Chapter 7

Mom was glaring at me the whole time. Hindi ko alam kung aalis na ba ako sa ospital o maghihintay din kasama niya. Noong nawalan ng malay si Dad ay agad namin siyang sinugod sa ospital. I want to go but I am worried for my father. Hindi ko alam na may sakit na pala siya.

“Look what you have done, Laura,” ani Mommy. “I swear kapag may masamang mangyari sa dad mo ay hindi kita mapapatawad!”

Napatungo ako dahil sa sinabi niya. “B-Bakit kasi hindi niyo sinabi sa akin, Mom?”

Umarko ang kilay ni Mommy. “Do I need to report you everything? Tsaka wala ka rito, ‘di ba?”

Hindi na lang ako sumagot at nag-iwas ng tingin kay Mom. Hindi naman ako mawawala kung hindi nila ako pinalayas e. Tahimik akong naupo sa gilid waiting area hanggang sa lumabas na ang doctor sa emergency room. Agad na sinalubong ni Mommy ang doctor at kinausap.

“Diyos ko, ang asawa ko!” umiiyak na sabi ni Mommy.

Nilapitan ko siya at akmang hahawakan. Pero bigla akong nag-alangan dahil lalo siyang humagulhol.

“This is your fault