Share
Chapter 47
Kaugnay na kabanata
Something Borrowed Chapter 48
After the short sexual session with Lucien, Misha finally remembers that they are scheduled to fly to India. She tapped Lucien's arm. "I think we need to get up now"Lucien lazily grunted but he got up. "Yeah, we should or we're going to miss our flight."Natawa siya saka umalis na rin sa kama. Sinuot niya ulit ang t-shirt ni Lucien saka lumabas sa kwarto nito at pumanhik sa taas. Mabilis na naghanda siya at pagkatapos ay bumaba na dala-dala ang isang maliit na maleta. Nakita niya si Lucien na tanging isang backpack lang ang dala. Kinuha sa kanya ni Lucien ang maleta at saka ito na ang nagdala palabas ng bahay. Kinarga nito sa sasakyan ang mga dala nila at pagkatapos ay nilisan na nila ang lugar. MUMBAI, INDIAHindi alam ni Misha kung paano nagawa ni Eveline, pero nabalitaan niyang malaking grupo na ang Lomarte at gumagawa na ng pangalan sa Mumbai. May ilang maliliit na gang na rin na sinira ang Lomarte at ginugulo ang negosyo ng ibang sindikato. Ayun sa impormasyon na nakalap ni
Something Borrowed Chapter 1
Tulalang nakamasid si Misha sa mga puting ulap nang marinig niya ang mabining boses ng stewardess na nag-announce na lalapag na ang eroplanong sinasakyan niya sa loob ng trenta minutos. Napapikit siya sa kaunting kirot na nararamdaman niya sa kanyang ulo. Tatlong taon at pitong buwan siyang na-comatose at wala sa pamilya niya ang nakakaalam sa nangyari sa kanya. Nagbabakasyon siya noon sa ibang bansa nang may tumulak sa kanya mula sa mataas na bangin na naging sanhi ng paghulog niya sa dagat. Tumama ang ulo niya sa bato at nawalan ng malay. Mabuti na lamang at may nakakita sa kanya sa dalampasigan na nag-aagaw buhay kaya dinala siya kaagad sa hospital. Pagkatapos ng halos apat na taong pagkakatulog, nagising siya at ngayon ay babalik na sa pinas. Ramdam niya ang pamamasa ng mga mata, iniisip kung ano na ang nangyari sa pamilya niya.Mabilis na lumabas siya ng airport at kaagad na pumara ng taxi at binigay ang address ng bahay pagkatapos sumakay. Pagdating niya sa pamilyar na gate
Something Borrowed Chapter 2
Bumilis ang tibok ng puso ni Misha sa narinig. "You know who did this to me?" Napababa siya bigla at aabutin sana ang envelope pero mabilis na tinago 'yon ng babae sa likod nito kaya tinignan niya ito ng masama"What a gaze, so feisty. Just like you, baby," nagbibirong komento ng lalaki na nakatanggap ng tampal sa batok galing sa babae.Tumingin ang babae sa kanya. Kalmado at walang halong panganib ang mga mata nito.Natahimik siya sandali. Humugot siya ng malalim na hininga at kinalma ang sarili. Pagkatapos ay marahang tumango sa dalawa. Siguro naman walang masama kung makinig muna siya. "Okay, let's hear it."Ngumisi ang babae. "Now we're talking."Pormal na tumayo ang babae sa gilid niya saka nagsalita. "I will give this to you. Lahat ng gusto mong malaman at kahit ang impormasyon na hindi mo akalaing malalaman mo ay nandito sa loob ng envelope. Kapag napasakamay mo 'to, tutulungan ka namin maghiganti kung nanaisin mo. Ang kapalit? Kailangan mong sumama sa'min."Kumunot ang noo ni
Something Borrowed Chapter 3
Kalahating oras na ang lumipas pero hindi pa rin tumitigil si Misha sa pag-iyak. Nanatili siyang nakaupo at nakayuko habang humihikbi. Wala na si Charlie. Nagbayad ito sa waiter at nagbilin na hayaan muna siyang mag-isa.Sumasakit ang ulo niya pero hindi niya 'yon alintana. Mas masakit ang puso niya.Napasinghap nalang siya nang biglang may isang braso ang humila sa balikat niya at tinulak siya sa sahig. Kasabay ng pagbagsak niya sa sahig ay ang ingay ng nabasag na salamin. "Those fxckers. They really dared to make a mess in a broad daylight?" Pagmumura ng babaeng naka-sunglasses na nakayakap sa kanya.Ang ingay ng mga tao sa loob ng restaurant ay mas lalo pang lumakas nang may isa na namang putok ng baril ang umalingawngaw. "Fxck this! Get your shxt together," mabilis na sabi ng babae sa kanya. Hinila siya nito at dinala sa kusina ng restaurant at lumabas sila mula sa backdoor. Nagpahila na lang siya kahit na litong-lito sa mga nangyayari.Sinakay siya nito sa kotse at pinaharurut
Something Borrowed Chapter 4
[Two weeks later]Tamad na tinapon ni Misha ang katawan sa sofa at nagpakawala ng malalim na buntong hininga. Dalawang linggo na siya sa Russia. Two weeks have passed since she started to borrow Zephyra's identity. Zephyra Greene is a skilled agent and the daughter of Zedd Anthony Greene, one of the leader of a secret organization named ISHA, and Eveline Greene, an ISHA's executive and a close combat instructor. ISHA is an organization that do missions all over the world in secrecy, investigating big crime cases, preventing terrorist attacks, do undercover missions, etc, etc. Ang isa sa pinakamalaki nilang base ay nasa Russia at doon siya sekretong pinasok ni Eveline at sinimulang hinasa. Hindi pa patay ang totoong Zephyra, na-coma ito dahil sa huling mission na muntik na nitong kinamatay. At dahil kailangan nila ng isang Zephyra Greene na haharap sa mga tao ay kailangan niyang pansamantalang magpanggap.Hindi pa nakakalimang minuto na nakahiga siya sa silid nang may pumasok para
Something Borrowed Chapter 5
Hindi alam ni Misha kung saan ibibigay ang atensyon. Sa katawan nilang magkadikit? Sa braso nitong mahigpit na nakayakap sa bewang niya? Sa kamay nitong nakahawak sa pisngi niya? O sa boses nitong biglang nag-iba ng tono na parang nilulunod siya sa kawalan?Mabuti nalang nahanap niya kaagad ang boses. "L—Look, let's be real here. You are completely lying since earlier. Why are you doing this stupid thing anyway?" Nahanap niya ang lakas na itulak ito palayo dahil kapag hinayaan niya pa itong nakadikit sa kanya, baka hindi niya magawang lumayo dahil sa nag-iinit niyang katawan at nanghihinang mga tuhod.He brought out a smile on his face. But for some reason, his smile suddenly feels strange and dangerous. "I'm not sure if amnesia can also change one's personality but you seem to be different from the person I know. Who are you?"Natahimik si Misha at napatingin sa mga mata ng binata. Ang kaninang mapaglarong mga mata ay naging seryoso. It almost feels like he can see through her.Pil
Something Borrowed Chapter 6
Dahil sa huling pag-uusap nila sa training room, sinigurado ni Misha na nakahanda ang sarili niya kung sakaling paghihinalaan na naman ni Lucien ang identity niya. Kalmadong tinignan niya ito. Hindi niya ito bibigyan ng rason para mas paghinalaan siya. Oo nga at hindi niya alam kung paano makitungo si Zephyra kay Lucien pero hindi 'yon problema dahil sa mata ni Lucien ay may amnesia siya.Sa nabasa niya tungkol kay Lucien Clive Harrison, isa itong mnemonist. Lucien has an extraordinary inborn ability to recall or remember any long lists of numbers, data, book entries, names, etc, etc. Kahit yung isang buong libro ay kaya nitong i-memorize, educational man o entertainment books. Napakasensitibo din nito sa mga detalye.Kasabay ng pagkakaroon nito ng nakakabilib at nakakahangang memorya ay ang pagkakaroon nito ng tiyak na intuwisyon. And because he is meticulous with details, of course, he won't miss something about her changes, won't he? After all, Zephyra is his bestfriend.Pero sa h
Something Borrowed Chapter 7
Mabilis na bumangon siya at nagtago sa isang sulok dahil baka papasok sa silid ang grupong dumukot sa kanya at gawin siyang hostage.Nanginginig na nakinig siya sa mga putok at tahimik na nagdasal na sana hindi siya kukunin ni Lord sa araw na 'yon. Siguro mga twenty minutes pa ang lumipas nang marinig ni Misha na may kumalampag sa pintuan. Pero hindi siya umalis sa pinagtaguan."Zephyra, where are you? Rara?!"Nagliwanag ang mukha niya nang marinig ang malakas na boses ni Lucien. Mabilis na lumabas siya at nagpakita.She was honestly relieved even though she felt weird that she was called by Zephyra's name."You are fxcking late, you dummy," sabi niya sa garalgal na boses. May luha na naglandas sa pisngi niya na kanina niya pa pinipigilan.Salamat naman at hindi pa doon magtatapos ang kuwento ng buhay niya.Mabilis na tinakbo ni Lucien ang kinaroroonan niya at niyakap ang malamig niyang katawan. "Thank god. I'm so sorry, I'm sorry it took long," he said anxiously while caressing her
Pinakabagong kabanata
