Chapter 4

>vi<

Sa aming magkakaibigan ay wala pa rin namang nagbago sa samahan at pakikitungo sa isa't isa. Tulad pa rin ng dati, halos magkakapatid na ang turingan namin. I think. Si Mira lang ang tila ba lumayo ang loob sa amin. Simula nung insidenteng nangyari three years ago, kung paano ako pinagtangkaang gawan ng masama ni Jake, nag-iba ang pakikitungo niya samin lalo na saken. Kapag lalapitan ko siya lalayo sya, kapag kailangan niya akong kausapin, napaka-civil nya. Parang nagbago siya dahil sa nangyari. Kapag tinatanong namin kung ano ang problema, iibahin niya ang usapan. Para bang may tinatago na sya samin. Pinagwalang bahala na lang ng dalawa dahil sigurado naman daw na sasabihin din iyon samin ni Mira kapag nagtagal na pero tatlong taon na ang lumipas ay ganun pa din sya. Gusto ko man malaman ang dahilan, wala akong magawa. 

Naalala ko naman yung pangyayaring yon. Paano ko nga ba naman makakalimutan na minsan akong pinagtangkaan ng masama ng taong pinagkatiwalaan ko ng mahabang panahon. Lalo na ang pagmumukha niya, hinding hindi ko makakalimutan ang taong naging dahilan kung bakit nahihirapan na akong magtiwala. Buti nalang at wala na siya sa buhay ko dahil hindi ko alam kung ano na ang magagawa ko sa kanya pag nakita ko sya. I hated him to the extent that I forgot how to forgive. Pero mula noon ay hindi na nagpakita pa si Jake sa aming magkakaibigan. Sabagay, makakapagpakita pa ba siya gayung galit din ang mga kaibigan ko sa kanya. Baka hindi na siya makauwi ng buo pag nagkataon. 

     Pero may isang parte ng insidenteng iyon na hindi ko din kakalimutan, hindi dahil sa galit, kung hindi dahil sa damdaming hindi ko noon maipaliwanag. Pero ngayon...

Paano ba naman, tinamaan pa yata ako sa masungit na kuyang gwapong nagligtas sa akin. Mula noon hindi ko na sya makalimutan lalo na ang abuhin niyang mga mata. Kinakantyawan na nga ako ng barkada ee, minsan ko nga lang sya nakita, tinamaan pa ako. Sabi naman nila kalimutan ko nalang daw kasi hanggang dun na lang daw kami. 

Kinakalimutan ko na nga ee lalo na't hindi na kami nagkita ulit mula noon, at lalong malabo ng mangyaring magkikita pa kami. Masyadong malaki at magkaiba ang mundong ginagalawan namin, mayaman siya, mahirap lang ako. 

      Eventually, after a year, I've come to ignore this tiny feeling that grew inside me. Ignore lang hindi pwedeng forgot completely kasi hindi ko pa din pwedeng makalimutang, sya ang nagligtas sa akin. At lagi ko iyong tatandaan. 

      Iyon lang siguro ang magandang naidulot ni Jake. Paano ay, siya din ang dahilan kung bakit ako napaluwas ng Maynila. Nung una ay nagdadalawang isip pa ang tatay ko dahil baka daw lalo akong mapahamak pero nagawa siyang makumbinsi nila Cass. Dinahilan niya na magkakasama kami kaya't walang dapat ipag-alala. That was the reason kung bakit tinanggap ni Cass ang offer ng ninong nya na magtrabaho sa kompanya nito. Nauna na si Cess kaya, ang eksena, pinasunod nila ako. At ayun na, nasa manila na kami lahat. Dapat ay magkakasama din kami sa apartment, hindi lang nangyari dahil kumuha ng sariling condo si Mira, masikip daw kasi kung sama-sama kami. For all we know, hindi iyon ang dahilan. Si Cass naman ay ikinuha din ng unit ng ninong nya, for working in his company. Favorite kasing inaanak kaya asikasong-asikaso ng ninong. 

  

Hay naku, kanino na nga ako manghihiram? Haist. Babawasan ko na nga lang ang pera ko saka na ako manghihiram sa kanila pag ako nalang nangangailangan. Bahala na si batman. 

     Nagising ako sa malakas na pagyugyog saken ng kung sino. Napabalikwas tuloy ako ng bangon, pagtingin ko sa bintana ay madilim pa sa labas. Akala ko umaga na.

     "Akala mo umaga na no?" bungad ni Cess na tila narinig ang iniisip ko. 

     Napakamot tuloy ako ng ulo. "Pambihira, sarap na ng tulog ko ee," reklamo ko sabay bagsak ng katawan sa kama. "Anong oras na ba?"

      "Alas nuebe na. Ginising kita kasi kinukulit ako ni Cassidy ni gisingin ka at kausapin mo daw sya," paliwanag ni Cess. "Tawagan mo daw sya agad, importante daw."

Pagkasabi ay dumiretcho agad si Cess sa banyo. Isa lang ang kwarto doon kaya share kami. Mabuti na din at ginising niya ako, sa gitna kasi ako nakahiga kaya wala siyang lulugaran kung sakali. 

     Hinagilap ng kamay ko ang cellphone ko sa night stand kung saan ko iyon ibinaba pagkatapos akong tawagan ng pamilya ko. Nanatili akong nakahiga dahil tinatamad na akong bumangon. Kung hindi lang importante ang dahilan ni Cass baka tinulugan ko na. Hindi naman siguro ako ipapagising nun kung hindi importante. Nang tingnan ko ang screen ay katakot takot na miss call na pala ang nagawa ni Cass. Ayaw naman niyang pasabugin ang cellphone ko sa katatawag. Agad kong dinial ang number nya. Hindi pa yata nagriring sa kabilang linya ay sinagot na agad niya. Pambihira. Daig pa niya si Flash. 

    

     "Francesca Dominique", patiling bungad nya hindi pa man din ako nakakapagsalita. Muntik ko pa tuloy maihagis yung cellphone. Kailangan pa talagang buuin ang pangalan ko?

     "I badly needed your help," she pleaded.

     "You sounded desperate, ano ba yon?" ayan, pati ako napapainglish na din. 

     "I desperately needed your help, Francesca Dominique."

  

     I winced hearing my full name. Pakiramdam ko, napakatanda ko. "Okay. I get it now, just stop saying my name fully."

     Narinig ko syang nagbuntong hininga sa kabilang linya. "Nikki." Hay, salamat. "Can I ask you a favor?"

Tinatanong pa nya ee sa ayaw at sa gusto ko, ipipilit pa din nya. Hay naku, mga ito talaga, kahit kailan. "para namang may magagawa pa ako. ano ba yon?"

     "Syempre", sabi nya sabay tawa na pang kontrabida. Napailing nalang ako, kung hindi ko lang kaibigan to, naku. "Anyway, I want you to accompany me to the charity ball tomorrow evening."

     "What?" teka, ano daw? Nagkamali ba ako ng dinig? Nabibingi na yata ako. O baka naman binibiro lang ako ni Cass. 

     "You heard me loud and clear."

      Natawa ako ng pagak. Nagbibiro ba siya? Ball? As in party? Papupuntahin niya ako? Ibang klase talagang magbiro itong si Cassidy. "Wag mo nga akong biruin, Cass. Ano ba yung favor na yun?"

  

    "Mukha ba akong nagbibiro, Francesca Dominique?" seryosong sabi nya. 

Uh-oh. Seryoso nga. Biglang kumabog ang dibdib ko. Ako, pupunta sa ball? Ano gagawin ko dun? Saka, pangmayaman lang yun, hindi ako bagay dun. At isa pa, uso pa ba yun? Kinabahan akong lalo sa naisip. 

     "No way", tanggi ko. "Cassidy, alam mong gagawin ko kahit anong favor ang hingin mo, wag mo lang akong paatenin sa mga ganyang social gatherings."

     "Kasama mo naman ako ee. Nikki naman, please. Parang awa mo na, hindi ko lang matanggihan si ninong. He asks me to attend that charity ball, and i can't say no. At saka ninong and dad want me to meet someone. Actually, they've been so annoying these days because of that nonsense. That's why I badly needed your help, Nikki", mahabang litanya nito. 

  "Naman, Cass. Ano naman magagawa ko? Ano malay ko dun? Hindi pa ako nakaka-attend ng ball saka hindi ako bagay dun. Iba nalang isama mo Cassidy."

     "Nikki, ikaw nalang maaasahan ko. Si Mira, laging busy iyon, si Cess naman busy din, kaya please Nikki. Saka ngayon nalang ako hihingi ng favor sayo.", pagmamakaawa ni Cass. 

     "Cass, naman, iba nalang hingin mo, wag na yun. Alam mo naman hindi ako nagpupunta sa mga ganung event saka hindi ako bagay dun." Nakailang ulit na ba ako?

     "Naman Nikki, kasama mo naman ako ee, ayoko lang talagang magpuntang mag-isa dun at lalong ayokong mameet yung lalaking gustong ipakilala sakin nila daddy. Saka akong bahala sa lahat ng gagamitin mo kung yun ang pinoproblema mo."

     Nauubusan na ako ng idadahilan ka Cass. Putspa, ayoko nga pumunta dun lalo na't puro mayayaman ang mga bisita. "Kaya mo naman na yun mag-isa bakit ba kailangan mo pa ng kasama?"

  "Alam mo namang ayokong nagpupunta sa party ng mag-isa di ba? Nikki naman, makakayanan mo ba na pumunta akong mag-isa dun? Mukha akong tanga dun, wala akong kausap, gusto lang akong mag-display ni dad dun kahit pupunta din sila ni ninong-"

     "Yun naman pala pupunta din ang ninong at dad mo, edi may kasama ka na", putol ko kay Cass. 

      "Pababayaan mo nalang ba ako dun? Kaya ba ng konsensya mo na mukha akong loner dun? Matitiis mo na ba ako ngayon?" paawa ni Cass. 

      Ginamitan na naman nya ako ng paawa effect nya. Hay naku, hindi tatalab sakin yan ngayon. "Alam mong kaya kong gawin ang kahit ano para sayo Cassidy pero wag lang ganyan. Kaya ayoko."

     "Nik-"

     "A-YO-KO."