PROLOGUE

Happy memories, sweet promises, every words of his that gives life to my heart has completely disappeared because of a mistake. My heart seemed to be stabbed by the blade of his gaze on me, at Ang dati ay maamong mga tingin ay agad napalitan ng galit at pagkabigo.

" Don't lie, this picture tells the truth." Seryosong sabi ni hallen habang hawak parin ang larawan namin ng kapatid niyang si harris.

" Malandi ang babae na yan, nung una kay hallen siya dumidikit ngayon naman kay harris? Ibang klase ka rin no? Ganiyan kana ba ka desperada para gamitin mo na ang katawan mo para akitin si harris?" Wika ni sab

" Hindi yan totoo!" Sigaw ko habang mariin na naka kuyom ang kamay ko sa sobrang galit. " Wala akong alam sa picture na yan, at kayang patunayan ni harris yan sa inyo mag kaibigan lang kami!"

Tila wala silang naririnig sa paliwanag ko, walang naniniwala sakin kahit pa si hallen. Ganun na ba kababa ang tingin niya sakin? Ganun na ba ka desperada ang tingin sakin ng pamilyang ito?

" I am very disappointed in you, kinupkop ka namin dito sa mansion Dinamitan, pinakain! Tapos ito ang igaganti mo sakin ha? Star? Sumagot ka!" Sigaw ni Señiora trina

" Malaki ang utang na loob ko sa inyo Señiora, hindi ko po yan magagawa....."

" Ang mabuti pa umalis ka na dito sa pamamahay ko, tignan lang natin kung saan ka pulutin. Tinraydor mo ako, at ang anak ko pang si harris ang gagamitin mo? Mabuti nalang at na enggaged na itong si hallen dahil baka pati siya nabiktima mo na din! Umalis kana rito ngayon din." Singhal sakin ni Señiora bago ako tinalikuran

Naiwan akong nakatayo at patuloy lang sa pag iyak habang si Sab ay nakangiting nakatingin sakin.

" Why are you crying little girl? Matapang ka diba? Hindi ako makapaniwala na pinatulan ni harris ang babaeng katulad mo" Nakangising sabi ni sab

" Walang nangyari samin ni harris..."

" how can you prove? you are too young to give up your virginity star, nakakahiya ka." Aniya at saka kumapit sa braso ni hallen.

Ayokong pilitin na maniwala sila sakin, wala akong ginawa. Nagising nalang ako na magkatabi na kami ni harris sa kama at alam ko na walang nangyari samin. Masakit sobra dahil kung sino pa yung taong inaasahan ko na maniniwala siya pa ang unang tumaboy sa akin.

" Hindi ko na pipilitin na maniwala kayo sakin, wala akong ginawa At hindi ako lumaking sinungaling. Gaya ng gusto niyo... aalis ako at alam ko na papatunayan ni harris sa inyong lahat na tama ako kapag naka balik na siya." Sabi ko at agad na umalis sa harapan ni hallen, sab at hero.

Mabilis akong nagtungo sa kwarto ko at doon binuhos lahat ng luha at sakit dahil sa mga sinabi nila.

Halos kalahati ng buhay ko ay ginugol ko na sa lugar na ito, sa pamilyang ito. Masakit sobra na dumating na yung panahon para lisanin ang lugar na ito, at kalimutan ang mga taong minahal ko ng totoo.

Isang pagkakamali na hindi ko naman ginawa, isang pagkakamali na sumira at nag bigay ng dumi sa pangalan ko. Hindi ako mayaman, wala akong magulang at hindi ako lumaki sa mayaman na pamilya pero may dignidad ako, marami akong pangarap. Hindi ako sinungaling at hindi ko magagawa ang mga bintang nila sakin.

"Star... pag pasensyahan mo na si Mommy, ganun lang yun mag salita alam mo naman ang ugali nun diba?" Sabi ni hero sakin habang inaayos ko ang mga hamit na dadalhin ko.

" Ayos lang hero, naiintindihan ko naman. "

" Saan ka tutuloy ngayon? Next month pa ang balik ni kuya harris" Nag aalala niyang tanong sakin.

" Bahala na...kung saan ako mapunta. Mag hahanap nalang din ako ng trabaho." Wika ko habang nag kukunwari na matatag at nagawa ko pang suklian siya ng ngiti.

"Pano ka mag ta trabaho? 17 ka palang? Kung may magagawa lang sana ako tutulungan kita Star, pero sa ngayon wala. Grounded pa ako at halos ikulong na ako dito sa mansion."

Bumaling ako kay hero at tinapik ang balikat niya.

" Wag ka ng mag alala magiging ayos din ako, wag ka mag pasaway dito okay?" Sabi ko sa kaniya at nginitian siya.

Matapos kong ayusin ang mga gamit ko ay inilabas ko na sa kwarto ang dalawang maleta na dadalhin ko sa pag alis, sana lang ay mapanatag na ang pamilyang ito sa oras na umalis ako. Nakikisali lang naman ako dito, sampung taon akong binuhay ng pamilya endrelton kahit buhay ko hindi pa sapat na kabayaran sa nagawa nila para sakin. Kaya ang mga masasakit na salitang sinabi sakin ni Doña trina ay balewala lang, tatanggapin ko.

" Didn't you tell me that you are also a good liar?" Wika ni hallen habang hinihila ko ang maleta ko.

Napatigil ako pero nanatili akong nakatalikod sa kaniya, hindi ko siya magawang harapin dahil natatakot ako sa mga tingin niya.

" You love Me? but you lied to me! you fooled me. Pinag mukha mo akong tanga Star! I told you to stay away from harris but what did you do? Sinasabi mo na kaibigan mo siya....Ganun ba ang ginagawa mo sa kaibigan mo ha?" Aniya at di ko na napigil ang sarili ko, isang malakas na sampal ang binigay ko sa kaniya at Walang wala yun sa mga masasakit na sinabi niya.

" Tapos kana? Ano pang sasabihin mo? Malandi ako? Oo na! Malandi na ako! Sinungaling na ako! Hindi ka naman naniniwala sakin para saan pa kung mag papaliwanag ako? Bakit sa dami niyo ikaw pa? Ikaw pa yung hindi na naniwala sakin? Nag kamali pala ako ng inasahan."

Patuloy sa pag agos ang mga luha ko habang siya ay nakatungo lang at hindi ako magawang tignan.

" You hurt me, it's like you're killing me now star, sana pinatay mo nalang ako." Aniya

" Ako ba hindi mo nasaktan? Hindi mo ako kayang paniwalaan, sana hindi mo nalang sinabing mahal mo ako." Sagot ko

Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko at matapang siyang tinitigan. Walang reaksyon ang mukha niya, ang malamig niyang tingin sakin ay bumabalot sa buong katawan ko.

" Sana maging masaya ka sa fiance mo, mula ngayon magkalimutan na tayo." Sabi ko at agad siyang tinalikuran.

Ngunit bago pa ako makalayo ay hinila niya ako at sinandal sa dingding.

" Star, i am hurt....too much!" Aniya at marahas akong hinalikan.

Mariin ang Bawat halik niya na tila nag iiwan ng sugat sa labi ko. Hanggang sa dumapo ang kamay niya sa dibdib ko at mariin iyong pinisil.

" Hallen! Nasasaktan ako!" Sigaw ko dito ngunit tila wala siyang naririnig

Bumaba ang halik niya sa leeg ko at dama ko ang basa na tumutulo sa dibdib ko. Ang mga luha niyang kanina niya pa kinukubli ay inilabas niya habang hinahalikan ako.

" H....Hallen......please..." bulong ko habang patuloy ako sa pag iyak

Tumigil siya sa paghalik sakin at naupo sa sahig habang naka sandal sa dingding.

" Umalis kana....leave me alone, Umalis kana sa buhay ko star." Bulong niya habang naka iwas ng tingin sakin. Hindi na ako umimik, pinunasan ko ang luha ko at agad na bumaba sa hagdan.

Nasaktan siya, dahil niya ako pinaniwalaan. Ngayon maruming babae na ang tingin niya sakin at wala akong magagawa para baguhin pa yun. Nasasaktan siya pero sakin doble doble ang sakit. Hindi ko alam paano pa ako mag sisimula, hindi ko alam kung paano ako babangon ngayon.

Sana lang makayanan ko lahat ito, sana ganun kadali na kalimutan ang mga alaala at pangako na ibinigay sakin ni hallen, sana ganun kadali na alisin siya sa buhay ko at sa puso ko. Sana maging manhid na ang puso, ng sa ganun hindi na ako masaktan satuwing maalala ko lahat ng masasakit na sinabi niya.

" Goodbye Star, pano ba yan? Talo ka na naman? " wika ni sab habang nakatayo sa malaking pintuan.

" Ikaw ang may gawa nito, hindi ka patas makipag laban. Alam mo na talo ka dahil hindi ka mahal ni hallen." Sabi ko habang matapang siyang tinitignan.

" Hindi sa ngayon, pero tingin mo ba sa ginawa mo mamahalin kapa niya? Hindi na Star, dahil para sa kaniya isa ka rin sa mga babaeng nag kakandarapa sa kaniya. Malandi, marumi, at walang kwenta" Aniya

Mariin akong pumikit at pinilit pigilan ang sarili ko, hindi ako mag papaapekto dahil alam ko ang totoo at hindi ako ganong klaseng babae.

" Tapos kana ba? " Tanong ko dito at ngumisi lang siya sakin.

" Yeah... umalis kana!" Sabi niya at Agad ko siyang tinalikuran dala ang mga gamit ko

Bawat hakbang palayo sa lugar na to ay parang pinipira piraso ang puso ko, hindi ko alam kung paano ko pa ito bubuohin. Hindi ko alam kung paano ko bubuhayin ang puso kong paulit ulit pinatay ng masasakit na salita at pang huhusga.

Si hallen, ang nag iisang lalake na minahal ko. Ang nag iisang pangarap na inakalang kong makakasama ko sa lahat ng pasubok. Wala na....wala na dahil unti unti na akong lumalayo sa kaniya ngayon. Dahan dahan ko ng binibitiwan ang mga alaala na pinag saluhan namin sa lugar na ito, Habang Baon ko ang masasakit na salita na bumaon sa puso ko.