Kalahating oras na ang lumipas pero hindi pa rin tumitigil si Misha sa pag-iyak. Nanatili siyang nakaupo at nakayuko habang humihikbi. Wala na si Charlie. Nagbayad ito sa waiter at nagbilin na hayaan muna siyang mag-isa.
Sumasakit ang ulo niya pero hindi niya 'yon alintana. Mas masakit ang puso niya.Napasinghap nalang siya nang biglang may isang braso ang humila sa balikat niya at tinulak siya sa sahig. Kasabay ng pagbagsak niya sa sahig ay ang ingay ng nabasag na salamin."Those fxckers. They really dared to make a mess in a broad daylight?" Pagmumura ng babaeng naka-sunglasses na nakayakap sa kanya.Ang ingay ng mga tao sa loob ng restaurant ay mas lalo pang lumakas nang may isa na namang putok ng baril ang umalingawngaw."Fxck this! Get your shxt together," mabilis na sabi ng babae sa kanya.Hinila siya nito at dinala sa kusina ng restaurant at lumabas sila mula sa backdoor. Nagpahila na lang siya kahit na litong-lito sa mga nangyayari.Sinakay siya nito sa kotse at pinaharurut 'yon ng walang babala."Shxt!" napamurang kinapa niya ang seatbelt at kinabit iyon.Napatingin ang babae sa kanya at ngumisi. "Ops, seatbelt please."Galit na tinignan niya lang ito."This is End, the lady is secured," sabi ng babae na nakahawak sa tenga na may earpiece."Excuse me, but who the hell are you?" tanong niya sa babae habang pinupunasan ang natitirang luha sa mukha.Ngumiti ang babae sa kanya. "I was told to protect you. And I was ordered to discuss the details if you say you are in."In? Agad niyang nakuha ang ibig sabihin nito.Dapat magagalit at matatakot siya dahil kanina lang muntik na siyang mamatay. Pero hindi niya mapigilang maexcite sa nangyari. May sira ata ang utak niya."Kasama mo ang dalawang tao na bumisita sa'kin sa hospital?"Ngumisi ang babae at tumango.Misha heaved a deep sigh. "Okay, I'm in," she said recklessly. Sa puntong iyon gusto niyang takbuhan nalang ang lahat, siguro iyon na nga ang mas makakabuti sa kanilang lahat.Natawa ang babae sa sagot niya. "Atta girl."Hindi naman akalain ni Misha na sa pagpayag niya ay agad siyang lilipad papuntang Russia."Damn," bulong niya sa sarili."Good luck. If fate consented, I'd like to meet you again as her," makahulugang saad ng babae bago siya iniwan sa babae na nakita niya sa hospital."I thought you will strongly stand with your words. It's not even been a week since we talked," nakangising pang-alipusta ng babae sa kanya.Kibit-balikat siyang tumingin dito. Hindi naapektuhan sa mga salita nito. "Sadyang mapagbiro ang tadhana sa'kin. Kani-kanina lang umiiyak ako dahil sa tuluyang paghihiwalay namin ng fiance ko. Tapos wala pang isang araw, sumabak na ako sa buwis-buhay na sitwasyon. Nakakatuwa di'ba? Nakakatawa ang buhay ko ngayon." May sarkasmong pahayag niya."Well, life is a fxcker, we just have to fxck it harder. Let's get going."Wala siyang ibang dala kundi ang sarili niya. Ang gamit na dala niya nung umuwi siya ay isang backpack na naiwan niya sa hotel na nauna na pala sa loob ng eroplano.Tumingin muna si Misha sa labas bago tuluyang pumasok sa pribadong eroplano.Sa huli, aalis siya nang walang paalam. Pero mananatiling nakatatak sa puso niya ang mga taong naging parte ng buhay niya dito sa Pilipinas.Napapikit siya at huminga ng malalim.Paalam.***On their way to Russia, the woman sat beside her. May dala itong wine at kopita na nilapag nito sa mesang nasa harapan nila.Ngumiti sa kanya ang babae at nag-abot ng kamay sa harap niya. "It's time to formally introduce myself to you. My name's Eveline Greene."Tinanggap niya ang kamay at tumango. "You already know my name."Mahinang natawa si Eveline saka binawi ang palad. "Hindi ka magtatanong kung ano yung nangyari kanina sa restaurant?"Misha brought out her assumptions. "I'm thinking that it was your organization's enemy or the motherfxcker who wants my head. You tell me who."Eveline looked at her and let out an amused chuckle. "Hmm, you have a quick thinking, that'll be of good use later. As for the answer, you are our trump card. Our enemies still doesn't know about your existence so t'was the latter."Kumuyom ang mga palad ni Misha. "Who was it then?""First things first. I have to make sure you will work with us without issues later on. For the safety of our organization, how can I—"Misha laughed sarcastically disrupting Eveline's next words. "I'm literally riding the plane betting my life coming with you. Do you think I can run away with someone out there wanting to kill me?""You weren't reckless at all." Eveline smirked. Binuksan nito ang wine at naglagay sa kopita saka tinulak iyon sa harap niya. "I think you came with me thinking about the well-being of your loved ones, miss little heroic."Natahimik si Misha at napatitig sa mga mata ni Eveline. May ngiti ang mga mata nito.Nagpatuloy ito. "I guess I hit the nail? Takot kang madamay sila kaya nandito ka ngayon, hindi ba? It's a sensible decision for everyone.""Mali ka," Misha denied with a straight face."Really? Kasi akala ko, you've thought that your loved ones are safe without you by their sides. By coming with me, not only you can uncover the things you want to know, you can also protect them. And of course, you'll help us as part of the deal. A win for all, indeed.""I want to rest."Eveline was silent for a second. "I really want to know what is going on with your head. Let's talk again later. Take a good rest."Tumayo si Eveline at umalis nang walang narinig na sagot sa kanya.Napahawak si Misha sa noo at marahang minasahe iyon. Unti-unti ay nilamon siya ng antok kaya pumikit siya para magpahinga muna.Paggising niya, nakita niya si Eveline na nakaupo sa harap niya na abala sa laptop nito. Napansin din niya ang kumot na nakapatong sa katawan niya."You awake?" tanong ni Eveline na nasa laptop pa din ang mga mata."Yeah, how long was I asleep?"Tumingin si Eveline sa relo nito bago sumagot na nakatingin na sa kanya. "An hour and forty. How are you feeling?"Kumunot ang noo ni Misha sa narinig na pag-aalala sa boses nito. "I'm fine, I guess?""You were mumbling in your sleep and you look like you were in pain. Nightmare?" Eveline asked.Ilang segundo na tinignan niya si Eveline bago umiling at iniba ang usapan. "About the person who tried to kill me, gusto ko nang malaman.""Alam kong hihingin mo pagkagising mo kaya hinanda ko na." Tinuro nito ang pamilyar na envelope na nakalagay sa lamesa. "Feel free to read it but I advise you to not, at least not now. From what I observed these past few days, you are sensitive and weak when the matters involves the people you care about. Kakagaling mo lang sa coma at habang nagiging emosyonal ka sumasabay ang utak mo sa stress. Right now, to be honest, you're in vulnerable state and I think you won't be able to handle the information inside that envelope."Bahagyang nanginig ang kamay ni Misha na napahinto sa ere na aabot sana ng envelope.So the one who ruined her life is someone close to her?[Two weeks later]Tamad na tinapon ni Misha ang katawan sa sofa at nagpakawala ng malalim na buntong hininga. Dalawang linggo na siya sa Russia. Two weeks have passed since she started to borrow Zephyra's identity. Zephyra Greene is a skilled agent and the daughter of Zedd Anthony Greene, one of the leader of a secret organization named ISHA, and Eveline Greene, an ISHA's executive and a close combat instructor. ISHA is an organization that do missions all over the world in secrecy, investigating big crime cases, preventing terrorist attacks, do undercover missions, etc, etc. Ang isa sa pinakamalaki nilang base ay nasa Russia at doon siya sekretong pinasok ni Eveline at sinimulang hinasa. Hindi pa patay ang totoong Zephyra, na-coma ito dahil sa huling mission na muntik na nitong kinamatay. At dahil kailangan nila ng isang Zephyra Greene na haharap sa mga tao ay kailangan niyang pansamantalang magpanggap.Hindi pa nakakalimang minuto na nakahiga siya sa silid nang may pumasok para
Hindi alam ni Misha kung saan ibibigay ang atensyon. Sa katawan nilang magkadikit? Sa braso nitong mahigpit na nakayakap sa bewang niya? Sa kamay nitong nakahawak sa pisngi niya? O sa boses nitong biglang nag-iba ng tono na parang nilulunod siya sa kawalan?Mabuti nalang nahanap niya kaagad ang boses. "L—Look, let's be real here. You are completely lying since earlier. Why are you doing this stupid thing anyway?" Nahanap niya ang lakas na itulak ito palayo dahil kapag hinayaan niya pa itong nakadikit sa kanya, baka hindi niya magawang lumayo dahil sa nag-iinit niyang katawan at nanghihinang mga tuhod.He brought out a smile on his face. But for some reason, his smile suddenly feels strange and dangerous. "I'm not sure if amnesia can also change one's personality but you seem to be different from the person I know. Who are you?"Natahimik si Misha at napatingin sa mga mata ng binata. Ang kaninang mapaglarong mga mata ay naging seryoso. It almost feels like he can see through her.Pil
Dahil sa huling pag-uusap nila sa training room, sinigurado ni Misha na nakahanda ang sarili niya kung sakaling paghihinalaan na naman ni Lucien ang identity niya. Kalmadong tinignan niya ito. Hindi niya ito bibigyan ng rason para mas paghinalaan siya. Oo nga at hindi niya alam kung paano makitungo si Zephyra kay Lucien pero hindi 'yon problema dahil sa mata ni Lucien ay may amnesia siya.Sa nabasa niya tungkol kay Lucien Clive Harrison, isa itong mnemonist. Lucien has an extraordinary inborn ability to recall or remember any long lists of numbers, data, book entries, names, etc, etc. Kahit yung isang buong libro ay kaya nitong i-memorize, educational man o entertainment books. Napakasensitibo din nito sa mga detalye.Kasabay ng pagkakaroon nito ng nakakabilib at nakakahangang memorya ay ang pagkakaroon nito ng tiyak na intuwisyon. And because he is meticulous with details, of course, he won't miss something about her changes, won't he? After all, Zephyra is his bestfriend.Pero sa h
Mabilis na bumangon siya at nagtago sa isang sulok dahil baka papasok sa silid ang grupong dumukot sa kanya at gawin siyang hostage.Nanginginig na nakinig siya sa mga putok at tahimik na nagdasal na sana hindi siya kukunin ni Lord sa araw na 'yon. Siguro mga twenty minutes pa ang lumipas nang marinig ni Misha na may kumalampag sa pintuan. Pero hindi siya umalis sa pinagtaguan."Zephyra, where are you? Rara?!"Nagliwanag ang mukha niya nang marinig ang malakas na boses ni Lucien. Mabilis na lumabas siya at nagpakita.She was honestly relieved even though she felt weird that she was called by Zephyra's name."You are fxcking late, you dummy," sabi niya sa garalgal na boses. May luha na naglandas sa pisngi niya na kanina niya pa pinipigilan.Salamat naman at hindi pa doon magtatapos ang kuwento ng buhay niya.Mabilis na tinakbo ni Lucien ang kinaroroonan niya at niyakap ang malamig niyang katawan. "Thank god. I'm so sorry, I'm sorry it took long," he said anxiously while caressing her
Lucien faked a cough and tried to calm himself. The woman in front of him is rather fascinating. He knows her too well but at the same time, he felt like he just met her for the first time.He stared right into her eyes, oh he adored looking at her. It started when he saw her again. Zephyra's mismatched eyes are always definitive. She has this enthusiastic gaze whenever she's excited, intense when she is angry and ferocious when she is fighting. However, for some reason, the Zephyra in front of him feels different.The first time he held her after seeing her again, he was dazed by her warmth. His body is even reacting to how her soft body is pressed against his. It felt good and it never happened before. He actually felt hot while hugging his bestfriend and that is not right.He started questioning the possibility that her changes could be the effect of having amnesia. Still, he started to tease her out of amusement. It was entertaining to see her adorable responses.For the second ti
Halos isang linggo na ang lumipas nang lumabas si Misha sa hospital. Nag-aayos na siya ng mga gamit at lilipad na papuntang US. Bumukas ang pinto ng room at pumasok si Eveline. "Ready?" she asked. Tumango si Misha. "Hm, I don't have a lot of things here," sagot niya na hila-hila ang maliit na maleta. Sa labas, nakita niyang nandoon si Lucien nakatayo at naghihintay sa kanila. "Hi," he greeted and didn't miss giving her a wink. Tumango lang si Misha dito. Medyo sanay na siya sa kalandian nito. Lumapit si Lucien sa kanya at kinuha ang maleta na hawak niya. Isang backpack lang ang dala nito kaya hinayaan na niya dahil alam niyang hindi na niya mababawi ang bagahe. Magsasayang lang siya ng oras at laway sa pagsaway dito. Sumunod nalang siya nang magsimula itong maglakad."Hm, that was natural," komento ni Eveline kaya saglit siyang napasulyap dito."What?""The way he took your luggage and you let him as if it happens a lot, it looks natural. If I didn't know you two, I would have t
That night, Misha brought out the envelope that contains the information about what happened to her almost four years ago.Her staged death, the person who ordered to push her off the cliff, the motives, just everything about the person. Pati ang mga impormasyon na hindi niya akalaing malalaman niya ay nandoon din.Tahimik na pinagmasdan niya ang envelope at napahugot ng malalim na hininga. Kinuha niya ang bote ng beer sa katabi ng envelope at saka uminom. Iniisip niya kung ano ba ang dapat niyang gawin.Soft words escaped from her lips after a brief silence. "What should I do?"Ralph de Santes. 'Yon ang pangalan ng taong nagbigay ng utos na patayin siya at parehong taong nagpalabas na siya ang nasa loob ng sumabog na sasakyan. Hindi 'yon ang kinagulat niya kundi ang totoong pagkatao nito. Si Ralph de Santes ay isang leader ng mafia na nakabase sa Italy at higit sa lahat, ama ito ni Margo at kapatid ng ama niya.Buong akala niya patay na ito. Ayon kasi sa kwento ng ina niya, namatay
"Babe, food's ready!"Misha rolled her eyes hearing the annoying voice of the man who barged into her place in the middle of the night.Hindi pa ito nakuntento at pumunta pa sa sala kung nasaan siya at nagsalita sa malakas na boses."Baby! Let's eat," nakangiti nitong saad. She sighed and stood up. "How many times did I tell you not to call me babe, baby or anything corny?" She briefly stared at him flatly before making her way to the small dining area.Sumunod naman ang binata sa kanya at walang hiya-hiyang umupo sa tabi niya. Hindi pa nga nakuntento at inusog pa ang upuan malapit sa kanya na halos magkadikit na ang mga braso nila."Maybe this is the 8th time you told me off," mayabang na tugon nito na parang nakakatuwa ang sagot nito. Siniko niya ang binata at masamang tinignan ito. "My personal space, you are shamelessly intruding it again.""Actually, I'm doing you a favour."She raised a brow and chuckled mockingly. "A favour? Really?"He nodded innocently. "Yes. It's cold and