Chapter 9

CANDICE

Ilang linggo na ang dumaan simula ng huling pagpunta ni Gabriel dito sa bahay at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik. Siguro nga nasaktan talaga ang loko. Wala na ang semento sa binti ko at nakakapag-lakad na rin ako mag-isa na hindi gumagamit ng walking stick.

Nangingibabaw ang pride ko pero naisip ko rin ang kasunduan na kailangan kong gawin. Kaya kahit ayaw ko ay ako na ang gagawa ng unang hakbang para magkaayos kami total may kasalanan rin naman ako at aminado naman ako.

Binuksan ko ang cellphone para tawagan sana si Gabriel ngunit biglang may kumatok sa pinto.

“Sandali!” malakas kong sabi habang mabagal na naglalakad papunta sa may pinto.

“Gabriel?” gulat kong sabi ng makitang si Gabriel ang nasa labas at may dala itong malaking bouquet ng pulang rosas.

“Im sorry,” sabi nito na may paawa epek pa kaya bigla nalang akong natawa.

“Nag smile kana, ibig sabihin ba niyan you forgive me na?” tuwang-tuwa nitong tanong.

“Ano pa nga ba? Naawa ako sa mukha mo e,” saba