Simula

Tiningnan ni Rousanne ang sarili sa salamin matapos maligo at magbihis. Nakangiti siya. Iyon agad ang napansin niya sa repleksyon. Sino ba naman ang hindi? She just graduated from college with a bachelor’s degree in nursing. Sa katunayan ay excited siya sa bagong journey ng buhay niya. Ang sabi sa kanya ng ama ay mahirap daw ang buhay kapag nakatuntong ka na sa labas ng eskwelahan. Bihira na lang ang second chance and consideration kaya naman hinanda niya ang sarili na harapin ang kinabukasan.

Lumabas siya ng kwarto para bumaba sa kusina nang sumalubong sa kanya si Ymir, ang kanyang kuya na hinilamos ang kamay sa mukha niya. She made a face and glared at him who just laughed.

“Mama, si kuya, oh!” sumbong ni Rousanne pababa. She twitched her lips and made way to the kitchen. “Wow! Ang sasarap naman nito,” komento ni niya nang maupo. Nandoon ang mga paborito n’yang Cordon Bleu Chicken Roll.

“Ano pa ang hinihintay niyo? Maupo ka na, Ymir. Kakain na tayo. Ito na rin ang panggabihan natin mamaya,” wika ni Beth. Alas kwatro palang ng hapon.  Ngayon kasi nila ise-celebrate ang graduation ni Rousanne na natapos kahapon since sumama ang anak sa mga kaklase nito para mag-aliw.

Nagsimula silang magdasal at pagkatapos ay kumain. Hindi mawala ang ngiti ni Rousanne sa mukha habang kumakain kasama ang pamilya. Hindi naman marami ang handa nil ngunit sakto lang para sa kanilang apat.

“Cheers sa ating bunso! Congratulations! Proud na proud kami sa’yo,” nakangiting bati ni Roman sa anak. Hindi niya maiwasang maging emosyonal dahil nakapagtapos ang dalawang anak niya. His eyes became teary and he immediately blinked.

Napailing si Rousanne. Soft na soft sa kanila ang ama. Kahapon lang ay habang tumataas sila sa stage ng papa niya ay hindi nito maiwasan umiyak. “Salamat po, Papa. Kung hindi dahil sa inyo hindi po ako makakapagtapos. Hayaan niyo po at susuklian ko ang mga ginawa ninyo,” pangako ni Rousanne sa magulang at sarili.

Masayang nag-kwentuhan ang pamilya, hindi alintana ang mga lalaking nasa labas ngayon ng bahay at nakatitig lamang. Hindi alintana ang pilegrong mangyayari sa buhay nila. Napaka-creepy kung titingnan. Kadalasan itong nakikita sa mga movies na tila mga sindikato at kagaya sa telebisyon ay masamang bagay ang idudulot nito.

“Open it,” utos ng lalaki na nasa loob ng kotse habang nakababa ang bintana at may hawak na sigarilyo. Tumango naman ang lalaking inutusan nito at sumunod sa kanya ang iba pa.

Limang lalaki ang naroon lahat. Kakaiba ang mga aura nito at sumisigaw ng panganib. Their aura was something that many won’t dare to go near them. May mga kapit-bahay pang nakasilip sa mga bintana para alamin ang nangyayari. Hindi nila magawang lumabas dahil may mga armas ito at ayaw nilang madamay.

“Tapos na ba magsaya?” nakangising sambit ni Gino, isa sa mga lalaking pumasok ng bahay. May piercing ito sa tenga at prenteng umupo sa silya na kinuha nito. Dumagdag sa nakaka-intimidate na aura nito ang peklat sa may kilay papuntang noo.

Natigil ang pamilyang Cabrero sa kwentuhan at gulat na napatingin sa pinagmulan ng boses. Napatayo si Roman nang makilala ang mga ito. Gino smirked at him and his body trembled in fear. Napalunok siya dahil alam niya kung ano ang pinunta ng mga ito dito.

“Sino kayo?! Bakit kayo pumasok nang walang paalam? Trespassing ang ginagawa niyo!” singhal ni Ymar at tumayo bago pumunta sa unahan para protektahan ang kapatid at ina. He sternly narrowed his eyes on them.

“Tanungin mo ‘yang magaling n’yong ama kung bakit kami naririto.” Tumingin si Gino kay Roman na maputla ang mukha.

Sabay-sabay na bumaling ang paningin ng tatlo sa ama ng pamilya. Nagtataka at nagtatanong ang kanilang mukha. Naguguluhan sila sa gustong ipahiwatig ng mga lalaking ito.

“Pa, ano’ng ibig sabihin nila?” tawag pansin ni Rousanne nang makita na tulala ang ama at bakas ang takot sa katandaan nitong mukha. Napalunok siya at parang bumigat ang paghinga habang naghihintay ng kasagutan. Her eyes were seeking answers.

Someone sneered.  “May utang ang tatay niyo sa boss namin na hanggang ngayon ay hindi pa nababayaran. Sa tingin niya ba ay makakalimutan iyon ni boss? Binigyan siya ng palugit pero wala. Walang Roman ang dumating,” paliwanag ni Van, isa sa mga lalaki na may mahabang buhok at nakatali.

Napanganga na lamang si Rousanne at tumitig muli sa ama. Ymir looked at his father with confusion. Hindi nabayaran? 

“Ano’ng ibig mong sabihin? Ilan ang utang ng asawa ko?” Sinubukang ngumiti ni Beth sa grupo ng mga kalalakihan, peros a loob-loob niya ay nag-aalala siya. Roman on the other hand gripped the back of the chair.

“Ilan? Ilan ang inutang ni Papa?” tanong ni Rousanne. Bakit pakiramdam niya ay napakalaki niyon?

“Ilan nga ba, Roman? Bakit hindi ka makapagsalita d’yan? Hindi mo ba inaasahan na tutubusin ka namin pagkatapos ng pag-utang mo ng napakalaki?”

“Papa, please! Sabihin niyo na po sa amin!” pagpilit ni Rousanne.

“Roman, ano ‘to? Ipaliwanag mo sa amin? Utang? Kailan?” segunda naman ni Beth na nag-aalalang tumingin sa asawa. Kahit siya ay worried na rin sa mga nangyayari. Hindi maganda ang kutob niya sa mga kalalakihang ‘to.

“Sampu…” mahinang sagot ni Roman. He looked at his family with sorry on his face.

“Sampung milyon. Sampung milyon ang inutang ng ama niyo sa boss namin na hindi nabayaran,” sagot ni Gino. Gustong-gusto niya makita ang mukha nitong bakas ang takot at pangamba. Sa tingin ba nito ay malulutasan nito ang boss nila dahil lang sa matagal iyong hindi tinubos?

“Ano?!”

“Jusko!”

Nanghihinang napakapit sa upuan si Beth habang nakatitig sa asawa. Nanghina ang tuhod niya at tila matutumba siya kung hindi lang naagapan ni Ymir ang pag-alalay dito.

“A-Ano? Sampung milyon? Bakit naman mangungutang ng sampung milyon si papa?” hindi makapaniwalang tanong ni Rousanne. Tila ba pinagbagsakan siya ng lupa. Saan sila kukuha ng gano’ng halaga?!

“Pa, totoo ba?” Ymir gritted his teeth.

Nanghihinang napatango si Ymir. Hindi niya kayang tingnan ang mga anak sa mata.

“Sa tingin niyo bakit kayo makakapagtapos? Bakit kayo namumuhay ng maganda? Kakarampot lang naman ang kinikita niya sa trabaho, eh.”

“Pero sampung milyon?! Napakamalaking halaga na niyon!” katwiran ni Rousanne.

“Aba, itanong mo sa ama mo kung saan niya pa ginamit ang pera.” Nagkibit-balikat si Van at pinanood ang drama ng pamilya. Napahikab naman si Gino at ilan naman ay bored na nakatitig lamang sa nagaganap. Hindi na ito bago sa kanila. Ilang beses na bang may mga taong walang utang na loob at kinalimutan na lang ang inutang? Tss.

Napayuko si Roman. Umutang siya para pag-aralin ang mga anak at makapag-ayos ng bahay. Ito talaga ang pinakarason niya. Ginamit niya naman ang natitirang pera para magtayo ng negosyo pero nalugi naman ito. At oo, ang iba naman ay ginamit niya sa pagsusugal. Akala niya noon madadagdagan ang pera dahil may mga pagkakataon na nananalo siya, pero naubos din. Hindi dapat siya nagpatukso sa sugal

“Patawad…” mahinang bulong nito. Lumapit si Roman sa mga lalaki at lumuhod. Na-estatwa si Rousanne at hindi makagalaw. Hindi niya kayang makita ang ama na ganito. Umagos ang kanyang luha na kanina pang nagbabadyang lumabas sa mata niya. Napakagat siya sa labi.

“P’wede niyo ba kaming bigyan ng pagkakataon? Palugit na bayaran ang utang ni Papa? Pangako, hindi kami tatakas,” she tried to negotiate with them.

Napailing si Van at tumingin sa dalaga.

“Ito na ang huling palugit, young lady. Kaya sa ayaw at sa gusto niyo kailangan n’yong bayaran iyon.”

Sa gilid naman ay mariing nakakuyom ang kamao ni Ymir. Hindi sapat ang pera niya— nila kaya saan sila kukuha?

Tumayo si Gino at kinuha ang baril na nakatago sa likod bago tinutok kay Roman. Napasigaw ang mga ito sa takot. Hindi nila inaasahan ang sumunod na sinabi nito.

“Tama na ang drama. Magbabayad kayo ngayon o ibang kabayaran ang kukunin namin?” nakangising tanong nito. His eyes glinted with wickedness. One shot and he’s dead.