Team Shin
~*~*~*~
NAGKUMPULAN ang mga estudyante sa labas ng aming classroom. Tinitingnan nila ako at pinag-uusapan habang diretso ang aking mga mata sa whiteboard na nakikinig sa guro. Iritado akong bumaba sa kotse ni Austin kanina kasi pinipilit niya pa akong ihatid. Inaasar niya pa ako na hindi raw bagay ang get up ko sa pampublikong sasakyan!
Kagaya ng mood ko kanina ay iritado narin ang aming guro sa bulong-bulongan sa labas. Tumingin si Mrs. Torre sa akin. “Diaz, bakit hindi ka muna lumabas upang kausapin ang mga fans mo na class hour ngayon at nakakaistorbo sila!”
Tumikhim ako. “With all due respect Mrs. Torre, but I cannot tell them what to do with their lives. It’s their choice, and I won’t shoo them because they have disturbed the class. Though,” Sumulyap ako sa nakikinig sa labas. “If they are educated enough, they’ll leave because we have our class topic here.” And I gave them an apologetic smile.
Ramdam ko naman ang pag-awang ng labi ni Mrs. Torre at ang pananahimik rin ng lahat sa sinabi ko. Siguro nabigla sila sa sinagot ko. I’m properly trained with speaking and the right choices of words. Sana ‘di nakaka-offend iyon. I’m just showing formality.
“I’m sorry Mrs. Torre at sa iyo rin D-Diaz, sa istorbo,” Nagsalita ang babaeng nasa pinakamalapit ng pintuan. Kita ko ang pagwawala ng kulay sa mukha niya habang tumitingin siya sa akin. “H-Hindi na po mauulit...” Aniya at umalis na siya tangan ang kanyang grupo.
Marami ang nagtaka kanina no’ng hinatid ako ng isang kotse. Walangyang Austin kasi... Binaba ba naman ako sa loob ng paaralan kung saan makikita ng mga estudyante.
Mukhang nagtaka rin sila sa pagbabago ko ngayon. Hindi kagaya ng lagi kong suot na t-shirt at simpleng maong, nakasuot ako ng puting tank-top na kung hindi lang high-waist ang suot kong itim na ripped jeans ay kita ang aking pusod. Isang pares rin ng heeled-sneakers ang sapatos ko habang ginamit ko naman ang isa sa mga nakatago kong bagong bag na galing sa ibang bansa. I don’t do make-ups and jewelries kaya hindi ako gaano nahihirapan. Inayos lang naman ni Mama ang buhok ko into messy buns at plano pa niya akong lagyan ng bangs na hinayaan ko lang. Alam kong susuportahan ako ni mama sa kahit anong gusto ko. Mas susuportahan niya pa ako ngayon kasi magagamit ko na ang mga signature dresses and bags na binili pa niya para sa akin tuwing sinasama siya ni papa sa ibang bansa.
“Magkwento ka, ‘a.” Bulong ni Riri sa akin. “May biglaang fans ka, ‘teh. Hindi manlang namin napag-alaman na celebrity ka pala.” Humagikhik siya.
Kinurot ko siya sa gilid na agad naman niyang iniwasan. “Tumahimik ka nga muna,”
“Aura,” Ngayong tumahimik si Riri ay si Letty naman ngayon ang kumukulit sa akin. “Anong nangyari? Pansin ko ‘di mo pinapansin si Shintaro...”
“Galit ako sa kanya, Letty...” Diretsahan kong sagot habang hindi siya hinaharap. Pero hindi ako nakapagpigil at napatingin na ako sa kanya. Nginuso ko si Jev na ngayon ay nakaakbay sa upuan ni Letty habang nakatungo ang ulo sa mesa. “Anong nangyari diyan?”
Umiwas naman siya ng tingin saglit at nagkibit balikat. “E-Ewan ko..” Tumaas ang isang kilay niya at may panunukso akong nilingon ulit. “Kanina ka pa tinitigan ni Shintaro, uy. Maya-maya siya umiirap. Nag-away kayo, ano? Lover’s quarrel?”
Narinig iyon ni Riri kaya humagikhik ulit siya. “Kaya todo-paganda, hah. Paano naman si Edison niyan? Tiyak na may dadagdag pa ngayong looking gorgeous and hot ka na!”
Binigyan ko sila ng magkakambal na kurot bago ako bumaling kay Shintaro. True enough, seryoso siyang nakatitig sa akin. Inirapan ko siya.
SIMULA no’ng araw na iyon ay hindi na ako tinantanan ng karamihang lalaki. Kung may pagkakataon ay nagpapalipad-hangin sila sa akin. Mas dumadami rin ang pumapansin sa akin. Ang noong haters ko kuno ay feeling close na ngayon.
“Edison!” Napaawang ang labi ko nang marinig ko iyon mula sa bibig ni Jev. Natatawa siyang kumaway sa kung sinuman. “Sumabay ka na sa amin. Nang sa ganun walang umaaligid na iba rito kay Aura.”
Kinalma ko ang sarili. Ang tanging Edison na kakilala ni Jev ay nag-iisa lang. Kumalabog ang aking puso at nagpakurap-kurap ako.
“Jev,” Shit. Nandito nga si Edison! “Hi Aura, it’s been a while. Ang ganda mo na ngayon...” Aniya.
Napilitan akong iangat ang aking mukha at sinalubong ang kanyang mata. “So, n-noon, ‘di ako maganda?” Alanganin akong ngumiti.
Umiling naman siya habang nakatayo parin malapit sa mesa namin. “Maganda ka na noon. Maganda ka parin ngayon... Mas lalo kang gumanda…”
Bolero!
“S-Salamat,” Sagot ko nalang. Uminit ang aking pisngi kaya yumuko ako at tinuloy ang kinakain. Nagpaalam naman siya kina Jev na para bang walang ilangan sa amin. Talaga naman ‘di ba? Hindi siya naiilang sa akin at parang walang aminan ang naganap sa amin. Na para bang hindi siya tumigil sa akin.
Nang makaalis na siya ng tuluyan ay tinukso ako ng tatlo. Mas niyuko ko naman ang ulo ko kasi ayaw kong makita nilang nasasaktan ako. Parang wala lang ako sa kanya ngayon. Namimiss ko na siya.
Wala na ba akong halaga sa kanya? No’ng nakipag-usap siya ay parang walang bahid ng lungkot ang tono niya. Walang halong galit, hinayang at sakit. Parang mas masaya siya ngayong nakalaya siya.
“Aura, okay ka lang?” Tanong ni Letty nang maramdaman nila ang pananahimik ko. Hinagod naman ni Riri ang aking likod.
Umiling ako.
“Anong problema?”
Tumawa ako ng mapakla. Hanggang ngayon, hindi ko parin sinasabi sa kanila ang rason ng pagbabago ko. ‘Di ako nag-open sa kanila. Pero nanatili parin sila sa akin bilang kaibigan. Gustong-gusto kong magkwento sa kanila tungkol sa pag-uusap namin ni Edison. Kung ano ang pinag-awayan namin ni Shintaro. Kaya lang… hindi ko alam kung paano ‘o saan ako magsisimula. Doon na lang kaya sa una naming pag-uusap ni Shintaro?
“Break na kami ni Edison,”
“Naging kayo!?” Agad nilang tanong.
“Kaya nga, ‘e. Hindi na magiging kami kasi tumigil na siya... Noong nakipagkita siya sa akin sa pamamagitan ng love letter. Sinabi niya na pagod na raw siya... Pinagod ko, ‘e.” Ngumiti ako. “Doon ko inamin sa kanyang mahal ko rin siya, matagal na… Pero wala na talaga,”
Umaawang ang labi ni Jev samantalang blangkong expression lang ang dalawa.
“Ngayon, nakikita ko namang masaya na siya kaya... Kaya siguro, sana maging masaya narin ako. Naisip ko, papahalagan at mamahalin ko ang mga bagay na meron ako ngayon. Gagamitin ko upang hindi masayang at para hindi narin ako magsisisi sa kinahulihan.”
“Oh, God!” Ani ni Letty at hinila niya ako palapit sa kanya. “Bakit ‘di mo sinabi sa amin na ganoon pala?” Niyakap niya ako ng mahigpit.
“Sorry kung hindi ako nag-open up sa inyo.. Pinagkatiwalaan ko kayo at mahal ko kayo pero magulo lang talaga ang utak ko... Ayaw kong pati kayo mapagod rin sa akin…” Bulong ko. “Salamat at nandyan kayo… Salamat at naiintindihan n’yo.”
“Ano ka ba naman, Au? Mahal ka rin naming gaga ka!” Si Jev.
Hinawakan naman ni Riri ang kamay ko at ngumisi siya. “Naiintindihan namin, Aura... Maging kayo man ni Edison ‘o hindi ay kaibigan ka pa rin namin. Nagmamahalan tayo, ‘di ba?” Tumango ako. “Ngayon, #TeamShintaro na kami!”
Bisita~*~*~*~BINATUKAN ko si Riri nang literal siyang ngumanga pagkakita sa kapatid ko. Ngumuso siya at tumitig ulit kay Austin na ngayon ay papalapit sa amin. “Sayang, ngayon ko lang nakita ang kuya mo...” Binatukan ko ulit siya. Ngayon, mas malakas kaya asar siyang tumingin sa akin.“Baby brother ko ‘yan, uy!” Sabi ko. “Tsaka, anong nakita mo sa damuhong iyan? Trust me. He’s the worst nightmare!” Kutya ko pa.Kumunot naman ang noo ni Tin pagkarinig no’n. Tuluyan na siyang nakarating sa harapan namin. “Hi, baby,” Ngali-ngali ko siyang batukan nang marinig iyon. Hinalikan niya ako sa noo bago siya lumingon kay Erich. “What’s the name, beautiful?”“Austin Benjamin! What are you doing here?” ‘Wag mong la
Team ShinRa ~*~*~*~ NAKAHINGA ako ng maluwag nang hindi namin nakasalubong si Shintaro sa back door. Kailangan pa naming dumaan sa makitid na daan bago talaga makarating sa kalsada. Sana naman ‘di na niya ako hinintay. ‘Wag sana siyang umasa na sasakay ako sa kanya. Excuse me, ayaw ko siyang makasama. Never! “Dito, Aura!” Sigaw ni Riri nang muntik na akong mawala. Hinihingal na ako sapagkat tumakbo kami. First time kong dumaan dito at ewan ko lang sa tatlo. Hindi ako backdoorista, ‘di kagaya ng tatlo. “Malayo pa ba?” Tanong ko. Kanina ko pa gustong makaalis pero ang tagal ng oras. Ang oras kapag hinihintay, bumabagal. Nilingon naman ako ni Jev. “Malapit na. Kalsada na ang tungo niyan,” sabay turo niya sa kaliwa. Tumango ako at sumunod sa kanila. Nang malapit na kami
Naghintay pala… ~*~*~*~ “MA, nakaalis na po ba si Austin?” Sinundan ko si Mama sa kitchen upang tulungan siyang kumuha ng pagkain. “May pabaon po ako sa kanya,” “Oh, ano naman ‘yon at ng maipadala na natin.” Ngumisi ako. “Isang batok po sana...” Natigilan si Mama at mataman niya akong tiningnan. Ngumiti siya. “Sus, mabuti iyong ginawa niya at mukhang mabait naman na bata si Shintaro at gwapo pa. Tapos kaibigan mo pa, naku, baka naman nanliligaw ‘yan sa’yo, Triz.” “Ma naman! ‘Di po,” “Kapag manligaw, sagutin mo agad, ah,” Juicecolored! Ika nga niya, isa siyang time-traveler! Ayaw ko naman ‘yong umaalis ang asawa ko papunta sa ibang oras. Ay naku, manliligaw lang, Au! Manliligaw, hindi asawa! “Malayo po sa realidad, Ma,” Sagot k
Biglaan ~*~*~*~ HATID-SUNDO ako ni Shintaro sa paaralan. Sa akin nga ang kotse pero siya naman ang nagpapa-gas. Napagkasunduan narin namin na kung may ibang lakad ang bawat isa, pwedeng magamit ang kotse. Ngayong may kailangan akong puntahan, sumama siya sa akin. Ayaw niya daw na magda-drive ako sapagkat alam niya ang history ko. Nakakainis! Kaya ko namang mag-ingat at alagaan ang sarili ko pero pumayag nalang ako. Siguro naman mapapagod rin siya sa kabaitan niya. “Ang weird mo,” Salubong ko sa kanya nang makita kong umiiwas siya sa mga tao. Sinamaan naman niya ako ng tingin bilang sagot. “Ang weird mo talaga, promise,” May napalingon na sa akin. Maraming tao ang dumadaan dito ngayon sapagkat marami ang mga naka-display na bilihan. Inirapan ko siya at tinalikuran nang hindi na niya ako pinansin.
Cold War ~*~*~*~ MAKAILANG ulit kong inuntog ang aking ulo sa unan. Alam kong nahihibang na nga ako! Imagine, nasabi ko iyon kay Shintaro? Ang desperadang tingnan! Ibang-iba ang sinabi ko sa naging reaksiyon ko. Kasi naman ehhhh. Bakit biglaan kong nasabi 'yon? Damn it! Pinatay ko naman agad ang topic at sinabi ko sa kanyang kalimutan na niya iyon. Pero parang nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Ni hindi niya ako kinausap sa sasakyan pagkauwi! Sa tingin ko, naisip niyang ginagamit ko lang siya. Sinasama na nga niya ako tapos umaabuso pa ako? Asar. Kinabukasan ay maaga kaming nagsimba ni Mama at nagmovie-mara sa hapon. Ilang ulit ko ng dinasal na sana mas humaba pa ang araw, mas humaba ang gabi nang sa gano'n ay ‘di muna kami magkita ni Shintaro! “Triz, nandito na ang sundo mo!”
Canvass~*~*~*~TAMA nga ang hinala ko. Kinuyom ko ang aking kamay upang maramdaman ang binigay na regalo ni Shintaro sa akin. Ngayon lang ako nakahawak neto kaya ako na-ignorante. “Next time, ‘wag na itong snow ang dalhin mo. Ako nalang. Sasama naman ako ‘e.” marahan kong sinabi.Presko lang siyang nakasandal sa hood ng kotse habang tamad akong pinagmamasdan. Nasa may dulo kami ng paaralan kaya walang makakapansin sa kanya kung magpapakanormal siya sa harapan ko.“Aura,” Maya-maya ay tawag niya. Inangat ko lang ang aking tingin habang dinadama ang papagunaw na snow sa aking kamay. “Kailangan mo ng tulong ko ‘di ba? I can help you, you know…”“Ha? Saan?”“About Edison… I can help you with him.&rdquo
Nagmamasid~*~*~*~“GOD of love?!” Sigaw ko. As in, God of love ba talaga na si Cupid?!Nanlaki ang mga mata ko habang humaharap kay Shintaro. Muntik pa akong nasamid nang mapagtanto ko ang pangalan kanina. Napatayo rin ako agad-agad! Nag-abot sa gitna ang kaniyang kilay. Hinampas ko siya. “Nagj-joke ka lang ba? Anong nahithit mo?!”“Bakit?” Takang tanong niya. “Sabi mo ‘di mo kilala?”Nalaglag ang panga ko. “Anong ‘di kilala? Pero, seryoso, pinagtritripan mo lang ba ako? Ha? Ha!”Nakakunot parin ang noo niya at animo ay parang nawe-weirdohan na sa pinagsasabi ko. Kahit sa totoo lang, siya ang tunay na weirdo! Grabi, ha. Humingi ba daw ng tulong kay God of love? Kay Cupid?! ‘Di ba siya nahihibang? Ang alam
Missing~*~*~*~“READY?” Napatigil ako sa pagkatulala nang marinig ang boses ni Shintaro. Hinalukipkip ko ang aking mga kamay at bumuntong hininga nang makailang ulit.Ready na ba ako? Baka naman magaya na naman ako nung bumisita ako kay Eliz sa nakaraan? Baka naman sa kwarto ulit ako ni Shintaro magising? Ilang mga tanong lamang sa isip ko. Bumuga ulit ako ng hininga at tumingin na sa kanya. “Kaya ko ba ito? I mean, baka ‘di na ako magising ‘pag bumalik tayo dito?” Nag-aalalang tanong ko. Kasi ngayon ko lang naalala ang pangyayaring iyon. Ang pagising ko sa kama ni Shintaro. ‘Di ko nga alam kung sino ang nagbihis sa akin, e. Umamin naman siyang ‘di daw siya. Iyan lang ang binigay niyang impormasyon tungkol doon. “Ahmmm.. Siguro mapapanatag lang ako kapag sasabihin mo na talaga sa akin