I COULD kill that little bitch! Inis na inis si Yuan kay Pamela. Napakabaho ng halamang gamot na itinapal nito sa kaniya. Dinikdik pa nito iyon kaya lalong lumabas ang masangsang na amoy niyon. Halos ma-suffocate siya kaya hindi niya magawang isara ang zipper ng tent niya. Hinayaan na lamang niyang nakabukas iyon because the smell was really nauseating. It was a combination of athlete's foot and wet garbage. May bahagyang bahagyang anghang na amoy at pakiramdam iyon sa kaniyang balat. Habang tumatagal, tila lalong bumabaho ang amoy. Tipong habang natutuyo ang halaman ay lalo iyon nagiging masangsang sa ilong. Gayunman, nang kaniyang silipin ang kaniyang balat sa ilalim ng dahon ay nakita niyang hindi na iyon masyadong namumula kagaya kanina. Epektibo ang mabahong halaman. Samantala, kanina pa niya naririnig ang tawa ni Pamela. Alam niyang nakikita siya nito mula sa puwesto nito. Marahil ay natanaw siya nitong hindi mapakali sa loob ng kaniyang tent. Pikon na pikon na s

NABIBIGHANI na yata sa akin ang kolokoy na ito. Gustong mapahagikgik ni Pamela sa naisip niya. Ilang araw na silang paikut-ikot ni Yuan sa bundok na iyon. Sa katunayan ay ubos na ang baon nitong pagkain, maging ang isang kilong bigas na dala niya ay matagal nang said. Ngunit kahit maubos pa ang mga dala nilang pagkain ay hindi sila gugutumin sa dami ng mga pagkain sa paligid. Iyon ang ikalabing-dalawang araw nila sa bundok na iyon. Hindi pa rin niya batid magpahanggang ngayon kung ano ba ang hinahanap nito pero hindi pa nito nakikita iyon. Paborable naman iyon sa kaniya na magtagal pa sila doon sa bundok. Paano ay habang tumatagal sila roon ay lumalaki rin ang perang ibabayad nito sa kaniya. Iyon nga lang, nakakaramdam na siya ng pagkailang rito. May kung anong pader na biglang nabuo sa pagitan nila mula noong umaga may anim na araw na ang nakakalipas. Tahimik siyang naliligo noon sa batis nang bigla na lamang itong dumating. Nakita siya nito nang wala ni anumang saplot sa k

“I HAVE been confused many times but this is it. This is it, Pam!” “Anong ‘this is it’?” nagugulumihanang tanong ni Pamela kay Yuan nang balingan niya ito. Nakatingin ito sa isang puno na may mga nakaukit. Napukaw ang kaniyang atensiyon nang mapansin niya ang mga nakaukit sa mga puno—sa bandang ilalim ng mga iyon—na sa unang tingin ay hindi agad mapapansin ng ordinaryong mata dahil nga nasa bandang ilalim ng puno. Base sa pagkakaukit ay sobrang tagal na iyon. Sa malalaking puno ay puro ganoon ang makikita sa bandang ilalim ng mga iyon. Sa unang tingin ay hindi talaga mapapansin ang mga nakaukit na iyon dahil bukod sa parang nakatago sa bandang ilalim ng mga puno ay mukhang wala namang ibig sabihin ang mga iyon, puro lamang tuldok at maiikling guhit ang nakaukit sa bawat puno. Pero mukhang ang mga iyon nga ang hinahanap ni Yuan. “This is the next clue that I have been looking for how many days.” “Ano ba ang ibig sabihin ng mga ‘yan?” usisa niya, dahil wala talaga si

ALAM ni Pamela na palapit na ang motorsiklo base sa tunog niyon. Sa kaniyang pagkataranta ay nadapa siya. Agad naman siyang binuhat ni Yuan. Hindi alintana nito na mabigat siya. Nagpatuloy ito sa pagtakbo habang pasan-pasan siya nito sa balikat nito na animo sako ng uling. Napausal siya ng pasasalamat nang makarating sila sa bandang masukal na. Doon ay ibinaba na siya ni Yuan. “We need to get out of here as quickly as possible.” “Tara na!” Pinagpatuloy nila ang kanilang pagtakbo. Makalipas ang ilang sandali ay hinawakan ni Yuan ang braso niya. “Tama na. Wala na sila.” “Sigurado ka ba?” Akmang pinakinggan nito ang paligid. “Wala nang tunog ng motorsiklo. Pero alam kong susundan nila tayo.” “Diyos ko! Ano ba itong napasok ko?” Mabibilis pa rin ang ginawa nilang paghakbang. Mabuti na lamang at alam niya ang shortcut doon. Medyo matarik din ang kanilang dinaanan hoping na hindi sila matunton ng motorsiklong humahabol sa kanila kanina. Subalit alam n

NAKAPALIGO at nakapagpalit na ng kaniyang damit si Pamela. Naroon sila ni Yuan sa mismong bahay ng gobernador ng probinsiya nila. May isang silid itong inilaan para sa kaniya. Mayroong mga damit doon na kasya sa kaniya. Halos mag-uumaga na at nakahiga pa rin siya. Katabi ng inookupahan niyang silid ang kinaroroonang silid ni Yuan. Nang makarating sila sa bahay ng gobernador ay asikasung-asikaso sila ng mga kawaksi niyo. Ni sa hinagap niya ay hindi niya akalaing makakatapak siya sa ganoong kagandang bahay nito. Mistula iyong isang mansiyon sa sobrang laki at napakagara. Alam niyang mula sa mayamang pamilya ang naturang gobernador. Minsan lamang niyang nakita ito, noong panahon ng pangangampanya nito noong nakanoong nakaraang eleksiyon. Dala ng sobrang pagod ay nakatulog siya. Isang marahang pagkatok sa pinto ng kaniyang kuwarto ang nakapagpagising sa kaniya. Aandap-andap siyang bumangon para pagbuksan ng pintuan kung sino man iyong kumakatok doon. Isang unipormadong kawa