Share
KABANATA 60
Kaugnay na kabanata
It's Not Goodbye KABANATA 61
Tapos na ang isa at kalahating araw ko sa Cebu at nandito na ako sa amin after almost an hour of travel. Magkaiba kami ng destination nina CJ at Bea kasi pa Davao sila samantalang kami ni Chris pauwi dito sa amin sa Cagayan de Oro.Akala ko nga, sasabay siya kina Bea kasi may trabaho naman siya bukas, pero sumabay siya sa akin kasi ayaw niyang ako lang ang mag-isang bum'yahe. Pagkatapos niyang maihatid ako sa bahay namin, saka pa lang siya dumiretso sa Claveria. Uuwi daw muna siya sa kanila kasi lagi daw nagtatanong ang mama niya kung kelan siya uuwi. Taga Claveria talaga sina Chris, Bea at CJ. Doon din ako na-assign as Junior High School teacher sa isa sa mga public schools sa lugar nila kaya ko sila naging estudyante noon. Ngunit dahil sa Davao City sila ngayon na-assign sa trabaho, kaya minsan lang silang nakakauwi sa kanila."Hi mama, magandang hapon po!", bati ko sa aking ina nang madatnan ko siya sa sala na nanonood ng telebisyon. Nagmano ako sa kamay niya saka ako humalik sa
It's Not Goodbye KABANATA 62
THE IRONY OF LIFE--- Kung kailan desidido na akong ipagtapat kay Loraine ang tungkol sa amin ni Chris, ay saka naman ako mauunahan ng isang pangyayaring hindi ko inaasahan na dumating. Ang saya-saya ko pa namang umuwi, hapon ng Lunes, kasi nga sasabihin ko na sa anak ko ang katotohanan na inililihim ko sa kanya sa loob na ng isang taon. Hindi ko man alam kung anong magiging kahihitnan ng pag-uusap namin ni Loraine, pero bahala nalang. Basta't sasabihin ko na talaga sa kanya ang lahat. Dumating ako sa amin mga bandang 6:30 na ng gabi kasi napakabagal ng sinasakyan kong bus. Nasa gate pa lang ako ng bahay namin ngunit nakaramdam na ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Lalo pa itong lumakas nang makapasok na ako sa loob. "Magandang gabi po ma", bati ko kay mama sabay nagmamano sa kanyang kamay. Siya lang ang mag-isang nadatnan ko sa sala na nanonood ng telebisyon. Kadalasan naman, silang dalawa ng anak ko ang nanonood ng palabas sa ganitong oras. "Buti naman at dumating ka na nak. Punt
It's Not Goodbye KABANATA 63
Although I was not feeling well, pero pumasok pa rin ako sa eskwela. Marami kasing forms na aasikasuhin lalo na't nalalapit na ang completion ng mga bata. Sinubukan kong tawagan ang anak ko sa cp niya pero hindi ko siya makontak. Hindi ko naman maiwasang mag-alala sa kanya kasi first time talaga ito nangyari na umalis siya ng bahay. Napabuntung-hininga na lamang ako kasi kasalanan ko naman ang lahat kung bakit nagalit ang anak ko sa akin. Nagpatuloy muna ako sa aking ginagawa habang naghihintay ng aking klase. Bigla namang tumunog ang aking cellphone at alam ko na kaagad na si Chris ang tumatawag. Lumabas muna ako ng classroom at naghanap ng medyo tahimik na lugar. Masyado kasing maiingay ang mga bata sa loob. Nag leave 'yong subject teacher nila kaya wala silang klase. Kahit pa nga nasa likuran lang ako nakaupo, maiingay at magugulo pa rin talaga sila. "Hello buds", sagot ko. "Good morning buds. Nasa school ka na ba ngayon?", tanong ni Chris sa kabilang linya. "Yes buds. Ikaw na
It's Not Goodbye KABANATA 1
It's Monday and I woke up early, realizing it's our first day of school so it's not good to come late. I grabbed my towel and walked into the bathroom. I know my whole day would be busy again because there is a lot to do at school. By the way, my name is Precious Sarmiento, 36 years old, and have a daughter who is studying in grade 7 in a private school. My husband and I have been separated for ten years after I caught him cheating with one of my colleagues. Since then I have supported my daughter alone and never asked for support from my ex-husband. Last year lang din na-annulled and kasal namin kaya gamit ko na ulit ang apleyido ko sa pagkadalaga. I work as a Junior High School teacher in one of the public schools in our province and I'm currently an adviser in Grade 10. At first, I don't want to be a teacher because it's something that does not exist in my vocabulary. But maybe, I am destined to be in this field and it's God's will, so I have gradually learned to love this job esp
It's Not Goodbye KABANATA 2
Days passed and I'm already comfortable with my students. Although they are sometimes noisy and chaotic in class, they would immediately quiet down when reprimanded. Tungkol naman doon kay Chris, hindi ko na masyadong iniisip 'yon kasi normal lang naman sa isang tao ang magkaroon ng ka look-alike di ba? Isa pa, sabi ni Chris sa akin nu'ng tinanong ko siya, na wala silang kamag-anak sa Davao City, so natitiyak kong coincidence lang talaga ang pagiging magkamukha nilang dalawa ni Alex. Until one afternoon I found a group of my students playing 'truth or dare' in the classroom. Wala kasi silang klase sa last subject kaya nakapaglaro sila. Young people at this age are like that, they really love to play most of the time. Some are busy with their cellphones while others are playing ML. "Oi, tumapat sa iyo Chris! Ano, truth or dare?", tanong ni Bea, isa sa aking mga estudyanteng pinagkakatiwalaan ko sa classroom. Hindi ko narinig ang sinagot ni Chris basta't ang umabot lang sa pandini
It's Not Goodbye KABANATA 3
Matapos naming maghapunan ni Tess at makapagligpit ng pinagkainan, pumasok na ako sa aking silid. I took my cellphone and dialed my daughter's number. Of course, I never forget to check on her whereabouts and I think it's what mothers usually do to their children. "Okay ka lang ba dyan anak? How's your studies?""Okay lang naman mama. Kayo po musta na kayo dyan? Hindi ba pasaway mga estudyante ninyo ma?", tanong ng anak ko."Uhm, pasaway minsan. At saka maiingay din sa klase, pero mababait naman sila."Nangalahating oras na kaming nagkukwentuhan ni Loraine at kung anu-ano na lang ang aming napag-usapan. Para lang kasi kaming magbarkada ng anak ko. Sumasabay ako sa mga biro niya at nagtutuksuhan kami kaya minsan nakakalimutan niyang nanay niya ako."Uhm, I think I should go now ma, kasi may gagawin pa akong assignment.""Oh sige anak, mag-iingat ka dyan lagi ha. At gaya ng lagi kong tagubilin, h'wag pasaway kay granny. At saka h'wag muna makikipag-boyfriend, masyado ka pang bata.""Op
It's Not Goodbye KABANATA 4
Dumating na ang araw ng aming Christmas Party. Alas otso pa lamang ng umaga ay nasa school na si Chris. I stared at him silently, because he is so damn cute in his black t-shirt and blue jeans. "Uhm, mga anak tulungan niyo muna akong mag-ayos nitong paper tarp. Agad namang lumapit si Chris at nagpresentang siya na ang gagawa."Marunong ka ba dito nak?", tanong ko sa kanya."Yes ma'am, na try ko na itong gawin nu'ng grade 8. Ako na po ang bahala", sagot nito sabay kinuha ang gunting at ang glue.Tumulong na rin ang iba niyang mga kaklase at nagsimula na silang mag-ayos ng paper tarp. Pagkaraan ng ilang minuto, natapos na rin ito, at sinabi kong idikit na doon sa board.Maya't maya'y nagsipagdatingan na rin 'yong iba ko pang mga estudyante. Kaya nagpunta ako ng CR at nagpalit ng casual dress. Nakapantalon lang kasi ako at naka t-shirt nu'ng pumasok ako sa school kanina kaya kailangan ko ng magpalit ng damit at mag-uumpisa na ang aming Christmas Party.Medyo na-concious ako pagkalabas k
It's Not Goodbye KABANATA 5
Mabilis na lumipas ang dalawang linggo at panibagong taon na naman. Sa susunod na araw ay balik-eskwela na. Parang ayoko pang matapos ang bakasyon dahil hindi pa namin nasusulit ng anak ko ang time namin sa isa't isa. "Mama, papasok po ako ha!", narinig ko ang boses ng anak ko sa may pintuan ng aking kwarto,"Come in, anak, bukas 'yan.""Dito ako matutulog mama, kasi babalik ka na sa boarding house niyo bukas", wika ng anak ko sabay tabi sa akin sa higaan.Sa bahay, magkaiba ang kwarto namin. Iba sa mama ko, iba din sa akin at kay Loraine. First year high school pa lang ako nu'n nang mawala ang papa ko ngunit hindi na ulit nag-asawa si mama. Mula noon siya na ang tumayong ina't ama naming tatlo ng mga kapatid kong lalaki.May mga pamilya na rin ang mga kuya ko at malapit lang ang mga bahay nila sa mismong bahay namin. Kapag may okasyon, saka lang kami nagkakatipon-tipon dito kagaya nu'ng Christmas at New Year's eve. Masasabi ko namang isang masayang pamilya kami, kahit nawala na ang
Pinakabagong kabanata
