Kabanata 40 ( This is it. Thank you. pov na po ni baby sage ang next )GoodbyeMalabo na ang mga mata ko habang patakbong nililisan ang hospital. Hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko ngayon, para akong sinasaksak ng paulit-ulit.Dama ko ang mga yapak ni Ace na nakasunod sa akin pero wala akong pakialam. I just want to get away. To leave. To cry and to ask myself, anong mali ako? Anong ginawa ko?Ayaw na niya ba sa akin?Nang makalabas ako ng hospital ay saktong nakita ko sina Kuya kasama ang ibang mga Acosta. Huminto silang lahat. Tinignan ako na may nagtatanong na reaksyon."Catherine!" Hinablot ni Ace ang braso ko sabay napatigil nang makita kung sino ang mga nasa harapan ko."What happened?" Biglang lumapit sa amin sina Kuya.Umiling ako. Pilit na pinahid ang mga luhang kahit na alisin ko ay halata pa din na umiyak ako. "Wala, wala. Okay na siya. Gising na si Sage.""Then why are you crying?" Si Priston ang nagsalita, "Bakit ka tumatakbo paalis? Bakit wala ka doon?""
"Kuya! Kailangan kong tawagin ang mga nurse, shit! You're awake." I couldn't understand Eros' panicking face. Nagmamadali siyang lumabas sa kuwarto ko upang mag eskandalo sa hospital para tumawag sa mga doctor. I slowly sat myself, tang ina. Ang sakit ng katawan ko. "Mr. Acosta! Huwag po muna kayong umupo! May mga nakakabit pa po sa inyo. Aalisin lang po namin." Pigil sa akin ng isang babaeng nurse. Seryoso ko siyang tinignan at sinunod ang utos niya. I don't want to have an argument with her, nilibot ko ang mga mata ko sa buong paligid ng kwarto. "Nasaan si Catherine?" Tanong ko kay Eros."Oh, yeah right!" Mistulang nagulat ang mukha nito at hinanap ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. "I'll just text her, kasama siya nila Spade para sa isang interview." Tumaas ang isa kong kilay. What interview? Nang natapos na si Eros sa pagtitipa ay muli niyang binalik ang tingin sa akin. "She is a very kind girl. Sila mismong magkakapatid, kinausap si Karl Daniel to make an interview f
"Pose a little more Catherine Louisse" Napailing na lang ako habang kinukuhanan ni Dread ng bagong litrato. Hinawi ko ang maikli ko nang buhok ngayon, I always maintain this kind of haircut. Iyong hanggang balikat lang. "Dread, tama na ito! They are already looking at us." Medyo nahihiya kong sabi. "Of course they will look! You're so beautiful!" Mabilis akong pinamulahanan ng mukha. Paano kasi, he wants me to do a pose behind the fountain. Wala naman akong makitang maganda sa view na 'yon kundi isang ordinaryong fountain lang. Hinayaan ko na lang si Dread at ginawa kung ano ang gusto niya. Sa bawat pag click niya ay pagpapalit ko rin ng pwesto. He is a professional photographer here in Australia. "You look so good!" Puri niya pa sa akin. Matapos ang iilang shots ay tinakpan ko ang aking mukha. "Tama na yan! Tama na!" Tawa ng tawa si Dread habang pinapakita sa akin ang mga kuha ko at pilit sinasabi na ang gaganda daw ng mga iyon. Of course, maganda! Camera niya yung ginamit e,
This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental. PLAGIARISM IS A CRIME. - "Catherina, nakainom ka na ba ng gamot mo?" I stopped myself from reading a novel when I heard Lana's voice. I looked at her with a smile on my face. "Why are you smiling? Hindi mo pa nate-take yung medicine mo 'no?" Humalukipkip siya at tinapunan ako ng isang malisyosong tingin. "Huh?" Kunwari ay inosente ako. "Cath! Mapapagalitan ako ni Tito Romualdo." Aniya at lumapit sa akin. Lana is my cousin. Siya ang anak ng panganay na kapatid ni Dad, halos kasing edad niya ang pangatlong Kuya ko. "I'll take it later." Muli kong binuklat yung librong binabasa ko. Nagulat ako dahil sinara niya ito at nilahad sa mukha ko ang isang tabletang gamot. "No, you will take this now." Lumabi ako sa pagbabaka sakaling makuha ko
Kabanata 1TripMalamig ang simoy ng hangin dito sa San Isidro, ito na ata ang pinaka malayong lugar na sakop ng Valle Verde, ang sabi sa balita ay mananatiling ganito kalamig ang panahon hanggang sa katapusan ng buong taon.Kasakasama ko ang dalawa kong pinsan at tatlo naming kaibigan, nasa labas kami ng subdivision at naisipan naming tumambay sa parke sa labas non."Ano na yung plano?" Tanong ko kay Dominic, na pinsan ko."Ikaw? Ano yung plano mo? Siguradong hindi ka papayagan ng mga kapatid mo niyan!" Narinig ko ang halakhak niya.Ngumuso ako. "I don't know..." Iling ko, "They're always like that.. so overprotective when it comes to me.""They are just concerned. You know?" Nagtaas ng kilay ang isa kong pinsan na si Martha, kapatid ni Dominic.Kinain ko na lang ang chichirya na binili ni Earl, isa sa mga kaibigan namin.Yes. Alam kong concerned lang sila, hindi biro ang magkaroon ng isang sakit. I have a Dementia, makakalimutin ako, especially if I didn't take my meds. Kayanga nand
Kabanata 2Valle VerdeBumaba ako kasama si Kuya Kurt para salubungin ang dalawa ko pang kapatid. Hindi na ako nagulat nang sabihin ng katulog na umalis na daw si papa at sumunod na sa pinsan kong si Martha, he's always like that anyways, kahit na libre sa trabaho ay lagi pa ring may ginagawa. Well atleast, nakakahanap siya ng oras para sa aming apat."Little girl." Salubong na yakap sa akin ng panganay na si Kuya Zach. I can see through his eyes that he is already tired.Ngumuso ako. "I'm not a little girl." Sabay tawa."Sus! Bata ka pa rin." Kantyaw naman na sumunod kay Kuya Zach na si Kuya Tyler."Kuya Kurt, o!" Nguso ko kay Kuya Tyler na pinagtatawanan ako.Hinaplos ni Kuya Zach ang aking buhok. "Anong meron nanaman?"Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at kumunot ang aking noo. "What do you mean, Kuya?""You're not going to hug me that tight, without any reasons, Cath. Alam kong may hihilingin ka nanaman.""Hala siya! Grabe ka, Kuya ha?" Well totoo naman.."Sige deny ka pa, Cath.
Kabanata 3 Justice"Ate Iris!" Madali akong tumakbo sa aking kapatid. I cannot see clearly, masyado nang natatakpan ng mga luha ang aking paningin. Yumakap ako sa kanya. She's crying too! "Ate, don't leave us.. Huwag ka nang umalis, please?" I looked at her. Pulang pula ang ilong niya galing sa pag-iyak. Hinaplos niya ang aking buhok. "Catherine, I'm sorry but I have to.. Ayokong makulong sa buhay na hindi ko naman ninais! I don't want to have any regrets!" She said to me.. "Ate Iris," kumalas ako sa kanya at saglit na pinunas ang mga luha. "Kaya mo talagang iwan kami? Ako?" Hindi siya nakapagsalita.. I caught her gripping hard. Hindi niya kaya! "Ate, hindi ka pwedeng umalis! Paano si papa? Ate, galit lang siya!" "No he's not!" Bumaba ang kapatid ko at pumantay sa akin. "Tinakwil na niya ako Catherine!" "Eh saan ka titira? Saan ka mamumuhay?" Ngumiti siya ng tipid sa akin at siya na mismo ang nagpunas sa mga luha kong hindi matigil-tigil sa pag-agos. "D'eondre.
Kabanata 4 Sage Acosta Today is our trip. Namili kami ng mga kailangang gamit kahapon, I didn't get a chance to see Sean, pina text ko nga kay Martha pero aniya'y wala daw reply. "Ang tagal mo kuya!" Nakahalukipkip ako sa tapat ng pinto ni Kuya Kurt na ang tagal tagal mag bihis. I'm not late. I'm just excited. "Easy, little girl." Naramdaman ko ang pag-akbay sa akin ni Kuya Zach. He's wearing his usual office attire suit. Ngumuso ako. Ang gandang lalaki talaga nitong mga kapatid ko. Si Kuya Tyler ay nauna na sa baba, kanina nga ay nagulat ako nang may kagat-kagat siyang tinapay habang bumababa sa hagdan. Kuya Tyler is the most balahura sa aming lahat. "Ehh si Kuya Kurt ang tagal! Papapogi pa ata." Sumbong ko kay Kuya Zach. Tinupi niya ang sleeves patungong siko. "Late ka na ba?" "Nagmamadali lang yan! Gusto makita crush niya!" Parehas kaming napatingin sa baba ni Kuya Zach dahil sa sigaw ni Kuya Tyler. Wow ha! Bato ko sayo mga boxers mong nakakalat sa kwarto, e! Biglang b