Share
CHAPTER 5.2
VICTOR'S POINT OF VIEW
Hindi ko masabi sabi kung anong nararamdaman ko. Ito ay dahil natatakot o 'di kaya'y nahihiya lang dahil sa nakaraan namin.Naghintay pa ako ng ilang oras upang sabihin sa kaniya ang nararamdaman ko.Magaalas-kuwatro na at siguro nakatulog na rin siya.Eto nakaupo nanaman ako sa labas ng kuwarto niya. Nag-iisa matapos makipag-usap kay Precy. Tingin ko tuloy sayang ang paghihintay ko ng matagal dahil wala naman akong nasabi sa kaniya. Siguro may tama at eksaktong panahon para riyan.Hindi ko na tinangkang matulog pa dahil ilang oras na lamang ay papasok nanaman ako sa trabaho. Dahil kung matutulog pa ako ay malamang hindi na ako magigising sa tamang oras o di kaya naman ay sasakit nanaman ang ulo ko pag nakulangan ng tulog. Kaya imbes na matulog inilibang ko na lamang ang sarili ko sa pagfefacebook.At eksaktong-eksaktong tRelated chapters
The Role Play CHAPTER 6
PRECY'S POINT OF VIEWLabis ang ikinabahaLa ng mga tao sa buong kumpanya dahil sa aksidenteng naganap. May isang babae kasing na trapped at may kailangang kunin sa loob ng stocked room kaso nga lang ay aksIdenteng nasagi niya ang nakatayong tubong bakal sa gilid dahilan ng pagkaka-ipit ng kanyang kamay.Wait,maiba tayo. Tila 'di gagana ang plano ni Tanya kung paano malaman kung talagang apektado pa rin si Victor sa nangyari. Parang ako lang naman talaga ang apektadong-apektado sa nanyari. I am just over thinking.Malapit ng magalas-tres ng madaling araw nang kami ay time-out ni Tanya. Siguro dahil sa pagod ay walang imikan sa tricycle na sinasakyan naming dalawa. It is also because pati si manong driver ay inaantom na rin dahil dis-oras ng umaga ang biyahe niya."Bye Tanya, kitakits na
The Role Play PROLOGUE
Sa paglipas ng dalawang taon ay alam kong limot ko na ang aking nararamdaman para sa taong huli kong minahal kaya naman hinahayaan ko ang aking sarili na makakilala at makasalamuha ng ibang tao."Sir, here is the menu," saad ng waiter saka niya iniabot sa akin iyon. Kinuha ko naman iyon."I will order later. Hihintayin ko lang yung kasama ko," wika ko.Narito ako ngayon sa Carina's Hotel and Restaurant dahil may kikitain akong isang kaibigan. Kay tagal kong pinag-isipan ang bagay na ito at sa wakas ay makikilala ko na rin siya.Habang nakaupo ako ay iniisip ko ang kanyang hitsura—ang hubog ng kanyang katawan, kulay ng kanyang balat at ang kanyang mukha. Sa pag-iisip ko ay hindi ko namalayang madami na palang pumapasok na mensahe sa aking cellphone na nakapatong sa mesa.Nang makita ko iyon ay biglang tumibok nang mabilis ang aking puso."Hi! I am here na sa labas ng resturant. Saang table ka nakaupo?"Ito ang laman ng kanyang mensahe.
The Role Play CHAPTER ONE.
Chapter 1.1PRESY'S POINT OF VIEW"Gosh! Super nag-enjoy talaga ako guys. Next time ulit. Alam niyo na," ani Tanya, ang kaibigan ko na isa ring call center agent."Oo na girl. But promise me na kaunti na lang ang iinumin mo soon, ha. Baka kasi hindi na naman kita maiuwi," sagot ko na nakasimangot. Ang wasted pa naman nitong si Tanya kapag lasing."Eh di matutulog na ako rito sa boarding house mo," sagot naman niya.Narito kami ngayon sa labas ng apartment ko dahil ako muna ang hinatid ng mga katrabaho ko. Kauuwi lang kasi namin galing sa gimikan kaya inabot na rin kami ng madaling araw. Ganun talaga, nasanay na kasi ang katawan namin sa ganitong mga oras.Isang buwan pa lang akong namamalagi dito sa boarding house na pinauupahan ni Aling Josephina at konti pa lang ang nakikilala kong mga kapitbahay ko. Maging ang mga nasa kabilang rooms ay hindi ko pa kilala. Lumipat kasi ako ng tinitirhan dahil masyadong malayo ’yong una."Si
The Role Play CHAPTER 1.2
Chapter 1.2VICTOR'S POINT OF VIEWNAGISING ako ng mga bandang alas-kuwatro ng madaling araw dahil sa malakas na tugtog ng katabi kong kuwarto. Alien ba 'tong nakatira dito at ganoon na lamang siya mambulabog ng kanyang kapit-bahay?Sa inis ko ay tinungo ko ang kaniyang kuwarto saka kumatok nang kumatok. Hindi lang ito ang araw na naistorbo ako ng taong 'to. Pinalalagpas ko lang ang ginagawa niya noong mga nakaraang araw pero ngayon ay hindi na.Isang buwan ng ganito ang kapitbahay ko. Kung lalaki man siya ay gusto ko siyang pagsususuntukin. Wala siyang respeto.‘’Hoy, ka rin. Kung ayaw mong maistorbo maghanap ka ng ibang apartment mo. Akala mo naman kung sinong kumatok nang napakalakas sa pintuan ko. Hindi mo ako pinapakain para lamang sigawan,’’Babae pala siya. Unang beses ko pa lang siyang makita."Miss, kung inaakala mong ako dapat ang umalis, nagkakamali ka. Matagal na akong nangungupahan dito kaya kung
The Role Play CHAPTER 2.1
PRESY'S POINT OF VIEWPAGBUKAS ko sa pinto ay nagulat ako sa nakita ko.Nagulat ako sa hawak niya kaya dali-dali kong hinablot ito. Dala ng pagkataranta ko ay nabitiwan ko ang hawak kong sandals."Bakit nasa iyo ito? Saan mo dadalhin ’to?" wika ko sa kaniya at pagkasabi ko sa mga salitang iyon ay halatang nagulat din siya."Dahil ba sa pagkadesperado mo sa babae ay nagagawa mo nang magnakaw ng gamit at underwear ko pa?" sunod kong bulyaw sa kaniya.Kaloka! Kung ano-ano na ang pumapasok sa isip ko kaya natalakan ko siya ng ganoon."Hoy, Miss, kung sa tingin mong may balak akong nakawin ang underwear mo nagkakamali ka! Ang laswa mong mag-isip. Dadalhin ko lang naman sa labas upang mas madaling matuyo dahil nangangamoy na sa loob ng banyo at nagiging sagabal sa pag-aayos ko ng sirang tubo", paliwanag niya.Nakikipag-usap siya sa akin na hindi pa rin siya lumalabas sa mismong pinto kaya di ko makita ang buong katawan niya."At
The Role Play CHAPTER 2.2
VICTOR'S POINT OF VIEWSOBRANG laki ang ikinagulat ko at labis ang kaba ko nang makita ko si Presy pagkabukas ko ng pinto na hawak ang gamit niya.NAKATAGO ako ngayon sa ibang parte ng pintuan habang nakatitig sa kaniya. Halatang pumuputok ang ulo nito at umaapoy sa galit.Hindi ko lubos maisip kung ano ang sasabihin ko sa kaniya upang paniwalaan niya akong ilalabas ko lamang ang kaniyang underwear upang mas madali itong matuyo."BAKIT hawak mo yan. Saan mo dadalhin yan?," sabay turo sa hawak kong puting underwear.Gulat na gulat ako at hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko ni hindi ko na alam kung ano ang umiikot sa isipan niya.Isang lalaking nakahawak ng underwear ng isang babae? I can't imagine!Hinablot niya ito tsaka ako binulyawan.MATAPOS kaming magtalo ay nagtungo na ako sa kuwarto ko hawak ang aking sando tsaka nagpahinga. Napag-isipisip ko, hindi ko alam kung maiinis ako o matatawa sa nan
The Role Play CHAPTER 3.1
PRECY'S POINT OF VIEWPAGKABABA ko sa tricycle ay agad akong nagtungo sa kuwarto. Malamig na simoy ng hangin at tahimik na umaga lamang ang tanging nararamdaman ko.Pagpasok ko ay nadatnan kong bukas pala ang electricfan at ilaw ko kaya agad ko itong pinatay.Ibinaba ko na ang mga gamit ko maging ang aking bag at sandals bago ako nagtungo sa banyo upang magshower. Hudyat na sana akong maglalakad ngunit pagkahakbang ko ng kaliwa kong paa ay may naapakan akong isang kagamitan na dahilan ng pagkatapilok ko. Masakit sa talampakan dahil tila bakal ang naapakan ko.Dali-dali kong tiningnan ang bagay na iyon at nagulat ako nang makita ko ito.Kanino kaya ito? Susi?Kanino kaya itong susi
The Role Play CHAPTER 3.2
VICTOR'S POINT OF VIEWNagtulug-tulugan ako dahil 'yun na lang ang tanging paraan upang malaman ni Precy na hindi ako pumasok sa kuwarto niya. At para malaman niyang tulog na ako ay pinatay ko na rin ang ilaw dito sa kuwarto ko.Sa pagkaka alam ko ay binalewala na ni Precy ang nakita niyang susi sa kuwarto niya ngunit……..Tok tok tok***Narinig ko ang katok niya sa pintuan ko. Alam kong si precy 'yun kaya nagpanggap akong kagigising ko lang at naistorbo ako sa pagkakatok niya.Pagkabukas ko ay agad siyang nagsalita.Sa'yo ba to?" Sabay taas ng susing hawak niya.Pagkataas niya ay kinilabutan ako at hindi ko na alam kung ano ang sasabihin
Latest chapter
