7am nang mag-ring ang alarm clock ko. I need to be at the restaurant before 10am. I sent Ma'am Merriam the plates I made and thankfully, she gave me a go signal to present them. I also sent Mr. Tavarella the templates I made, though I'm not expecting he'll reply or even see those dahil busy siya for his upcoming event.
Dahil ako lagi ang nauunang magising, ako na rin ang laging nakaatas na magluto ng umagahan namin ni Ada. She usually wakes up thirty minutes after me. Nagsimula na akong magdikdik ng bawang dahil isasangag ko ang natirang kanin kagabi. Pagkatapos, nagprito na ako ng bacon at itlog.
"Aba, ang bango naman."
Muntik ko na maihagis 'yong bacon na piniprito ko dahil bigla ba namang lumitaw si Ada.
"Sige, Ada. Manggulat ka pa," sabi ko at pinatay na ang gas stove. "Ba't ang aga mo 'atang nagising?"
Si Ada naman ang gumawa ng coffee namin na iced almond coffee. Nilagay ko na sa plato ang mga naprito kong itlog at bacon. Naglagay na rin si Ada ng mga pinggan at kutsara't tinidor.
"Gumising ako ng maaga para tulungan ka maghanda." Tinuturo pa ako gamit ang tinidor niya. "Have you decided on what you're wearing? What if he's the man of your dreams? This is a once in a lifetime chance."
Nasapo ko naman ang noo ko. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha 'yang mga ideya na 'yan. My relationship with Mr. Tavarella is only professional. My plates's already full, I don't think 'dating' can fit in it.
"C'mon, kahit para sa katuwaan lang." Tumaas naman ang isa kong kilay. "Let me pick out a dress for you and do your make up."
"Male-late ka sa trabaho. Pastry chef ka pa naman, in demand ka sa bistro na pinagtatrabahuan mo."
"Calli, I'm not the only pastry chef there. Bilis na, 'wag ka na maging killjoy."
Napairap na lang ako sa hangin dahil sa kakulitan ni Ada.
"Sige na, oo na," and raised my hands in defeat, "you win."
*****
"Make one more twirl," utos ni Ada.
Halos mahilo na ako kaka-utos ni Ada na mag-twirl ako.
"Hindi pa ba okay? 8:30 na, I need to be there before 10."
Pinasadahan ulit ako ng tingin ni Ada mula ulo hanggang paa at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha kasabay ang pag-thumbs up sa 'kin.
"You look stunning, Calli, my dear," pagpupuri niya. "Bagay sayo ang nude dress. It suits you well. Also, love the nude block heels. What a sophisticated woman you are!"
Natawa na lang ako't napailing sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Ada. Naka-ponytail ang buhok ko at naka-curl ang dulo nito. She let my curtain bangs drape on my face naturally. Minake-up-an niya rin ako ng very light, enough to accentuate my features.
"Thank you."
I checked my phone and the Grab I booked will be here in a few minutes. I want this meeting with Mr. Tavarella to go well. Baka dahil dito, mai-recommened niya pa ko sa mga bigating kakilala niya. This'll spike up my career. Then, my phone beeped. Nandyan na 'yong Grab.
Nagpalaam na kami ni Ada sa isa't isa at nagbeso.
"Ikwento mo sa 'kin lahat ng detalye mamaya," pagpapaalala niya.
"Opo, opo. Dinner's on me."
*****
Nang makarating ako sa restaurant na José, I was in awe of the its beauty. Nadadaanan ko lang 'to on my way to work. Ganito pala itsura sa loob ng lugar na 'to. Ang sosyal dito! 'Yong mga upuan nila ay mga purple velvet couch na mukhang trono. 'Yong mga lamesa naman mga clear glass. The place was quite packed. There were also hanging chadeliers. Pakiramdam ko tuloy hindi ako bagay dito.
Naupo na ako at agad na lumapit ang isang waiter sa 'kin.
"Bonjour, madamemoiselle. Here's the menu. We have an array of French appetizers, main course dishes, desserts, and also beverages ranging from tea to wine."
So, French-owned pala ang restaurant na 'to? Nginitian ko ang waiter at inilapag sa mesa ang menu na inabot niya.
"Maybe later. May hinihintay pa kasi ako."
Nginitian naman niya ako at nag-head bow pa siya bago umalis. Tinignan ko ang menu at wala naman akong maintindihan sa mga nakasulat.
Halos lumuwa ang mata ko sa presyo ng mga pagkain. 500 pesos para sa tatlong slice ng steak? I can't afford even one dessert. Nag-search ako ng masarap na French cuisine para kung dumating na si Mr. Tavarella at umorder na kami ng pagkain ay may masabi ako.
I anxiously glanced at my phone. 30 minutes na akong naghihintay kay Mr. Tavarella. Hindi naman traffic noong papunta ako dito. Ano na kaya nangyari sa kanya? Nahihiya na tuloy ako dahil kanina pa ako tinitignan noong ibang waiter. Hindi naman ako maka-order kasi 'di ko naman afford.
"Ms. Montecillo?"
A deep baritone voice caught my attention. Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko and my jaw dropped at the sight in front of me.
His hazel brown-eyes staring at me sent shivers down my spine. He has a protruding Adam's apple. He has no facial hair, mukhang bagong shave. His black hair reached his ears. His fit black polo shirt defined his muscles. His overall physique was breathtaking. Kung gwapo siya sa picture, mas gwapo pa siya sa personal.
"Ms. Montecillo?" tawag niya ulit that made me snap back to reality.
Shit, nakakahiya. I felt myself blush because of embarrassment. I bit my lower lip and silently chastised myself for my wandering thoughts.
"Mr. Tavarella?"
Tumango naman siya and flashed his pearly white teeth. Inabot ko ang kamay ko para makipag-kamay at tinanggap naman niya 'to. His grip was firm. His hands were rough.
"Sorry for being late. I was caught in a traffic jam. Let me order something for us."
Aapila sana ako kaso kumindat siya and mouthed "I got this." Pumayag na din ako kasi nagugutom na talaga ko at wala rin naman akong ibabayad.
What's odd is I think I already saw him. Parang may kamukha siya pero 'di ko lang ma-point out kung sino. I just shrugged the thought off. Malalaman ko rin siguro sino 'yon... Eventually. Nagtawag na siya ng waiter.
"I'll have the Chicken Marengo and Ms. Montecillo will have..."
He glanced at my direction, I've practiced how I'm going to say it, "I'll have the Poulet Chasseur." Sinulat naman noong waiter 'yong order namin sa maliit niyang notebook bago umalis.
"Mr. Tavarella..." panimula ko and he smiled at me and shook his head.
"Please, call me Lev. Mr. Tavarella makes me feel old."
Giggling, I nodded. "Well, you may call me Calli."
While waiting for our food, nilabas ko ang mga invitation na na-print ko.
"Ah, I saw these," sabi ni Mr. Tavarella-Lev habang tinitignan ang mga designs. "What can I say? I'm really impressed. Nahihirapan tuloy ako pumili," and he let out a deep chuckle.
Nabuhayan naman ako ng pag-asa. Ito na ang break sa career ko na matagal ko nang inaasam.
"Ito, gusto ko 'to for my invitation," sabi niya sabay turo sa black and silver design, "simple yet elegant," dagdag niya pa.
Ibinalik naman na niya sa 'kin ang mga designs at itinabi ko na ang napili niya.
"Also, may mga pictures ako na gusto ko sana idagdag sa invitations and posters. Okay lang ba na ikaw na magsabi sa Art department?"
Tumango ako, mentally taking note of what he's saying.
After 30 minutes of business talk, dumating na ang mga inorder namin. Grabe, ang bango at nakakaengganyo kainin.
"The food is on the house, compliments of Mr. Zion."
"Please send him my thanks. Also, pakisabi na kung may oras siya, pumunta siya dito para makilala si Ms. Montecillo. She can help in redesigning the menus."
"Will do, sir." Nag-head bow na sa amin ang waiter at umalis.
"You didn't have to, but I appreciate it so much."
Nginitian naman niya ako.
"No worries. You deserve it, ang galing mo kaya."
Naramdaman ko naman ang pag-init ng mga pisngi ko.
"Kilala mo 'yong may-ari?" I asked out of curiosity.
"Yup. 'Yong Zion, 'yon ang anak ng may-ari. He's the executive chef here and a close friend."
Tumango-tango naman ako sa impormasyon na nalaman ko. Nagsimula naman na kaming kumain at grabe, ang sarap ng pagkain.
"Calli," pukaw ni Lev sa atensyon ko, "I'd like to invite you sa gallery bukas, if you don't mind. I'd like to show you around baka may gusto kang idagdag sa invitation and posters."
"Hindi ako sure, e. May work din kasi ako. Kakasimula ko lang kasi sa trabaho. Actually, this is my second day sa work."
"I'll talk to your boss-"
"Nako, hindi na kailangan. Ako na bahala kumausap kay Mr. Sefiro. Nakakahiya naman."
"Non-sense. Ako na bahala, basta tomorrow, we'll go to the gallery."
Tumikhim na lang ako.
"Also, may we exchange numbers?" Napakurap-kurap naman ako sa tanong niya.
"But I already have your number. 'Yong binigay ni Mr. Sefiro."
"That's for corporate purposes. I want you to have my personal phone number para ma-prioritize kita."
Tumango ako and we exchanged numbers and I named him Lev on my phone.
"Lev, maraming salamat sa oras mo. Pangako, pagbubutihin ko ang paggawa ng designs para sa event mo. If you don't mind, mauuna na 'ko, pupunta pa kasi ako ng opisina."
"The pleasure is mine, Calli. Hatid na kita."
Natulala naman ako sa sinabi niya. Ako? Gusto niya ihatid?
"Nako, hindi na. Abala pa sa 'yo. Ayos lang ako, mag-ga-Grab naman ako."
He smiled and shook his head.
"I insist, Calli. I wanna make sure you get there safely."
My cheeks started to heat up and I could feel my heartbeat quickening. He's kind pero ayaw ko naman abusuhin. Umiling ako at tinanggihan pa rin siya.
"Teka nga, dadaan pala ako doon dahil kakausapin ko si Mr. Sefiro." Sinimulan niyang paikutin ang susi ng sasakyan niya sa kanyang daliri. "Kaya sumabay ka na, Calli. We're going to the same place."
Dahil talagang mapilit siya at pupunta na rin naman siya doon, pumayag na ako.
"Nice. Wait here, I'll get my car."
Kumalabog na ang puso ko. Ano ba 'tong nararamdaman ko? Normal ba 'to? Contain your emotions, Calli. Walang malisya 'yan.
Papunta na kami ngayon sa opisina at tanging tunog lang ng mga sasakyan sa labas ang maririnig sa loob ng sasakyan ni Lev. Ako ang unang bumasag ng katahimikan. "Nabasa ko sa isang article na ikaw ang manager ng Le Grand Ciel-Muntinlupa. Kumusta naman?" For a moment, a dark expression passed through his eyes, then, his eyes softened as he smiled. "Ayos naman. I'm really... Uh, happy that I get to be the manager of one of the prestigous hotels here and abroad." "Sa charity ball mo, invited ba 'yong mga may-ari ng hotel?" Umiling naman siya. "Hindi naman kami ganoon ka-close. I invite them, but they never respond. Kinda rude, hu
Pierre's statement made it difficult for me to sleep well. Seryoso ba siya noong sinabi niya 'yon? Bakit niya naman gagawin 'yon? Hindi niya ba nahahalata na kahit na katiting na atensyon o pake galing sa kanya ay ayaw ko? He's only making a fool of himself. I stood as my alarm clock beeped. Laking gulat ko naman nang makita ko na nagluluto na si Ada ng almusal. "Well, what a surprise." Nilapitan ko siya at ngumisi. "Well, its about time, Ada." Inirapan naman niya ako't ibinalik ang atensyon sa piniprito niyang tapa. "Concerned lang ako sa 'yo, Calli. After what happened last night, alam ko na hindi ka nakatulog ng ayos." She read my mind correctly, making me heave a heavy sigh.
Naging tahimik ang buong biyahe namin. Nasabi ko kay Lev na dadaan ako ng opisina dahil maaga pa naman. Ala una pa lang naman ng hapon, may oras pa ako para maghabol sa trabaho. Mula nang umalis kami ng restaurant, hindi na ako nakaimik pa. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil sa kahihiyan na natamo ko.Stupid, Calli! "You seem quiet. Did I shock you?" pagbabasag ni Lev sa katahimikan. Nilingon ko siya pero nakatingin pa rin siya sa daan na tinatahak namin. "Ah, kasi, ano, iniisip ko 'yong mga gagawin ko para sa chairty ball mo," pagpapalusot ko. "Don't worry, the ball's due 'til 3 weeks. Marami ka pang panahon kaya 'wag mo na problemahin 'yan."
Patuloy pa rin ang pag-echo nang mga huling salita ni Lev sa akin. Ngayon, hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Bakit parang ganun-ganun na lang kung pagsalitaan niya ang mga Rouiller? May galit din ba siya sa kanila? Ano ang ginawa nila kay Lev? "Calli." Muntikan na akong atakihin sa puso dahil sa tumawag sa akin. Nilingon ko kung sino ito at si Mr. Sefiro pala na nakakunot ang noo ngayon sa akin. Tumayo ako at napa-bow pa dahil sa hiya. "May problema ka ba, Calli?" Naningkit na ang mga mata ni Mr. Sefiro. Umiling ako. "Nako, wala po. Nag-iisip lang po ako ng templates." Napatango na lang si Mr. Sefiro. "Well, ala sais na. Take the day off."
Sinubsob ko ang sarili ko sa trabaho lalo na't malapit na ang deadline para sa mga kailangan sa charity ball ni Lev. Sa hindi malamang dahilan, parang mas pinoproblema ko pa ang pag-attend sa charity ball kaysa sa trabaho ko. Hindi kasi ako sanay sa mga sosyal na okasyon. Ang maituturing kong sosyal na okasyon na dinaluhan ko ay noong 18th birthday pa ng pinsan ko na ginanap sa isang hotel pero ilang taon na ang nakakalipas mula noon. Idagdag mo pa si Ada na panay ang pangungulit sa pagbili ng damit. "Calli," narinig ko na naman ang mataray na boses ni Shanon. I looked up from my desk and met her gaze. Ganoon pa din, nakataas ang isang kilay sa akin at nakapameywang. "May naghahanap sa 'yo sa lounge."
I had no choice, wala akong kawala kay Lev. I did his invitations and finished them yesterday, a week before his charity ball. Ang huli namin na pagkikita ay dalawang linggo na 'ata ang nakakaraan. His last statement has been residing on the back of my mind. "I'm so excited," kanta ni Millie habang nag-aayos ng kanyang gamit. Of course, who wouldn't be? Dahil natapos na ang mga invitations at posters ni Lev, inimbitahan niya kami makipag-dinner sa kanya sa José. The whole Art and Production Department was invited. Ayaw ko na sana pumunta pa kaso ayaw ko naman maging kj at baka mamaya kung ano pa isipin ni Lev. So, with a heavy heart, I agreed to join them in José. It was just a taxi away from our building. Nakarating kami doon nang mag-alas siete ng gabi. Sinalubong kami ni
Kung puwede ko lang balikan ang nakaraan, matagal ko na 'tong ginawa. Kung puwede ko lang pigilan ang pagsapit ng araw na 'to, gagawin ko. Lev has left me dumbfounded, as always. Ang huli naming pagkikita ay noong inimbita niya kami sa José at isang linggo na ang nakakaraan mula no'n. Did he let me ride a taxi? Sure, he did. But his last words were marked in my mind."Stop biting your lip, you're attracting me even more."What is his play? I can't see through him. This mask of his is hard to penetrate. Ang mas nakakakaba pa rito ay kahit anong pilit kong iwas, parang may kung anong bagay ang naglalapit sa aming dalawa. And here I am, on my way to his charity ball. I look fine, alright. It's been a while since I've dressed up like this. My make-up was done by Ada and she did an amazing job enhancing my features. Ano'
Karamihan ng mga tao ay may bidding cards, kasama na doon sina Zion at mga kaibigan niyang lalaki na kasama sa mesa. Wow, yayamanin talaga silang magkakaibigan. No matter how hard I try, I couldn't stop from glancing where Lev sat who was just two tables away from us. Thalia, 'yong babaeng katabi niya't kasama na dumating kanina, ay may seryosong sinasabi sa kanya habang siya naman ay titig na titig sa mukha nito habang ngingiti-ngiti. I guess he's not a bachelor anymore. I took a deep breath and regrouped my thoughts.There's no use in eavesdropping over other people, Calli. Muli kong ibinalik ang mga mata ko sa stage. "Thank you, Mr. Tavarella for that wonderful speech. Once again, good evening everyone. Let's get right into the auction." The lights around us w