NAKAKABINGING katahimikan ang namayani sa paligid kasabay ng matinding kabang nararamdaman ng mga tauhan ng kaniyang ama na siya ring nararamdaman niya ngayon. Hanggang sa isang boses ang bumasag sa katahimikang iyon.
"A-ako po, boss. Ako po ang pumatay sa dayong iyon!" giit ni Florencio.Kaya naman nakita ni Karadine ang mabilis na pagsinghal ng kaniyang ama. "Wala kang k'wenta! Sa ganoong paraan pa talaga?" Hindi pa nakuntento ang kaniyang ama at binalot pa ng palad nito ang panga ng tauhang si Florencio. "Hindi mo ba naisip na bukod sa krimeng ginawa mo ay maaaring maapektuhan ang aking negosyo? Paano kung makarating sa pamilya ng mga Baltazar na ang grupo natin ang may kinalaman sa pagkamatay ng dayong iyon?" At tila mas tumindi pa ang galit ni Renato sa tauhan sa mga sumunod na sinabi nito, "Florencio, isang malakas na parokyano natin ang pinatay mo!" Napahalukipkip lamang si Karadine sa mga nasasaksihan.Samantala'y halatang-halata naman ang panginginig ng katawan ni Florencio habang pinagmamasdan lamang sila ng iba pang tauhan na sina Renzo, Billy, Joey, Fernando at Yvo. Kamukat-mukat ay humupa na rin ang tensyon habang ikinakasa na ng kaniyang ama ang mataas na kalibre ng baril. Subalit namuhay na naman ang kaba ni Florencio dahil sa isip nito ay maaari siyang itumba ng pinuno sa kahit na anong oras. Kaya naman umamba na agad ito nang pagdipensa."Patawarin mo po ako, boss. Hindi ko sinasadya ang nangyari. Sadyang nag-alala lang ako na baka may gawing hindi maganda ang dayong iyon sa isa sa mga anak mo," paglalahad ni Florencio na nagbigay ng pagtataka kay Renato."Anong ibig mong sabihin? At sino sa mga anak ko ang tinutukoy mo?""Mawalang galang po, boss, pero totoo po ang sinasabi ni Florencio," magalang na pagsabat ni Yvo na binigyang pansin din naman ni Karadine.Sa isip ni Karadine ay sadyang hindi kapani-paniwala ang kaniyang mga naririnig sa ngayon. Kaya naman hangga't maaari ay ayaw niyang gumawa ng kahit na anong aksyon na maaaring magpahamak sa kaniya. At sa halip ay ipinagpatuloy pa niya ang pakikinig at pagmamasid."Hindi namin naitanong ang pangalan niya pero sigurado akong isa siya sa mga panganay mong anak, boss," sagot ni Florencio."O, anong mayroon sa anak ko at sa Baltazar na 'yon?" malakas na katanungan ng kaniyang ama na nagpatindig ng balahibo ni Karadine.Sandaling napapikit si Florencio at tila hindi nito gustong sabihin ang nalalaman tungkol sa namagitan kina Margaret at Philip. Hanggang sa hindi nila inaasahang lahat ang paglilinaw ni Yvo. "M-may nangyari sa anak mo at sa Baltazar na 'yon, boss."Dahil sa narinig ng ama ay mabilis itong nagngitngit sa galit, na siya ring biglaang pagpapaputok nito ng baril sa kawalan. Hanggang sa itapat na nito mismo kay Florencio ang hawak na baril at sinabi, "'Wag kang mag-alala, Florencio, hinding-hindi ko dudungisan ang sariling mga kamay ko nang dahil sa kapalpakang ginawa mo. Pero sa susunod na may sumuway muli sa utos ko at kapag nadamay ang aking negosyo, pasensyahan tayo, wala akong ititirang buhay sa inyo!" Matapos sabihin iyon ng kaniyang ama ay saka muli itong nagpaputok sa kawalan. Dahilan nang pagkaalerto ng lahat.Habang animo'y nabingi at nataranta si Karadine sa ingay na idinulot ng baril dahilan para magdulot siya ng munting ingay."Parang may tao, boss," wika ni Renzo.Doo'y napapikit siya at pigil hiningang napatayo mula sa kinauupuan. Anong pagtataka naman ang namayani sa kaniyang ama habang tinutukan siya ng mga hawak na baril ng mga tauhan nito."Karadine?" nagtatakang wika ng kaniyang ama.Hindi niya alam kung ano bang mararamdaman, gayong alam niya na ang kalakalang nangyayari sa nasabing negosyo ng kaniyang ama at ang pagkakasangkot ng grupo nito sa pagkamatay ng isang dayong si Philip Baltazar. Pero kahit ganoon ay hindi siya natakot sa mga baril na nakatutok sa kaniya at sa halip ay humakbang pa siya palapit sa kinatatayuan ng kaniyang ama. Hanggang sa sabihin nito sa lahat na, "Ibaba ninyo ang mga armas! 'Wag n'yo siyang sasaktan! Anak ko siya!" Animo'y napahiya ang mga tauhan at dali-dali ng mga itong ibinaba ang armas, maliban kay Yvo na bukod tanging hindi nagtutok ng baril sa kaniya. Bahagya siyang napangisi habang sumesenyas ang kaniyang ama na maiwan muna silang dalawa roon upang makapag-usap."So, ito pala ang ipinagmamalaki mong negosyo, papa?" napapangising aniya."Anak, 'wag mo sana akong husgahan agad. Ito ang bumuhay sa pamilya natin sa loob ng maraming taon."Napailing siya habang nakangisi. "Ano bang gusto mong maramdaman ko? Matuwa? Pa, nagsinungaling ka sa aming lahat! Lalo na kay mama! Sa tingin mo ba, matatanggap niya na ang lahat ng ari-ariang napundar ng pamilya natin, lahat ng masasarap na pagkaing kinakain natin ay galing sa ilegal na paraan?" Hindi maiwasang mag-igting ng panga niya sa galit habang traydor namang pumapatak ang kaniyang luha. Hindi niya maintindihan kung para saan ba ang luha na 'yon, gayong batid niya na galit ang namamayani sa kaniya ngayon.Doon siya sinubukang suyuin ng kaniyang ama sa pamamagitan ng yakap subalit mabilis niya itong naitulak. "Anak, lahat ay ginagawa ko para sa inyo.. kahit pa sa ilegal na paraan.""Pero hindi ko matanggap, pa! Kasi katumbas ng katotohanan ay 'yung isipin na isa ring kriminal ang ama ko! P-pa.. ang sakit isipin!" maluha-luha niyang sabi. At nasundan pa 'yon ng mas marami pang luha habang sinasabi, "Hindi ko alam kung kaya kong masikmura na sariling ama ko pa ang nagpapalaganap ng kasamaan dito sa ating bayan." Matapos niyang sabihin iyon ay saka na siya tumalikod sa ama. At habang naglalakad paalis ay unti-unti rin niyang pinupunasan ang kaniyang luha.Samantala'y hindi naman pumayag ang kaniyang ama na makaalis siya sa lugar na iyon nang may matinding galit na nararamdaman, dahil nasisiguro nitong hindi siya magdadalawang isip na magsumbong sa mga pulis. Kaya naman gumawa ng paraan ang kaniyang ama para siya'y makatulog kahit sandali mula sa mga kamay nina Yvo at Renzo na higit na pinagkakatiwalaan ni Renato."Mahimbing na po ang tulog ng anak mo, boss. Ano pong binabalak mo?" tanong ni Renzo gayong nasulyapan nito na may pag-aalala sa mga mata ni Yvo habang pinagmamasdan ang mahimbing na pagkakatulog ng dalaga kanina."Hayaan n'yo lang siya, mabait na bata si Karadine kahit na sadyang may taglay siyang katapangan. Alam kong mauunawaan niya rin ako lalo na kapag inalok ko siya ng magandang posisyon dito sa grupo.""Ibig sabihin ay papayagan mong magtrabaho rito ang 'yong anak, boss?" takang katanungan ni Yvo."Bakit parang protective ka masyado, Yvo sa anak ng amo natin?" pang-uusisa ni Renzo sa kaibigan na ginantihan lamang ng masamang tingin ni Yvo.Hanggang sa narinig na nilang dalawa ang kasagutan ni Renato, "Oo, kung iyon ang mas makabubuti. Mabuti nang mas matutunan niya ang bawat kalakalan natin dito sa Mochizet," kalmadong pagpapahayag ni Renato sa dalawa.-"Uy! Sinong sinisilip mo riyan?" biglaang katanungan ni Isabel kay Rosanna nang madatnan niya ito sa tabing kalsada kung saan malapit na nakatirik ang tindahan ng ina ni Karadine na si Florida."Ah! Hinahanap ko kasi si Karadine, nakapagtataka kasing hindi siya katulong ngayon ni Tita Florida sa kanilang tindahan. Isa pa ay may usapan kaming mamamasyal sa karatig bayan pagkatapos niyang tumulong kay Tita Florida.""Ganoon ba? Oo nga pala at iyan din ang nais kong sabihin, kanina pa kasi wala si Karadine sa mansyon. Saan kaya iyon nagpunta?" Nagkibit balikat lamang si Rosanna lalo na't sanay naman ito na makita araw-araw ang matalik na kaibigan. "At saka, kung mamamasyal kayong dalawa sa karatig bayan, iyan ang hindi papayagan ni ama, lalo na't sariwa pa ang balitang pagkamatay ng dayong nagpunta rito sa ating bayan noong kapistahan na siya ring nakasama nina Ate Tamara at Ate Margaret.""Hay naku, 'wag mo naman kaming itulad ni Karadine sa dalawang ate mo na kalandian ang pinaiiral. Kami naman ni Karadine ay tanging pamamasyal lamang ang nasa isipan.""Rosanna, hindi naman sa kinakampihan ko sila Ate Tamara, pero p'wede bang 'wag mo naman silang sabihan ng malandi? Isipin mo na lang ang traumang nangyari sa kanila sa bayan ng San Miguel, at saka kahit gano'n ang dalawang 'yon, mga kapatid ko pa rin sila kaya masakit sa akin na sabihan mo sila ng gano'n."Bahagyang napangiwi si Rosanna. "Hay, o siya, sige. Bahala na, basta ako, wala akong tiwala sa dalawang ate mo na 'yan. E, teka, bakit hindi mo na lang kaya ako samahang hanapin si Karadine?" Doon nama'y sumilay ang pagtango at munting ngiti ni Isabel na mukhang pinaburan na ang sinabi ni Rosanna. Kaya naman sabay silang naglakbay sa bayan ng Eldefonso kahit na malapit nang maggabi.Samantala'y tila naalimpungatan si Karadine nang magising sa isang malambot na kama. At sa labis na pagtataka ay napabangon siya habang inililibot ang tingin sa kabuuan ng k'wartong iyon."Gising ka na pala." Natigilan siya sa pamilyar na boses na iyon. Huli na nang mapagtanto niyang kanina pa pala ito nakatayo sa kaniyang gilid.Sandaling napakunot ang kaniyang noo sa katotohanang maaaring pinagmasdan nito ang kaniyang mahimbing na pagkakatulog. "Bakit pinayagan ng aking ama na bantayan ako ng isang lalaking katulad mo?" may pagkamaangas na tonong aniya.Subalit sa halip na ikagalit nito ang kaniyang sinabi ay pahapyaw naman itong napangisi. "Ano ba ang akala mo? Binantayan ko talaga ang pagkakatulog mo? Nagkataon lang na nagising ka nang muli kang ipasilip sa akin ng iyong ama," sinserong wika nito na bahagyang nakapagpahiya sa kaniya.Doo'y dahan-dahan siyang napatango at kapagkuwa'y sandaling napataas ang isa niyang kilay. "Sino ka nga ulit?"Buong akala niya ay magpapakilala na ito, subalit nawala ang angas niya sa biglang pag-iwas nito sa kaniyang katanungan. "Hindi na iyon mahalaga, siya nga pala, maghanda ka na sa paglabas dahil hinihintay ka na ng iyong ama para sa hapunan." Matapos nitong magsalita ay saka ito dali-daling lumabas ng silid na iyon. Pero bago pa siya tuluyang sumunod dito ay hindi niya inaasahang marinig ang pagtawag dito ng isa pa nitong mga kasama."Yvo, ang tagal mo naman, pinasilip lang sa'yo ni boss ang kaniyang--" Natigilan sa sasabihin si Renzo nang makita nitong nakasunod na pala sa paglalakad ni Yvo si Karadine. "Magandang gabi po, Miss Karadine," pagbibigay galang nito, kabaliktaran naman nang ipinapakitang pag-iwas sa kaniya ni Yvo.Ilang sandali pa ay sinamahan siya ng dalawa sa dining area kung saan ay naghihintay ang kaniyang ama at ang ilan pa sa mga tauhan na hindi niya inaasahang makakasabay niya rin sa hapunan."Anak, maupo ka." Doon siya naupo sa bandang kanan na upuang naka-reserve para sa kaniya, kung saan malapit sa inuupuan ng kaniyang ama. Habang sina Yvo at Renzo naman ay naupo na rin sa tabi nina Florencio, Fernando, Joey at Billy.Saka naman siya napatingin sa masasarap na pagkaing nakahain sa lamesa. Sa isip niya'y napatanong siya kung paano nasisikmura ng mga itong kumain sa mismong pabrika ng mga baril na siyang nagsisilbi ring armas sa ilegal na paraan?Masaya naman ang kanilang salu-salo. Hindi pa nga maiwasan ang masayang kwentuhan nina Yvo at ng iba pang mga kasama nito. Paminsan-minsan ay nagkakasalubong sila ng tingin ni Yvo na sa tingin niya'y mailap makasundo, sa kabila ng pagiging magaling at tapat nitong tauhan ng kaniyang ama.Hanggang sa natahimik ang mga iyon nang magsalita siya, "Pero paano ako nakapag-stay dito? Ang alam ko ay patakbo akong umalis para umuwi--""Patawarin mo ako, anak, kung kinakailangan kong bigyan ka nang pangpatulog. Dahil sinisiguro ko lang na hindi ka magsusumbong sa mga pulis tungkol sa mga nalaman mo."Bahagya siyang napangisi. "Iyon ba talaga ang iniisip mo sa akin, pa? Na hahayaan kong mapahamak ka?" Sandaling napakunot ang noo ng kaniyang ama sa sinabi niya, sadyang hindi ito makapaniwala sa sinabi niya gayundin ang pananatili ng katahimikan ng lahat sa hapagkainan. "Oo, tama ang narinig n'yo, hindi ko kayang ipahamak ang sarili kong ama. Pero ayoko rin naman siyang kunsintihin sa mga maling ginagawa niya."Maluha-luha ang kaniyang ama bilang pasasalamat sa mga sinabi niya. "Ibig sabihin ba nito ay hindi ako mahihirapang alukin ka ng trabaho rito?"Doon siya natigilan sa pagkain. "Ano pong ibig mong sabihin?""Nais kong matutunan mo ang kalakalan dito sa Mochizet, Karadine. Dahil simula ngayon, ikaw na ang magiging kanang kamay ko sa pagpapatakbo ng ating negosyo." Sa halip na magtaka ay nasorpresa siya sa sinabi ng ama. Dahil hindi niya akalaing iisa lang pala ang kanilang mithiin. At kung kinakailangang baguhin niya ang kalakalan sa grupong iyon ay kaniyang gagawin alang-alang sa ikabubuti ng lahat."Pero hindi ba ito makakasamâ sa grupo natin, boss? Isa pa ay babae siya, anong alam niya tungkol sa pakikipaglaban?" giit ni Renzo na unang nagpakita nang walang tiwala sa kaniya.Subalit bago niya pa man ipagtanggol ang kaniyang sarili ay nagsalitang muli ang kaniyang ama. "Bata pa lang ay nakitaan ko na ng interes si Karadine sa martial arts, kaya imposibleng hindi niya kakayanin ang kalakalan dito sa Mochizet. 'Di ba, anak?" Napalunok siya nang ilang ulit habang unti-unting tinatanggap sa sarili na dito na magsisimula ang takbo ng kaniyang kapalaran."Saan ka ba nanggaling? Kanina pa kami alalang-alala sa'yo." Hindi maiwasang magpakita nang pag-aalala ng inang si Florida para sa kaniyang anak na si Karadine. Pasado alas nuwebe na kasi ng gabi nang makauwi sila ng mansyon kasama ang kaniyang ama. Subalit ang kaniyang mga nalaman ay pinili na muna niyang ikubli sa kaniyang isipan. Magsasalita na sana siya nang unahan siyang magsalita ng kaniyang ama, "Magkasama kami ng anak mo, Florida, buong maghapon kaya wala kang dapat na ipag-alala."Napanatag naman na si Florida sa isinagot ng asawa habang nagpapahinga ito sa may sofa. Samantalang siya naman ay dumiretso na sa kaniyang silid habang laman pa rin ng kaniyang isip ang mga nangyari. Tila hindi pa rin mag-sink in sa utak niya kung gaano kabilis ang mga pangyayari, at kung paano niya tinanggap nang walang pag-aalinlangan ang trabahong inalok ng kaniyang ama.Subalit dahil sa lalim ng kaniyang iniisip ay hindi niya namalayang nakatayo sa tapat ng kaniyang silid sina Tamara, Margaret
"Hay! Nakakapagod din pala ang mag-training ng ganito!" bulalas ni Karadine sa kawalan bago pa man tunggain ang tubig na nasa kaniyang tumbler. Subalit hindi pa man siya tuluyang nakakainom ay isang pamilyar na boses naman ang bumungad sa kaniya. "Ang galing mo kanina."Pagkalingon niya rito ay imbes na magandang ngiti ang mabungaran niya rito ay pagiging seryoso ng mukha pa ang nakita niya. Kaya naman matapos niyang tunggain ang tubig na nasa tumbler ay bahagya siyang napailing at sinabi, "Hindi ko alam kung pinupuri mo ba ako o iniinsulto, Yvo." Tipid naman itong napangisi. "Seryoso ako." Bahagya namang napataas ang kilay niya. "Halata nga, kasi never ka pa namang ngumiti sa harapan ko, e." "Anong ibig mong sabihin? Na hindi ako marunong ngumiti?" "Hm, wala akong sinasabi. Pero kung ikukumpara kita kay Renzo, mas madalas ko siyang nakikitang nakangiti kaysa sa'yo. Para bang pasan mo ang buong mundo?" may tonong pang-aasar pa niya. Inaasahan niyang mapapangiti na ito sa sinabi ni
Hindi nagtagal ay agad din siyang isinabak sa shooting range ng kaniyang ama kasabay nang pagti-training niya ng martial arts. Sa tulong din naman ni Ken ay mas lumawak pa ang kaalaman niya sa martial arts, na kung dati ay napapanuod niya lamang. Sadyang hindi madali ang kaniyang bawat training araw-araw ngunit kailangan niyang kayanin upang mas ipagmalaki pa siya ng ama at nang sa gano'n ay mas pagtiwalaan na maging kanang kamay nito. Anuman ang pinaplano niyang malaking pagbabago sa grupong binuo nito ay minabuti niyang sarilihin na muna. Dahil sa tingin niya ay hindi naman matatapos ang kaniyang pag-eensayo sa trabahong pinasok niya. "Mas gumagaling ka, Karadine. Hindi nga nagkamali ng desisyon ang iyong ama. Dahil ikaw lang ang kinakitaan niya ng tapang at angas sa inyong magkakapatid pagdating sa pakikipaglaban." Bahagyang napaawang ang labi niya sa sinabi ni Ken. Saka naman sumagi sa isip niya kung paano siya nagawang isama noon ng ama sa bawat training nito sa martial arts."Ku
"Uy, Ate Tamara, ano bang ginagawa mo? Bakit para kang stalker diyan kay Karadine?" Hindi naiwasang pandilatan ng mata ni Tamara ang nakababatang kapatid na si Margaret nang madatnan siya nitong nagtatago sa likod ng mga halaman sa garden. "Ano ba? 'Wag ka ngang maingay. Hindi mo ba napapansin? Inaalam ko ang bawat galaw ni Karadine para malaman ko kung paano siya s********p kay papa." May pag-irap sa kawalang sabi ni Tamara. Dahilan para bahagyang kumunot ang noo ni Margaret. "Seriously? Pero baka nakakalimutan mo, siya pa rin ang legal na anak ni papa." Sandaling napangisi si Tamara habang hindi nito inaalis ang tingin sa bunsong kapatid na si Karadine. "You're right, Margaret, kaya nga gumagawa ako ng paraan para magkaroon siya ng butas kay papa, e. Nang sa gano'n ay mapansin niya naman ako bilang anak. Nakakainis lang isipin na palagi na lang si Karadine ang magaling, matalino at responsable. Hay!" bulalas pa niya at sa puntong iyon ay hindi inaasahang matutumba niya ang isang p
Buwis buhay ang naging pagsabak nina Yvo, Renzo at ng ibang miyembro ng Mochizet upang makamit lang ang inaasam na pwesto, gayundin ang malaking halaga na katumbas nito.At para kay Karadine ay parang ayaw niyang nakikitang nahihirapan ang mga tauhan ng kaniyang ama, lalung-lalo na si Yvo. Pero kahit gano'n ay hindi niya man lang nakita sa mukha ni Yvo ang pagsuko kahit na halatang hirap na hirap na ito. Hanggang sa itinanghal sina Yvo at Renzo bilang pinakamatatag sa lahat. At dahil may kailangan pang hirangin sa dalawa para sa isang nakatakdang pwesto ay kinakailangan pa muling magtuos ng dalawa. Kung saan ay kinakailangan ng mga itong timbangin sa mga braso ang isang sako na naglalaman ng mga bakal habang nakatayo sa loob ng trenta minuto. Tibay at lakas ng katawan ang magiging labanan at kung paano naman ang kagustuhan ng dalawang makamit ang kaisa-isang pwesto ay sila rin namang pagtitiis nila sa hamon ng buwis buhay challenge na iyon."Ten minutes left," wika ni Ken na nagsilbing
Ngayong alam na nina Tamara at Margaret ang kalakalan na nangyayari sa pabrika ng mga baril na pinatatakbong negosyo ng kanilang ama ay hindi maiwasan ni Karadine ang mag-alala lalo pa't hindi na siya nakahindi sa kondisyon ng kaniyang nakatatandang kapatid na si Tamara. Malalim ang iniisip niya ng mga sandaling iyon, malapit na ring magdilim kung kaya't damang-dama na niya ang malamig na klima sa paligid. Animo'y sumasabay liparin ng malakas na hangin ang kaniyang itim at mahabang buhok na ngayo'y nakalugay lamang at mas lalong nagbibigay ng atraksyon sa iba bukod pa sa magandang hubog ng kaniyang katawan. Nakita niyang may tumayo malapit sa kaniyang kinatatayuan at sigurado siyang kahit hindi niya ito lingunin ay malakas ang kaniyang paniniwala na ito si Yvo. "Mabuti naman at nilapitan mo rin ako, akala ko ay umiiwas ka, e." Nasambit niya sa kawalan, bagay na ikinabuntong hininga naman nito.Maya-maya pa'y bigla siya nitong hinawakan sa mga braso at mabilis na hinila palayo sa mism
SA GITNA ng katahimikang namamayani sa pagitan nila ay umisip si Karadine ng dahilan upang magawang lusutan ang isyung narinig ng kaniyang dalawang nakatatandang kapatid. "A-ah, mga ate, hindi naman totoo ang narinig n'yo. Masyado lang ma-issue itong si Rosanna." Matapos niyang sabihin iyon ay pinandilatan niya ng tingin ang matalik na kaibigan upang matuto itong sumakay sa rason niya. "Ah-- o-oo, ano kasi, e, alam n'yo naman na ako itong excited na magka-boyfriend na ang best friend ko!" katwiran pa ni Rosanna. Doo'y bahagya namang napataas ang kilay ng dalawang sina Tamara at Margaret. "At sino naman itong lalaking tinutukoy ni Rosanna, Karadine?" "Si--" Bago pa makapagsalita si Rosanna ay inunahan niya na ito."Si Renzo," pagsisinungaling niya, para wala nang marami pang tanong. Isabay pa ang pangako niya kay Tamara na tutulungan niya itong mapalapit kay Yvo. "Whatever, let's go, Margaret," taas kilay na wika ni Tamara.Mukhang naging effective naman ang kaniyang naging palusot
PIGIL HININGA sila ni Yvo bago magdesisyong harapin ang dalawang tauhan na iyon ni Mr. Benitez. At sa kanilang pagharap ay naging handa ang sarili nilang lumaban nang patas at walang hawak na kahit na anong armas. Mabilis pa sa alas kwatrong nasipa ni Karadine ang hawak na baril nito habang nanatiling nakatutok ang baril kay Yvo ng isang tauhan."Lumaban kayo nang patas!" matapang na aniya. Wala na siyang choice kundi ang magsalita at posibleng makilala ang boses niya bilang isang anak at tagapagmana ng pamilya Monteza at kahit na natatakluban ng bonnet ang kaniyang mukha, hindi naging hadlang iyon para makita ang ganda ng kislap ng kaniyang mga mata. "Sino ba talaga kayo?" tanong ng isang tauhan na nakatutok pa rin ang baril kay Yvo. Saka rin nito nagawang itutok ang hawak na baril sa kaniya. "Kahit natatakluban ng bonnet ang inyong mukha, malinaw na babae ang isa sa inyo at hindi lang basta babae, maganda, hah?" Sa isip ni Karadine ay hindi maituturing na compliment ang narinig ni