“Mommy, he is daddy, right?”
Napalunok ako agad na napatitig kay Hiro. Kitang-kita ko ang pagkalito sa mga mata niya. Gano’n din ang dalawa pang kasama niya. Pinilit kong ngumiti at kabadong tumawa.
“S-She’s a child. She calls everyone his dad.” Agad akong pumihit paharap kay Lauren at tumalungko para maging magkapantay kami. “Baby, let’s go out, okay?”
Muling tumingin si Lauren kay Hiro at lumabi. “He’s daddy.”
Hinawakan ko ang kamay ng anak ko at tumayo na. Hihilain ko na sana siya palabas pero bigla ring tumayo si Hiro.
“Let’s talk.”
“What? Love!” ani Naomi.
Agad na tumayo si Jasmine at hinawakan si Lauren. “I will accompany her to the toilet.”
Bago pa man ako makapagreklamo ay nahila na ni Jasmine si Lauren palabas ng kwarto. Pagharap ko naman ay nakita ko si Hiro na papalit sa akin.
“Everyone out,” ma-awtoridad na sabi ni Hiro.
“S-Sir, there must be a mistake—”
“Out!”
Halos mapalundag na ako noong biglang nagtaas ng boses si Hiro. Napaatras pa ako nang kaunti dahil sa gulat. Pagtingin ko kay Naomi ay ang sama na ng tingin niya sa akin. Pero padabog itong tumayo kasabay ni Jude at lumabas ng kwarto. Kanina ko pa sinasabi sa sarili ko na dapat lumabas din ako ng kwarto. But my body felt like it became a stone. Hindi ko alam na hanggang ngayon ay may epekto pa rin sa akin ang presensya ni Hiro. Akala ko all these years ay nakalimutan ko na siya.
Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. Pinilit ko nang salubungin ang mga titig ni Hiro pero pakiramdam ko ay nanlambot na naman ang mga tuhod ko. Salubong ang mga kilay niya habang seryosong nakatitig sa akin.
“M-Mister Servaño, can’t we just let this go? Bata siya.”
“I could. If you weren’t my ex-wife.”
Napalunok ako ng laway noong binaggit niya ang nakaraan namin. Bakit ba ako kinakabahan? Wala naman siyang pakealam sa akin. And so, what kung nalaman niyang may anak ako? Hindi naman niya alam na siya ang tatay.
“Hiro, matagal na tayong hiwalay. And I know for sure that you don’t care about me, right?”
Bahagyang umarko ang kilay ni Hiro. Nakita ko rin na para bang nagulat siya sa pagsagot ko. Hindi naman nakapagtataka dahil noon ay puro oo lang ako sa kaniya.
“That child. Why is she saying that I am his father?”
I smirked. “She’s a child. What do you expect? At kung iniisip mong ikaw ang tatay niya. H’wag kang mag-alala, she’s not yours.”
Ilang sandali akong tinitigan ni Hiro. Tumalikod siya sa akin at sinuklay ang buhok sa tuktok gamit ang mga daliri. I was just standing behind him while waiting for him to talk to me again. I could sense that he doesn’t believe me.
Muli siyang pumihit paharap. “Who’s her father then?”
Namilog ang mga mata ko. I opened my mouth and tried to tell him something. Shit! Wala akong maisip! I’ve never been involved to any man after our divorced!
“A-Ano pa ba ang pakealam mo? Pwede ba? Para saan pa ito, Hiro? We’re divorced already! Your fiancée is outside!” I exclaimed.
“Because she could be my child and you fucking hid it from me!”
“She’s not your child, okay?! Wala kang anak sa akin! So, please? Stop this now!”
Umiling-iling si Hiro. “Let’s have a DNA then.”
“No!” Dinuro ko siya. “Don’t you dare do anything to my daughter! Idedemanda kita! Tapos na tayo, Hiro. Matagal na! So, don’t act like you still care for me because you never did!” Napapikit ako saglit at huminga nang malalim. “You know what? The deal is off! I can never be business partners with both of you!”
Tinalikuran ko na siya at nagmamadaling kinuha ang mga gamit namin. Hindi na rin niya ako pinigilan kaya malaya akong nakalabas. Pero naroon pala sa tapat ng pinto si Naomi at naghihintay na may lumabas sa amin.
“Excuse me?”
“I knew it! Kaya pala pamilyar ka sa akin!”
“So?”
“Sinadya mo ‘to para mapalapit ulit kay Hiro, ‘no? Well, sorry for you! Pero wala ka nang babalikan dahil ikakasal na kami ni Hiro. Tanggap na ako ng pamilya niya!”
Nangunot ang noo ko. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. “And? Like I care?” Tuluyan na akong lumabas ng kwarto. Naramdaman ko pang tumama ang balikat ko sa balikat niya pero hindi ko iyon pinansin.
“You, bitch!”
Napailing na lang ako. I never knew na may gano’ng ugali pala si Naomi. She sounds jealous. To me? Why? Ilang taon akong nag-self pity dahil sa kaniya. Pagkarating ko sa may banyo ay nakita kong papalabas na sila Jasmine.
“Let’s go,” I said.
“Huh? Paano ‘yong meeting?”
“Wala nang meeting na mangyayari. Let’s go.”
Inabot ko kay Jasmine ang ilang bag at hinawakan ang kamay ni Lauren. Hindi na ako nagsalita pa at nagmamadaling pumunta sa parking lot.
“Mommy, I want to talk to daddy!” ani Lauren pagkaupo ko sa kaniya sa kotse.
“Not now, Lauren. You already cause much,” mahinahon ngunit may riin kong sabi.
“But I want to talk with daddy!”
“Lauren!” Tiningnan ko si Lauren na bahagyang nanlalaki ang mga mata ko. Agad namang lumabi ang anak ko at tumungo. Napabuga ako ng hangin. “Okay, I’m sorry. We will do that someday, okay?”
“Does daddy don’t want me?”
“Huh? N-No, baby. We will talk when we got home, okay?”
Marahang tumango si Lauren. Sumakay na ako ng kotse at hinayaan na si Jasmine ang mag-drive ng kotse.
I can’t believe that this happened! Of all people, si Hiro ang pinaka ayaw kong makita. Lalong lalo na ayaw kong magkita na sila ni Lauren. I know, unfair na kung unfair. Pero kung ayaw sa akin ni Hiro, I know for sure na hindi niya rin gugustuhin ang anak namin. At ayaw kong maramdaman iyon ng anak ko.
Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa bahay. Agad kong pinapasok si Lauren sa kwarto niya at kinausap si Jasmine.
“Bakit hindi mo sinabi?” I asked.
“Hindi ko rin alam, Nicole. I’m sorry, okay?”
“Ano na ang gagawin ko ngayon? I know him! Hindi siya titigil hanggat hindi niya nalalaman ang totoo. Sabi ko na nga ba dapat hindi ako pumunta rito eh!”
“Calm down, ano ba?” Hinila ako ni Jasmine paupo sa upuan sa may dinning. Kumuha siya ng tubig sa ref at nagsalin sa baso saka inabot sa akin. “Bakit hindi mo na lang sabihin kay Hiro?”
Pinandilatan ko si Jasmine. “Are you crazy? Nakalimutan mo na ba ang nangyari sa amin?”
“I know, Nicole. Pero kasi, hindi mo rin naman tinago kay Lauren kung sino ang tatay niya, ‘di ba? So what’s the point on hiding it to him?”
“I—” Bumuga ako ng hangin. “I don’t know. Hindi ko naman kasi inakala na mangyayari ito. Wala na sana akong balak makita siya, remember?”
Tumabi siya sa akin at inakbayan ako. “It’s okay. Fine. Kung hindi ka pa handa, give your self a time. Pero, Nicole, kagaya nang sabi mo. Hiro won’t sit still now for sure. May pakealam man siya o wala sa ‘yo. There is still a possibility para sa kaniya na may anak siya sa ‘yo. And that’s a different issue.”
Bumuga ako ng hangin. I know Jasmine has a point. Pero kahit na magkaroon nang pakealam si Hiro sa anak namin ay hindi ko sa kaniya sasabihin ang totoo. Ayaw kong bigyan ng false hope ang anak ko.
“Is everything ready?” tanong ko kay Lauren. Isa-isa kong tiningnan ang mga gamit niya. After our encounter with Hiro, hindi na ako papayag na magtagal pa kami rito sa Pilipinas.“Yes, mommy.”Natigilan ako noong marinig ko ang malungkot na boses ng anak ko. Pagtingin ko sa kaniya ay nakasimangot siya habang nakatingin sa sahig. Nanunulis pa ang nguso at magkakrus ang mga kamay. Napabuga ako ng hangin. Kagabi niya pa ako tinatanong tungkol kay Hiro. Pero hindi ko naman masabi ang totoo. Itinigil ko muna ang ginagawa ko at naupo sa tabi niya.“What’s the problem, Lauren?”“Are we really going home, Mommy? I still want to see, Daddy.”“Haven’t we talked about this already? Hindi ba sinabi ko na we can’t talk with him.”“But why, Mommy? I don’t understand why. Ayaw ba sa akin ni Daddy? Hindi niya ba ako love?”Parang biniyak ang puso ko noong marinig ko ang mga tanong ni Lauren. I wanted to tell her that he loves her. Pero paano? Pwede ba talagang mangyari na mamahalin niya ang anak ko k
“No!” mariin kong sabi.Napatigil si Mommy at Daddy na palabas na sana ng unit namin. Namimilog ang mga mata ni Mommy habang si Dad naman ay walang ekspresyon.“I can’t go home. I won’t go home!”Mom winced. “Are you seriously saying no to us now?”Huminga ako nang malalim. Hindi ko alam kung bakit nila ako pinapauwi. Pero sigurado ako na hindi iyon dahil sa gusto nila ako ulit makasama. They are all ashamed of me. I will never forget that.“Mom, please. Can you just let me go?”“At ano ang gagawin mo, Laura? Hindi ka namin hahayaan para mas lalo mo pa kami ipahiya!”Napatungo na ako dahil ayaw kong makita nila na naluluha na ako. I don’t want them to see my fears towards them. Pero kahit na ano ang gawin ko ay hindi ko pa rin talaga magawang h’wag silang sundin. In the end, sumama kami kila Mommy kahit na pinipigilan ako ni Jasmine. Isinama ko na lang siya dahil iyon ang ginawa kong kondisyon sa mga magulang ko.“Where are we going, Mommy?” tanong ni Lauren.Napangiti ako sa kaniya a
Mom was glaring at me the whole time. Hindi ko alam kung aalis na ba ako sa ospital o maghihintay din kasama niya. Noong nawalan ng malay si Dad ay agad namin siyang sinugod sa ospital. I want to go but I am worried for my father. Hindi ko alam na may sakit na pala siya.“Look what you have done, Laura,” ani Mommy. “I swear kapag may masamang mangyari sa dad mo ay hindi kita mapapatawad!”Napatungo ako dahil sa sinabi niya. “B-Bakit kasi hindi niyo sinabi sa akin, Mom?”Umarko ang kilay ni Mommy. “Do I need to report you everything? Tsaka wala ka rito, ‘di ba?”Hindi na lang ako sumagot at nag-iwas ng tingin kay Mom. Hindi naman ako mawawala kung hindi nila ako pinalayas e. Tahimik akong naupo sa gilid waiting area hanggang sa lumabas na ang doctor sa emergency room. Agad na sinalubong ni Mommy ang doctor at kinausap.“Diyos ko, ang asawa ko!” umiiyak na sabi ni Mommy.Nilapitan ko siya at akmang hahawakan. Pero bigla akong nag-alangan dahil lalo siyang humagulhol.“This is your fault
“Here.”Tiningnan ko ang hawak na baso ni Hiro. I sigh and took it. “Where are we?”“In my unit.”Naupo siya sa katapat kong upuan. I took a deep breath and sips on the glass he gave me. Noong makita niya ako na muntik nang masagasaan kanina ay dinala niya ako rito sa bahay niya. Hindi sa akin pamilyar ang lugar na ito kaya wala akong ideya kung na saan kami. Hindi ko naman talaga alam lahat ng assets ni Hiro kahit noong mag-asawa pa kami.“Why did you bring me here?”“I was going to bring you back to the hospital, pero ayaw mo. Kaya dinala kita rito.”I bit my lips a little. Oo nga pala. I was crying earlier. Sa sobrang bigat na nang nararamdaman ko ay hindi na ako nakatanggi pa kay Hiro noong pinasakay niya ako sa saskyan. I want to go anywhere except the hospital.“T-Thank you.” Ibinaba ko na ang hawak kong baso sa lamesa at tumayo. “Sorry sa abala. Uuwi na ako.”“Ha? Wait, Laura!”I stop waling when Hiro grabs my arm. Salubong ang kilay na nilingon ko siya.“Don’t go. Hindi ka pa,
“Wife? He wants me to be his wife again? Nagpapatawa ba siya?!” inis na sabi ko. Kanina pa ako palakad-lakad sa loob ng kwarto habang kinakalma ang sarili.“Care to explain to me what is going on?” tanong ni Jasmine na nakaupo sa kama. Nagising siya noong dumating ako dahil daw sa mga pagdadabog ko. I said sorry to her.I stop walking and look at her. I let out a sigh and shook my head. “This is insane!” Naupo ako sa pang-isahang upuan malapit sa akin. “I met Hiro again.”I heard Jasmine gasp so I looked at her. “Seriously?!”Tumango ako. “Yes. Apparently, tinawagan siya ni Mom no’ng sinugod namin sa ospital si Dad.”“Then? What happened?”“I—” I sigh again. “It’s a long story. But I almost got in an accident, and Hiro saves me. Wala ako sa sarili ko noong dinala niya ako sa unit niya.”“You went to his house?!” gualt na tanong ni Jasmine. Tumayo pa ito at namaywang sa harapan ko. “What do you think you’re doing?!”“Okay, relax ka muna bago ka pa mag-isip ng kung ano-ano.”“Paano ako
If only I know this would happen, una pa lang ay nakinig na ako kay Jasmine. Wala akong nagawa kundi ang pumayag sa kagustuhan nila Dad. Noong gabing aalis na sana kami at kinausap ko siya ay kinuha pala ni Mommy si Lauren at dinala sa ibang bahay. I was begging for them to let us go but my parents were already deaf of my pleadings. They did it again.“They’re already coming. Wear your best smile, Laura,” Mom said excitedly.I groan and shook my head in back of my mind. Tonight, the Servaño’s will come to our house. And we are waiting in front of our door with our servants. Nasa unahan sila Dad habang ako ay nanatili sa may likuran nila. Sabi nila Dad ay gusto lang ng mga ito makilala si Lauren. So, I’m assuming that they already knew about her. Ang problema lang ay hindi ko pa rin nakikita ang anak ko.“Where is she, Mom? Dad? Saan niyo dinala ang anak ko?”“She’s coming, Laura,” sagot ni Dad.“But where?! I want to see my daughter!” I exclaimed.“Stop it, Laura! Nandiyan na ang mga
“Why don’t we set their wedding next week already?” tanong ni Tita Dianne. “Well, if that’s what you want. We could do that. Right, hon?” tugon ni Mom. Muli ay para akong pinagsakluban ng langit at lupa dahil sa sinabi ni Dad. Kaming anim na lang ang nasa hapag-kainan dahil may pag-uusapan pa raw kami. Sila Ben ay pumunta muna sa sala kasama si Lauren na agad na naging kadikit ng mga ito. Tiningnan ko si Hiro. Patuloy lang siya sa pagkain at para bang pabor pa sa mga sinasabi ng mga magulang namin. “Wait, what?” pigil ko sa kanila. “Ikakasal? Sino?” Tiningnan ako ni Mom. “You and Hiro, Laura. We’ve already talked with your Tito and Tita about it.” “Why, Hija? Don’t want your family to be finally complete again?” ask Tita Dianne. Humigpit ang kapit ko sa laylayan ng bestida ko. I can’t believe that they also want me to marry Hiro again. “I-It’s just… I didn’t know about this.” Pinilit kong ngumiti kay Tita. Hindi ko naman gusto na makita nilang ayaw ko sa mga nangyayari. Tumikhi
“So, what is your plan now? Itutuloy mo ang gusto nila?”Napabuntonghininga ako dahil sa tanong ni Jasmine. Tinawagan ko siya agad paggising ko ngayong umaga. Mabuti na lang at hindi pa ito natutulog. Sinapo ko ang sentido ko at bahagyang hinilot iyon.“I still don't know what to do, Jas.”“What? Are you thinking of agreeing with your parents? Akala ko ba ayaw mo na kay Hiro?”“Yes. Kaso kapag hindi ko naman sila sinunod ay ilalayo na naman nila si Lauren,” angal ko. Napatingin ako sa anak kong mahimbing pa ring natutulog.“Are you seriously believing that?”“You don't know my parents, Jas. Kinuha nga nila si Lauren at hindi pinakita sa akin ng isang gabi noong hindi ako pumayag na ipakilala siya sa mga Gomez e.”“Your parents are sick! Dapat hindi muna ako umalis diyan e!”“No. Mas okay na rin na nandiyan ka na. Ayaw ko naman na pati ikaw ay pagbuntunan ng mga magulang ko.”“What are you going to do now? Magpapakasal ka talaga sa kaniya?”I bit my lips and stares at Lauren again. Hind