YVONNE'S POV.Maaga akong gumising kinaumagahan at ipinagluto ng pagkain ang asawa kong si Ervin. Maaga ang pasok niya ngayon dahil may i-me-meet daw siyang bagong kliyente. Nakakapagtaka lang dahil hindi niya iyon sinabi sa akin nang mas maaga. Ganoon naman ang karaniwan niyang ginagawa, e. “Ah, honey? Nagmamadali na ako. Sa office na lang ako kakain.” Biglang sulpot niya sa harap ng kusina habang ako ay inihahapag na sa lamesa ang mga pagkaing iniluto ko. “Ha? Pero nakasandok na, honey. Sayang naman itong iniluto ko kung hindi mo kakainin,” nalulungkot kong sabi. “Kakainin ko iyan pag-uwi ko, honey. Pati ikaw.” Sabay kindat niya at nilapitan ako. Niyakap niya pa ako nang mahigpit mula sa likod ko bago niya ako sinuyo-suyo. “Huwag ka nang magtampo, honey. Mamaya, sasabayan kitang kumain,” aniya. “Ano pa nga bang magagawa ko kung nagmamadali ka? Sige na. Maaga kang umuwi mamaya, ha?” Humarap ako sa kaniya at inayos ang suot niyang uniporme. “I love you, honey.” “I love you too.
YVONNE'S POV.Tanghali na nang magising ako. Ang kaagad kong tinignan ay ang labas ng bahay kung saan ko hinayaang matulog si Ervin kagabi pero wala siya roon. Malamang ay nagpunta na naman siya sa Sheila niya. Nangati na naman siguro kaya nagpakamot na naman ang lintik!Kapag nakita ko sila, sisiguraduhin kong may kalalagyan sila sa ilalim ng lupa.Puro na lang pagtitimpi ang ginagawa ko. Nakakapagod na!Hindi lang yata sampung beses niya akong niloko, e. Paano pa kaya kapag nagkaanak na kami? Itutuloy pa rin niya ang bisyo niyang pambababae?Bwisit!Maaga akong naligo at hindi ko na nagawa pang mag-almusal. Tinunton ko gamit ang GPS ko ang lokasyon kung saan siya naroroon. Hindi niya alam na pinakialaman ko ang cellphone niya nang gabing malaman ko ang kalokohan niya.Sa isang subdivision ako napadpad. Nagtanong-tanong na lang ako sa guard kung mayroon bang Sheila ang nakatira roon. Pero dahil hindi ko alam ang apelyido, hindi ako nagtagumpay na malaman kung saang bahay sa napakalawa
ERVIN'S POV.Nang makita ko si Sheila ay kaagad nagsalubong ang kilay ko.“Oh, babe? How are you? Kanina ka pa nandito?” malandi niyang tanong sa akin.“Pwede ba? Huwag ka ngang tumatawag sa akin kapag nagsasarili ka. Ang tagal ko na 'yang sinasabi sa iyo, Sheila!"“Why? I miss you. Hindi ko napigilan,” aniya at pinaliguan ng halik ang buong mukha ko.Nandito ako sa subdivision kung saan siya nakatira. Dito ako natulog kagabi pero wala siya. Nasa Cebu siya noon at ngayon lang nakauwi nang malaman niyang pinalayas ako ng asawa ko.Isang hapit na hapit na sexy dress ang suot niya. Halos lumitaw ang namimilog at naglalakihang mga bundok sa dibdib niya. Kitang-kita pa ang mahaba at napakakinis na hita niya. Hindi ko maintindihan pero may nagwewelga na naman na bagay na nagtatago sa loob ng pantalon ko. Unti-unti kong nararamdaman ang pagtigas nito dahil sa ginagawa niya.Malandi ang bawat paghawak niya sa dibdib ko. Pinuno niya ng halik ang mukha ko habang tinatanggal ang pagkakabitones ng
YVONNE'S POV.Tulala at lumuluha akong nakaupo sa sahig at nakasandal sa gilid ng papag. Laman ako ng kwarto naming mag-asawa at iniinom ang isa pang bote ng alak na natira. Nakakatatlo na ako at pakiramdam ko ay unti-unti na akong tinatamaan. Madilim ang buong kabahayan. Walang kahit na ano'ng ilaw ang nakasindi. Tanging ang nakabukas lamang na bintana na natatapatan ng namimilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa akin.Muling nanumbalik sa alaala ko ang nakaraang panaginip ko. Iyong panaginip na nasa dagat kami at lumayo sa akin si Ervin para ibato sa tubig ang hawak niyang bato at nagbitiw ng mga salitang mahal niya ako. Ngayon ko lang napagtanto na babala na nga siguro iyon. Pagkatapos niya kasing sabihin iyon ay bigla na lamang siyang nawala. Pakiramdam ko'y sinuntok ako ng buwan sa na-realized kong iyon. Paulit-ulit binalikan ng isipan ko ang lahat ng aming pinagsamahan. Iyong mga panahong masaya kami at palaging lumalabas para mag-bonding at kalimutan ang stress na dala ng pro
YVONNE'S POV.Sa loob ng dalawang araw kong pag-iyak at pagtulala sa loob ng bahay, mas lalong walang nangyari sa buhay ko kung hindi ang tanging paglugmok sa problema. Imbis na hayaan ko lang na dumaan ang problema, heto ako. Sinasalubong at niyayakap ko pa sila.Pumikit ako at hinayaan ko munang tumulo ang mga luha ko. Nakahiga pa rin ako sa kama at niyayakap ang unan ko. Minsan, kahit ano'ng sabihin mo para i-motivate ang sarili mo, kakalabanin at kakalabanin ka pa rin ng sarili mo para mag-overthink. Babalik at babalik sa alaala mo ang lahat ng nakaraan mo at magkakasabay-sabay ang problemang pumapasok sa isip mo. In the end, mas pipiliin mo na lang bumigay o kaya ay mamatay nang matapos na ang lahat ng pinagdadaanan mong pagdurusa. Nang matakasan mo na ang problemang hindi mo na kayang i-handle pa.Sa pagdilat ng mga mata ko, bigla ko na lamang naramdaman ang mga bisig na yumayakap sa baywang ko. Napabalikwas ako ng bangon at nilingon ang taong nasa likod ko nang gulat na gulat.
YVONNE'S POV.Humahagulhol ako habang nakaupo sa kama. Nakatali ang mga kamay at paa ko. Si Ervin ay nakaupo lang sa harap ko habang may pagkamanyak na tinititigan ang mukha ko. Isang puting polo lamang ang suot ko. Nakabukas ang mga bitones niyon kaya't kita ang damit pang-loob ko. May pasa na rin ang gilid ng labi ko.Pinilit kong tumakas kagabi pero nabigo ako nang magising siya. Isang malakas na pagsampal at pagsuntok ang tinamo ko sa kaniya. Dahil sa ingay ng pag-iyak ko, itinali niya ako sa kama at nilagyan ng busal ang bibig ko. Hindi tuloy ako makapagsalita. Gusto kong maghihiyaw pero ang baril niya, hawak na naman niya."Hindi ba ang sabi ko ay walang aalis? Bakit kasi ang kulit mo, honey? Alam mo namang ayaw kitang mawala sa buhay ko," may pagkabastos na sabi niya. Ang boses niya, nakakapandiri sa pandinig. Ano ba kasing nangyayari kay Ervin? Hindi siya ganito dati. Ni minsan, hindi pa siya naging ganito."Kung sanang mabibigyan mo pa ako ng ikalawang pagkakataon... papakawa
YVONNE'S POV.Nakatitig nang kwestyunado ang mukha ni Akiro sa akin. Ako naman itong bumuntong hininga at uminom ng juice. Kakarating niya lang dito sa bahay. Pinapunta ko muna siya habang wala pa si Ervin. Pumasok siya sa trabaho, e."Hindi ka ba magkukwento? Naiirita na ako sa utak ko. Ang dami kong tanong, frenny," nagmamaktol na sabi niya.Natawa ako nang bahagya at sarkastiko siyang sinagot, "Magtanong ka kasi. Hindi ko alam kung saan ko sisimulan, e."Napairap at napasapo siya ng noo. "My gosh, frenny! Simulan mo sa kung saan ka komportable. Nakangiti ka riyan pero ang lungkot ng mga mata mo. At saka akala mo ba ay hindi ko nakikita 'yang pasa sa pagmumukha mo? Ano 'yan, ha?" napakataray niyang tanong. Kung magsitaasan ang kilay niya ay akala mo, wala ng bukas."Wala ito. Nasubsob lang ako kahapo—""Nang ganiyan kalaki? Gosh, frenny! Hindi ako kahapon pinanaganak, okay? Tell me. Sinaktan ka ba niya?"Hindi ako napaimik. Umiwas ako ng tingin sa kaniya. Unti-unti kong naramdaman a
YVONNE'S POV. Palihim kong sinundan si Ervin. Nakarating kami sa isang sosyaling restaurant. Palihim akong nakasunod. Nakapaikot sa ulo ko ang balabal na dala ko at nagsuot ako ng isang makapal na salamin para hindi niya ako makilala kung makita man niya ako.Pasensya na kung nagdududa ako. Hindi naman niya siguro ako masisisi kung nawalan na ako ng tiwala sa kaniya. Gusto kong makita na tunay na siyang nagbago.Umupo ako sa isang sulok at um-order ng inumin habang palihim pa rin akong nakasunod tingin sa kaniya. May kausap siyang dalawang babae ngayon at nagtatawanan sila. Napakuyom ako ng kamao. Hindi na yata talaga 'to magbabago, e.Maya maya ay umupo na si Ervin sa isang lamesa at kinuha ng isang waiter ang order niya. Ilang sandali pa ay may dumating na isang propesyonal na tao. Isang lalaki at umupo iyon sa harap niya. Doon ay seryoso silang nag-usap at nagpakitaan ng mga papel na dala nila.Napahinga ako nang maluwag. Para akong nabunutan ng tinik.Buti naman at hindi babae an