Chapter 3

MALAKING KWESTYON pa rin kay Margaret ang nangyari kagabi. Hindi niya maintindihan kung paano sila hindi nagawang saktan na magkapatid ng mga naka-bonet na lalaking iyon. Subalit naging aral din sa kanila ni Tamara na hindi dapat sumasama kung kani-kanino. Bagama't naging lingid pa rin sa kaniyang inang si Maria at amang si Renato ang pakikipagtalik kay Philip ay naging palaisipan pa rin sa kaniya ang agarang pagkasangkot nito sa barilan.

Kinabukasan ay naging usap-usapan sa bayan ang nangyaring barilan sa karatig bayan ng Eldefonso na San Miguel, kung saan nagtungo sina Margaret at Tamara kasama ang kanilang mga kaibigan at ang dalawang binata na sina Philip at Andrew. Kaya naman sandaling binisita ng kanilang amang si Renato ang lugar na kinasangkutan ng krimen kasabay nang pag-iimbestiga ng mga pulis. Bagama't nalaman na nito kay Margaret kung ano ba ang nangyari at sa palagay ni Renato ay sinuway ng kaniyang mga tauhan ang kaisa-isa niyang bilin.

Pasakay na sana si Renato ng Gazelle Next Van nang sundan ito ng dalawang anak na sina Margaret at Tamara. "Sasama po ako, papa!" pagpipresinta ni Margaret sa ama. Habang sinusubukan naman siyang pigilan ni Tamara. "Sige na, ate, hayaan mo na akong sumama. Hindi ako mapapanatag kung hindi ko babalikan ang lugar na 'yon. Kung saan namatay si Philip," mahinahong sabi niya kay Tamara. Namamayani pa rin kasi sa kaniya ang bakas ng kanilang p********k ni Philip bagama't malaki ang kaniyang panghihinayang sa buhay na maagang siningil kay Philip.

"At bakit ka naman sasama, Margaret?" Bahagya silang natahimik ni Tamara at kapagkuwa'y nagkataasan ng kilay. Batid niya na si Ate Tamara niya lamang ang tanging maaasahan sa kaniyang mga kapatid dahil ito lang ang nakakaalam sa nagawa niyang kalokohan.

"Pa, hindi ba't doon nangyari ang krimen sa bayan ng San Miguel, kung saan kami dumayo ni Ate Tamara? At sigurado akong, kakailanganin ng mga pulis ang statement namin ni ate," sagot ni Margaret. Na naabutan naman nina Karadine at Isabel.

"At bakit ba kasi kayo sumama pa roon, Ate Margaret? Hindi n'yo ba alam na labis n'yo kaming pinag-alala?" singit ni Karadine na sandaling ikinataas ng kilay nina Tamara at Margaret.

"So, uso pala ang pag-aalala, Karadine? E, kung ipagtulakan mo nga ang mga bisita namin kahapon dito sa mansyon ay parang mga hayop lang, e," katwiran ni Margaret. At saka ito nagkatinginan ni Tamara.

"Sandali, totoo ba 'yon, Karadine?" mata sa matang tanong ni Renato kay Karadine.

"Pa, wala pong nangyaring pagpapalayas. Kusa po silang umalis at saka, nag-stay pa nga sila pagkatapos kong paalalahanan sina Ate Margaret at Ate Tamara na baka magalit ka kapag nalaman mong nag-iimbita sila ng kung sinu-sino. Lalo na ang dalawang lalaking dayo na 'yon."

"'Wag mong huhusgahan si Philip!" pasigaw na giit ni Margaret. Na halatang mas pinapaburan ang naging katalik kaysa sa kaniyang kapatid.

Doon nandilat ang mga mata ni Karadine kasabay nang naging katanungan ng kanilang ama para kay Margaret. "Sandali, Margaret, anong relasyon mo sa dayong iyon at tila alalang-alala ka?"

Doon namayani ang sandaling katahimikan. At kasabay din niyon ang pagtatagpo ng kanilang mga mata ni Tamara. "Pa, aaminin kong naging malapit na kaibigan din sa akin si Philip kahit kahapon ko lang siya nakasama. Hindi ba, Ate Tamara? Gano'n din naman kayo ni Andrew?"

At dahil ayaw din naman ni Tamara na mapasamâ ang kaniyang nag-iisang kakampi sa mga magkakapatid ay nagawa nitong pagtakpan ang katotohanan kahit pakiramdam nito'y may inililihim pa ang kapatid. "Ah, siyempre, pa, naging parte rin kasi sila ng tropa, e. At saka sila rin ang nag-imbita sa amin sa lugar na iyon."

"O, kita n'yo na? Lumabas din ang katotohanan na bigla-bigla kayong nagtitiwala sa kung sinu-sino," giit pa ni Karadine na lalong ikinainis ni Margaret.

"Pakialam mo ba? May naitulong ka ba para hanapin kami kagabi? Wala kang alam, Karadine. Minsan pa nga, kung sino pa 'yung mga taong inakala mong sasaktan ka ay sila pang magliligtas sa. buhay mo," makahulugang sabi ni Margaret dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala kung paano sila hindi nagawang saktan ng mga lalaking naka-bonet kagabi.

"Anong ibig mong sabihin, Ate Margaret?" tanong ni Isabel sa kapatid.

"'Yung mga naka-bonet na nakapatay kay Philip ang silang nagligtas sa amin ni Ate Tamara."

"Ano? Sino naman kayang mga naka-bonet iyon?" takang katanungan ni Karadine.

At dahil ayaw na rin naman ng kanilang ama na usisain pa ang tungkol doon ay nagpasya na ito.

"Hayaan n'yo na, ang mahalaga ay ligtas ang mga kapatid n'yo," wika ni Renato kay Karadine. Saka ito nagbalik ng tingin kay Margaret. "O, sige na, papayag na akong sumama ka, at ikaw Tamara, sumama ka na rin para may makakausap doon ang kapatid mo." Napatango naman si Tamara at saka pasimpleng pinisil ang kaniyang braso nang dahil sa paglusot ni Margaret sa nagawang kalokohan.

Nang makarating sila roon ay may bahid pa rin ng dugo mula sa pinagbagsakan ng katawan ni Philip. Naroon na rin ang mga pulis na nag-iimbestiga sa pinangyarihan ng krimen at doon nila nalaman na kagabi pa nakuha ang katawan ni Philip Baltazar upang dalhin sa morgue. Kasama raw nito ang malapit na kaibigang si Jomel at ang ama't ina ni Philip. Pasimple pang napalingon si Margaret sa palikuran na pinangyarihan ng pakikipagtalik niya kagabi kay Philip matapos punasan ang kaniyang namuong munting luha. At habang abala ang mga pulis sa pag-iimbestiga ay siya rin namang pakikipag-ugnayan ni Renato Monteza sa pagbibigay ng statement sa mga ito.

Kaya naman nang sandali rin iyon ay hindi naiwasang usisain ni Tamara ang nangyari sa kanila ni Philip. "Margaret, umamin ka nga sa akin, bukod sa pakikipaghalikan mo kay Philip kagabi ay may nangyari sa inyo, 'no?" pabulong na wika nito at siniguradong walang ibang p'wedeng makarinig sa kanila.

"Ate--"

"Magsinungaling ka na sa lahat, 'wag lang sa akin. Kitang-kita ko ang luha sa mga mata mo kanina habang pinagmamasdan ang mga bahid ng dugo ni Philip."

"Oo na, aaminin ko. Pero hindi namin 'yon natapos-- dahil may dumating na mga naka-bonet na mga lalaki."

"Nakilala mo ba ang mata ng mga naka-bonet, Ms. Margaret Monteza?" Napalingon sila pareho ni Tamara sa bumungad na katanungang iyon. Iyon pala ay mula sa mga pulis na nakatakdang mag-interview rin sa kanilang magkapatid.

Sandali niyang inisip ang pangyayari. Habang namamayani naman ang kaba ni Renato sa magiging statement ng anak. At kung sakaling magkaroon man ng aberya ay wala itong ibang sisisihin kundi ang mga tauhan na sumuway sa kaniyang bilin. "Hindi ko po sila namukhaan kahit sa mata lang, dahil masyadong madilim ang lugar na 'to," sagot ni Margaret.

"E, kung madilim pala ay anong ginagawa n'yo sa lugar na ito ni Philip Baltazar?"

Doon na lumapit si Renato upang mas marinig ang pahayag ng anak. "Nagpasama sana ako kay Philip para gumamit ng palikuran dahil nga madilim ang lugar. Hanggang sa makarinig na lang ako ng putok ng baril at ang putok na 'yon ay nasundan pa ng napakaraming putok, at sa paglabas ko ay doon ko lang napagtanto na duguan at wala nang malay si Philip," maluha-luha niyang sabi.

Matapos kunin ang pahayag niya ay pahayag naman ni Tamara ang kinuha ng mga pulis. At ayon sa kanilang k'wento ay malinaw na naunang nagpaputok ng baril si Philip kung kaya't hindi na nakapagtimpi ang grupo ng Mochizet at nakipagpalitan ito ng baril. At sa kasamaang palad ay tinadtad ng bala ang katawan ni Philip.

"Chief, heto ang baril na posibleng gamit ni Philip sa pakikipagbarilan," sabi ng isang pulis at pagkaabot lamang ng baril na iyon kay chief officer Luiz Calderon ay nakilala na agad iyon ni Renato. Hindi siya maaaring magkamali-- kahawig iyon ng karaniwang baril na ibinebenta nila.

Umalis na rin sila roon pagkatapos lamang na hingin ang kanilang statement ng mga pulis. At sa pagkamatay ni Philip ay hindi naman napigilang magluksa ni Jomel at ng mga magulang ni Philip.

-

Lihim pa rin na nagmatyag si Karadine kinalaunan sa nasabing negosyo ng kaniyang ama. Kaya naman nang mismong araw din na iyon ay pasimple niya itong sinundan matapos nitong umuwi sandali sa mansyon. Mabuti na lamang at kasalukuyang wala si Isabel para sandali niyang matakasan ang buhay sa mansyon.

Nagawa niyang mag-commute kahit p'wede naman siyang magpahatid sa kalesa na kanila ring pagmamay-ari. Nagkukumahog na siya sa pagsunod suot ang itim na rayban at bandana na pangharang sa kaniyang itim at mahabang buhok. Bukod pa ro'n ay nakasuot pa siya ng kulay itim na muscle sando at naka-tack in dito ang kaniyang high waist ripped jeans.

Kapansin-pansin ang pagtataka niya sa nasabing lugar na pinagtirikan ng negosyo ng kaniyang ama. Dahil malayo ito sa bayan at tila liblib pa. Ang tanging mga sumasadya lang doon ay ang mga siguradong mga parokyano. Nagtago siya sa maliit na tunnel nang inaakala niyang pabrika. Bagama't wala pa siyang ideya kung ano ang estado ng kalakalan doon ay namumuhay naman ang kaniyang matinding kaba na baka matunugan siya ng ama sa kaniyang pagsunod. Sinubukan pa niyang pasukin ang secret tunnel na iyon habang sinusundan ang pagpasok ng ama at doo'y nakita niya ang mga kalalakihan. At katulad nang madalas niyang makita sa pelikula ay nakita niya rin kung paano ng mga ito igalang ang kaniyang ama sa pagdating nito. Nagtaka siya nang makitang wala namang ibang kaaya-ayang produkto na posibleng makita sa pabrika na iyon. Maliban sa mga baril na nakasabit sa dingding. Subalit mas namilog pa ang kaniyang mga mata dahil hindi lang iyon iilan subalit napakaraming baril ang tumambad sa kaniya.

Animo'y nanigas ang kaniyang katawan kasabay ang pamamawis na dulot ng matinding kaba. Doon nga'y napatunayan niya na isa iyong pabrika-- ngunit pabrika ng mga baril!

Hanggang sa siya'y natigilan sa malakas na sigaw ng kaniyang ama. "Bakit n'yo sinuway ang bilin ko? Hindi ba't kabilin-bilinan ko na 'wag ninyong dudungisan ang inyong kamay gamit ang dahas na pinagkakakitaan natin?"

"Ano? Sandali, hindi ko maintindihan.." takang bulong niya sa isipan.

At doo'y hindi pa niya sinasadyang marinig ang sumunod na sinabi ng kaniyang ama habang isa-isa nitong binibigyan ng matalim na titig ang mga tauhan, "Sino ang bumaril sa dayong iyon? Aminin n'yo!" Doon siya nagtaka. Doon namuo ang kaniyang panghihinala. At parang nanghihina siyang marinig na may nalalaman ang kaniyang ama sa pagkamatay ng nasabing dayo na si Philip Baltazar.