This is a work of fiction. Names, characters, places, and events either are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locals or persons, living or dead, is entirely coincidental.
---
Copyright © 2021 by talesofher
All Rights Reserved.---
This story is at its rawest form so expect typographical and grammatical errors.
Contains mature scenes.
Readers discretion is advised.---
Stay Golden! ✨
Enjoy Reading!
---
Kung mahigpit na ang pagkakahawak niya sa kanyang brief case, mas hinigpitan pa niya ito lalo na nang matapat siya sa kanyang destinasyon.
Ang kanyang gagawin ay taliwas sa kanyang sinumpaang tungkulin. Ang kanyang gagawin ay makakasira sa reputasyon ng kanyang pinagtatrabahuan lalong lalo na ang reputasyon niya.
Umiling siya at pilit na iwinaksi ang kanyang mga alalahanin. Kailangan ko 'to. Hindi lang naman ako ang gagawa nito. Sa larangan ko, maraming tao ang gumagamit ng awtoridad upang makapanlamang.
Tumingala siya at muling binasa ang pangalan ng kanyang destinasyon. José, ngalan ng restaurant.
Pagkapasok sa loob, agad niyang napuna na ito ay isang kainan para sa mga mayayaman. Mula sa mga nagkikintaban at naglalakakihang chandeliers hanggang sa mga velvet couch, hindi maipagkakaila na lugar nga ito ng mga mayayaman. At dahil dito, malaking tao ang kanyang babanggain, walang pagdududa riyan.
Iginala na niya ang kanyang paningin at nang makita ang hinahanap, huminga siya ng malalim. Ito na ang simula.
Naglakad siya papunta sa kinauupuan nito at agad na umupo sa bakanteng upuan na nasa harapan niya. Natigilan ang lalaking kaharap niya sa pagkain at tiningala siya ng may bahid ng pagtataka sa mukha.
"Excuse me, but I think you're at the wrong table," puna nito.
Imbis na sumagot, isang kapirasong papel ang iniabot niya rito. Dahan-dahan pang inabot ito ng lalaking kaharap niya. Hindi niya kaagad ito binasa, bagkus pasalin-salin ang kanyang tingin sa papel na hawak at sa lalaking kaharap.
"Open the paper, Timothee, and you'll get your answer," ani ng lalaking may brief case.
Ginapangan ng kaba si Timothee sapagkat kilala siya ng lalaking kaharap ngunti hindi naman niya ito kilala. Mabibilang lamang sa daliri ang mga taong tumatawag sa kanya sa ngalan na 'yan.
Dahil sa kaba, dahan-dahan niyang binulatlat ang papel at may pangalan na nakasulat rito. Pagkabasa niya, nakilala na agad niya ang lalaking nag-utos na gawin 'to sa kanya.
Nagawa na ngayong ngumisi ni Timothee. Habang nakatingin sa lalaking kaharap, inipit na niya sa kanyang kamao ang hawak na papel at ibinato sa lalaking kaharap.
"Tell your employer I'm not afraid of him," there was now confidence in his voice.
Huminga ng malalim ang lalaking may brief case at umiling. This is why he hired me. Ipinatong niya sa mesa ang dalang brief case at kinuha mula rito ang isang sobre. Nag-angat siya ng tingin at iniabot kay Timothee ang sobre.
"This will be the consequence."
Kunot-noong inabot ni Timothee ang sobre. Dahan-dahan niyang sinilip ang laman nito at nang masilayan na, para siyang binuhusan ng malamig na tubig dahil sa mga nilalaman nito.
"No, no, no," bakas na ngayon sa kanyang boses ang takot.
Nagawa naman na ngayon ngumisi ng lalaking kaharap niya. Ang nilalaman lang naman ng sobre na iyon ay mga larawan ni Timothee at isang babae na hubu't hubad. They were having the time of their lives at a hotel. 'Til his employer came around.
Pinunit-punit ni Timothee ang mga larawan at matalim na tinitigan ang lalaking kaharap.
"Demonyo ka! Kayo ng lalaking kakonchaba mo!"
"We only have two options here, Timothee. One," itinaas ng lalaki ang kanyang hintuturo, "you know what to do with the person who's listed on that piece of paper or two," itinaas na niya ngayon ang kanyang hinlalato, "those pictures get out. Marami akong kopya niyan. Gusto mo padalhan pa kita? Soft or hard copy?"
"I'll sue you! Blackmailing ang ginagawa niyo!"
"Go ahead. Just know that I'm not someone to fuck with so is my employer. Sue me and there will be hell to pay," walang kasing lamig ang kanyang tono.
The odds were never in your favor, bulong ng lalaki sa kanyang isip habang nakikita kung paano naguguluhan at natatakot si Timothee sa kanyang sitwasyon.
"Kumusta si Ellen?" Dagdag pa nito
Umigting ang panga ni Timothee at nagpantig ang kanyang tainga sa narinig. "Never threathen a man's family. Narinig mo na ba ang kasabihan na 'yon, totoy?"
Ngumisi naman siya. "How about Carlton? Ilang taon na ba siya 5 or 6?"
"Huwag mong sasaktan ang pamilya ko!"
"You see, Timothee, I won't hurt your family. You'll be the one to do that."
Napailing si Timothee at napapikit ng mariin. Sinimulan niyang hilutin ang kanyang sentido. I should've known better, tinig ng boses sa kanyang isipan. The man this guy's working for is a spawn of the devil.
"Ikaw ba naman kasi, out of all the women in the world, kapatid pa talaga ng asawa mo ang ginawa mong kabit," ani ng lalaking kaharap niya.
"Kapag ba ginawa ko 'yan mawawala na ang mga litrato?" Hindi makapaniwala si Timothee na lumalabas mula sa kanyang bibig ang mga salitang 'yan.
Ngumisi ang lalaking kaharap niya. "Yes and you'll never see me again."
Inilabas na ni Timothee ang kanyang cellphone. Tumayo na ang lalaking kanyang kaharap at nagawa pa nitong ilahad ang kanyang kamay.
"Nice working with you, Timothee," sarkastiko nitong saad.
Inirapan na lang siya ni Timothee at itinuon na ang atensyon sa taong tatawagan sa kanyang cellphone.
The man with the brief case heaved a sigh of relief the moment he stepped out of the restaurant. Tapos na din. Inilabas na niya ang kanyang cellphone at tinawagan ang lalaking may dahilan bakit siya nalagay sa sitwasyon na 'to. The man on the other line answered on the second ring.
"Give me some good news, Steve," an impatient voice on the other line commanded.
"Tapos na. Nagawa ko na. All you have to do is wait."
"No wonder your agency recommended you," pagpupuri ng lalaki sa kabilang linya kay Steve.
"Basta tumupad ka sa usapan. My daughter gets attended by the best doctors this country has."
"Already, done. Steve, I hope we never see each other again."
"Iyan din ang ipinagdarasal ko."
Ibinaba na ng lalaki sa kabilang linya ang kanyang telepono. Standing on his balcony with a glass of whiskey in one hand, a smile crossed his face, a gesture that he hasn't done in a while. I've planned for this my whole goddamn life. I am not losing this time.
Ininuman na niya ang basong may alak at nilasap ang malakas na hampas ng hangin sa kanyang katawan.
"Let the disaster unfold."
Corner StoneAdvertising Agency Iyan ang ngalan ng kumpanya na hindi nangahas na tanggapin ako. Pagkatapos ng apat na taong pagtanggap sa mga linyang “Tatawagan ka na lang namin”o ang pinakamasakit,“Napag-utusan lang kami,”ay napalitan na rin ng"Congratulations! You're hired!" This is the new beginning I’ve been waiting and praying for the last four years. Pagkatapak ko sa elevator, nakadama ako ng adrenaline rush. Hinding-hindi ko ipapahiya ang kumpanya na ‘to. They may not know it but I owe them big time. Dahil sa kumpanya na ‘to, maraming pinto na punung-puno ng mga oportunidad ang magbubukas para sa akin at lahat ng ‘yon ay papasukin ko. I held my head h
"I just want to talk to you," kaswal niyang saad. Gusto ko iuntog dito sa lamesa ang ulo ko para maintindihan ang sinabi ni Pierre. Sumandal ako sa kinauupuan ko at pinagkrus ang mga braso ko. Nakapamulsa pa siya sa harap ko. He looks all business and beaming with confidence, but underneath him is a boy who always wants his father's approval. "At ano na namang kasinunggalingan ang sasabihin mo sa akin? Ipapatanggal na naman ba ako ng Papa mo sa trabaho? Babalaan niya ba 'yong mga kumpanya na ina-applyan ko para hindi ako tanggapin?" I tried to sound calm, but I badly want to slap him so hard until my hand numbs. Inalis naman na niya ang pagkakapamulsa niya at nangunot ang kanyang noo. He sat on the chair across from me and leaned in, with his arm on the table for support.
7am nang mag-ring ang alarm clock ko. I need to be at the restaurant before 10am. I sent Ma'am Merriam the plates I made and thankfully, she gave me a go signal to present them. I also sent Mr. Tavarella the templates I made, though I'm not expecting he'll reply or even see those dahil busy siya for his upcoming event. Dahil ako lagi ang nauunang magising, ako na rin ang laging nakaatas na magluto ng umagahan namin ni Ada. She usually wakes up thirty minutes after me. Nagsimula na akong magdikdik ng bawang dahil isasangag ko ang natirang kanin kagabi. Pagkatapos, nagprito na ako ng bacon at itlog. "Aba, ang bango naman." Muntik ko na maihagis 'yong bacon na piniprito ko dahil bigla ba namang lumitaw si Ada. "Sige, Ada. Manggulat k
Papunta na kami ngayon sa opisina at tanging tunog lang ng mga sasakyan sa labas ang maririnig sa loob ng sasakyan ni Lev. Ako ang unang bumasag ng katahimikan. "Nabasa ko sa isang article na ikaw ang manager ng Le Grand Ciel-Muntinlupa. Kumusta naman?" For a moment, a dark expression passed through his eyes, then, his eyes softened as he smiled. "Ayos naman. I'm really... Uh, happy that I get to be the manager of one of the prestigous hotels here and abroad." "Sa charity ball mo, invited ba 'yong mga may-ari ng hotel?" Umiling naman siya. "Hindi naman kami ganoon ka-close. I invite them, but they never respond. Kinda rude, hu
Pierre's statement made it difficult for me to sleep well. Seryoso ba siya noong sinabi niya 'yon? Bakit niya naman gagawin 'yon? Hindi niya ba nahahalata na kahit na katiting na atensyon o pake galing sa kanya ay ayaw ko? He's only making a fool of himself. I stood as my alarm clock beeped. Laking gulat ko naman nang makita ko na nagluluto na si Ada ng almusal. "Well, what a surprise." Nilapitan ko siya at ngumisi. "Well, its about time, Ada." Inirapan naman niya ako't ibinalik ang atensyon sa piniprito niyang tapa. "Concerned lang ako sa 'yo, Calli. After what happened last night, alam ko na hindi ka nakatulog ng ayos." She read my mind correctly, making me heave a heavy sigh.
Naging tahimik ang buong biyahe namin. Nasabi ko kay Lev na dadaan ako ng opisina dahil maaga pa naman. Ala una pa lang naman ng hapon, may oras pa ako para maghabol sa trabaho. Mula nang umalis kami ng restaurant, hindi na ako nakaimik pa. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil sa kahihiyan na natamo ko.Stupid, Calli! "You seem quiet. Did I shock you?" pagbabasag ni Lev sa katahimikan. Nilingon ko siya pero nakatingin pa rin siya sa daan na tinatahak namin. "Ah, kasi, ano, iniisip ko 'yong mga gagawin ko para sa chairty ball mo," pagpapalusot ko. "Don't worry, the ball's due 'til 3 weeks. Marami ka pang panahon kaya 'wag mo na problemahin 'yan."
Patuloy pa rin ang pag-echo nang mga huling salita ni Lev sa akin. Ngayon, hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Bakit parang ganun-ganun na lang kung pagsalitaan niya ang mga Rouiller? May galit din ba siya sa kanila? Ano ang ginawa nila kay Lev? "Calli." Muntikan na akong atakihin sa puso dahil sa tumawag sa akin. Nilingon ko kung sino ito at si Mr. Sefiro pala na nakakunot ang noo ngayon sa akin. Tumayo ako at napa-bow pa dahil sa hiya. "May problema ka ba, Calli?" Naningkit na ang mga mata ni Mr. Sefiro. Umiling ako. "Nako, wala po. Nag-iisip lang po ako ng templates." Napatango na lang si Mr. Sefiro. "Well, ala sais na. Take the day off."
Sinubsob ko ang sarili ko sa trabaho lalo na't malapit na ang deadline para sa mga kailangan sa charity ball ni Lev. Sa hindi malamang dahilan, parang mas pinoproblema ko pa ang pag-attend sa charity ball kaysa sa trabaho ko. Hindi kasi ako sanay sa mga sosyal na okasyon. Ang maituturing kong sosyal na okasyon na dinaluhan ko ay noong 18th birthday pa ng pinsan ko na ginanap sa isang hotel pero ilang taon na ang nakakalipas mula noon. Idagdag mo pa si Ada na panay ang pangungulit sa pagbili ng damit. "Calli," narinig ko na naman ang mataray na boses ni Shanon. I looked up from my desk and met her gaze. Ganoon pa din, nakataas ang isang kilay sa akin at nakapameywang. "May naghahanap sa 'yo sa lounge."