“CAMILLA!” sigaw ni Donya Emilia sa kanyang anak. Napatigil si Camilla sa akmang pag-akyat sa kabayong si Estrella pero hindi lumingon sa entrada ng villa. May ilang dipa ang layo nito mula sa ina. “Don’t make me repeat the words I’ve said, young lady…”“Hindi ka na magtatrabaho pa sa hacienda.” “I’m no young lady, Mama,” Umakyat na siya sa kabayo at lumingon sa ina. “At gagawin ko ang gusto ko…”“I will work for the hacienda. At patutunayan ko na nararapat akong pumalit sa posisyong iniwan ng Papa.”Pinasibad ng takbo ni Camilla si Estrella at mabilis na nakalayo mula sa villa. Walang nagawang sinundan ng tingin ni Donya Emilia ang papalayong pigura ng anak. Wala pa halos dalawang araw ang ipinahinga nito ay totoong nangungulit na babalik nang magtrabaho sa hacienda. Tinutulan niya iyon at pinal na sinabing hindi na ang anak babalik pa sa hacienda. Na hahayaan na lang kay Santiago ang pamamalakad doon dahil sa nangyari dito. Nakalimutan niyang nakikipag-usap siya sa anak. At hindi
SUMAPIT ang dapit-hapon at maririnig sa bahay nina Antonio ang kasiyahan. Si Antonio, o Toni sa karamihan, ay ikakasal sa anak ni Ka Perla na si Aileen. At lahat sa mga taga-hacienda ay imbitado sa kanyang kasal kinabukasan. Patunay na maagang nagpaalam ang lahat para manulungan sa mga ito.Mabilis lang na naligo si Camilla at isinuot ang siyang pinakamaayos niyang damit, isang floral dress na umabot hanggang sa tuhod at isang strap sandals. Hindi niya akalaing magagamit niya ang mga binili sa isang ukay-ukay na nadaanan niya pauwi noong nakaraan. At nasiyahan siyang tingnan ang sarili mula sa salamin.Narinig niya ang ilang katok sa pinto bago pumasok ang kanyang ina na si Donya Emilia. Nasa mga mata nito ang adorasyon nang mabistahan siya mula ulo hanggang paa. “Napakaganda mong tiyak, anak,” anito at lumapit sa kanya. Tila maiyak-iyak pa ito nang haplusin ang kanyang mukha. “Kung makikita ka ng Papa mo ngayon—”“Kung makikita ako ng Papa ay tiyak na hindi niya ako hahayaang mag-isa
“BITIWAN mo ako, Santiago!” pilit ni Camilla na gustong kumawala sa mga kamay ni Santiago pero tila kamay na bakal iyon sa kanyang braso. “Pwede ba—”“Iuuwi kita sa inyo, Camilla,” matigas na pahayag nito. Nasa harap na sila nang dala nitong jeep nang bititwan siya ng lalaki. Malayo iyon sa karamihan at halos may isang metro ang layo mula sa mga tao. Lumingon ang lalaki sa kanya at kahit sa nanlalabong mga mata ay aninag niya ang pinipigilan nitong galit. “Hindi mo gugustuhing dito mag-eskadalo!”Salamat sa alak at lalong lumakas ang kanyang loob. Punung-puno na siya sa lalaking ito! Tila ba wala na siyang ginawang tama sa mga mata nito. Oh, I get it! He despised her so much na ang makita siya sa araw-araw ay isang parusa. But she could only tolerate so much. To treat her like this was way out of the line. At hindi niya kayang palampasin ang ganitong pamamahiya. Sinuntok niya ang dibdib nito na animo’y isang pader. Ang isa ay nadagdagan pa ng isa pa. “You are so full of yourself!”“
NAPAKABILIS ng araw. Lunes na naman at kailangan iwan ni Camilla ang mga bata kay Ross. Wala naman kaso iyon sa lalaki. He was more than willing to take the kids.Hinatid muna niya ang mga bata sa Day Care Center bago bumalik sa apartment at mag-empake. Ross came a few minutes later at may dala itong kwek-kwek. Nang makita niya ang hawak nito ay hindi niya naiwasang hindi mapangiti.“Alam mong hindi mo ako masusuhulan?” aniya pero kinuha pa rin ang dala nitong meryenda. Kwek-kwek had been her comfort food along with other streed foods. Iyon nga lang ay minsan na lamang siya nakakabili. “Pero salamat dito.”“Every week, ganito ang setup natin?” anito at tumabi sa kanya sa sofa. They are in good terms but she had set her boundaries. Humingi naman na nang tawad ang lalaki at walang saysay kung papalawakin pa ang simpleng away. “For how long?” usisa nito.“Until I got the hacienda, Ross,” tumayo siya at kinuha ang ang mga gamit. She got a only a few, isang back pack at travel bag na halos
“YOU don’t do this to me every damn time, Santiago!” bulyaw ni Camilla habang pinagpapalo ang likod ng lalaki. “At pwede bang ibaba mo na ako.”Gumuhit ang kidlat sa kalangitan at nagliwanag panandalian ang buong paligid. Before she could hit hit again, mabilis siyang naibaba ni Santiago sa lumang papag. Tatayo sana siya para sundan ang lalaki nang magsalita ito.“Not now, Camilla,” anito at kinuha ang isang bote ng gas sa ilalim ng kung saan. Isinalin nito ang laman sa gasera bago dumukot sa bulsa. Isang lighter ang hawak nito at ilang saglit pa ay nagliwanag sa loob. She was only watching his every move. And she find everything flawless to a fault. “Please…” lumingon ito sa kanya pagkatapos. Seryoso itong nakatingin sa kanya.“Let us stay inside until the rain stops, then we can both leave our separate ways.”Natahimik siya sa mga sinabi nito. She was blinded by the thought of them together inside this old cabin that she never considered the consequences. Naupo siyang muli sa kama a
NAGISING muli si Camilla na mag-isa na lamang sa papag. Wala na si Santiago sa kanyang tabi. Medyo mataas na ang sikat ng araw na tumatagos sa mga siwang ng dingding maging sa bukas na bintana. Pinilit niyang umupo mula sa pagkakahiga, ang bigat ng katawan mula pa kagabi ay bahagyang naibsan.Noon di’y narinig niya ang tunog ng sasakyan mula sa labas na hinuha niya ay kay Santiago. Ilang saglit pa’y pumasok ito at lumapit sa kanya. Naka-suot na ito nang hinubad nitong damit kagabi.“Ano’ng oras na?” tanong niya sa lalaki. Her voice was still hoarse.Sinalat nito ang kanyang noo. Hindi napigilan ni Camilla na mapadaing.“Wala na ang lagnat mo but, the doctor has to see you,” isang makapal na jacket ang ipinasuot nito bago siya nito binuhat. This time, he did it properly. At pinamulahanan siya ng pisngi.She noticed Estrella was not around. Bakante na ang kinalalagyan nito kagabi. Nasa labas na sila ng kamalig at isinakay siya ng lalaki sa jeep. “Where is she?”“I made a short trip to y
"TARANTADA!" Malakas na hagupit ng latigo ni Don Vincenzo Montoya ang nakapagpatigil sa lahat. Nasira ang damit ng anak na si Camilla at gumuhit ang mahabang linya sa likod nito. Hindi pa nasiyahan ang Don, ilang beses pang lumapat ang galit nito sa balat ng dalaga. "Hindi mo na kami binigyan ng Mama mo ng kahihiyan?""Pumatol ka sa isang inutil?"Marahas na lumingon si Camilla sa ama. "Hindi siya inutil, Papa. At may pangalan siya ---"Muli ay lumapat sa kanyang likod ang latigo ng ama. Napaigtad siya sa sakit. Ramdam niya ang sariwang dugo na dumadaloy sa kanyang likod. Ngunit pilit niya iyong ininda. Binalot niya ng dalawang braso ang sariling tiyan, pinoprotektahan ang buhay na naroroon.Nang hapong iyon ay hindi na siya nakalabas pa ng Villa Montoya. Nalaman ng kanyang ama ang lihim na ugnayan niya kay Santiago. Lubos ang galit nito sa kanya at binigyan ng agarang leksyon.Ang bawat latay ng latigo ay tunay na magmamarka sa kanyang balat. Dama ni Camilla ang poot ng ama sa kanyan
IKA-24 ng Abril, 2004Gabi na nang makauwi si Camilla mula sa pinapasukang part-time job. Pagod na pagod na pumasok siya inuupahang apartment at naupo sa sala. Nakapikit na ang kanyang mga mata nang marinig niya ang pagbukas ng pinto ng silid."Hindi kailangang ganito, Camilla," si Ross na lumapit sa kinaroroonan niya at naupo sa kanyang tabi. "Kung pumayag ka na pakasalan mo ako noon---""Kung pumayag ako noon, pareho sana tayong miserable ngayon," aniya at muling ipinikit ang mga mata. "Don't take it against me, Ross...""Alam nating dalawa na hindi tayo para sa isa't isa. And don't talk about convenience dahil hindi ko iyon kailangan.""What can I say," tumayo ito at kinuha ang gamit sa tabi. "If there's any woman I wanted to marry, that would be you, Camilla. Alam mo 'yan.""Still a no, Ross," aniya at niyakap ang kaibigan. "But I hope you'll get your happiness soon."Si Ross ang lalaking ipinagkasundo ng ama sa kanya taon na ang nakakaraan. He was a perfect gentleman. A simply do