Chapter 1

Chapter 1

"Leo, bring this food to the basement." Jin Saldivar, Leo's father, gives the tray full of unknown food. He doesn't even know if he can call this food. 

Natigilan siya at tumingin sa ama. "Inside the basement?" Kahit kailan ay hindi pa siya nakakapasok doon dahil hindi siya pinapayagan ng magulang niya. This will be the first time if they let him in.

To his disappointment, his father shakes his head. "No, just give the tray to the guard and let him do the rest."

He said alright and left his parents. Oo nga't hindi pa siya nakakapunta sa mismong loob ng basement pero ito rin ang unang beses na siya ang magdadala ng pagkain papunta roon.

Palaging ang kasambahay lang nila kasi ang pinapapunta roon kaya hindi na siya nagpumilit pa. Magagalit lang sa kanya ang ama at baka saktan siya. His father is scary.      

"Ano ba ang meron sa basement at laging nagpapadala ng pagkain doon?" tanong niya sa sarili niya. Para ba iyon sa mga bantay? Bakit ang dami naman kung gano'n? 

He shrugged his shoulder and lead the way to the basement. Maliwanag ang daan patungo roon at marami ang pasikot sikot bago marating ang isang gate. Gate na pang bilanggo. Makakapal ang tubo at maliliit ang siwang ng bawat pagitan ng tubo. Ang paligid ay nababalot ng brick wall na kulay abo.

Wala siyang makitang kahit anong palatandaan para matawag niya ang tao sa loob pero may nakita siyang isang kahon na nakasabit sa gilid ng gate. Isa 'yong kahon na may ilaw pero ang kahon na nakapalibot dito ay kakaiba. Nababalot iyon ng salitang pull down.

Sa isiping maaaring palatandaan iyon, hinigit niya pababa ang kahon mula sa gilid. Nang higitin niya iyon ay wala namang nangyari. 

"How?" Humanap pa siya ng ibang pwedeng gawing pindutan ng gate pero wala na siyang mahanap. He tried pulling down the light box once again but nothing happened. Tumalikod siya at doon sinubukang maghanap ulit.

Lingid sa kaalaman ni Leo, ang pader sa loob, sa gilid lamang ng gate ay bumukas at lumabas doon ang isang lalaking balot na balot ng kulay itim na damit. Mala ninja ang suot.

"Give me the tray," baritonong utos nito sa binata na siyang ikinaigtad nito.

"What the fuck!" he cursed. Muntik pang mahulog ang laman ng dala niyang tray kung hindi lang 'yon mabilis na nahawakan ng lalaking naka-itim.

"Go," he commanded but Leo just flinched. 

"Wait... saan.. ka dumaan?" He looked at the man's back but he can't see any way. Bigla tuloy siyang kinilabutan sa naisip na baka multo ang lalaking nasa harap niya ngayon.

"Just go," utos sa kanya nito ulit. Gustuhin man niyang tignan kung saan papasok ang lalaki pero hindi na niya nagawa 'yon. Hindi naalis ang lalaki sa pwesto hangga't hindi siya nakakaalis ng tuluyan.

Bago pa man siya makalayo sa gate ay may narinig siyang malakas na sigaw ng babae. "Help!"

Mabilis siyang lumingon sa pinanggalingan at nagmamadaling binalikan ngunit tahimik na pasilyo at saradong gate na ang naabutan niya. Wala na ang lalaki.

"What the fuck is happening?" mura niya dahil hindi na niya maipaliwanag ang nararamdamang kaba na namumuo sa d****b niya. Oo nga't nakakatakot ang ama niya pero ang makita ang basement ng bahay nila at isa sa tauhan nito ay lalong nagpadagdag sa takot niya.

May... tinatago ba si Daddy roon?

He couldn't help but run from the basement to his room. Ang panga ay umiigting, nakakuyom ang kamao at halo-halo na ang naiisip.

'Help!'

Paulit-ulit iyon na naririnig niya sa isip niya. Paulit-ulit na halos nakakarindi na. Hindi na siya nakatiis kaya tinawagan na niya ang kaibigan. Si Daniel Lee.

"Dan," tawag niya sa pangalan ng kaibigan. Hindi niya alam kung bakit siya ang tinawagan niya imbis na ang mga pulis. Natatakot siya sa posibilidad na baka nga may nakakulong doon.

"What's up? Why do you call me, f-cker?" He really wanted to talk, to confess but when he remembered his father, he suddenly discarded the thought of saying it. Instead, he kept it to himself.

"Mangangamusta lang. How's the company doing?" Narinig niya ang mahinang tawa sa kabilang linya.

"For real? Akala ko pa naman ako ang kinakamusta mo, ang kompanya pala. As usual, it's doing f-cking good. F-cking Nate and Tim are doing good too." He chuckled after hearing the name of his other friends. Sanay na siya sa kaibigan na kapag isa sa kanila ang tatawag sa kanya ay pati ang lagay nila ay sasabihin nito. Hindi rin mawawala ang mga mura. Tsk tsk. I have a cussing machine friend.

"Alright," He heard a knock on his door. "Got to go. Someone's knocking," he said before ending the call. Bago pa man niya maibaba ang telepono ay nakatanggap na siya ng mensahe.

From: Lee F-cker

As long as it's not your d-ck that's knocking, a--hole.

"G-go talaga." Binitawan niya ang telepono sa mesa niya at nilapitan ang pintuan at binuksan iyon. Bumungad sa kanya ang ama.

Sandali siyang natigilan at nakaramdam ng takot pero hindi niya iyon ipinahalata. Nakasuot na ang ama niya ng suit. Gabi na ah? May meeting pa siya?

"Keep your mouth shut," sabi nito. Ilang beses pang bumuntonghininga ang ama niya bago siya tinalikuran at iniwan sa pintuan. 

So he knows what happened? Hindi na niya alam ang iisipin. Napakaraming tanong sa isip niya. Katulad na lang ng kung ano ba talaga ang meron sa basement nila, sino ang lalaking 'yon, sino ang sumigaw at bakit sinabihan siya ng gano'n ng ama.

He has no idea of what's happening. Gusto niya rin magtanong sa ina pero hindi niya magawa. Baka kasi pati iyon ay malaman ng ama niya at mapahamak din ang ina niya. He loves his mother more than his father. 

Mahal niya rin ang ama pero mas mahal niya ang ina niya. His mother might be rude but he knows where her rude side coming from. Naiintindihan niya iyon kaya hangga't maaari ay hindi siya gumagawa ng gulo.

Siya lang ata sa kanilang apat na magkakaibigan ang ganito ang kalagayan. Kung titignan ay maayos ang pamilya nila pero ang totoo ay hindi. Napakaraming sikreto ng ama niya na halos kinakahiya niya ito kapag may mga taong nakakabanggit na ang ama raw niya ay pinag sususpetsahan na may ilegal na gawain.

He doesn't care about the rumors but he does care about what his other friends and his mother will think if it reaches them. Though, he thinks of it positively as his friends aren't judgemental people.

Wala namang magagawa kung mag-iisip lang siya nang mag-iisip. He better let off some steam to lessen his worries. 

Pumunta siya sa kabilang kwarto kung saan may dalawang kwarto pa ang nakapaloob doon. Isang study room at isang gym room.

Doon siya pumasok sa gym room at agad na sumampa sa mini boxing ring na may punching bag sa gitna. He personalized his own boxing ring.

Hinubad niya ang pang itaas na damit at sinampay muna ito sa gilid ng ring bago bumalik sa gitna. While wearing his punching gloves, his thought about the one who shouted help came back to his mind.

"If I ever get to enter that place... kahit anak mo pa ako, I will bring justice to what you've done," mahinang sambit niya bago sinuntok ng malakas ang punching bag.

Daniel Lee

Leo's acting weird. Iyon ang nasa isip niya matapos ibaba ng kaibigan ang tawag. He will actually call him f-cker Lee than calling him in his nickname. Something is wrong.

"Yow Dan," bati sa kanya ng kaibigan. Kumunot ang noo niya ng makita si Nate Navarro, a powerful lawyer of Laguna. May sarili na rin itong law firm at tagumpay na sa edad na 28.

"What are you doing here, a--hole?" Marami ang nagiging kliyente nito galing sa iba't-ibang lugar kaya nagtataka siya na may panahon pa ito para bumisita. Sa kanilang magkakaibigan ay siya ang madalas dumalaw sa mga ito para mambwiset. Well, it's a must for him.

"I found something interesting and," Nate paused for a second before sighing. "I think it has to do something with Cris,"

Natulos siya sa kinatatayuan niya. Crisanta Alvaro was his lover. She confessed her love but he rejected her five years ago, after that, she become missing and can't find. Bigla na lang 'tong naglaho na parang bula. Wala na kahit anong bakas na naiwan. Wala ring lumalabas na witness kahit gaano pa kalaki ang pabuya na ilatag niya.

Limang taon na siyang nawawala at limang taon na rin siyang naghahanap. Wala siyang balak sagutin ang babae. Iyon ang sigurado niya pero hindi niya maiwasang sisihin ang sarili niya. 

Baka kasi sa pagtanggi niya sa babae ang naging dahilan para mawala na lang siya bigla. Yung araw na mawala siya ay ang araw din na tinanggihan niya ito. Wala pa sa isip niya ang mga ganoong bagay noon dahil busy siya sa pagpapalago ng sarili niyang kompanya.

"Name of Client?" Umiling si Nate. Kumunot ang noo niya. Bawal sabihin?

"What?" tanong niya.

"No name. I was cleaning my table when I noticed a parcel on my couch. There's no details about the courier and all. Binuksan ko agad ang parcel at ito ang nakita ko." Lumapit siya sa kaibigan at kinuha dito ang hawak na envelope. Sabay silang naglakad papalapit sa sofang malapit sa table niya.

Kinuha niya ang laman at binasa ang nasa harap ng folder. "An unknown case?" Kunot ang noong tinignan niya ang kaibigan.

"Is this even legit?" Nate just shrugged his shoulders and drank from his coffee given by Daniel's secretary.

"Take a look and read more." He urged his friend.

"Five years ago?" Mabilis na tinignan ni Daniel ang ilan pang impormasyong nakalagay sa papel at muli na naman siyang natigilan ng makita ang date. It was the exact date where he rejected Cris. September 17, 2016.

"It was an unknown case. Hindi ko alam kung sino ang kliyente ko. Hindi ko rin alam kung sino ang tinutukoy dyan." Tinignan siya ng kaibigan. "You want to claim it and be my client?" Nate offer.

"Is that okay? I don't even know if it's connected to Cris. Hindi ako nag file ng case to find her kasi gusto ko ako mismo ang maghahanap sa kanya." Limang taon na ang lumipas pero ngayon lang nagkaroon ng dagdag impormasyon sa hinahanap niya.   

"You know what, Dan? You can use your family, me, Leo and Tim's connection. Mas mapapabilis pa ang paghahanap mo." Alam niya iyon pero may pakiramdam siya na hindi pa iyon ang tamang oras pero ngayong may lumabas ng lead ay gagamitin na niya ang mga koneksiyong meron siya mula sa taas.

"Yeah, I will. Leo's acting weird," sabi niya sa kaibigan.

"Weird naman talaga ang isang 'yon." Napaismid siya sa sinabi ng kaibigan. "What do you mean by weird?"

"He called me Dan," iyon lang ang sinabi niya pero mahinang napamura ang kaibigan. It's a big deal for them. Leo is the joker of the group. Lahat sila ay may nickname na si Leo mismo ang gumawa katulad na lang ng patawag nito ng f-cker Lee kay Dan. Leo called Nate as a--hole Navarro and called Tim as b-tch Alvarez.

"Did you ask him?" Umiling lang siya kasi wala naman sinabi sa kanya noong tumawag. "What do you think?" Nate asked him.

"Ask Tim? Well, that one is like a walkie talkie. Baka may nasagap na siyang balita bago pa natin malaman kay Leo." Nate just chuckled and finished his coffee. "So?" 

"Yeah, I will accept it. Can I keep this? I want to have my own copy then I will return this to you." Tumango lang ang kaibigan at sinabing wala sanang makaka-alam ng napag-usapan nila. Tumango naman siya bilang pagsang-ayon.