Chapter 1- Flashback

“ANAK, natatandaan mo pa ba si Jenny?”

Mula sa pag-aayos ng mga libro ay natuon ang tingin ni Yazed sa ina.

“Sino po 'yun?” tanong niya sa ina kahit na nahulaan niya kung sino ang tinutukoy nito.

“Nakalimutan mo na? Anak siya ng matalik kong kaibigan na binibisita natin noon kapag umuuwi tayo ng Pilipinas.” Kinuha ni Amber ang isa sa mga larawan na nasa tinitingnan nitong photo album.

“Here. Look.”

Nanariwa naman sa isip ni Yazed ang nakaraan nang makita ang lumang litrato na inilahad sa kanya ng ina. Limang taon na rin ang lumipas nang huli niya itong makita.

“Naalala mo na?” Nakangiting tanong ni Amber sa anak.

Tumango ang binatilyo. He’s fifteen now. And currently studying in Italy. “What about her?” tanong niya kahit may hinala na siya kung bakit nabuksan na naman ang paksa tungkol sa anak ng kaibigan nito.

“Malaki na siya ngayon, at maganda. Bagay na bagay kayo.”

“Ma, she’s just turning ten years old. Right?”

“Yes. But look...”

Nabaling ang mga mata ni Yazed sa cellphone na inangat ng ina. Isang nakangiting bata ang naroon. Maamo ang mukha nito na binagayan ng mapipilantik na pilik-mata. Pero mas napatitig siya sa mapuputi at pantay-pantay nitong mga ngipin.

“Mabuti naman at sinunod niya ang bilin ko na huwag masyadong kumain ng mga matatamis na pagkain.” Sumilay ang matipid na ngiti sa mga labi ni Yazed habang nakatitig sa ngipin ng nasa larawan. Ang huling pagkikita nila ng huli noon ay sira ang ngipin nito kaya napagsabihan niya.

Napangiti si Amber habang nakatitig din sa larawan. “Oo. Alam mo bang madalas ‘yang banggitin sa akin ni Dalia. Mula nga raw nang sabihin mo ang tungkol diyan ay nagbago na ang kanyang eating habit.”

“Good for her.” kibit-balikat niyang tugon sa ina at muling itinuon ang atensyon sa libro.

“Anak, gusto ko na muli kayong maging malapit sa isa’t isa.”

Napakunot ng noo si Yazed. “Why?”

“Nakalimutan mo na rin ba ang kasunduan?” himig pagtatampo na paalala ni Amber sa anak.

Naintindihan niya ang nais ipahiwatig ng ina. “Are you serious about it, ma?”

“I think she's the best one for you.”

“Ma, hindi niyo po hawak ang kapalaran naming dalawa.”

Lumukot ang mukha ni Amber. Sinadya nitong ipakita sa anak ang pagkadismaya.

“We're still young, okay? Hindi pa natin dapat pinag-uusapan ang bagay na iyan.”

“Pero may nobya ka ngayon. At ayoko sa kanya.”

“She's not my girlfriend,” paglilinaw niya sa babaing tinutukoy ng ina. “Close lang kaming dalawa ni Anette.”

“Anak…” Buong paglalambing nitong hinawakan ang kamay ni Yazed, “Gusto ko na si Jenny ang maging asawa mo.”

“Ma, please? This is not the right time to talk about it.” Nasa tinig ng binatilyo na malapit na itong mapikon sa ina.

“Hindi ko naman sinasabi na ngayon na kayo magpakasal. I was just reminding you. You know, Jenny is very precious to me. Alam ko kasi na maaalagaan mo siya. Baka kung mapunta siya sa ibang lalaki ay matulad siya sa akin na isang battered wife.”

Mula sa pagbabalik-tanaw ni Yazed sa nakaraan ay nalipat ang tingin niya sa ina na ilang taon na ring comatose. Hindi na nga nito nakita ang pagtatapos niya sa kolehiyo at pagkakaroon ng magandang trabaho. Maraming taon na rin ang lumipas at hindi niya binibitawan ang ina.

They lived in Italy for more than a decade. And they had a very hard life after his father abandoned them. Pero kinaya naman nila ang buhay dahil na rin sa pagtutulungan nilang dalawa. Isa pa ay may sariling pera ang kaniyang ina at iyon ang kaniyang pinapalago ngayon.

Nang mabalitaan ng kanyang ina ang tungkol sa biglaang pagkamatay ng matalik nitong kaibigan ay agad itong lumipad pabalik ng Pilipinas at naiwan siya. Napasunod na lamang siya ng uwi nang maaksidente ang kaniyang mga magulang. Maliit pa noon ang anak ng kaibigan ng ina kaya wala siyang idea kung ano na ang hitsura nito ngayon.

“Pangako, ma, tutuparin ko po ang huling habilin mo sa akin. Hindi ako titigil hangga't hindi ko siya nakikita.” tukoy ng binata sa anak ng matalik na kaibigan ng ina.

Sinulyapan ni Yazed ang mga apparatus na nagdudugtong sa buhay ng kanyang ina. Its rhythmic noise sadden him.

“Gumising ka na, ma, please, I'm begging you. Miss na miss na kita.” Iniangat niya ang isang kamay ng ina at idinantay iyon sa kanyang pisngi. Ang init na hatid niyon ay bahagyang nagpagaan sa nararamdaman niya ritong pangungulila. Ilang minuto pa ay dumating ang personal doctor ng kaniyang ina at sinuri ito.

“Kumusta na po siya, doc?” agad na tanong ni Yazed sa manggamot matapos nitong masuri ang kaniyang ina.

“Well, it's a good sign that her body is responding.” Nakangiting pagbabalita ng doctor sa anak ng kaniyang pasyente.

Nakahinga nang maluwang si Yazed sa balitang narinig. After five years of waiting in despair, it was indeed a great news to him.

“Her brain also functions well. Sooner or later, your mum will be on her way to a total recovery,” pagpapatuloy na ani ng doctor.

“Salamat po, doc!” taos pusong pasasalamat ni Yazed sa butihing manggagamot.

Tumango ang manggamot at nakipagkamay sa binata. “If you need anything, you know where to find me.”

“Thank you,” muli niyang pasasalamat bago umalis ang doktor.

Nang maiwan si Yazed sa loob ng silid, hindi niya naiwasang titigan ang ina.

It was a car accident that made his mum fell into a comatose. Ang ama niya ang nagmamaneho nang mangyari ang aksidente. Ayon sa imbestigasyon, hindi naman ang mga ito nakainom. At lalong wala ring mechanical error sa kotse. Ang nakita nilang anggulo ay away.

Naging palaisipan kay Yazed hanggang sa mga oras na iyon kung ano ang ugat ng pinag-awayan ng kanyang mga magulang. Sigurado na mabigat iyon dahil may nakita ang pulisya ng mga strangulation wounds.

“Ma, gumising ka na. Ikaw lang ang makakasagot sa mga katanungan ko.” Kausap niya sa natutulog na ina.

Mula sa pagkakatitig sa ina, nalipat ang tingin ni Yazed sa nagbukas na pinto. Pumasok doon ang matalik niyang kaibigan— si Dexter, his personal lawyer and a detective.

“Kumusta si Tita?” bati ni Dexter sa kaibigan.

“She's getting better. Ikaw, kumusta ang lakad mo?”

“May bagong lead tayo,” ani Dexter habang pinagmamasdan ang ina ng kaibigan.

“That's a good news.” Biglang sumigla ang tinig ni Yazed.

“But the bad news is...” Sandaling pinutol ni Dexter ang sasabihin at sinulyapan ang walang malay na pasyente, “Wait. How to say it?” sabay kamot nito sa batok.

“Just say it!” asik ni Yazed sa pag-aalinlangang nakikita sa kaibigan.

“It involves your, dad.”

“What do you mean?” nagugulohang tanong ni Yazed sa kaibigan.

“Hindi ko pa masasabi sa ngayon ang kongkretong detalye. I will tell it to you once makumpirma ko na ang mga ebidensiya.”

“Why hanging me in suspension? At least give me some hint.” Mahamig sa tinig ni Yazed ang pagkairita.

“Abogado mo ako. You should listen to me and stop arguing. It's for the good.” Pagsusungit din ni Dexter sa kaibigan.

“Fine. Malaki naman ang tiwala ko sa'yo. But how about her?” tukoy niya sa hinahanap nilang anak ng kanyang Tita Dalia.

“Wala pa ring balita. But we are doing all the best we can to find her.”

Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Yazed. “I was really wondering if she's still alive.”

“Let’s think positive. Baka malaki ang maitulong niya sa paggaling ni Tita Amber.”

Parehong napatingin ang dalawa sa nakahimlay na ginang. Tila payapa lang itong natutulog at walang kahit anumang bakas ng pag-aalala at problema.

But no one knows, Amber hears everything. She just can't move even an inch or open her eyes.

Hindi na rin nagtagal si Dexter sa hospital at sumabay na siya kay Yazed palabas. Pupunta ito ngayon sa airport upang sunduin ang ama nito na nanggaling pa sa Hong Kong.

“KUMUSTA ang biyahe mo, Dad?”

Nilagpasan lang ni Edwin ang anak na sumalubong dito sa NAIA at dumiretso sa sasakyan. Napailing na lang si Yazed. Naupo siya sa harap ng manubela at saka pinaandar na ang kotse.

“Ang mama mo? May improvement na ba sa kanyang kondisyon?” tanong ni Edwin sa anak nang umusad na sa daan ang sinasakyan.

“She's still the same kahit wala na siya sa kritikal na kalagayan.”

“Where is she?”

Hindi nagustohan ni Yazed ang paraan ng pagtatanong ng ama ngunit pinalampas na lamang niya iyon para sa ina.

“Sinabi sa akin ng doktor na makakabuti sa kanya na iuwi na lang natin siya sa bahay. She needs our physical presence. It may help her fast recovery.”

Napabuntong-hininga si Edwin upang ipakita sa anak ang pag-alala sa asawa. “Bakit ba hindi pa rin siya nagigising?”

“Palaisipan din sa amin ng doktor ang tanong na iyan, Dad. Hindi kaya mayroong kinalaman iyon sa ugat ng aksidente na nangyari sa inyong dalawa?” pag-uungkat niya sa nakaraan

Nagtama ang mga mata ng mag-ama sa rearview mirror. Si Yazed lang ang unang umiwas ng tingin dahil ibinalik niya ang atensyon sa tinatahak ng sasakyan na kanyang minamaneho.

“Are you trying to say something?” dumilim ang aura ng mukha ni Edwin.

“Karapatan ko rin namang malaman ang katotohanan.” Mariin niyang tugon sa ama.

“And do you think I’m lying? Sinabi ko na sa mga pulis noon na aksidente ang nangyari. Maulan at madulas ang kalsada nang gabing iyon. Kailangan ko pa bang ulitin sa’yo?” galit na naibulalas ni Edwin at masamang tingin ang ipinukol sa anak.

“Dad…” Hindi niya maituloy ang nais sabihin nang makita ang galit sa mukha ng ama.

Ibinaling nito ang tingin sa labas ng bintana matapos sumandal sa kinauupuan. “Drive. I'm exhausted and need to rest.”

“Matagal ka nang umiiwas—”

Maagap uling pinutol ni Edwin ang iba pang sasabihin ng anak. “Just drive and shut up your mouth!” tumaas na ang timbre ng tono ng pananalita nito.

Hindi na umimik si Yazed. Halata talaga ang pag-iwas ng kanyang ama. Pero naniniwala siya na walang sekretong hindi sumisingaw. He knows that truth and justice will prevail.