Dahil sa huling pag-uusap nila sa training room, sinigurado ni Misha na nakahanda ang sarili niya kung sakaling paghihinalaan na naman ni Lucien ang identity niya.
Kalmadong tinignan niya ito. Hindi niya ito bibigyan ng rason para mas paghinalaan siya. Oo nga at hindi niya alam kung paano makitungo si Zephyra kay Lucien pero hindi 'yon problema dahil sa mata ni Lucien ay may amnesia siya.Sa nabasa niya tungkol kay Lucien Clive Harrison, isa itong mnemonist. Lucien has an extraordinary inborn ability to recall or remember any long lists of numbers, data, book entries, names, etc, etc. Kahit yung isang buong libro ay kaya nitong i-memorize, educational man o entertainment books. Napakasensitibo din nito sa mga detalye.Kasabay ng pagkakaroon nito ng nakakabilib at nakakahangang memorya ay ang pagkakaroon nito ng tiyak na intuwisyon. And because he is meticulous with details, of course, he won't miss something about her changes, won't he? After all, Zephyra is his bestfriend.Pero sa huli, espekulasyon lang ang lahat. Hanggat wala siyang sinasabi o inaamin, hanggat wala itong ebidensiyang nilalapag sa harap niya, mananatiling haka-haka lang ang nasa isip nito."You think so?" nakangising tanong niya. "You know, having amnesia doesn't make me stupid. I don't have some of my memories but I can use my head perfectly. So if you are planning to mess with me with that boyfriend thing, forgive me but I can't satisfy your delusions."Biglang hininto ni Lucien ang sasakyan. Akala niya ay lalabas ito dahil kinalas nito ang seatbelt, pero nagulat nalang siya sa mabilis na paghawak nito sa mukha niya at saka walang babalang hinalikan ang mga labi niya.She was thoroughly stunned and he took that opportunity to snake his arm around her waist and brought her closer to negate the remaining space between them. He then sucked and nipped her lips before he probed his tongue inside her mouth for a deep kiss.Before Misha knows it, the kiss ended.Tinignan siya ni Lucien ng may mapaglarong ngiti sa mga labi. Ang braso nito ay nasa beywang niya pa rin."See? This proves that you are not Zephyra. Because if you are Zephyra, you won't even let me touch an inch of your skin not even a kiss on the cheek. Thank you for satisfying my delusions."Bumalik si Misha sa katinuan. Ramdam niya ang pag-iinit ng mukha niya at mas umigting pa 'yon dahil sa sinabi ng lalaki.Galit na tinulak niya ang binata at saka malakas na sinuntok ang mukha nito. "This is sexual harassment, you fxcking piece of shxt."Walang oras na sinayang si Misha, lumabas siya sa sasakyan. Hindi na nakahabol si Lucien dahil walang u-turn. Mabilis siyang tumakbo palayo at ang sasakyan naman ni Lucien ay umandar. Kung tuluyang umalis o baka maghahanap ng u-turn para habulin siya, hindi niya alam pero sana tuluyan na itong umalis dahil sa puntong 'yon, gulong-gulo siya at gusto niyang mapag-isa."Why didn't you push him sooner, you idiot," galit na bulong niya sa sarili.Lakad-takbo siya sa sidewalk ng walang direksyon. Wala pang limang minuto ay may itim na sasakyan na huminto sa gilid niya. Akala niya si Lucien 'yon ngunit nagulat na lang siya nang may lalaking may hawak na baril ang humarap sa kanya."Get in," matigas na sabi ng lalaki.Napahinto siya. Tumingin siya sa paligid at saka lang napansin na walang masyadong tao. Winter season kaya siguro walang masyadong taong gumagala."I said get in."Sinunod ni Misha ang sinabi ng lalaki. Pagpasok niya sa sasakyan, may dalawa pang lalaki sa loob. Ang driver at ang isa ay nasa shotgun seat na may baril din na hawak na nakatutok sa kanya."Who would have thought that we will see you here, Hera? Luck is on our side, huh? Brook will be happy to see you again," sabi ng lalaking nasa tabi niya. Tinalian nito ang mga kamay niya at saka nilagyan ng tape ang bibig niya.Codename ni Zephyra ang tinutukoy nitong Hera. Kung anumang pakay nila ay wala siyang ideya.Dinala siya ng mga lalaki sa isang warehouse. May isang grupo ng mga lalaki ang naghihintay doon sa loob."Oho, my eyes are not playing with me, right? My beautiful Hera has finally awoken from her slumber?" Nakangiting sabi ng lalaki sa gitna ng grupo na sa tingin niya ay ang leader na tinawag na Brook kanina."We happened to see her walking around while we were negotiating with Zamora," tugon ng lalaking nasa tabi niya."Good job, bring her here."Tinulak siya ng lalaki at dinala sa harap ng leader. Hinawakan naman ng leader ang braso niya at hinila siya palapit.Ngiting-aso itong tumingin sa kanya kaya pairap na nilayo niya ang mukha. Hinawakan nito ang baba niya at pwersahang hinarap ang mukha niya sa mukha nito.Hinalikan ng lalaki ang may tape na bibig niya. "I missed you, my Hera. I thought you are going to sleep forever. Good thing you woke up. Now darling, tell me, where's the vault, hmm?"Walang siyang ideya kung ano ang sinasabi ng lalaki. Hindi niya din ito kilala dahil wala pang sinasabi si Eveline tungkol sa mga nagdaang misyon ni Zephyra.Binaklas ng lalaki ang tape sa bibig niya na kinaigtad niya dahil sa sakit kaya masamang tinignan niya ito.Ngumisi ang lalaki sa kanya. "Sorry, did it hurt? Tell me, darling. Where is the fxcking vault?"Galit ang mga matang tinignan niya ang lalaki. "I don't know what you are talking about. I don't even know you."Brook chuckled. "Playing innocent, aren't you?""Heh?" Misha chortled sarcastically. "Didn't you hear the news? I woke up unable to recall almost everything about my life."Sumeryoso ang mukha ng lalaki. Hiwakan nito ang buhok niya sa ulo at pwersahang hinila 'yon pababa kaya napatingala siya."Do you expect me to believe that bullshxt?"Misha hissed in discomfort. "Whether you believe it or not is not my problem. Whatever you will do, you can't squeeze out any information from me because I don't know anything. I don't remember you or any business I did with you."Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya kaya natumba siya sa sahig."Lock her inside the freezer room. We need to teach that bitch a lesson. Make sure to take off her coat, tracksuit and her shoes. Let's see how long will she lasts."Kinabahan si Misha sa narinig. Magsasalita pa sana siya pero nilagyan ulit ng tape ang bibig niya.Kinaladkad siya ng dalawang lalaki sa napakalamig na silid. Sapilitan ding hinubaran siya ng dalawa hanggang sa underwear at medyas nalang ang natira."This room was modified for freezing hard-headed bitch like you so enjoy," sabi pa ng isa bago siya tuluyang ni-lock sa loob.Ang maganda lang ata na nangyari ay hindi na nakatali ang mga kamay niya kaya malaya niyang natanggal ang tape sa bibig.Huminga siya ng malalim saka pinakalma ang sarili. Walang maitutulong kung magpapanic siya. Tumingin-tingin siya sa paligid para maghanap ng pwedeng makatulong sa sitwasyon niya.Malaki ang silid, may mga mahahabang lamesa na semento. Yakap ang sarili na naglibot siya hanggang sa may makita siyang paa ng tao sa pinakadulo na natatabunan ng cardboard at kartonNilapitan niya ang tao at nakitang patay na 'yon. Hindi iyon ang unang beses na nakakita siya ng patay kaya dahan-dahan nalang niyang kinuha ang mga nakatabon dito. Nag-iwan siya ng isang piraso para takpan ang mukha ng patay."I'm sorry you have to die horribly. You may rest in peace," bulong niya sa patay.Binitbit niya ang mga cardboard at karton saka nilagay ang iba sa sahig para makaupo siya. She covered herself para kahit papano ay mainitan ang katawan niya. Mahirap na magka-hyporthermia siya o frostbite.At that moment, she finally realized what kind of world she entered. Hindi naman sa nagsisisi siya pero ayaw lang niyang sa ganoong paraan siya mamamatay. Hindi pa nga nakakaisang buwan na hiniram niya ang identity ni Zephyra tapos mamamatay na siya agad?May tiwala siyang mahahanap at maliligtas siya dahil kailangan pa siya ni Eveline. Sana lang hindi magtagal kasi mamamatay talaga siya sa lamig kung sakali.Ang ginawa niya lang sa loob ay magbilang ng oras mentally. Mga apat na oras ang nabilang niya bago siya nakatulog at nagising bigla sa sunod-sunod na putok ng baril.Mabilis na bumangon siya at nagtago sa isang sulok dahil baka papasok sa silid ang grupong dumukot sa kanya at gawin siyang hostage.Nanginginig na nakinig siya sa mga putok at tahimik na nagdasal na sana hindi siya kukunin ni Lord sa araw na 'yon. Siguro mga twenty minutes pa ang lumipas nang marinig ni Misha na may kumalampag sa pintuan. Pero hindi siya umalis sa pinagtaguan."Zephyra, where are you? Rara?!"Nagliwanag ang mukha niya nang marinig ang malakas na boses ni Lucien. Mabilis na lumabas siya at nagpakita.She was honestly relieved even though she felt weird that she was called by Zephyra's name."You are fxcking late, you dummy," sabi niya sa garalgal na boses. May luha na naglandas sa pisngi niya na kanina niya pa pinipigilan.Salamat naman at hindi pa doon magtatapos ang kuwento ng buhay niya.Mabilis na tinakbo ni Lucien ang kinaroroonan niya at niyakap ang malamig niyang katawan. "Thank god. I'm so sorry, I'm sorry it took long," he said anxiously while caressing her
Lucien faked a cough and tried to calm himself. The woman in front of him is rather fascinating. He knows her too well but at the same time, he felt like he just met her for the first time.He stared right into her eyes, oh he adored looking at her. It started when he saw her again. Zephyra's mismatched eyes are always definitive. She has this enthusiastic gaze whenever she's excited, intense when she is angry and ferocious when she is fighting. However, for some reason, the Zephyra in front of him feels different.The first time he held her after seeing her again, he was dazed by her warmth. His body is even reacting to how her soft body is pressed against his. It felt good and it never happened before. He actually felt hot while hugging his bestfriend and that is not right.He started questioning the possibility that her changes could be the effect of having amnesia. Still, he started to tease her out of amusement. It was entertaining to see her adorable responses.For the second ti
Halos isang linggo na ang lumipas nang lumabas si Misha sa hospital. Nag-aayos na siya ng mga gamit at lilipad na papuntang US. Bumukas ang pinto ng room at pumasok si Eveline. "Ready?" she asked. Tumango si Misha. "Hm, I don't have a lot of things here," sagot niya na hila-hila ang maliit na maleta. Sa labas, nakita niyang nandoon si Lucien nakatayo at naghihintay sa kanila. "Hi," he greeted and didn't miss giving her a wink. Tumango lang si Misha dito. Medyo sanay na siya sa kalandian nito. Lumapit si Lucien sa kanya at kinuha ang maleta na hawak niya. Isang backpack lang ang dala nito kaya hinayaan na niya dahil alam niyang hindi na niya mababawi ang bagahe. Magsasayang lang siya ng oras at laway sa pagsaway dito. Sumunod nalang siya nang magsimula itong maglakad."Hm, that was natural," komento ni Eveline kaya saglit siyang napasulyap dito."What?""The way he took your luggage and you let him as if it happens a lot, it looks natural. If I didn't know you two, I would have t
That night, Misha brought out the envelope that contains the information about what happened to her almost four years ago.Her staged death, the person who ordered to push her off the cliff, the motives, just everything about the person. Pati ang mga impormasyon na hindi niya akalaing malalaman niya ay nandoon din.Tahimik na pinagmasdan niya ang envelope at napahugot ng malalim na hininga. Kinuha niya ang bote ng beer sa katabi ng envelope at saka uminom. Iniisip niya kung ano ba ang dapat niyang gawin.Soft words escaped from her lips after a brief silence. "What should I do?"Ralph de Santes. 'Yon ang pangalan ng taong nagbigay ng utos na patayin siya at parehong taong nagpalabas na siya ang nasa loob ng sumabog na sasakyan. Hindi 'yon ang kinagulat niya kundi ang totoong pagkatao nito. Si Ralph de Santes ay isang leader ng mafia na nakabase sa Italy at higit sa lahat, ama ito ni Margo at kapatid ng ama niya.Buong akala niya patay na ito. Ayon kasi sa kwento ng ina niya, namatay
"Babe, food's ready!"Misha rolled her eyes hearing the annoying voice of the man who barged into her place in the middle of the night.Hindi pa ito nakuntento at pumunta pa sa sala kung nasaan siya at nagsalita sa malakas na boses."Baby! Let's eat," nakangiti nitong saad. She sighed and stood up. "How many times did I tell you not to call me babe, baby or anything corny?" She briefly stared at him flatly before making her way to the small dining area.Sumunod naman ang binata sa kanya at walang hiya-hiyang umupo sa tabi niya. Hindi pa nga nakuntento at inusog pa ang upuan malapit sa kanya na halos magkadikit na ang mga braso nila."Maybe this is the 8th time you told me off," mayabang na tugon nito na parang nakakatuwa ang sagot nito. Siniko niya ang binata at masamang tinignan ito. "My personal space, you are shamelessly intruding it again.""Actually, I'm doing you a favour."She raised a brow and chuckled mockingly. "A favour? Really?"He nodded innocently. "Yes. It's cold and
"Eyy, look whose back?"Naagaw ang atensiyon ni Misha nang marinig niya ang sigaw ng isang lalaki. Magkasabay sila ni Lucien na napatingin sa pinanggalingan ng boses.Nakita nila sina Francis at Gio na kasama sina Dale at Cedric. Nagulat pa siya nang biglang dambahin siya ng isang lalaki. Magsasalita na sana siya pero biglang may humablot sa katawan na nakayakap palayo sa kanya. Si Lucien iyon na nakakunot ang noo kay Cedric, ang lalaking yumakap sa kanya."What the f, dude?" Inis na tanong ni Lucien kay Cedric."See? I told you that fxcker became protective of her." Narinig niyang natatawang sabi ni Gio.Nakita niyang lumapit sa kanila ang tatlo. Nakangiting tumango sa kanya si Francis at si Gio. Si Dale naman ay pumwesto sa harap niya at naglahad ng kamay."Hi, I'm Dale," tipid na sabi nito.Sa grupo ng kaibigan ni Zephyra, si Dale ang pinakaseryoso ayon kay Eveline. Ito daw ang tinuturing na kuya ng grupo dahil ito ang pinakamatanda at may sense of leadership. Ito din ang naging c
Pagkatapos magreport ni Lucien sa commander, bumalik agad ito sa kanila. Mabilis pa ang mga yabag nito papalapit sa kanila na akala mo may importanateng lakad.Natawa naman ang mga lalaking kasama ni Misha nang mapansin na papalapit na si Lucien sa gawi nila. "Look at him rushing his way here," natatawang puna ni Cedric."I think he want to come back to you quickly, Z," tukso ni Gio na nakatanggap ng mahinang tawa mula kay Francis at Dale.She tsked with a smirk on her lips. "Yeah, right.""But honestly, that fxcker is handling you with extra care. He is not like that in the past, he annoyed you a lot before but now he is more annoying in obsessive way but also romantically," tugon ni Gio."That's because I like her," agad na sabad ni Lucien na tumabi sa kanya. Siniksik nito ang sarili sa gitna nila ni Cedric at saka lantarang tinulak pa ang huli. She answered Lucien with a glare and then elbowed his arm pero kumindat lang sa kanya ang loko at ngumiti."Shut up, fxcker," nakasimango
Hindi alam ni Misha kung matutuwa o maiiyak siya dahil sa pinaggagawa ng mga kasama niya. Maraming kinuwento ang mga ito tungkol sa mga nakaraan nila. Baka daw may maalala siya kung ikukuwento ng mga ito ang mga nangyari na nabura ng memorya niya. They were so enthusiastic reminiscing their memories together and it kinda made her mood sour but she didn't make it obvious. Medyo nagseselos din siya dahil kahit nakikinig lang siya, mukhang masaya talaga ang buhay ni Zephyra na kasama ang mga kaibigan nito. Zephyra was blessed with a loyal family and friends which she doesn't have. She had friends before but she never have friends like Zephyra has. She had a family but she lost them in the end.Kung iisipin niya, malungkot ang buhay niya kung hindi niya nakilala si Charlie. Charlie was her everything but she ended up losing him too.Kung hindi siya si Zephyra ngayon, hindi niya maisip kung anong klaseng pamumuhay ang merun siya. It's still nice to borrow her identity, to borrow her best