Naging tahimik ang buong biyahe namin. Nasabi ko kay Lev na dadaan ako ng opisina dahil maaga pa naman. Ala una pa lang naman ng hapon, may oras pa ako para maghabol sa trabaho.
Mula nang umalis kami ng restaurant, hindi na ako nakaimik pa. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil sa kahihiyan na natamo ko. Stupid, Calli!
"You seem quiet. Did I shock you?" pagbabasag ni Lev sa katahimikan.
Nilingon ko siya pero nakatingin pa rin siya sa daan na tinatahak namin.
"Ah, kasi, ano, iniisip ko 'yong mga gagawin ko para sa chairty ball mo," pagpapalusot ko.
"Don't worry, the ball's due 'til 3 weeks. Marami ka pang panahon kaya 'wag mo na problemahin 'yan."
Patuloy pa rin ang pag-echo nang mga huling salita ni Lev sa akin. Ngayon, hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Bakit parang ganun-ganun na lang kung pagsalitaan niya ang mga Rouiller? May galit din ba siya sa kanila? Ano ang ginawa nila kay Lev? "Calli." Muntikan na akong atakihin sa puso dahil sa tumawag sa akin. Nilingon ko kung sino ito at si Mr. Sefiro pala na nakakunot ang noo ngayon sa akin. Tumayo ako at napa-bow pa dahil sa hiya. "May problema ka ba, Calli?" Naningkit na ang mga mata ni Mr. Sefiro. Umiling ako. "Nako, wala po. Nag-iisip lang po ako ng templates." Napatango na lang si Mr. Sefiro. "Well, ala sais na. Take the day off."
Sinubsob ko ang sarili ko sa trabaho lalo na't malapit na ang deadline para sa mga kailangan sa charity ball ni Lev. Sa hindi malamang dahilan, parang mas pinoproblema ko pa ang pag-attend sa charity ball kaysa sa trabaho ko. Hindi kasi ako sanay sa mga sosyal na okasyon. Ang maituturing kong sosyal na okasyon na dinaluhan ko ay noong 18th birthday pa ng pinsan ko na ginanap sa isang hotel pero ilang taon na ang nakakalipas mula noon. Idagdag mo pa si Ada na panay ang pangungulit sa pagbili ng damit. "Calli," narinig ko na naman ang mataray na boses ni Shanon. I looked up from my desk and met her gaze. Ganoon pa din, nakataas ang isang kilay sa akin at nakapameywang. "May naghahanap sa 'yo sa lounge."
I had no choice, wala akong kawala kay Lev. I did his invitations and finished them yesterday, a week before his charity ball. Ang huli namin na pagkikita ay dalawang linggo na 'ata ang nakakaraan. His last statement has been residing on the back of my mind. "I'm so excited," kanta ni Millie habang nag-aayos ng kanyang gamit. Of course, who wouldn't be? Dahil natapos na ang mga invitations at posters ni Lev, inimbitahan niya kami makipag-dinner sa kanya sa José. The whole Art and Production Department was invited. Ayaw ko na sana pumunta pa kaso ayaw ko naman maging kj at baka mamaya kung ano pa isipin ni Lev. So, with a heavy heart, I agreed to join them in José. It was just a taxi away from our building. Nakarating kami doon nang mag-alas siete ng gabi. Sinalubong kami ni
Kung puwede ko lang balikan ang nakaraan, matagal ko na 'tong ginawa. Kung puwede ko lang pigilan ang pagsapit ng araw na 'to, gagawin ko. Lev has left me dumbfounded, as always. Ang huli naming pagkikita ay noong inimbita niya kami sa José at isang linggo na ang nakakaraan mula no'n. Did he let me ride a taxi? Sure, he did. But his last words were marked in my mind."Stop biting your lip, you're attracting me even more."What is his play? I can't see through him. This mask of his is hard to penetrate. Ang mas nakakakaba pa rito ay kahit anong pilit kong iwas, parang may kung anong bagay ang naglalapit sa aming dalawa. And here I am, on my way to his charity ball. I look fine, alright. It's been a while since I've dressed up like this. My make-up was done by Ada and she did an amazing job enhancing my features. Ano'
Karamihan ng mga tao ay may bidding cards, kasama na doon sina Zion at mga kaibigan niyang lalaki na kasama sa mesa. Wow, yayamanin talaga silang magkakaibigan. No matter how hard I try, I couldn't stop from glancing where Lev sat who was just two tables away from us. Thalia, 'yong babaeng katabi niya't kasama na dumating kanina, ay may seryosong sinasabi sa kanya habang siya naman ay titig na titig sa mukha nito habang ngingiti-ngiti. I guess he's not a bachelor anymore. I took a deep breath and regrouped my thoughts.There's no use in eavesdropping over other people, Calli. Muli kong ibinalik ang mga mata ko sa stage. "Thank you, Mr. Tavarella for that wonderful speech. Once again, good evening everyone. Let's get right into the auction." The lights around us w
I just stood there like a dummy, wanting the ground to swallow me whole. Ilang segundo na ba kaming nananatiling tahimik? O tumagal na ng ilang minuto? Kung matutunaw lang ang fountain sa tagal ng pagkakatitig ko rito, kanina pa siguro ito lusaw. "Calli!" Halos maglululundag ako sa tuwa sa tumawag sa akin. I spun around and saw Regan's curious look. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa kinatatayuan ko at nanlaki ang kanyang mata nang makita ang kasama ko. "Sir Lev?" pagtatakang tawag niya rito. Tinanguan lamang siya ni Lev. Nagpabalik-balik ang mga tingin ni Regan sa 'kin at sa katabi ko. "I'll go ahead," saad ko nang 'di nililingon si Lev at halos hatakin ko paali
"... cherry?" Napaayos ako sa pagkakaupo at nilingon si Millie na nakakunot ang noo sa 'kin. Shit, was she saying something? "Ba't parang gulat na gulat ka?" pagtatakang tanong niya. "Nakakita ka ba ng multo?" I nervously chuckled and shook my head. "May tinatanong ka ba?" "Oo, ang sabi ko kung gusto mo ba 'yong cake mo may cherry o wala." "W-wala." Tumango naman siya at ibinigay ang platitong may black forest cake na walang cherry. They continued on like I wasn't acting weird. Nasa canteen kami ng opisina dahil nagbigay si Mr. Sefiro ng cake para sa department namin at sa Production dahil successful ang project with
"Yeah, Z, she's here… I know, connard… I owe you one. Thanks… Bye," at mukhang naputol na ang tawag. "I-ikaw? B-bakit ka nandito? Nasaan s-si Z-zion?" He smirked at me, revealing his mischievous side. "I had to do something. Sorry, Calli." "Pinaglalaruan mo ba 'ko, Lev?" inis kong sambit. Napansin ko ang pagtingin sa 'min ng mga tao dahil ilang segundo na rin kaming nakatayo. Akmang may lalapit sa 'min na waiter ngunit sinenyasan ito ni Lev na tumigil. "Calli, why don't we have a seat?" kaswal niyang tanong. Mariin akong napapikit at umupo na lang din. Ayaw ko na ipahiya ang sarili ko.