Bumangga ang kotse nina Carl at Cristine sa isang malaking puno. Maya-maya pa ay nagkamalay si Cristine ngunit si Carl ay nanatiling walang malay at umaagos ang dugo mula sa ulo ng binata. "Carl! Carl! Gising Carl !" Wika ni Cristine. Nasa ganung tagpo sina Carl at Cristine na hindi namamalayan na may nagmamasid sa kanila sa loob ng isang kotse pero agad na din itong umalis ng makita ang pagbangga nina Carl at Cristine. Hinanap ni Cristine ang kanyang cellphone at humingi ng tulong. Maya-maya ay dumating na rin ang ambulansya. Dumating na rin kay Carmela ang masamang balita at agad itong pumunta kung saan dinalang ospital si Carl. "Asan si Carl?" Bungad ni Carmela sa mga nurse sa lobby ng ospital. "Carl Montreal po ba?" Tanong ng nurse. "Oo, Carl Montreal." Sagot ni Carmela. "Nasa ER pa po siya mam...inooperahan po." Sagot ng nurse. Walang nagawa si Carmela kund
"Cristine ! Gising na, at baka ma-late ka sa trabaho!" Bungad na salita ni Nanay Mercy sa pintuan ng aking kwarto, "Opo Nay, Babangon na po."Isang tipikal na umaga at kailangan na muling bumangon at mag-asikaso para pumasok sa trabaho,ako si Cristine Santos 24 years old,nagtapos ng BS Management sa isang pang-publikong unibersidad dito sa Maynila at ngayo'y nagta-trabaho sa isang opisina sa Makati.Ako ay lumaki dito sa Sampaloc, bagamat sa aking pagkabata ay alam ko na na ako'y isang ampon. Ang sabi ng aking nanay Mercy ay nakita daw nila akong walang kasama sa park,maganda ang suot na damit at umiiyak,ang unang tingin daw nila sa akin ay anak ako ng mayaman.Sinubukan daw nila akong tanungin kung sino ako at taga saan ako pero wala daw akong malinaw na sagot sa kanila kaya napagpasyahan daw nila ng aking tatay Nestor na iuwi na lang muna ako sa kanilang bahay sa Sampaloc Maynila at alagaan habang hindi ko pa naaalala kung sino ako at taga saan ako at sino ang mga mag
Natapos na naman ang isang araw ng paghahanapbuhay at bumibyahe na ulit ako pauwi ng bahay, Habang iniisip ang hitsura ng aming CEO. "Ano nga kaya ang hitsura ng aming CEO? Isang tanong na gumugulo sa aking isipan. "Mukha kaya talaga siyang artista? "At kung parang artista nga siya sino naman kaya ang kamukha niyang artista?" Pagtatanong ko sa aking sarili. Huminto na ang Jeep sa aming kanto at lumakad na lang ako papunta sa aming bahay. "Mano po nay, bungad na salubong ko kay nanay, "Kumain ka na anak, sabay-sabay na tayong kumain." "Kumusta po ang araw ninyo ni tatay? Tanong ko kay nanay. "Okay naman anak, nakapunta kami sa ospital kanina para ma-dialysis ang tatay mo." " Basta pag kailangan po ninyo ng pera magsabi lang po kayo sa akin." "Oo anak, maraming salamat sa tulong mo sa tatay mo at sa amin ng mga kapatid mo." "Wala po yun nay, basta po para sa pamilya natin tutulong po ako." Masayang tugon ko
Maya-maya pa ay nagpaalam na si Ana at sumakay ng bus patungo sa direksyon ng EDSA. "Best, O paano dito na ako, ingat ka." Paalam sa akin ni Ana. "Okay best, ingat ka rin." Pabalik na pagpapaalam ko kay Ana. Medyo malayo pa ang aking byahe samantalang si Ana naman ay sa Mandaluyong nakatira sa isang apartment kasama ang iba niyang mga kapatid. Nasa probinsya ang kanilang mga magulang sa Ormoc at sila ng kanyang mga kapatid ang nagtataguyod sa kanilang pamilya. Pagkatapos ng mahabang byahe ay naka-uwi na din ako. Nadatnan ko si Joshua na naka-upo sa labas ng bahay kaya tinanong ko siya. "Bakit nandyan ka at parang may iniisip?" Tanong ko kay Joshua. "Kasi ate may nagugustuhan ako sa school." Pagtatapat sa akin ni Joshua. "Alam mo Joshua yang love makakapaghintay yan." 'Bata ka pa, at dapat na inuuna mo ay ang pag-aaral, maga
"Baka nga kahawig ko lang, alam mo naman Carl na maraming magkakamukha sa mundo. ""Isa pa matagal na ring nawawala ang kapatid mo, mahigit dalawampung taon na." Habang nag-uusap ang mag-ina ay biglang dumating si Sophia. "Good evening po tita, bumeso ito kay Carmela. "Akala ko bukas pa ang dating mo?" Tanong ni Carmela kay Sophia. "Napaaga po tita, gusto ko po kasing makita agad si Carl." "Hindi naman mawawala si Carl Sophia." Pabirong sabi ni Carmela. "Ang totoo po kaya po kami napauwi ng maaga dahil sa mga businesses po ni papa." "Kumusta na nga pala ang papa mo?" "Okay naman po tita, nakapagpahinga naman po siya ng maayos sa ibang bansa." Si Sophia ay kababata ni Carl at ang dalaga ang gusto ni Carmela para kay Carl. Si Sophia ay anak din ng isang negosyante na nagmi-may-ari ng isang kumpanya sa
Nagtanong ang babae sa kasama nila sa office. "Where is the office of Chief Marketing Officer?" Agad na itinuro ito ng napagtanungan ng babae at dumiretso ang babae sa opisina ni Carl. "Sino kaya yun best?" Tanong ni Ana kay Cristine. "Ang ganda, parang artista pero mas maganda ka sa kanya best." "Mukhang papunta sa office ni Sir Carl, mukhang may karibal ka best kay Sir pogi." Natatawang panunukso ni Ana kay Cristine. "Hay naku best, tigilan mo nga ako dyan." "Mas mabuti pa magtrabaho na tayo." Paibang sagot ni Cristine kay Ana. Samantala, dumiretso naman ang magandang babae sa opisina ni Carl. Kumatok ito sa pinto. Tok! Tok! Tok! "Come in, bukas yan. Tugon ni Carl. Nagulat si Carl sa nakita niya sa pinto. "So-Sophia, bakit napadalaw ka?" "I just want to know where is
"Cristine, sakay na." Ulit na sabi ni Carl kay Cristine. "Ah, okay po Sir." Nagulat na sabi ni Cristine. "Okay ka lang ba Cristine?" Tanong ni Carl kay Cristine. "Okay lang po Sir, hindi lang po kasi ako sanay na makasama ang boss ko sa opisina." Tugon ni Cristine. "Huwag ka mag-alala ang pag-uusapan natin ay yung mga plano sa Marketing." Napanatag si Cristine sa sinabi ni Carl. Para kay Cristine ay bago sa kanya ang makasama ang isang lalake lalo na't dalawa lang sila. Si Cristine ay isang NBSB o ang ibig sabihin ay no boyfriend since birth. Sinimulan ni Cristine na i-text ang kanyang nanay Mercy dahil hindi nito alam na may lakad sila ni Carl. "Tahimik ka lang pala na babae Cristine." Sabi ni Carl kay Cristine. "Ganito po ako Sir lalo na't hindi ko pa po gaanong kilala ang isang tao." "Huwag kang mag-alala hindi naman ak
Malalim ang iniisip ni Carl nang biglang mag-ring ang kanyang cellphone. "Hello mama." "Anak, sa makalawa na pala darating ang ating mga business partners galing Europe. Kailangan mayron tayong mai-represent sa kanila regarding to our brand line ng mga produkto nating mga damit." "Okay ma, tugon ni Carl. "Okay ka lang ba anak?" Tanong ni Carmela. "Okay lang po ma, medyo sumakit lang po ang ulo ko." "Ah, okay anak, uminom ka agad ng gamot." "Thanks ma, huwag po kayo mag-alala at kakausapin ko po ang team ko para po makapaghanda po sa presentation." "That's good anak, okay anak, see you later." "Bye mama." "Bye anak." "Kailangan ko ng ma-meeting ang team." Agad na pinatawag ni Carl si Al para papuntahin ang kanyang team. Dumire