"Aray!"Magkahalong galit at takot ang namayani sa sistema ko habang nagpupumiglas sa hawak ng lalaking kanina ay kausap ko lang. Halos kaladkarin niya ako habang pababa sa emergency stairs ng mall. Hawak niya sa iisang kamay ang dalawang pulsuhan ko kaya hindi ako makawala, patuloy akong nagsisigaw, nagbabaka-sakali na may dumadaan doon o may makarinig."Nasasaktan ako, ano ba? Bitiwan mo nga ako! Saan mo ba ako dadalhin? Hindi ako mayaman, okay? Wala kayong mapipiga sa akin o sa pamilya ko!""Eh `di katawan mo na lang ang ibayad mo," nakangising sabi ng lalaki na hindi ako nilingon, patuloy lang ang paghakbang niya na para bang napakagaan ko at hindi man lang nahihirapan sa pagpupumiglas ko. "Siguradong maraming matatandang lalaki ang kukuha sa 'yo."Lalo akong natakot sa sinabi niya. `Di yata't totoong kidnapper ang lalaki? At dahil wala akong pambayad sa ransom, ibebenta na lang ako sa sex den?!"Drugs will make you compliant. You won’t know what you're doing with them nor what th

NowKung alam ko lang na kidnapper ang lalaking iyon, hindi ko na sana kinausap!Tumingin ako sa labas ng bintana ng kotse at saka tinandaan ang bawat lugar na tinatahak namin... Pero dahil mahina ako sa direksyon, balewala iyon.Nang huminto na sa wakas ang kotse sa basement parking ng isang five-star hotel inihanda ko na ang sarili ko para makatakas, kaya nang buksan ng kidnapper ang pinto sa gilid ko ay tinadyakan ko siya. Pero handa rin pala ang lalaki dahil nasalo niya ang binti ko at hinila iyon kaya napahiga ako sa passenger's seat. Mabilis kong hinila pababa ang palda at petticoat ko dahil nalilis iyon pataas nang hilahin niya ako—wala akong shorts!"Wala ka talagang modo—!" magkahalong pagkapahiya at galit na sigaw ko sa lalaki."Nauubusan na ako ng pasensya sa 'yo!" inis na inis na sabi ng lalaki, hinila lalo ang binti ko hanggang sa lumabas ng kotse ang kalahati ng katawan ko tapos ay hinablot niya ang isang braso ko para makatayo na ako, kung tumangkad pa ako ng isang inch

“Talaga, mars? Grabe naman `yun!” nanlalaki ang mga mata sa gulat na sabi ni Mai. Tuluyan na niyang nakalimutan ang kinakain niyang pancake dahil absorbed na absorbed siya sa kinukwento ko. Palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa cellphone. Sinearch niya kanina ang lalaking kidnapper ko, at kahit ‘Ien’ lang ang alam ko sa pangalan nito ay lumabas ang mukha ng demonyo. Paano kasi ay bukod sa unique ang pangalan nito, isa pala ito sa most searched sa Pilipinas dahil sa angking kagwapuhan at kayamanan. “Juan Ireneo Carreon… this Ien kidnapped you?”Kasalukuyan kaming nasa sa isang fastfood restaurant, masyado pang maaga para pumasok kami sa kanya-kanya naming trabaho kaya matapos ang katakut-takot na paghingi ng tawad ay ikinuwento ko na sa kanya ang nangyari sa akin noong araw ng convention, tatlong araw na ang nakalilipas.Tatlong araw…Tatlong araw akong hindi kinausap ni Mai dahil sa hinayupak na lalaki na iyon. Kung hindi ako nito kinidnap, eh `di sana hindi nagtampo sa akin si

“Where have you been?” At siya pa ang may ganang mainis! “I’ve been waiting here for fifteen minutes—”“Wow, ha,” asar na putol ko sa kanya sabay balibag ng bag ko sa mesa kaya nagtinginan ang mga tao sa amin. Wala akong pakels. Padabog din na umupo ako. “Hindi makatulog sa fifteen minutes? Ako nga kanina pa antay nang antay sa `yo rito, nagreklamo ba ako? Kapal ng mukha nito.”“Watch your tongue, woman.” Parang diring diri ang lalaki na hindi mawari. “God! You’re so loud. I can’t imagine living with you at all.”“H’wag mo nga akong ini-english.” Humalukipkip ako sabay irap sa kanya.“Bakit, hindi mo ba naiintindihan?” nang-uuyam na sabi ni Ien, nakakaloko ang ngisi.Nakuyom ko ang mga kamao ko para pigilin ang galit. Ito ang gusto ng lalaking ito, ang magwala at ipahiya ako. Pwes, hindi ko siya bibigyan ng pagkakataon.“Wala ka ba talagang magawang matino?” mahina pero buong diin na sabi ko.“Whatever do you mean?” patay-malisya naman na sabi nito. “I took the liberty of placing your

“Naku, tito, ako na po d’yan!” narinig kong malakas at gulat na sabi ni Mai mula sa kusina kaya kahit inaantok pa ay mabilis akong nagpunta roon para tingnan kung ano ang nangyayari. “Magpahinga na lang kayo sa kwarto n’yo, tito.” “Nahihiya na kasi ako sa iyo, Mai.” Natigilan ako nang marinig kong sinabi iyon ni papa. Hindi ako pumasok sa kusina at nanatili na lang na nakasandal sa pader. “Mag-iisang linggo na mula nang patuluyin mo kami rito, pero hanggang ngayon ay wala pa ring trabaho si Cha. Kung totoo na pina-blocklist siya ni Ien, baka maging malabo pa na magkaroon siya nu’n.” Natahimik si Mai. Sa totoo lang, iyon din ang inaalala ko. Paubos na ang sampung libong compensation sa amin dahil sa pagkaka-demolish ng bahay namin. Buti na nga lang ay nahukay ko pa iyong box ko ng gamit kaya naisalba ko ang natira sa separation pay ko. “Nahihiya ako dahil wala man lang akong magawa para sa inyo ni Charity,” sabi na naman ni papa. “Ako na ang bahala sa pagluluto at paglilinis mula