9 Seconds

Team ShinRa

~*~*~*~

NAKAHINGA ako ng maluwag nang hindi namin nakasalubong si Shintaro sa back door. Kailangan pa naming dumaan sa makitid na daan bago talaga makarating sa kalsada. Sana naman ‘di na niya ako hinintay. ‘Wag sana siyang umasa na sasakay ako sa kanya. Excuse me, ayaw ko siyang makasama. Never!

“Dito, Aura!” Sigaw ni Riri nang muntik na akong mawala.

Hinihingal na ako sapagkat tumakbo kami. First time kong dumaan dito at ewan ko lang sa tatlo. Hindi ako backdoorista, ‘di kagaya  ng tatlo. “Malayo pa ba?” Tanong ko. Kanina ko pa gustong makaalis pero ang tagal ng oras. Ang oras kapag hinihintay, bumabagal.

Nilingon naman ako ni Jev. “Malapit na. Kalsada na ang tungo niyan,” sabay turo niya sa kaliwa. Tumango ako at sumunod sa kanila.

Nang malapit na kaming makalabas sa kalsada ay pinauna nila ako. Baka daw mapag-iwanan kasi first time. Mabuti na lang at airmax ang sinuot ko ngayon! Malaki ang aking mga hakbang habang nakikita ko na ang kalsada. Sa wakas! Nagpaalam ako sa kanilang tatlo at balak ko sanang dumiretso na sa tricycle na nasa kabila. Kailangan pa kasing magpahatid ng tricycle sa sakayan ng jeep kasi malayo ito. Nang may humila ng braso ko at namutla ako ng makita ko ang umaapoy na mga mata ni Shintaro! “You’re so hard-headed! Sumakay ka na at uuwi na tayo! I know what you’re thinking, Aura... Nababasa kita.” Aniya. ‘Di napapansin ang natigilang tatlo sa kanyang likod.

Nasulyapan ko ang aking kotse at napaawang ang labi ko. Fuck! Mission failed!

“Hindi ako sasama sa iyo,” Hindi ako sumigaw pero buo ang aking boses. “Umuwi ka na kung gusto mong umuwi. Pupunta ako rito ng mag-isa, aalis ako ng mag-isa. Kaya bitawan mo na ako!”

Tagos ang kanyang tingin at nakakapaso ito. Hindi ko alam kung bakit nakaya ko pang makipagtitigan sa kanya. “You’re coming with me.” Pinal niyang saad. “Sa ayaw at sa gusto mo.”

“Shintaro! Ayoko, kaya ko ang sarili ko!” Pulang-pula na ang kanyang mukha at leeg. Galit na galit siya sa akin! “Huwag ka ng mag-abala!”

Namumula na siya’t lahat-lahat ay saka ko nakitaan ang pamumungay sa kanyang mga mata. Galit ang ekspresyon niya pero nag-aalala ang tingin niya. “Gago ako... I admit it! Pero makisama ka naman ngayon! Kaya mo nga ang sarili mo pero nag-aalala parin ako! You’re always putting people around you worried… Your mom, dad and Austin, they’re all worried about you. Including me…”

Napasinghap ako sa sinabi niya.

TAHIMIK ang tatlo sa likod ng sasakyan. Alam kong nabigla sila sa inasal ni Shintaro. Malayo ito sa ugali niya kapag nasa paaralan siya. Sus, kung alam lang nila kung ano talaga siya! Hindi siya ordinaryong tao kasi kaya niyang bumalik sa nakaraan at pumunta sa kasalukuyan.

Hindi lang naman ang mga tingin niya ang tagos, pati rin ang mga pinagsasabi niya ay sobrang tumagos!

Mukhang tama nga siya... Lagi ko na lang pinag-alala ang mga tao sa paligid ko. Nag-away na nga kami ni Papa kasi hindi ako pumasok sa boarding school. Ayaw niyang mag-public ako kasi baka daw mapahamak ako. Si Mama rin, ayaw niyang sumasakay ako sa pampublikong sasakyan kasi delikado. Nainis ako sa kanila noon. Akala ko ‘di nila ako sinusuportahan sa mga gusto ko kaya sumali ako sa car racing, ilang ulit na akong naaksidente. They seem alarmed kaya ngayon ay nakukuha ko na ang gusto ko. I stopped racing.

I felt bad. I’m a wicked daughter to them.

“Shin,” I called him.

“Hmm?”

“Sorry for being mean,” I silently said. Ayaw kong sabihin sa kanya ito ngayon kasi nasa likod lang ang mga kaibigan ko at nakikinig. Pero kailan pa? Ngayon ang tamang oras upang humingi ng tawad. “Ang sama ko sa iyo...”

He groaned. “Huwag ka ngang magsalita ng ganyan. It’s not your fault that you’re mean,”

Umaawang ang labi ko sa kanyang sinabi. Did he mean that? Oo. “I hate you...”

Humalakhak siya. “Yeah, talk to my hand...” Hindi na ako nakapagpigil at sinapak ko na siya. Mas rinig na sa buong sasakyan ang tawa niya. “So mean,”

“Shut up,” Inis kong sabi.

“Ahem,” Eksaheradong tikhim ni Riri. Tumingin ako sa kanya at tinaasan sila ng kilay. “Sa may sakayan lang kami ng jeep, ah?”

Tutal, may driver na naman ako. Bakit ‘di ko pa ihatid ang mga kaibigan ko? Umiling ako. “Okay...” Sagot ko.

Nagthumbs-up si Jev at nakita iyon ni Shintaro sapagkat sumulyap ito sa salamin. Malaki naman ang ngisi ni Letty habang pinanlakihan ako ng mga mata.

“Ihatid na lang kaya namin kayo.” Ani Shintaro. Tinaas-baba ko ang aking mga kilay. Nice idea, Terrano. Bukas na tayo makakauwi niyan kaya nice.

Umiling si Riri. “No need, S-Shintaro. Parehong malayo ang mga bahay naming tatlo tapos sobrang h-hiwalay pa.”

Umangat ulit ang mga mata ni Shintaro sa salamin. “Okay... But, what’s the stuttering about? Ah, I get it. Hindi kayo sanay makausap ako, is that right?”

“Of course,” Tumango ako. “You’re one heck of a weird guy.”

Sinamaan ako ng tingin ng tatlo. It’s like I’m saying something hilarious. Napasulyap naman si Shintaro sa akin saglit at nakitaan ko ang kibot sa kanyang labi. Natatawa siya! “Pasensiya na kayo... She’s mean, you know that, right?” Ngumiti siya sa akin. “Of course, I’m weird. I’m not much of a talker guy. Sasabihan ko na kayo... Hindi naman ako mahiyain. Ayaw ko lang talagang nagsasayang ng laway and I don’t do friends.” Umawang ang kanilang mga labi. “Don’t worry... I don’t do friends with others, but I can befriend you three. You’re Au’s friend, and I am her friend too.”

Not much of a talker, ‘e?

“Okay lang kayo?” Tanong ko sa kanila nang matulala sila.

Unang kumurap-kurap si Jev at tumango sa akin. Nakitaan ko naman ng dahan-dahang pagngisi si Riri at tinanguan ako. “He’s cool pala.” She mouthed.

“Ako si Letty, ito si Jev at siya si Riri,” Pakilala ni Letty. Ngumiti siya. “And we are team S! Confidential ang name ng team namin, eh, kaya S muna. Stands for S-” Nag-pause siya at sinulyapan ako. Geh, sabihin n’yo ‘yan sa kanya nang sa ganun baguhin niya ang kinabukasan n’yo! “E-C-R-E-T!”

Tumango naman si Shintaro. “Ganoon ba? Okay!” Lumingon siya sa akin. “May team sila, paano tayo?”

Napalunok ako sa sinabi niya. A-Ano raw? “A-Anong t-tayo?” Nauutal kong tanong.

“Team rin natin!” Excited na sigaw niya na para bang first-time niya sa ganito.

Oo nga naman. First time niya ito.

“Ah! Magandang idea ‘yan!” Sigaw ni Riri na para bang close na close na sila ni Shintaro. Samantalang nautal siya kanina! “Team AuTaro!”

Tinapunan ko siya ng bottled water at ngumiwi ako. “Ang laswa!”

“Team Aura-Shintaro!” Suhestyon ni Jev.

“Ang haba, eh.”

Natawa ako at ihinilig na ang aking likod sa upuan. “Team ShinRa nalang kaya?”