“Hey girls, girls, may chicka ako,” wika ni Soffy na ngayon ay kararating lang sa cafeteria.
“Oh ano na naman?” walang ganang tanong ni Klea sa kaniya.
“It’s about sir Sim.” Wala rin sana akong ganang makinig sa tsismis niyang dala ngunit nang banggitin niya si Simoun ay nagbigay ako ng atensyon.
“Oh ano namang nakalap mong impormasyon?” tanong ulit ni Klea. Sa aming magbabarkada, si Soffy itong malakas makakuha ng balita.
“Ano kasi, pumunta ako sa condo ni ate kahapon. Nandoon din pala sa building na ‘yon ‘yong unit ni sir Simoun,” panimula niya sa kuwento.
“Tapos?”
“Tapos, nakita ko siyang may kasamang babae papasok sa condo niya.” Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin iyan ni Soffy. Pumunta ako sa condo ni Simoun kahapon, nagkasabay kaming sumakay ng elevator kaya sabay kaming pumasok sa condo niya. “Iyong buhok parang… kay Bea.” Kinabahan ako agad nang banggitin niya ang aking pangalan. “Blonde na straight.”
“Normal lang naman sigurong magkaroon siya ng girlfriend è ‘no? Nasa tamang edad naman si sir Simoun. ‘Yong iba nga kasal na sa edad na ‘yan,” wika naman ni Klea.
“Hindi. Ganito kasi ‘yan. Nagtatrabaho ate ko sa companyang pagmamay-ari ng pamilya ni sir Sim at sabi niya, engage na daw ‘yan si sir at nasa New York ‘yong fiancè niya,” pagpapatuloy ni Soffy sa kaniyang kuwento.
“So you’re saying that sir Sim might have an affair? Gano’n?” tanong ni Klea.
“Correct.”
“Baka umuwi ‘yong fiancè niya.”
“Nope. That can’t be. Hindi daw blonde ‘yong buhok ng fiancè ni sir. At wala nga raw dito sa Pilipinas.”
“Baka umuwi tapos nagpakulay ng buhok.”
“Hindi nga. Hindi nga daw iyon ‘yong finacè ni sir sabi ni ate.”
Nagtatalo sina Soffy at Klea habang ako, natahimik dito sa gilid.
“Tsk. Impormasyon mo talaga Soffy, walang siguradong source.”
“Aba bahala ka sa buhay mo kung ayaw mo maniwala.”
Tahimik ako dahil may iniisip ako. Sa totoo lang wala akong alam sa buhay ni Simoun. Hindi naman kasi siya nagkukuwento. Tatlong buwan na kaming ganito pero ni minsan, hindi man lang kami nag-uusap tungkol sa buhay ng isat isa.
“Ah sandali lang guys ah.” Nagpaalam ako bigla sa kanila.
Sa kasamaang palad, nakatagpo ko sa daan si Simoun. Nagkatinginan kami saglit ngunit dumiretso lang ako at hindi siya pinansin. Napunta ako sa dulong bahagi ng hallway. Dito wala masyadong estudyante dahil hindi na ginagamit ang mga silid malapit dito. May notification ang cellphone ko kaya tinignan ko ito. Si dad, nag text.
“Come home later.”
May text din si mom.
“Baby, uwi ka ng bahay mamaya. Magluluto ako ng paborito mo.”
Napangiti ako ng bahagya. Si mommy tagala, ginagawa pa rin akong bata kahit second year college na ako. Sa bagay, ako lang din naman nag-iisang anak nila kaya ganoon sila ka sweet sa akin.
Nag reply ako sa kanila bago ipinasok ulit ‘yong cellphone ko sa bulsa.
Nandito ako sa third floor kaya dumungaw ako sa ground. Nandoon naglalaro ang mga soccer players ng school. Isa na sa kanila si Khalil. Crush ko talaga siya dati kaya no’ng nanligaw siya, hindi ko na pinatagal at sinagot ko agad.
Pero nang malaman kong dalawa pala kaming babae niya, bumitaw ako agad at hindi na nagparamdam sa kaniya. Pumasok na rin sa buhay ko si Simoun. Limang buwan naging kami ni Khalil pero nang mag break kami, hindi ako nagluksa. Hindi ko lubos naramdaman ang sakit ng pagtataksil niya sa akin.
Wala rin naman sa kaniya ang atensyon ko, lahat ay napunta yata kay Simoun.
Pagkatapos ng klase dumiretso ako sa bahay. Hindi nag text si Simoun sa akin. Siguro hindi niya naman ako aasahang pumunta sa condo niya dahil pumunta ako kahapon. Nitong mga nakaraan din ay napadalas pagpunta ko sa kaniya.
“Mom, dad, nandito na po ako,” sigaw ko nang makapasok sa main door.
Nadatnan ko si dad sa sala nakaupo habang nagtitipa sa cellphone. “Hi dad.” Nagmano muna ako sa kaniya. “Nasaan po si mommy?”
“Nasa kusina nagluluto,” sagot no dad.
Inilagay ko muna sa couch ‘yong bag ko bago pumunta sa kusina. “Hi mom,” bati ko kay mommy. Lumingon siya sa akin bitbit ang sandok.
“Oh tamang-tama, luto na paborito mo.” Nagmano rin ako kay mommy bago ko tinignan ang niluluto niya.
“Woah adobo.” Bata palang ako, paboritong paborito ko na ang adobong manok.
“Oh siya baby, tawagin mo na dad mo, ihahanda ko na itong pagkain,” utos ni mommy.
“Mom, hindi na nga ako baby è,” complain ko.
Tumawa naman si mommy. “Ikaw pa rin baby ko, anak.” Nag pout ako. Tinawag ko nalang si dad.
Nagsimula na kaming kumain nang makita ko ang saging sa mesa. Kumuha ako ng tatlo. “Hindi pa ‘yan hinog, anak,” wika ni dad. Kinagat ko ‘yong isa dahil naghahanap ng saging ang sikmura ko.
“Hinog naman dad ah,” ani ko. Mabilis kong naubos iyong isa kaya binalatan ko na naman iyong isa pa.
“Talaga?” Kumuha rin si daddy ng isa at kinain iyon pero iniluwa niya agad. “Anong hinog? Ang pait.” Pinupunasan ni dad ng table napkin iyong dila niya pagkatapos ay uminom ng tubig.
Tumigil muna ako sa pagkagat ng saging at tumingin kay dad. Nakatingin sila ni mommy sa akin na parang nagtataka. Bumalik ulit ako sa pagkagat pero hindi ko naman nalasahan iyong pait. “Hindi naman po mapait ah.”
Nagpatuloy ako sa pagkain. Bumalik na lamang din sa pagkain sina mommy at daddy at hindi na ako pinansin. Pagkatapos kumain, tumambay kaming tatlo sa sala.
“Kamusta pag-aaral anak?” tanong ni dad habang nasa screen ng kaniyang cellphone ang kaniyang atensyon.
“Okay lang naman po.” Nakayakap ako ngayon kay mommy habang naglalaro siya sa kaniyang cellphone.
“You’re not dating right?” pahabol na tanong ni dad.
Hindi ako nakasagot agad. “Hindi na po dad.”
“Good.” Pagkatapos kasi ni Khalil, pinagbawalan nila akong mag boyfriend ulit. Alam naman kasi nila ang lahat tungkol sa amin ni Khalil. Sinabi ko dahil ayaw kong magkaroon ng sekreto. Kaya nga hindi ko alam kung kaninong espirito ang sumanib sa akin simula nang makilala ko si Simoun.
Sa totoo lang, sa tuwing tinatanong ako ni dad kung may boyfriend ba ako, na g-guilty ako kapag sumasagot ako ng wala. Wala nga akong boyfriend pero may nakakatalik akong lalaki. Ang masama ngayon ay naging professor ko pa. Plus that fiancè thing.
“Anyway nak, pupunta kaming Cebu ng mommy mo sa susunod na araw,” wika ni dad.
“Hmm? Ano pong gagawin niyo doon?”
“Inimbitahan daddy mo na mag seminar sa mga estudyante sa isang law school. Mga three days siguro.” Si mom naman ang sumagot.
Tumango lamang ako. “Pero bukas nandito pa rin kayo?”
“Nandito pa, bakit?” sagot at tanong ni mommy.
“Wala lang po. Uuwi din po ako bukas dito.” Yumakap pa ako ng mahigpit kay mommy. Simula bata, nakasanayan ko na yumakap palagi kay mommy. Gusto ko kasi iyong amoy niya.
_
“Remember ‘yong girl na sinabi ko sa inyong kasama ni sir Simoun?” biglang wika ni Soffy habang naglalakad kami sa hallway.
“Oh ano update?” tanong ni Klea.
“She’s not his fiancè talaga. Nasa New York nga ‘yong fiancè si sir,” dagdag niya pa. Huminto naman kami sa paglalakad. Itinuon namin ni Klea ang aming atensyon kay Soffy.
“So you’re really claiming that sir Simoun is having an affair?”
“Possible, Klea.”
“What if hindi niya talaga kabit ‘yong babae? Like pinsan, kaibigan or someone na close sa kaniya,” sabat ko sa usapan.
Lumingon naman si Soffy sa akin. “Pati ba naman ikaw Bea? Ayaw mo rin maniwala?”
“Pwede rin naman. Ikaw kasi Soffy, napaka maissue mo,” pag-sangayon ni Klea sa akin.
“Kung ayaw niyo maniwala, edi ‘wag.” Irap ni Soffy.
Sakto namang dumating si Christian. “Oh anong pinag-usapan niyo?”
“Huwag na. Hindi ka rin naman maniniwala.” At nag walk out si Soffy.
Nagtatanong na tumingin sa amin si Christian pero nagkibit-balikat lang kami ni Klea.
Bumabagabag na talaga sa aking isipan iyong impormasyon ni Soffy. Buong araw, iyan lamang ang aking iniisip. Minsan naisip ko na nga na itanong nalang kay Simoun kung ano ang totoo. Pero parang hindi ko naman siya magawang harapin. Parang naduduwag akong malaman ang totoo. Kung magkatotoo man na may fiancè na siya, nagmumukha akong tanga na nakikipagtalik sa kaniya. Iyan ang ayaw na ayaw kong harapin. Kaya hanggat kaya ko pang iwasan si Simoun, iiwasan ko muna.
Kinabukasan, gumising ako ng maaga upang maghanda para sa pagpasok. Naisip kong magluto lamang ng scrambled egg para agahan, ngunit nang maghiwa ako ng ahos, bigla akong dumuwal. Hindi ko na lamang iyon pinansin at tanging oatmeal lamang ang ginawang agahan.
Ngunit sa mga sumunod na araw, napadalas ang aking pagsduwal. Napansin ko din sa aking sarili na nananabik ako sa mga maaasim.
Nagduda ako sa kakaiba kong pakiramdam. Two months na rin kasi akong hindi dinadalawan. Kaya naman kahit kinakabahan, bumili ako ng pregnancy test.
Hindi ako nagkakamali. Buntis ako at iyan ang nagpaguho sa aking mundo.
Kung ang nalaman ko lang sana ay totoong may fiancè si Simoun, matatanggap ko pa sana iyon. Ngunit ang katotohanang buntis ako, parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa.Hindi ko alam kung paano ito sasabihin sa kaniya, lalo na sa mga magulang ko. Sa totoo lang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.Kagabi ko pa nalaman na buntis ako. Ngayong araw, hindi ako pumasok. Umuwi lang ako sa bahay at dito sa kuwarto ko nagkulong, umiiyak, natutulala, tumitingin sa salamin at humahawak sa aking tiyan.Tumunog ang cellphone ko. Tinignan ko iyon at nabasa sa screen ang text si Simoun.“Where are you?”Hindi ko lang mapigilang maiyak. Hindi ko matanggap ang pagbubuntis ko. Hindi ko inaasahang aabot ako sa ganito.Kinabukasan, sabado na. Naisipan kong bumalik sa aking condo at doon na magpalipas ng weekend. Ayaw kong maabutan ako nina mommy sa bahay. Hindi pa ako handang sabihin sa kanila ang totoo.Nang mag lune
“I cannot accept your child.”Nakatitig siya sa aking mga mata nang banggitin niya ang mga katagang iyan."W-what?" Nagpakurap-kurap akong nakatitig rin sa kaniya. Hindi siya umiimik. "T-then what do you want me to do? You'll dump me?" Gusto ko mang lumuha, pero pilit kong pinipigilan ang sarili. "SIMOUN, MAY ANAK TAYO-""I SAID NO." Tumaas ang kaniyang boses kaya napahakbang ako paatras. Bigla na lamang siyang namula sa galit. Ang aking mga tuhod ay nanginginig na tila ba unti-unti akong nawawalan ng lakas. Iyong mga tingin niya ngayon, ngayon ko lang ito nakita. Nakakuyom ang kaniyang kamao at umiigting ang kaniyang panga habang nakatitig nang galit sa akin."I-is this the real you, Moun?" I murmured, out of nowhere. Nakatitig pa rin siya sa akin. Makikita ko sa kaniyang mata ang mga luhang parang pinipigilan niya pero ang kaniyang mukha ay parang nag-aalab sa galit."W-hy? Are you really getting marrie
Dinalhan ako ng damit ni Marco sa taas kaya nang matapos akong magbihis, ako ay bumaba at dumiretso sa kusina upang magkape. Nandoon na rin si lolo. Nagmano muna ako sa kaniya bago ako umupo sa tabi ni Marco. May baso na ng kape na nakapatong sa mesa sa harap ko.Purong kape, kape na mula mismo sa giniling na mga coffee beans, hindi komersyal. Simoun used to love coffee like this. Gusto niya iyong timplang isang kutsarang kape at isang kutsarang asukal sa isang baso ng kape niya. Dahil lang din sa kaniya, natuto akong uminon ng ganitong kape. Noon ako ay hindi mahilig. “Naku! Ija, hindi pala ikaw umiinom ng kape-“ “Ah, okay lang po.” Pinutol ko ang pagsasalita ni lola. Aabutin niya sana ang baso ng kape ko ngunit natigilan siya nang magsalita ako. “Umiinom na po ako,” ngiti ko. May pagtataka na tumingin si lola sa akin. “Ganoon ba? Akala ko ay hindi ka pa rin umiinom ng kape,” usisa niya. Ngumiti lamang ako saka humigo
Nagising ako dahil sa pamumukaw ng tinig ng mga tandang. Inuunat-unat ko ang aking mga kamay at paa bago bumangon. Tumingin ako sa bintana na iyong kurtina ay nagbagong-kulay dahil sa liwanag mula sa bagong sikat na araw sa labas. Bumaba ako sa kama saka lumapit sa bintana at hinawi iyong kurtina. Sumalubong sa akin ang malamig at sariwang hangin, makulay na kalangitan, at malawak na hacienda. “Huh? Lalo yata ‘tong lumawak ah,” pagtataka ko. Dati kasi, ito lang lupang katabi nitong lupa nila lola ang tubohan. Ngayon, tatlong beses yata ang laki. Kung dati, mga tubo lang ang mayroon, ngayon may mga alaga na ring hayop sa unahan. “Woah.” Hindi ko mapigilang mamangha sa lawak ng lupain nila. Alam kong malawak itong lupain nina lola pero mas na ‘tong nakikita ko. “Sino kaya may-ari nito?” Nakakapagtaka naman. Napakayaman siguro nila. Dito kasi sa probinsya, kapag malaki lupain niyo, parang considered kayo as mayaman. Kung doon sa maynila, ang kayamanan mo ay nakabase sa laman ng ba
“Papang, alis na kami,” paalam ni lola kay lolo nang makalabas kami ng bahay.Ako naman ay lumpit kay lolo na nagdidilig ng lahalam. Nagmano muna ako sa kaniya, “Alis na po kami, lo.”“Oo, sige. Mag-ingat kayo,” aniya.“Opo, lo. Kayo rin.”Patungo kami ngayon ni lola sa tabo sa baranggay. Magtitinda kami roon. Nakasanayan na kasi ni lola na magtinda ng banana cue at kamote cue tuwing Huwebes sa tabo. Ngayong nandito ako, sasamahan ko si lola sa pagtitinda. Dala ko iyong mga paninda namin. Dala naman ni lola iyong mga paper bag. Maraming suki si lola kaya hindi kami nawawalan ng mga mamimili. “Ay Diyos ko, muntik ko na makalimutan.” Lumingon ako kay lola nang bigla na naman niyang tawagin ang Panginoon. “Bakit po, la?”“Si mareng Silya, may order pala siya na kamote cue,” natatarantang asal ni lola. “May natira pa naman po eh, ilan po ba order niya?” Binilang ko naman ang mga natirang kamote cue. “May anim pa po.”“Lima lang naman iyong sinabi niya. Sabi ko kasi idadaan ko nalang s
Nagising ako na kulay puti ang nakikita.Nang ilibot ko ang aking paningin, nakita ko si Marco, nakaupo sa katabing kama nitong hinihigaan ko. Nakayuko siya habang nakahilamos sa kaniyang mukha ang kaniyang dalawang palad. Samantalang nag-aabot naman ang kaniyang siko at tuhod.“Nasaan ako?” walang lakas kong usisa.Agad na nagtaas ng tingin si Marco nang magsalita ako. Tumayo siya saka lumapit sa akin at nag-aalalang tinignan ako. “Kamusta? Okay ka lang?” tanong niya.Tumango naman ako. “Anong nangyari? Bakit ako nandito?” pagtataka ko. Nasa hospital yata ako.“Hinimatay ka kanina nang sumakit ang tiyan mo,” kuwento ni Marco. Tumingin ako sa kisame at nag-isip. Naalala ko na. kanina pagkatapos kong kumain ng mangga, sumakit ang tiyan ko. Nang sinabi naman ni Marco na nagdudugo ako, nataranta ako. At hanggang diyan lang ang naaalala ko. Dito na ako nagkamalay.“Tungkol doon sa…sabi ng doctor. Totoo ba?” Mula sa kisame, napunta ang paningin ko kay Marco nang magtanong siya. Hindi ko
Marco granted my request. He didn’t ask me anything related to the father of my child. Pati sina lolo at lola rin. Kahit minsan hindi nila ako tinanong tungkol sa pagbubuntis ko o sino ang ama ng dinadala ko. Kahit minsan man lang hindi kami nagkausap tungkol sa bagay na iyan. Hindi ko alam kung may sinabi bang iba si mommy sa kanila. Hindi ko na rin kasi nakakausap mga mmagulang ko. They didn’t called. Natatakot na rin akong tumawag dahil baka hanggang ngayon ay galit na galit pa rin si dad sa akin. Lumipas ang ilang buwan, inalagaan ko ang aking anak na nasa aking sinapupunan. Sinuportahan naman ako nina lolo at lola. Si Marco, naging mabuti kong kaibigan. Minsan nagseselos ako sa kanila ni Siera. Palagi siyang gumagala sakay kay Siera samantalang ako ay bawal. Lalo na ngayong walong buwan na akong buntis, nahihirapan na akong maglakad-lakad o gumala-gala sa hacienda. Medyo mabigat kasi tiyan ko. Masakit rin sa likod kasi para akong palaging nakaliyad. Kaya napadalas tambay ko s
Pagkatapos ng apat na taon, nagtapos ako sa kolehiyo. Ngunit kasabay ng pagkamit ko ng diploma ay ang pagpanaw ng aking anak. He was diagnosed with Hypoplastic Left Heart Syndrome. Doctors cannot identify the certain cause, but it could be either of the two—genetic or dahil sa severe tress ko sa pagbubuntis.If it was genetic, hindi iyon galing sa akin. Walang history ang pamilya ko ng heart defect. Sabi ng doctor, marahil ay nagmula sa ama. I was on my eight months of pregnancy when my doctor said that there is a problem with my baby’s heart. Noong nagbigay silang ako sa aking anak, binalaan ako ng doktor.Seems like my world turned upside down. Hindi ko alam kung saan ilalabas lahat ng galit at hinanakit. Minsan naitatanong ko na lamang sa langit kung anong malaking kasalanan ang aking nagawa upang ako ay parusahan nang ganito. Tinanggap ko ang pagiging ina sa aking anak kahit walang ama. Tinanggap ko ang pagtakwil ng aking mga magulang sa akin. Pinilit ko ang sarili kong mamuha