang sasakyan, hinarap niya si Jasmine."Hindi ko lang maiwasan na makaramdam ng guilty dahil isinantabi ko ang tangkang pagpapaliwanag ni dad sakin. Dapat pinakinggan ko siya, dapat hindi ako naging makasarili. Dapat— pinutol na ni Jasmine ang iba pa niyang sasabihin sa pamamagitan ng pagsapo ng mukha niya gamit ang dalawang palad nito."Hindi pa naman huli ang lahat, baby. Puntahan natin ngayon sina Tita Celeste at Tito Dan para maipaliwanag mo yung side mo. Pero sana, huwag kang maga