CHAPTER 12: Childhood Sweetheart

MALALIM na ang gabi ngunit, hindi pa rin dinadalaw nang antok si Gabriel. Kaharap niya ang kopitang may laman ng alak na high class Fundador Supremo alcohol na umabot sa kinsemil ang presyo niyon. Matapang ngunit masarap iyon para sa binata. Nakasandal siya sa pulang sofa na naroon sa kanyang kuwarto at bahagya niyang pinaluwag ang suot na puting roba. Nakapatong naman sa maliit na mesa ang kaniyang mga paa habang doon nakatitig ang kaniyang mga mata.

“Move you little limp! Don’t be like an f*cking useless!” iritadong singhal niya sa sariling mga paa.

Unti-unti niyang pinagsusuntok ang kaniyang paa ngunit nasaktan lamang siya dahil sa ginawa.

“F*ck! F*ck! F*ck it!” paulit-ulit niyang pagmumura at hindi nakaligtas ang iilang butil ng luha sa kaniyang mga mata.

He was crying in a silent way. Araw-araw ay wala siyang ligtas sa mga paa niyang ayaw makisabay sa kanya. He closes his eyes and blink.

Madilim ang buong loob ng kanyang kuwarto dahil tanging lampshade lamang ang hinayaan niyang