CHAPTER 9 - IKALAWANG PAGKAKATAON

YVONNE'S POV.

Sa loob ng dalawang araw kong pag-iyak at pagtulala sa loob ng bahay, mas lalong walang nangyari sa buhay ko kung hindi ang tanging paglugmok sa problema. Imbis na hayaan ko lang na dumaan ang problema, heto ako. Sinasalubong at niyayakap ko pa sila.

Pumikit ako at hinayaan ko munang tumulo ang mga luha ko. Nakahiga pa rin ako sa kama at niyayakap ang unan ko.

Minsan, kahit ano'ng sabihin mo para i-motivate ang sarili mo, kakalabanin at kakalabanin ka pa rin ng sarili mo para mag-overthink. Babalik at babalik sa alaala mo ang lahat ng nakaraan mo at magkakasabay-sabay ang problemang pumapasok sa isip mo. In the end, mas pipiliin mo na lang bumigay o kaya ay mamatay nang matapos na ang lahat ng pinagdadaanan mong pagdurusa. Nang matakasan mo na ang problemang hindi mo na kayang i-handle pa.

Sa pagdilat ng mga mata ko, bigla ko na lamang naramdaman ang mga bisig na yumayakap sa baywang ko. Napabalikwas ako ng bangon at nilingon ang taong nasa likod ko nang gulat na gulat.