Chapter 2

>ii<

Hindi ko parin siya pinapakinggan. Dire-direcho lang ako hanggang sa kalsada. Hindi ko na din alam kung saan ako papunta basta makalayo lang sa kanya, okay na ako. Kaso mukhang mahihirapan ako, lalo na't hindi ko kabisado ang lugar. 

Maya-maya pa ay napansin ko na, na medyo nakalayo na ako sa kanya kaya naghanap ako ng mapagtataguan. Kailangang mailigaw ko muna siya para makaalis ako sa lugar na ito. Pag nakalayo na sya saka ako pupunta sa main road. Tama. Ganun nga gagawin ko. Kailangan kong mag-isip ng paraan dahil kung hindi, patay ako. 

Sa may gilid ko ay may natanawan akong siwang sa pagitan ng dalawang building na kasya lang ang isang bata. Balingkinitan naman ako kaya pinilit kong sumiksik don. Madilim doon kahit may malapit na poste ng ilaw pero hindi iyon naaabot ng liwanag kaya siguradong mahihirapan si Jake na makita ako. Abot-abot ang panalangin ko habang hinihintay kong makadaan si Jake. Pigil ang hikbi ko dahil hindi maampat ang luha ko mula pa kanina. Ramdam ko din ang panginginig ng katawan ko sa takot. Hindi ko alam kung kaya ko pang tumakbo. I felt hopeless right now. Paano ba ang gagawin ko? 

Maya-maya ay narinig ko na ang papalapit na boses ni Jake na nagmumura. Madiin kong itinakip ang kamay ko sa aking bibig dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at mapahikbi ng malakas. Tumindi ang takot ko ng marinig ko na ang yabag niya palapit sakin. Tinawag pa nya ng isang beses ang pangalan ko bago tuluyang makalayo sa pinagtataguan ko. 

Nang hindi ko na sya matanaw, unti-unti akong lumabas sa pinagtataguan ko at tumakbo sa direksyon papuntang highway na malapit sa hotel na pinanggalingan ko. 

Nang matanaw ko ang hotel ay tinubuan ako ng kahit konting pag-asa. Pwede akong humingi ng tulong sa mga guards doon. 

God, help me please. 

Malapit na ako sa lugar nang makita ko ang isang itim na porsche na palabas ng driveway. Dahil sa pagiging hopeless at desperada, ginawa ko na ang unang ideya na pumasok sa isip ko. Pagliko nito bago makalabas ng highway ay iniharang ko ang sarili ko sa dadaanan ng kotse. Bahala na kung mabangga ako, ang mahalaga makaalis ako dito.

Bago pa ako tamaan ay maagap na nakapagpreno ang driver. Tinted ang salamin kaya hindi ko makita ang driver. Wala akong pakialam kung magalit siya basta kailangan ko ang tulong niya. 

"Are you mad?" singhal ng driver nang umibis ito ng kotse at lumapit saken. 

Natigilan ako nang sandaling mapagmasdan ko ang driver ng magarang kotse. Suot pa lang, mayaman na. Pati sa slang na pananalita, gang sa tindig, hindi maipagkakaila. Nang tingnan ko ang mukha nito ay natulala nalang ako. Parang humupa yung takot na nararamdaman ko at panandaliang huminto ang mundo. 

Pambihira, bakit ba pag mayaman kailangan gwapo? Yung kaharap ko ngayon kabog mga artista ee. Sabagay, konti pa lang naman ang nakikita kong artista sa personal. Pero ito, sobrang puti, tapos matangkad pa, ganda pa magdala ng damit. 

May gana pa talaga akong icheck out sya sa ganitong sitwasyon. Pinikit ko ng mariin ang mata ko, it's not the right time.

"Miss, you alright?" Tila naguguluhan itong nagtanong saken. Napansin niya marahil ang luhaan kong mukha. "Are you hurt? "

"Dominique!"

Nabalik ako sa realidad at napamulagat ng marinig ko ang boses ni Jake. Pati ang binatang kaharap ko ay napatingin na din doon. Lalo pa akong natakot kaya agad kong nilapitan ang kaharap ko. Hinawakan ko pa sa magkabilang braso dahil baka iwanan nya lang ako tapos maabutan ako ni Jake, dalhin pa ako sa kung saan. 

"P-please.. Please, kuya. P-parang awa mo na. Tu-tulungan mo ko," pagmamakaawa ko. Kahit mukha lang kaming magka-edad ay kinuya ko pa din siya. Basta desperado na ako. Baka kung ano magawa sakin ni Jake pag naabutan niya ako. 

Dahil nga sa matangkad ito ay kailangan ko pang tumingala sa kanya. Nakatitig lang ito saken. Nuon ko lang nakita nang malapitan ang mata nya. Crystal gray ang mga iyon. Ang ganda. Dati ayaw ko sa mga matang pusa ngayon parang gusto ko na. Matang pusa kasi ang tawag ko sa mga may kulay ang mata. 

Gising! Halos literal ko ng sampalin ang sarili ko. Lakas kasing makamesmerize ng mata nito. 

"Kuya, please," napahagulgol na ako. Pakiramdam ko kasi wala itong balak na tulungan ako. Nanginginig na ang kamay kong nakahawak sa sleeve ng polo shirt niya. 

"Dominique, halika na," anas ni Jake sabay hablot sa braso ko.

Nanlaki ang mata ko sa takot at gulat. Hindi ko naramdamang nakalapit na siya. Agad na hinigpitan niya ang hawak saken sabay hila. Mahina akong napadaing sa higpit ng hawak nya pero pinanatili ko ang kapit sa estrangherong katabi ko. Sa sobrang kapit ko sa sleeve nya ay halos mabirat ko na ang damit nya. Feeling ko kasi doon na nakasalalay ang buhay ko na kapag bumitaw ako, ikamamatay ko. Putspa, ee totoo naman ee. Hindi din naman nagrereklamo si gwapo. 

Nang hindi makuntento si Jake ay pinaikot na ang braso sa bewang ko at binitbit ako. Doon na ako napabitaw kay kuyang gwapo. Nagwala ako para mabitawan niya ako pero walang nangyari. 

"Kuya, parang awa mo na," pagmamakaawa ko. Hindi ko na kaya. Wala na akong lakas na manlaban. 

Naramdaman kong ibinaba ako ni Jake dahil tumigil na ako sa pagpapalag. Nang mabitawan nya ako ay inipon ko ang konting lakas na meron ako at tumakbo kay kuyang gwapo na hanggang ngayon ay kunot noong nakatingin pa rin sa amin. Malapit na sana ako nang matalisod ako bago pa ako makahawak sa kanya. 

Hinablot agad ako sa braso ni Jake at hinila patayo pero hindi ko kaya. Blur na ang paningin ko dahil sa luha. Drain na drain na din ako. 

"Jake. Maawa ka...Jake," nagsumamo na ako sa kanya, baka sakaling matauhan pa siya. Tinignan ko sya sa mata pero walang ibang emosyon don kundi tulad kanina. Wala ng pag-asa. 

Hinila niya ako ulit pero nagpabigat ako. Kung kailangan kong mamatay bago niya ako makuha, mamamatay muna ako. 

"Let go of her."

Napatingin ako bigla kay kuyang gwapo, hindi dahil sa gwapo din niyang boses kundi dahil sa malamig nyang pagkakasabi. There was coldness in his voice that could freeze hell. But his face shows no emotion. Diretso lang siyang nakatingin kay Jake.

Akala ko nakakatakot na si Jake pero mas lalo pala si kuyang gwapo. Pero kahit ganun, kahit murderous na yung itsura niya hindi takot ang naramdaman ko kundi security. Para walang makakasakit sakin hanggat nandyan sya. 

Pati si Jake ay napatingin sa kanya. Nagbago din ang reaksyon ng mukha nito at parang nag-aalangan na ngayon. Sino ba naman ang hindi, ee mukhang kahit sinong makasalubong nito, uurong pagkakita palang dito sa ganitong itsura. 

"Wala kang alam dito kaya wag kang makialam," singhal ni Jake na tila pinipilit itago ang pag-aalangan.

Lumuwag ang pagkakahawak ni Jake sa braso ko nang nabaling ang atensyon nya sa kaharap kaya sinamantala ko agad yon at hinila ang braso ko. Bahagya akong lumayo dito. Nanghihina pa rin ang mga tuhod ko kaya nanatili akong nakaupo sa semento habang nakatingin sa dalawang nagtatagisan ng tingin.

Naramdaman ko pang may pumulupot na braso sa bewang ko at nagtayo saken. Kasabay noon ay ang pag-angat ng mga paa ko sa lupa at paggapang ng kuryenteng galing dito patungo sa kasulok sulukang parte ng katawan ko. Hindi ko na kailangang lingunin pa kung sino ang bumuhat sakin dahil alam kong si kuyang gwapo lang yun, pero yung puso ko. Ang lakas ng kabog. Bakit hindi ee nakadikit ba naman mga katawan namin kaya lalo akong ninenerbyos. Tapos ang tigas pa, well built na well built. May pandesal kaya dito? Ano ba tong nararamdaman ko? Parang gusto na yatang lumabas sa rib cage yung puso ko. Pwede ba yun? Naiilang tuloy ako. Mahigpit kasi ang hawak niya sakin pero okay lang dahil sa totoo lang hindi ko alam kung kaya ko pang tumayo ng derecho.

"Nikki, halika na," may awtoridad na sabi ni Jake sakin ng makabawi. Akmang lalapit na sana siya sa amin pero pinigilan siya ni kuyang gwapo.

"Don't you dare come near her or I'll call the cops," babala ng estrangherong may buhat sa akin. 

Boses pa lang ulam na. Teka nga, bat parang ang landi ko na? Wala sa lugar! Tama na Nikki. 

Nagsimula namang maglakad si kuyang gwapo paikot sa shotgun seat ng kotse nya. Halos nakayakap na din ako sa kanya sa sitwasyon namin ngayon dahil nakapaikot sa leeg niya ang mga braso ko pero wala akong pakialam. Panatag ang kalooban ko sa hindi ko malamang dahilan. Pakiramdam ko nga parang ayaw ko ng humiwalay sa kanya. Haist, ano ba to? Ngayon ko lang naramdaman to. Hay, gising Nikki. Kakapanood mo yan ng kdrama ee. Don't be like this, pagkatapos ka niyang tulungan, hindi na kayo magkikita. Pero bakit parang nakakalungkot? Naguguluhan ako.

"Nikki, wag mong sabihing sasama ka sa estrangherong yan?" singhal ni Jake dinuro pa nya si kuyang gwapo. 

Bahagyang humigpit ang hawak ni kuya saken na parang ayaw na nya akong bitawan. Napahawak nalang ako sa damit nya na parang doon ako humuhugot ng kahit konting lakas. Saka ko nilingon si Jake at tinignan ng matalim. 

"Mas pipiliin ko nang sumama sa kanya kaysa sayo, Jake," buong tatag kong sagot sa kanya saka sya tinalikuran. Kitang kita ko ang nag aapoy sa galit niyang tingin saken.

"Get in the car," bulong ni kuyang gwapo nang ibaba ako at buksan ang pinto ng kotse. Bahagya pa syang nakayuko kaya ramdam ko sa leeg ko ang mainit nyang hininga na nakarating pa sa aking pang-amoy. Ang bango, parang ang sarap langhapin. Namanhid yata ang buong katawan ko.

Bahagya kong ipinilig ang ulo ko dahil kung ano ano na ang iniisip at nararamdaman ko. Nang buksan niya ang pinto ay dahan-dahan akong sumakay dahil nanginginig pa din ang tuhod ko. Narinig ko pang nagsalita si Jake bago isara ni kuyang gwapo ang pinto. 

"Hindi pa tayo tapos, Dominique," sigaw ni Jake. 

"You're done with her," may awtoridad na sabi ni kuyang gwapo bago lumigid sa driver seat at sumakay agad sa kotse. 

Binuhay nito ang makina at binusinahan si Jake. Nang hindi ito tuminag ay pinaandar ni kuya ang kotse. Ang akala ko'y babanggain niya si Jake kaya napasinghap ako ng malakas at napakapit sa dashboard. Natakot ako para kay Jake at tila natakot din ito dahil biglang napaatras ng akmang babanggain siya ni kuyang gwapo. Agad naman itong tumabi dahil mukhang hindi siya balak santuhin ni kuyang gwapo.