Making her Mine (The Servano Siblings #1)

Welcome us back, Philippines! Whoa!”Napailing ako noong marinig ko ang malakas na sigaw ni Jasmine. Ang best friend ko. She’s been with me while we are in Amsterdam. I stayed there magmula noong maghiwalay kami ni Hiro. I want to start a new beginning. Buong buhay ko ay nakaikot sa kaniya kaya minabuti ko nang malayo.“Lauren! Be careful!” I shouted in reflex when I saw my daughter was already near the automatic door. Nagmamadali akong lumapit sa kaniya at hinila siya palayo roon. “I told you not to let go of mommy’s hand, right?”Agad na lumabi si Lauren. “I’m sorry, mommy.”“Ano ba ‘yan? Kararating lang natin nag-aaway na naman kayong mag-ina. Let’s go na!” yaya ni Jasmine. “Come here, Lauren.”Napabuga na lang ako ng hangin at hinayaan si Jasmine na hawakan ang anak ko. Mas kaunti kasi ang laman ng tinutulak niyang cart. Doon niya sinakay si Lauren at nagpatuloy na sa paglabas ng airport.Walang nakakaalam na uuwi kami ngayong araw. Even my parents don’t know that I am here alread

“Mommy, he is daddy, right?”Napalunok ako agad na napatitig kay Hiro. Kitang-kita ko ang pagkalito sa mga mata niya. Gano’n din ang dalawa pang kasama niya. Pinilit kong ngumiti at kabadong tumawa.“S-She’s a child. She calls everyone his dad.” Agad akong pumihit paharap kay Lauren at tumalungko para maging magkapantay kami. “Baby, let’s go out, okay?”Muling tumingin si Lauren kay Hiro at lumabi. “He’s daddy.”Hinawakan ko ang kamay ng anak ko at tumayo na. Hihilain ko na sana siya palabas pero bigla ring tumayo si Hiro.“Let’s talk.”“What? Love!” ani Naomi.Agad na tumayo si Jasmine at hinawakan si Lauren. “I will accompany her to the toilet.”Bago pa man ako makapagreklamo ay nahila na ni Jasmine si Lauren palabas ng kwarto. Pagharap ko naman ay nakita ko si Hiro na papalit sa akin.“Everyone out,” ma-awtoridad na sabi ni Hiro.“S-Sir, there must be a mistake—”“Out!”Halos mapalundag na ako noong biglang nagtaas ng boses si Hiro. Napaatras pa ako nang kaunti dahil sa gulat. Pagt

“No!” mariin kong sabi.Napatigil si Mommy at Daddy na palabas na sana ng unit namin. Namimilog ang mga mata ni Mommy habang si Dad naman ay walang ekspresyon.“I can’t go home. I won’t go home!”Mom winced. “Are you seriously saying no to us now?”Huminga ako nang malalim. Hindi ko alam kung bakit nila ako pinapauwi. Pero sigurado ako na hindi iyon dahil sa gusto nila ako ulit makasama. They are all ashamed of me. I will never forget that.“Mom, please. Can you just let me go?”“At ano ang gagawin mo, Laura? Hindi ka namin hahayaan para mas lalo mo pa kami ipahiya!”Napatungo na ako dahil ayaw kong makita nila na naluluha na ako. I don’t want them to see my fears towards them. Pero kahit na ano ang gawin ko ay hindi ko pa rin talaga magawang h’wag silang sundin. In the end, sumama kami kila Mommy kahit na pinipigilan ako ni Jasmine. Isinama ko na lang siya dahil iyon ang ginawa kong kondisyon sa mga magulang ko.“Where are we going, Mommy?” tanong ni Lauren.Napangiti ako sa kaniya a

“Here.”Tiningnan ko ang hawak na baso ni Hiro. I sigh and took it. “Where are we?”“In my unit.”Naupo siya sa katapat kong upuan. I took a deep breath and sips on the glass he gave me. Noong makita niya ako na muntik nang masagasaan kanina ay dinala niya ako rito sa bahay niya. Hindi sa akin pamilyar ang lugar na ito kaya wala akong ideya kung na saan kami. Hindi ko naman talaga alam lahat ng assets ni Hiro kahit noong mag-asawa pa kami.“Why did you bring me here?”“I was going to bring you back to the hospital, pero ayaw mo. Kaya dinala kita rito.”I bit my lips a little. Oo nga pala. I was crying earlier. Sa sobrang bigat na nang nararamdaman ko ay hindi na ako nakatanggi pa kay Hiro noong pinasakay niya ako sa saskyan. I want to go anywhere except the hospital.“T-Thank you.” Ibinaba ko na ang hawak kong baso sa lamesa at tumayo. “Sorry sa abala. Uuwi na ako.”“Ha? Wait, Laura!”I stop waling when Hiro grabs my arm. Salubong ang kilay na nilingon ko siya.“Don’t go. Hindi ka pa,

If only I know this would happen, una pa lang ay nakinig na ako kay Jasmine. Wala akong nagawa kundi ang pumayag sa kagustuhan nila Dad. Noong gabing aalis na sana kami at kinausap ko siya ay kinuha pala ni Mommy si Lauren at dinala sa ibang bahay. I was begging for them to let us go but my parents were already deaf of my pleadings. They did it again.“They’re already coming. Wear your best smile, Laura,” Mom said excitedly.I groan and shook my head in back of my mind. Tonight, the Servaño’s will come to our house. And we are waiting in front of our door with our servants. Nasa unahan sila Dad habang ako ay nanatili sa may likuran nila. Sabi nila Dad ay gusto lang ng mga ito makilala si Lauren. So, I’m assuming that they already knew about her. Ang problema lang ay hindi ko pa rin nakikita ang anak ko.“Where is she, Mom? Dad? Saan niyo dinala ang anak ko?”“She’s coming, Laura,” sagot ni Dad.“But where?! I want to see my daughter!” I exclaimed.“Stop it, Laura! Nandiyan na ang mga