Xyrica's POV :
Kararating ko lang at bago ako bumaba ay sinigurado ko munang nasa bag ko ang spare key sa bahay. Buti naman at nasa bag ko lang kaya nagtungo na ako sa pinto at binuksan ito.
“What the— why is this house a mess?” I immediately asked myself as I opened the door. “Clearly I'm talking to an air, right now. Ang mga damit, magazines, tapes, mga box ng inorder nilang pizzas, unwashed cups at kung ano-ano pa ay nagkalat!”
Nakakainis na talaga ang mga lalaking ito, palibhasa ay mayayaman kaya inaasahan nalang palagi na may magliligpit ng mga kalat nila.
“Michiaki, Warren, Klent, Jhin, JL, Alver, Yuan, Kris, Allen!” I shouted from the top of my lungs angrily calling their names. “You are so dead right now.”
What did they do last night? Did they throw a party? How many people attended the party? Ito ang mga tanong na gusto kong isampal sa kanila. I waited for a few minutes for them to wake up but to my disappointment they didn't even went outside their rooms.
I'm so mad right now that I screamed again, “Sunog!”
Dali-daling binuksan ni Michiaki ang pinto niya na shirtless at mukhang naalimpungatan pa.
“May sunog? Xy, what happened?” Michiaki said while his eyes are still close with a pillow in his right hand, ready to put out the fire. “Suno— mmm...” Sinandal niya ang mukha sa pintuan at nakaidlip na nga.
“What are you doing?” Naiinis na tanong ko at hinampas siya sa likod. “Where are the others?”
Nagsilabasan sila isa-isa sa mga kwarto nila. I strongly think na kailangan na talaga nila ng maid sa bahay na ito. They cannot expect me to be this way, everyday.
“Ang ingay mo naman Michiaki,” sabi ni Yuan na kinukusot ang mata.
“Is our breakfast ready?” Kris asked like a kid, yawning then went to the sofa and continued sleeping.
Kristoff Castillon, besides me, is one of the clean freak of the group but for some reasons he was slacking off last night seeing how messy the house is. Ito ang pinaka-strict sa lahat sa pagpapatupad ng rules na kahit basong nakakalat ay ipapahugas niya sa gumamit nito in an instant. I’m really disappointed right now.
“Who do you think I am? Maid ba ninyo ako?” Naiinis na tanong ko. Hinigpitan ko ang hawak sa bag ko sabay sabing, “I don't care if all of you will die right now because of hunger kasi hindi kayo si kamahalan para pagsilbihan.”
“Xyrica, please cook us some food for breakfast. Please?” Nagmamakaawang sabi ni Allen.
Allen Nazaro is the troublemaker and the womanizer of the group. Minsan bad influence kasi palaging inaaya ang iba sa kalokohan, lalo na si Warren. Siya ang tinuturing na second leader ng grupo pero kung makaasta parang bunso.
I rolled my eyes then said, “You're not the boss of me because this time... I'm the boss to all of you and you should blame yourselves. Get some guy friends, they said. They will treat you like a queen, they said. Stupid people with their stupid idea.”
Siguro galing na naman ang mga ito sa club ni Allen at nagcelebrate habang wala ako kahit ako naman ang nanalo kahapon.
“We're sorry Xyrica, we won't do it again. Please don't be mad," sabi ni Kris.
“I'll cook your breakfast but... there is a big but because I will be the one to determine whether you are worthy to eat your breakfast or not. I want you to learn your lessons and I don't care kung lalaki kayo pero you should do the house chores dahil hindi na kayo mga bata," pangaral ko sa kanila.
“Xy, we're all sorry. Can you please calm down?” Pagkakalma sa akin ni Michiaki.
I rolled my eyes in annoyance. Here we go again, kaya nga lumalaki na ang mga ulo nila dahil palagi nalang pinagtatakpan ni Michiaki.
“Clean this house before I come back from the grocery store and you'll get what you want. You knew me well, diba? At kung ano ang gusto ko ay nakukuha ko kahit ano pa ang mangyari sa inyo,” sabi ko sa kanila and I went straight to the kitchen and opened the refrigerator.
“Xyrica, alam mo namang weekly tayo bumibili ng grocery diba? Tapos last week hindi tayo nakabili kasi busy ka para sa racing,” Sabi ni Warren.
Napalingon ako sa kanya, sinundan pala nila ako hanggang dito sa kusina.
“I was planning on buying something for myself, so do you want me to go and shop for you?” I sarcastically said then crossed my arms. “You guys, this is too much.”
Wala man lang laman ang refrigerator kahit malamig na tubig. Ang lakas-lakas lumamon ni hindi naman bumibili ng pagkain. May ambag nga na pera pero kung hindi ko naman niyayayang mag grocery, hindi rin naman pupunta sa mall.
“Is there something wrong?” Tanong ni Alver, na nakatayo sa likuran ko.
Alver Jung is the youngest of the group minsan spoiled pero napaka-independent at resourceful. He might be tough looking pero napaka-clingy nito at tinuturing din akong ate kaya minsan mahirap magalit sa lalaking ito.
I inhaled a lot then exhaled. I closed the refrigerator door and asked, “I will be asking the obvious question, bakit walang laman ang refrigerator? Ano ang gagamitin kong ingredients sa pagluluto?”
I had enough. I loudly sighed, it's for them to hear na disappointed ako and without saying anything to them ay lumabas ako ng kusina.
“Where are you going?” Tanong ni Yuan na nagpupulot ng kalat.
Nakatingin silang lahat sa akin kasi gusto siguro nilang malaman ang iniisip ko o kaya ay chini-check kung galit pa rin ako.
“Kung iisipin ninyo, ano ang lulutuin ko kung wala namang laman ang refrigerator? That's why I'm going to the mall para makapag-grocery dahil kung hindi, kayo mamamatay sa gutom ay mamatay kayo dahil na overdose sa junk food,” sabi ko.
“I would like to go with you,” sabi ni Allen.
“Pick me instead kasi ako ang magdadala lahat ng bibilhin mo. Gagawin ko ang lahat ng iuutos mo Xyrica,” sabi ni JL.
John Louis Monte is the sweet-talker of the group. Malambing at medyo mahinhin kaya minsan napagkakamalang bakla. Alam ko namang gagawin niya talaga ang lahat pero lapitin siya sa babae at ayaw ko sa mga agaw pansin basta nasa publiko ako.
“No, don't choose them Xyrica. Pick me instead,” sabi ni Warren.
Nagsimula na silang magsigawan at magtalo kung sino ang karapat-dapat kong isama sa mall. I covered my ears and waited for a few seconds for them to stop pero hindi pa din sila tumitigil.
“Just shut up, all of you!” Pagalit na sigaw ko sa kanilang lahat kaya natahimik sila. Tinitignan ko sila, isa-isa at sinabing, “You don't have to fight because none of you guys will accompany me to the mall. Mahiya nga kayong lahat sa mga sarili ninyo. You better stay here and clean all the messes you've made. Gutom na kayo, diba? Then clean this house or else you'll starve to death.”
Yumuko sila at halata sa mga mukha nila na guilty sila sa nagawa nila. Alam ko naman na ang rason kung bakit nila gustong sumama ay ang makaiwas sa paglilinis ng mga kalat nila.
“Hayaan mo. Maglilinis kami rito,” sabi ni Michiaki.
“I should go,” dismayadong sabi ko tapos nagtungo na sa kotse ko.
Ngayon ko pa naman sana gustong i-celebrate kung ano man ang naiwan ko kahapon tsaka gusto ko rin sanang sabihin sa kanila na aalis na muna ako at baka matatagalan ako sa pagbalik pero parang ayaw ko na.
Michiaki's POV :
As soon as Xyrica left the room ay nagbangayan silang lahat.
“You guys, this is all your fault!” Naiinis na sabi ni Jhin at umupo sa sofa.
“Bakit kami lang ang sinisisi mo Jhin? Kasalanan naman natin itong lahat kasi desisyon nating pumunta sa club ni Allen kagabi," sabi ni Klent.
“Tama na nga ang sisihan, alam naman nating lahat ang rason kung bakit natin gustong sumama kay Xyrica. She's not stupid at kilala niya na tayo kaya ang mabuti pa ay umpisahan nalang natin ang paglilinis. I'm hungry and I know kayo rin,” sabi ko.
“Totoo ba talaga ang sinabi ni Xyrica kanina?” Tanong ni Warren na wala man lang ginagawa.
“She's dead serious, man. You can clearly see it on her face,” sabi ni Klent.
Warren sighed tapos tinulungan na kaming magligpit ng kalat. Kailangan namin itong tapusin para makapagbreakfast na.
“Why can't we just order some pizza, like usual? We've done it before so it wouldn't hurt now, right?” Suggest ni Yuan.
“That's a great idea Yuan if you want to die, that is...” Sarkastikong sabi ni Warren.
“Gugustuhin mo ba talagang mas magalit pa sa atin si Xyrica?” Tanong ko.
“Your idea was horrible, dude. You should shut up and just help us clean the house,” sabi ni JL.
Napagdesisyon namin na hatiin ang mga gawaing bahay sa tatlong group para matapos ito bago pa man makabalik si Xyrica rito.
Xyrica's POV :
“Thank God, I'm alone. Minsan talaga stress ang dulot ninyo sa akin,” sabi ko tinutulak ang cart ko.
Papunta ako ngayon sa aisle 9 ako kung nasaan ang produce section. Kailangan kong punuin ang refrigerator dahil kung hindi, hindi ko na alam kung saan sila pupulutin. This will be the last time that I will buy them some groceries by myself.
“Manigas kayong mga brat kayo kasi sumusobra na kayo,” mahinang sabi ko, 'yung ako lang ang nakakarinig.
Minsan naiisip ko na talaga kung sino sa amin ang babae sa grupo. Kasi may mga panahon na ako ang priority nila at minsan... gaya ngayon, gusto nilang maging maid ako.
'Chores first before breakfast' ang theme nila sa ngayon. Kailangan nilang tumino kahit minsan man lang dahil hindi sa lahat ng pagkakataon nasa tabi nila ako.
“Miss?” A guy standing in front me made me stop from what I was doing.
This guy is wearing a simple white v-neck shirt, fitted denim jeans and white shoes. I think his height is 180 centimeters as I estimate it, he’s got naturally curly hair with and a pale skin. I'm really sure he was talking to me because he was looking at me pero para makasigurado ay tumingin ako sa likuran ko kung may iba pa bang tao.
He stepped forward, closer to me then said, “I'm Cyborg Demsford and I'm one of the top students in Gang-Ku-Fia Academy.”
I raised an eyebrow then asked, “Then what is it that you want?”
“Can I talk to you for a moment?” Tanong niya.
“I'm quiet busy and you're just wasting your time because I'm the wrong person that you're looking for,” sabi ko at iniwan siya.
I was wondering what his reason was on why he approached me but I was not curious enough to stop shopping. After putting all the things that I thought was worth paying for in my cart, I immediately went to the cashier to pay for everything.
Hinintay ko saglit ang magdadala ng dalawang box bago lumabas. I also booked the nearest Uber para may kalalagyan ang mga napamili ko.
“Mister, can you please help me take the boxes outside? Medyo naparami kasi ang nabili ko,” sabi ko sa lalaking kasama ng cashier.
“Sige po,” sabi niya.
After a minute or so ay dumating na ang Uber na na-booked ko.
“Kuya, saan po pwedeng ilagay ang dalawang boxes na pinamili ko?” Tanong ko kay mamang driver.
He opened the trunk then the guy carrying the boxes put it inside. The guy then closed the the trunk at binigyan ko siya ng one thousand for helping me. Nagpasalamat naman siya at nagpaalam na.
“Kuya hindi po ako sasakay sa Uber kasi dala ko po ang sasakyan ko,” sabi ko kay kuya Uber driver, tapos sinabi sa kanya ang address ng bahay at sinabihan siyang sundan nalang ako.
“Wala pong problema ma'am,” nakangiting sabi ni kuya driver.
I went inside my car and head home together with the Uber. I sure wish they're done cleaning now.
Xyrica's POV :“Teka kuya, may dalawang lalaki pong kukuha nitong boxes na nasa trunk. Sila na rin po ang magbabayad sa iyo,” sabi ko sa driver at pumasok na sa loob ng bahay.“I'm home,”sabi ko.Pagkapasok ko sa bahay ay amoy scented candles na. Walang mga basurang nagkakalat, pati mga alikabok ay natanggal na rin. Bumungad din sa aking harapan si Michiaki na shirtless.“Saan na ang mga pinamili mo Xyrica?”Tanong ni Michiaki.“I was about to call you guys. Alver at Kris, pakikuha naman ng mga pinamili ko. Nasa trunk ng Uber na na-booked ko,” sabi ko. Kinuha ko ang wallet na nasa bag ko at binigyan sila ng five-thousand. “Ibigay ninyo ito sa Uber driver at huwag ninyong kalimutang magpasalamat sa kanya.” 
CHAPTER 4 Xyrica's POV : Pagkatapos kong magluto ay tinawag ko sina Michiaki para ihanda ang mesa ng pagkakainan. Nauna naman ang iba sa paghuhugas ng kanilang mga kamay at umupo sa pwesto nila habang ang iba ay kinuha ang mga plato at baso na gagamitin. Matitino naman ang mga lalaking ito pero bago pa man ay dapat magalit muna ako. “Here's your brunch. I hope you willlike itkasipinaghirapan kong lutuinito,”sabi ko sa kanila at inilapag ang chicken stew sa lamesa. “Buti naman at makakakain na kami. Salamat Xyrica,” masayang sabi ni Klent, nauna pa siyang kumuha ng kanin sa kanilang lahat.
(The continuation) Xyrica's POV: “Okay ba sa inyo?”Tanong ko. Theyall agreed na unahin muna ang gusto ni Yuan kasi siya naman ang naunang mag-suggest. Kaya pumasok na kami sa mall. And guess what? Sa isang shoe store kaagad kami nagpunta. “Pwede bang dito nalang tumira?”Masayang tanongni Yuan sabay takbo palapit sa sapatos na nagustuhan niya.“I think I’m inlove.” Klase-klaseng designer shoes ang nasa store na ito. May nakikita akong brands na Lanvin, Balenciaga, Salvatore Ferragamo, Salomon, Dolce & Gabbana, Gucci, Alexander McQUEEN, Giuseppe Zanotti, Vince at syempre hinding hindi mawawala ang Nike. Ang pinakama
CHAPTER 6 Xyrica’s POV: Si Michiaki ang naatasang bumili ng mga tickets namin, sina Jhin at JL naman ang naatasang bumili ng snacks. “Maganda kaya ang napili nating movie?” Tanong ni Alver. Tinitignan ni Kris ang poster ng palabas at sinabing, “Maganda siguro… pero hindi na bale, may snacks naman na tayo kaya okay lang.” “Maganda naman ang reviews ng palabas kasi nasa 93% ang rotten tomatoes. Kaka-search ko lang kasi just in case,” sabi ni Warren habang nakatingin sa phone at ibinigay kay Allen para makita naman nila. I don’t know why but somehow my mind is not with them. Iba ang sinasabi nila sa iniisip ko ngayon at ito ay tungkol kay mister Demsford. Naiinis pa rin ako pero kailangan kong kumalma at maging masaya sa harap ng mga kaibigan ko. “Xyrica, wha
(The Continuation)Xyrica's POV :The day ended and it left me exhausted. Pagkatapos naming makaalis sa Police Station ay nagpunta kami sa mall gamit ang grab kasi naiwan ang mga sasakyan namin doon. Kahit na inaya na ako nina Michiaki na sa bahay nila matulog ay nagpumilit akong umuwi rito.Hindi ko akalaing muntik na kaming makulong dahil lang sa mga lalaking nasaktan ang ego. Sana hindi na nila uulitin pa ang ginawa nilang kabobohan dahil hindi lang iyon ang aabutin nila sa akin.“I wish you were here with me kasi kayo ang isa sa mga kakampi ko sa buhay,” sabi ko while looking at the picture I’m holding.It was me and my grandparents and the picture was taken four years ago. This was the time when we visited the Enchanted Cave at Pangasinan, we were so happy back then na kahit wala akong mga magulang ay okay lang kasi nasa tabi ko naman ang lolo&rsquo
Xyrica’s POV:I can’t believe it that after all this time ay may secret room pala kami rito sa bahay. Tsaka hindi ko rin inakala na makikita ko rito ang ginawa nina lolo at lola bago sila pumanaw.“Mister Demsford, are you seeing this?” Hindi makapaniwalang tanong ko.He nodded in awe as an answer.“Don’t tell anyone about this,” nag-aalalang sabi ko.Lumapit siya sa malaking board tapos tumingin sa akin at sinabing, “I promise, I won’t. Pero miss Dela Vega, first time mo ba talagang makita ito?”This room looks like an investigation room. The place is full of pictures of unknown people and I can also see the picture of Gangster Academy. Somehow, it may be linked to where I came from and who I
Michiaki’s POV: Ilang araw na naming hindi nakikita si Xyrica kasi hindi niya na kami dinalaw. Ayaw niya naman na bumisita kami sa bahay niya kasi may ginagawa raw siya at ayaw naman sabihin kung ano. Nakakapagtaka lang kasi hindi naman siya ganoon dati tsaka nag-aalala na ang iba kong kasamahan baka raw may sakit si Xyrica. “Subukan kaya nating tawagan si Xyrica?” Allen suggested. Nandito kaming lahat sa sala ngayon, wala naman kaming ibang pinagkaabalahan kung hindi mag-isip ng rason kung ano ang ginagawa ni Xyrica. “Hindi naman siya galit sa atin, diba?” Nag-aalalang tanong ni Alver. I shook and said, “I doubt that’s the reason. We’ve asked her that a few days ago at sinabi niya lang na busy talaga siya.” “Try calling her again,
(The Continuation)Xyrica’s POV :After how many minutesay bumalik sila na may dalang mga gamit.“What is that?”Tanong ko sa kanila.“Bag para may malagyan ka ng mga gamit mo,”sabi ni Jhin at inilapag ito sa mesa.“Are you guys for real? Ano ba ang tingin ninyosa akin, kinakapos sa pera at walang pambili ng bag?” Hindi makapaniwalang tanong ko.“Ito naman ay galing sa akin,”sabi ni JL at ibibigay na sana sa akin ang dala niya.