Marco granted my request. He didn’t ask me anything related to the father of my child. Pati sina lolo at lola rin. Kahit minsan hindi nila ako tinanong tungkol sa pagbubuntis ko o sino ang ama ng dinadala ko. Kahit minsan man lang hindi kami nagkausap tungkol sa bagay na iyan. Hindi ko alam kung may sinabi bang iba si mommy sa kanila. Hindi ko na rin kasi nakakausap mga mmagulang ko. They didn’t called. Natatakot na rin akong tumawag dahil baka hanggang ngayon ay galit na galit pa rin si dad sa akin. Lumipas ang ilang buwan, inalagaan ko ang aking anak na nasa aking sinapupunan. Sinuportahan naman ako nina lolo at lola. Si Marco, naging mabuti kong kaibigan. Minsan nagseselos ako sa kanila ni Siera. Palagi siyang gumagala sakay kay Siera samantalang ako ay bawal. Lalo na ngayong walong buwan na akong buntis, nahihirapan na akong maglakad-lakad o gumala-gala sa hacienda. Medyo mabigat kasi tiyan ko. Masakit rin sa likod kasi para akong palaging nakaliyad. Kaya napadalas tambay ko s
Pagkatapos ng apat na taon, nagtapos ako sa kolehiyo. Ngunit kasabay ng pagkamit ko ng diploma ay ang pagpanaw ng aking anak. He was diagnosed with Hypoplastic Left Heart Syndrome. Doctors cannot identify the certain cause, but it could be either of the two—genetic or dahil sa severe tress ko sa pagbubuntis.If it was genetic, hindi iyon galing sa akin. Walang history ang pamilya ko ng heart defect. Sabi ng doctor, marahil ay nagmula sa ama. I was on my eight months of pregnancy when my doctor said that there is a problem with my baby’s heart. Noong nagbigay silang ako sa aking anak, binalaan ako ng doktor.Seems like my world turned upside down. Hindi ko alam kung saan ilalabas lahat ng galit at hinanakit. Minsan naitatanong ko na lamang sa langit kung anong malaking kasalanan ang aking nagawa upang ako ay parusahan nang ganito. Tinanggap ko ang pagiging ina sa aking anak kahit walang ama. Tinanggap ko ang pagtakwil ng aking mga magulang sa akin. Pinilit ko ang sarili kong mamuha
I’m on my way to my second job interview today. Medyo kinakabahan pero kaya pa naman. Maraming trabaho ni-applyan ko at may dalawa nang nag-reject sa’kin. Mahirap nga talaga ang maghanap ng trabho kapag fresh graduate ka. Karamihan kasi sa mga kompanya, mga impleyadong may job experience ang hanap. Kung tutuusin naman, hindi kami magkakaroon ng job experience kung hindi nila kami tatanggapin gayong mga fresh graduate kami. “Heto po manong. Salamat po.” Inabot ko sa driver ng taxi ang pamasahe ko at saka lumabas. Tumingala ako sa isang mataas na gusali na may nakalagay na H.A.S Food. Ito ‘yong kompanyang naghahanap ng Food Technologist. BS in Food Technology graduate ako kaya tumpak sa akin ang trabahong ito. ‘Yon ay kung papasa. Malaki pa naman ang gusaling ito, siguro malaking kompanya rin ito. Nakakadagdag kaba. Pero wala nang urungan pa. Nandito na ako at disperada akong magkaroon ng trabaho. “Let’s get in on, Beatrize! Good luck!” _ Sa wakas natapos rin ang kaba ko! Pumalit
Katatapos ko lang maligo at tinutuyo ko na ang aking buhok gamit ang tuwalya. Tuwalya lang dahil wala akong blower. Hindi na ako iyong dating Beatrize Causalle na medyo rich kid na medyo maganda. Ako na ngayon ang Beatrize Causalle na tipid na sa pera at wala pang trabahong napasukan. Tatlong rejection na natanggap ko. “Hay,” napabuntong hininga na lamang ako habang nakatingin sa aking repleksyon sa salamin. Suot ko ang oversize white t-shirt ko at tangging panty lang ang suot sa lower part ng katawan ko. Wala naman akong appointment ngayong araw kaya tambay lang ako rito sa bahay. Maluwag naman itong apartment na nabili ko. Sakto lang sa isang tao. Elevated ang kama ko nang dalawang hakbang lang naman. Katabi ng kama ko ang working table ko, elevated rin of course. Sa ibaba naman ginawa kong sala, tapos kusina at dining area, at may comfort room din.Isang kwarto lang talaga itong apartment ko pero sakto lang ang espasyso para sa isang bahay para sa isang tao. May nabili na rin
So the new president is Mr. Hord. Simoun Alexander Hord, to be exact. Unang araw ko pa sa trabaho pero hindi na ako mapakali rito sa office ko. Yes, taray, may office ako. How come that the Simoun Alexander Hord from my past became my boss now? Ganito ba talaga kaliit ang mundo? Imbes na ang plano ko ay magpukos sa trabaho sa unang araw ko pero ang isip ko ay nasakop ni Simoun. Mabuti na lamang at dumating na ang ala singko ng hapon, oras na para umuwi. Tinawagan ko si Klea para sana makipag-kwetuhan kaso duty pa siya. Dumiretso ako sa bahay, at hindi pa rin ako mapakali nang makarating. Kung kailan ako nagsimulang magbagong-buhay, saka pa kami nagkita muli. “Anyways, ang nakaraan ay nakaraan.” What happened in the past shall remain in the past. Bumuntong hininga ako. “Huwag kang maging apektado, Beatrize. Nakaraan na ‘yon at naka move on kana.” Sinubukan kong ikalma ang sarili. Apat na taon na ang nakalipas kaya hindi na dapat ako apektado. Kinabukasan, pumasok ako sa trabaho
He’s catching his breath, and I can see it clearly for his chest is pushing inside and out, releasing his hot breathing. Agad ko siyang tinulak nang mapansin ko ang aking pagkatulala. Dinestansya ko agad ang aking katawan at inayos ang sarili. “A-anong kailangan mo?” Pilit kong iniwas ang aking tingin.“I need your time. Pwede ba tayong mag-usap?” “H-hindi. M-may kailangan kasi akong gawin,” utal-utal kong wika habang iniiwas pa rin ang tingin. “S-sa susunod nalang.” Hahakbang na sana ulit ako nang pigilan niya naman ako ulit. “Ngayon na please… Bee.” Napatigil ako nang hawakan niya ang aking braso. He called me by the way he used to.He used to call me Bee when we’re having a casual talk. Bee because I’m sweet as honey, as he said. Somehow corny but I used to love it.Humugot muna ako ng malalim na hininga bago dahan-dahang humarap sa kaniya at sinalubong ang kaniyang mga mata. “Sa tingin ko wala tayong importanting pag-uusapan na kailangan nang agaran…Moun.” And I used to call
Kinakabahan ako. Ma’am Cynthia told me to personally submit my final output to the president. Ngayon na ang deadline pero nagdadalwang isip pa ako kung ihahatid ko ba ‘to.Enhale. Exhale.Umaasa na lamang ako na madadala sa enhale-exhale ito. Magpapasa lang naman ako, at sasagutin lang ang mga tanong ng president regarding sa gawa ko. This is gonna be just a meeting between a worker and a boss. Isa pa, ano nga ba naman ang kinakatatakutan ko sa kaniya? We have nothing to do with each other naman ngayon maliban sa impleyado ako at boss siya. That’s just it. Siguro ngayon ko mapapatunayan kay Klea na mali siya sa perception niya. This time, I’m gonna test and prove myself na I can face him again without being affected.Lumapit ako sa secretary niya sa labas ng kaniyang office. “Good morning, Mr. Serilio. May isa-submit po ako sa president.”“O, you are?”“Food Technologist Beatrize Causalle po.”“O-okay wait.” Medyo na-surpresa si Mr. Serilio sa pagpapakilala ko na hindi ko naman al
Kinagabihan, pagod akong umuwi mula sa trabaho kaya maaga akong naghanda para sa pagtulog ngunit hindi ako makatulog. Nakatulala na lamang ako sa labas ng bintana. Umuulan at may halong kulog at kidlat pa. Tila sumasabay ang langit sa aking magulong pag-iisip. Hindi mawala-wala sa isip ko iyong mga pinagsasabi ni Simoun kanina. He’s making me ovethink. Why is he saying all of those? I’m confused. Hindi ko siya maintindihan. What made me overthink the most is that point na hinanap niya ako. I’ve never thought he did, and I’ve never thought he will. Kung ginawa man niya, bakit hindi siya nagpakita sa’kin probinsya? Bakit hindi niya ako pinuntahan? At bakit ba, pagkatapos niya akong ipagtabuyan, hinanap niya ako? Gulong-gulo ang isip ko.Sa kalangitnaan ng aking pag-iisip, biglang may kumatok sa pinto. Naputol ang magulo kong pag-iisip at napalitan ng pagtataka. Sino ang kumakatok? Malapit nang lumalim ang gabi. Sobrang lakas rin ng ulan sa labas. Sino namang baliw ang pupunta rito s